Mama-life
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 21-01-2016 00:19:25 |
Even een voorbeeld, hoe volwassenen denken een kind te helpen/troosten, maar wat een heel ander
effect kan hebben op een kind... Mijn zoon van 4 jaar, groep 1, begon sinds de kerstvakantie
afgelopen was ineens te huilen bij het afscheid in de klas. Ik nam hem in de klas op schoot en heb
even een paar minuutjes met hem gepraat. Hij vond school veel te lang duren en mist mij altijd zo
vertelde hij. Ik zei toen dat vast alle kindjes hun mama missen, maar dat hij niet hoefte te huilen
want ik haal hem vanmiddag weer op. Juf nam hem op schoot, huilend en ik heb hem uitgezwaaid. Die
vrijdagavond wilde hij niet meer naar school, vertelde hij, dat juf ook zei dat hij niet moest
huilen want M (jongetje uit de klas) huilde toch ook niet vertelde hij. En nu is hij dus heel erg
bang om weer te huilen die maandag, want als mama en juf allebei zeiden dat hij niet moest huilen en
hij huilt wel, wat gebeurt er dan?! Toen kwam ik er dus achter dat zowel de juf als ik, geen ruimte
hebben gegeven aan zijn emotie, ik heb hem verteld dat hij best mag huilen en dat dat helemaal niet
erg is. Ik voelde me echt zo stom, dat ik dat heb gezegd. Tpoen ik dit maandag dus aan juf vertelde,
merkte ik dat ze zichzelf verdedigde door uit te leggen waarom ze dit tegen hem zei, zonder dat ze
zich in hem verplaatste. Tsja... Het klinkt misschien niet als een groot iets maar zo zie je maar
hoe je je kind probeert te troosten soms maar het totaal anders op het kind overkomt. Ik zie en hoor
heel vaak ouders zeggen dat een kind niet moet huilen (op een troostende manier), want de andere
kindjes huilen toch ook niet, of niet huilen, mama komt straks weer. Terwijl dat dus heel anders
over kan komen. Maar goed, wat zou ik dan wel kunnen zeggen op zo'n moment? |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 21-01-2016 07:07:07 |
Gewoon begrip tonen! Doe ik bij de peuters ook. Ik zie dat je heel verdrietig bent. (als ze al hebben verteld waarom bijvoorbeeld) ik snap dat je mij heel erg gaat missen. Ik mis jou ook heel erg. Ik ga werken, en als ik klaar ben met werken kom ik jou weer ophalen. Ik ga thuis opruimen en schoonmaken en kom jou daarna weer halen. Of nog iets anders. Daarna zien wij elkaar weer terug. Daarna is het de taak aan de juf. Als hij een loopje neemt met zijn emotie dan is het op een gegeven moment klaar. MAAR meestal is het zo over als een kind weet wat er gaan gebeuren. Ik noem vaak naar de peuter even wat wij die dag gaan doen, neem ze even mee naar de dagritmekaarten. Maar inderdaad, loop niet over de emotie heen. Die mag er gewoon zijn. Heel mooi en puur. |
| Quote |
| Xxx schreef op: 21-01-2016 09:06:47 |
Inderdaad mag een kind emoties hebben en uiten. Zo lastig. Je hoopt dit iets te zeggen in de trant van "je hoeft niet te huilen" dat ze stil worden. Zelfs zeg ik ook altijd. Ik snap dat je verdrietig bent, je mag ook even huilen maar...... Een kind met een ander kind vergelijken is niet Fijn voor het kind....... je bent een individu met eigen emoties. Voor een juf kan het sinds wel lastig zijn. Je moet je dag draaien met 30 kleuters, hoe hard ook, soms moet je een kind wat in de ochtend huilt op een bepaalde manier eruit halen. |
| Quote |
| Mama schreef op: 21-01-2016 22:33:17 |
Neem hem serieus door dat te zeggen. Afscheid nemen kan heel emotioneel zijn. Juist goed dat hij
emoties uit. EN hij moet weten dat ondanks het huilen jij wel weg gaat EN hem komt halen. |
| Quote |
| Banana schreef op: 22-01-2016 21:45:17 |
ik zeg altijd van joh als je behoefte hebt om te huilen mag dat best even maaaar ... en dan dus de situatie veranderd niet dus hij zal gewoon naar school moeten en dan mag hij dus best even verrietig zijn en mama missen maar mama is er straks weer en anders mist de juf jou in sommige gevallen zeg ik joh huilen is nu niet nodig omdat... dan is het niet dat ie neit mag huilen ofzo maar das per situatie natuurlijk anders |
| Quote |
