Verbieden we kinderen niet teveel?

ooh jaaaa dat snoep....ze moet altijd wat meenemen...vreselijk vind ik dat. Tis heus lief dat ze een keer wat lekkers koopt hoor, maar dit is idd een pressiemiddel."ik heb snoep dus dan vind je mij vast lief" (want stel dat ze je niet leuk vinden zonder....) 

En idd..laat t los, geen druk en t komt vanzelf goed. Ze voelen t allemaal zo goed aan.

Maar ja, oma was verwent met Michelle, paste vaak op haar, ze logeerde (toen ze wat ouder werd) daar wel eens en michelle vond t echt leuk bij oma. Dus dan is Thomas een tegenvaller of zo
En ja, toen Michelle vaak kwam, was ze een stuk jonger en zat oma ook nog goed in haar vel.
Zelfs nu merk ik aan Michelle dat ze t minder vindt. (Tuurlijk ook puber) Maar oma klaagt nogal veel en merk dat ze zich daar minder mee op dr gemak voelt.

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Heel verhaal getypt, alles weg.

De samenvatting. Ik vind dat kinderen het meest leren van vallen en opstaan. Zelf proberen, zelf je knieëen schaven, zelf je ruzies oplossen en zelf je "brandjes blussen". 

Een vriendin van mij is het tegenovergestelde. Haar kind(6) mag nooit alleen zijn. Zij wil 24/7 weten waar hij is. Het liefst zou ze achterin de klas gaan zitten. Elke dag staat ze bij zijn juf te klagen, want pietje zei dit, en jantje deed dat. Hij mag niet vrij spelen, alles gecontroleerd en veilig, en als hij een keer te hard zucht zit ze in paniek op de HAP. 

Maar wat leert hij nu, de wereld is eng, je kunt jezelf niet vertrouwen en alleen mama weet wat goed voor jou is?

Ze heeft tonnen commentaar op mijn opvoeding. Toch denk ik dat mijn jongens veel meer leren van de wereld en ook zonder mij zich prima (even)  kunnen redden. Als haar zoontje haar even kwijt is dan is dat voor hem echt volle paniek, ook al is er een andere bekende wel bij hem.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Mijn oudste mocht alleen buiten spelen toen hij 5,5 was.
Mijn jongste was nog geen 4 toen hij met de oudste mee ging. Alleen mocht hij nog niet. 
Hier autovrije straten dus veilig.
En inderdaad moeten ze het vertrouwen krijgen.
1x naar de het park (nu ze 8 en bijna 6 zijn) zonder goed uit te kijken (nee ik zie het niet altijd, maar als ik het hoor of zie......) dan mogen ze niet meer alleen naar het park.

Mijn vader is bijna 91 jaar en is van de oude stempel met begroeten. 
Nu heeft hij een prikkelbaardje  en vooral de oudste wil hem dan niet kussen (begroeten).
We hebben ze uitgelegd hoe dat vroeger ging en dat dat voor opa belangrijk is.
Nu als we binnen komen en weg gaan geven E uit zichzelf een hand. En opa vind het prima.

De andere opa's en oma's vliegen ze om de nek.

Begroeten bij verjaardagen is hier ook automatisme. Degene die jarig is en de partner en of ouders  (bij een jarig kind) feliciteren.
De andere mensen hoeft niet.
Bij weg gaan even algemeen tot ziens zeggen.

Met eten ben ik ook streng.
Eten doe je met je mond dicht, niet met je handen en je zit recht op je stoel.
Helaas heb ik een kind die astmatisch is en waarbij zijn neus bijna altijd dicht zit...... Dus met open mond eet.
Ook geeft het Veel strijd dat hij met zijn handen eet........ ggggrrrr. Maar we blijven proberen.

Maar dit zijn dus waarden en normen waar ik wel streng in ben.
Dat vind ik weer anders dan dingen verbieden op speel en ontdek vlak

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Laatst hadden mijn jongens ruzie met elkaar en beukte er op los samen.
op het schoolplein.
ik zag het wel maar andere ouders bemoeide zich ermee.
ze zijn aan elkaar gewaagd ik weet heus wel wat ik doe, ik ga niet bij elke poep er bovenop zitten.

Oh maar wat ik wel heb, ik ben ontzettend consequent. Ik heb niet veel regels, maar diegene die ik stel kun je beter niet overtreden. Wat ik zeg doe ik. 

En ik ben dan in hun ogen vreselijk gemeen, en dat mag. Ik waarschuw niet. Ik stel eenmalig op de hoogte van een nieuwe regel, daarna direct een consequentie. Valentijn die in de ochtend zijn bed niet wil uitkomen. Ik wek hem en leg zijn kleren klaar en zeg een keer "kom je je bed uit" komt hij niet direct dan loop ik gewoon weg. En dan kan hij gaan huilen, boos worden weet ik veel. help hem niet meer. Dat is twee keer gebeurd en nu komt hij wel.

Dominiek wilde niet afdrogen want hij had die afwas niet gebruikt. Ik heb alleen vuil gelachen en alles af gedroogt. Maar daarna .... 

Jouw tablet opladen? Nee ik ga niet betalen voor stroom die ik niet gebruik!
Geen onderbroeken meer? Tja ik ga geen onderbroeken wassen die ik niet draag!
Jij wil ook patat?  Ik ga toch geen patat bakken die ik niet eet!

Nu is het vuile lachje voldoende. Wat het ook is, hij gaat het snel doen als hij het lachje ziet.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Er is toch ergens een verschil met vroeger...
ik ging als 9 jarige alleen met de trein naar oma in den helder ( vanuit utrecht via amsterdam)
Mijn ma zette me eraf en oma haalde op.
nu is mn zoon 9 en ik pieker er niet over.
terwijl hij het best zou kunnen.
waarom?
Was mijn ma makkelijker? Denken andere mensen misschien wat raar zo'n kruimel alleen op reis?
Ik denk erover na nu....

Quote kees:

Er is toch ergens een verschil met vroeger... ik ging als 9 jarige alleen met de trein naar oma in den helder ( vanuit utrecht via amsterdam) Mijn ma zette me eraf en oma haalde op. nu is mn zoon 9 en ik pieker er niet over. terwijl hij het best zou kunnen. waarom? Was mijn ma makkelijker? Denken andere mensen misschien wat raar zo'n kruimel alleen op reis? Ik denk erover na nu....

En dat terwijl het nu veel makkelijker is. Kind mobiel mee, je kunt hem bellen, hij kan bellen wanneer er iets mis gaat.

Toch denk ik dat de wereld anders is. Drukker en egoistischer. Toch zou ik het met mij  9 jarige wel durven. Maar dan wel met duidelijke afspraken en een mobiel op zak.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Ik kreeg een kwartje mee voor de telefooncel
En mijn ma zei standaard: je hebt een hollandse mond, red jezelf.

ik vind dat we lang niet genoeg gebieden en verbieden. Ik ook niet. :-0
maar slootje springen vies worden etc dat mochten mijn broers, maar kinderen ook nu.
aan de andere kant hoor ik kinderen dingen uitkramen waar mijn oren van toeteren. Vinden ze zichzelf allemaal " gelijk" of meer aan volwassenen, hebben ze altijd weerwoord etc. Kunnen ze niet stilzitten.  Vroeger kon je ook van de buurman gewoon een klap met de wandelstok krijgen als je je niet gedroeg,was sociale controle groter, tolerantie voor onbeschoft gedag lager. Kinderen waren gewend om kilometers te lopen om nog voor schooltijd even een mis/ dienst te volgen. Maar die kinderen hadden ook het geduld om daar te zitten..mijn kinderen nu, met de grootste moeite. 
duidelijk verbieden / duidelijk gebieden, ik denk eigenlijk dat het zwart- wit leven van een kind er redelijk duidelijk van wordt.. Juist al dat grijs van deze tijd met zoveel ongeschreven regels maakt het moeilijker.. 

Herken gedeeltelijk wel wat je zegt ma dalton. 
Sociale controle was groter, maar echt niet zo dat anderen de buurt kinderen corrigeerden.
Wij zijn hier in de buurt wel zo dat we de kinderen/vriendjes van onze kinderen  ook aanspreken op gedrag of de ouders aanspreken. Maar uiteindelijk ben ik alleen baas over mijn kinderen.

Ik komt uit een geen van 7 kinderen en zijn redelijk streng opgevoed.  Wij konden met zijn allen overal komen en gedroegen ons netjes.
Dat is ook een reden waarom ik bepaalde tafelmanieren belangrijk vind. 
Als het toelaat mogen mijn kinderen in een gelegenheid ook los, maar kan het niet behoren zez ich te gedragen.
Heb een hekel aan loslopen kinderen in restaurants bv.

Ook denk ik inderdaad dat ouders hun kinderen teveel invloed op hun leven laten uitoefenen.
Als ik naar mijn schoonzus kijk die heeft 3 kids. Zijn tussen de 16 en 11 en wat die zeggen tegen hun ouders of opa en oma wat geen respect inhoudt....... 
Ik kan daar heel boos om worden.
Respect voert de boventoon.
En dan hoor ik vaak dat mijn kinderen druk zijn of vrij opgevoed worden (omdat ik regelmatig gebied waar mijn schoonouders bij zijn). Maar ik lach niet overal mee. En mijn schoonzus wel.

Ik ben GEEN vriendin van mijn kind ik ben de opvoeder. Ik bepaal en ik beslis.
Ik wil best een discussie voeren of luisteren Naar de argumenten van mijn kind en evt mijn mening of straf bijstellen, maar uiteindelijk moet ik er voor zorgen dat mijn kinderen als fatsoenlijke, respectvolle volwassenen groeien met normen en waarden waar IK achter sta.

Maar dat is iets anders dan het verbieden om een ontwikkeling door te gaan die behoort bij vallen en opstaan, neus stoten, vertrouwen in jezelf en je omgeving en dit ook ontvangen, kattekwaad enz.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Quote XXX:

Ik ben GEEN vriendin van mijn kind ik ben de opvoeder. Ik bepaal en ik beslis. Ik wil best een discussie voeren of luisteren Naar de argumenten van mijn kind en evt mijn mening of straf bijstellen, maar uiteindelijk moet ik er voor zorgen dat mijn kinderen als fatsoenlijke, respectvolle volwassenen groeien met normen en waarden waar IK achter sta. Maar dat is iets anders dan het verbieden om een ontwikkeling door te gaan die behoort bij vallen en opstaan, neus stoten, vertrouwen in jezelf en je omgeving en dit ook ontvangen, kattekwaad enz.

Wow. +1
(maar hier heeft mijn man ook nog wat inbreng )

Ik denk dat we onze kinderen inderdaad teveel in een glazen kooitje zouden willen stoppen....
Daarnaast is inderdaad het respect bij kinderen ver te zoeken.
we slaan een beetje door van het een in het ander.

Ik heb mijn kinderen niet gekregen voor mezelf, maar om ze op te voeden naar volwassenheid, en dat kun je alleen maar doen met gepaste vrijheid en ze te laten ontdekken.

Ook ik ben geen vriendin, maar een opvoeder.
We hebben maar een paar regels, maar respect staat boven aan.
Ik heb heerlijke meiden, de een heel sociaal soms te ....de ander veel meer op ontdekking, en daar zijn de grenzen ook iets strakker.
Vroeger had ik veel regels, tot iemand zei zijn die regels er voor hun, of voor jou? En dat opende mijn ogen, want eigenlijk waren ze er voor mij.....
Dus drastisch gesneden in de regels, en alleen de logsiche regels gehouden.
Je hebt standaard regels, niet slaan, niet vechten, ruzies praten we uit, niet stelen......Maar die hoef ik niet meer prominent neer te zetten.

Als we op visite gaan vind ik het fijn als ze wel de mensen waar we op visite gaan ff gedag zeggen, maar daar hebben ze ook geen moeite mee.
Kinderen van vrienden wel, dus weet precies wat dat is en inhoud en ik kan me dus ook voorstellen dat mensen dat niet verwachten van hun kids.

Pffff en nu is mijn oudste dochter naar de late filmvoorstelling....loslaten heet dat.....erg moeilijk.....gelukkig mogen we haar nog wel ophalen ;-)

Quote Marli:

[...] Wow. +1 (maar hier heeft mijn man ook nog wat inbreng )

Hahahaha hier ook hoor gelukkig.
Al denk ik dat ik weleens 3 kinderen moet opvoeden

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Zo, de buurman had mij toch echt niet moeten slaan met een wandelstok.. dan had mijn vader m persoonlijk op t politiebureau afgeleverd..  (andersom heeft mijn opa een leraar aangegeven omdat die mijn vader sloeg... dus om nu te zeggen dat t vroeger normaal was.. mijn vader is trouwens 66.. toen was t al een keerpunt.....

Tuurlijk moeten we meer verbieden, maar degene die mijn kind mept krijgt toch echt zeer zeker met mij te maken...

Respect is 1 van de belangrijkste dingen die je ze bij moet leren... absoluut.... Maar respect voor iemand vanwege de reden dat diegene ouder is, nee, dat vind ik geen verdienste, geen reden.. respect heb je sowieso. is niet leeftijdgebonden, wel daad- en woordgebonden.
Hier in de wijk is voldoende sociale controle, op een prima manier.

Andersom verwacht ik ook repect naar mijn kinderen toe. Toen de buurvrouw klaagde dat de vriendjes van mijn zoon onbeschoft waren (ze had 1 kind zwarte genoemd, de kinderen hadden gezegd dat ze dat niet mocht zeggen.....) is t voor mij ook klaar... Uitschelden nooit, maar dan vind ik t alleen maar van des te meer respect tonen als je die buurvrouw beleefd de waarheid vertelt.. Dat is dan respect naar je vrienden toe....

Xxx: het bepalen en beslissen herken ik zeker niet wat je schrijft.
klinkt zo baasspelerig.

IK had ook ooit bedacht om op een bepaalde manier op te voeden maar het past niet bij mijn kinderen.
Kosten wat kost hen naar mijn hand zetten is geen opvoeden maar klonen.

ik zoek een manier doe aansluit bij hun behoeften en bij die van mij.
ik probeer ze als coach te sturen naar het leven als blije vrije leuke man.
ze gaan worden wie ze zijn, daarvoor begeleid ik ze mee maar ze sturen zelf....

er zijn standaard zaken die ik al behoorte regelen, ik vind het fijn dat het individuutjes zijn met een eigen mening en visie.
Ik ben de baas niet maar een sturend onderdeel van hun bestaan

Kees
Ik vind ook dat ik de baas ben (met mijn man)
Ik bepaal bepaalde dingen wel zeker en ik beslis ook bepaalde dingen.

Neemt niet weg dat mijn kinderen eigen individuen zijn met een eigen "handleiding".
Ik ben er ook voor om naar mijn kinderen te luisteren en te kijken wat zij nodig hebben, maar dat zorgt er ook voor dat ik er door mijn beslissingen en bepalingen de juist richting op stuur.
Ik beslis wanneer ze naar bed gaan, wanneer ze eten, wanneer ze met mij mee gaan.
Ik bepaal Hoe ze zich op een bepaalde respectvolle manier naar de omgeving moeten gedragen.
Ik denk dat als je dat te vrij laat je kinderen krijgt die geen halt kennen, overal in mee willen praten, een brutale mond hebben.
Ik vind het bv niet schattig als mijn kinderen zomaar tegen iemand altijd eerlijk zijn (bv zeggen dat die iemand dik is). Ook al verteld het kind de waarheid. Ik moet er voor zorgen dat mijn kind weet dat dat niet altijd gepast is.

Respect moet je inderdaad geven, maar ook krijgen.  Ook een kind behoort respect te krijgen.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Onze kinderen speelden ook al alleen buiten, maar wel met een ingestelde zone.. en het ligt er natuurlijk ook aan in wat voor buurt/omgeving je woont. In de stad is het wat lastiger dan in een klein dorp..

Wij hebben wel regels/grenzen bij ons thuis maar binnen die regels kan een hele boel. Zo ben ik ook van huis uit opgevoed. Een dame met een eigen mening die gehoord wordt door haar ouders. Die het er niet altijd mee eens waren maar ook begrip hadden voor mijn verhaal en mening. Dat probeer ik onze meiden ook mee te geven en dat is met een straffe man soms best lastig. Mijn man is nl opgevoed in de zin van vaders en moeders wil is wet en daar heb je je naar te gedragen. Zo totaal anders dan mijn opvoeding.

Onze meiden zijn ook wel eens alleen thuis als ik even een boodschap doe. Maar dan zijn er wel duidelijke regels.. Voor niemand open doen. Dan zeg je maar door de brievenbus dat mama er niet is en je niet open mag doen.
De jongste is daar beter in dan de oudste. Die doet gewoon open want ja de buurvrouw staat voor de deur.

Onze meiden hebben allebei een andere aanpak van opvoeding nodig maar de basis is gelijk. 

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Een hele lastige combi maar toch kan ik zonder die brombeer haha.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

De 'omdat ik het zeg' wilde ik ook nooit doen. Maar met drie jongens die elke paar minuten iets vragen en na het antwoord altijd vragen
 'Waarom'  of 'waarom niet' ben ik er wel klaar mee. Soms zijn de dingen nou eenmaal zo. Dr waarom vragen zijn er alleen om een opening te zoeken voor een argument om toch hun zin te krijgen. En ik word knettergek van ze. Dus nu vaker 'omdat ik het zeg! '

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Hiet is het ook wel zo dat wij de regels uitzetten. 
Mijn kinderen mogen heel veel en inderdaad binnen die regels.
Ze weten wat ze mogen en niet. 
Ik ben niet van het mopperen (mijn man meer),  maar wel voor duidelijkheid. 
Ik vind de mening van mijn kinderen ook heel belangrijk,  en wil daar inderdaad naar luisteren en evt mijn ideeën bijstellen.  Maar uiteindelijk beslis ik uiteindelijk een niet mijn kinderen. 
Dan lopen ze zo over ons heen. 
Ik ben de ouder en zij de kinderen 😉.

Ik zeg ook wel eens "omdat ik het zeg" 
Gewoon omdat ze zeuren en dan is het klaar. 
Ik heb (helaas) geen perfecte kinderen 😂😂😂.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Ik zeg ook wel eens " omdat ik het zeg".  Soms wordt je er gewoon zo moe van 

Met echte grotere dingen leg ik wel uit. Alleen op gegeven moment zagen alle gesprekken er zo uit.


Mama mag ik een snoepje?
Nee.
Waarom niet?
Je hebt er net een gehad.
Waarom mag ik niet nog een dan?
Omdat je dan je buik vol hebt met snoep.
Nee hoor, er is nog ruimte genoeg voor meer snoep!
Ik zeg nee, ik vind het niet nodig.
Ik vind het wel nodig want ik heb er heel erg zin in.
Je mag geen snoepje!
(Ander kind) zeg je snoepje? Mag ik ook  een snoepje?
Nee jij mag ook niet
Waarom niet en mag Valentijn wel dan?
Nee Valentijn mag ook niet, en jij ook niet
Waarom niet dan?
etc.
etc.
etc.


Dus nu ...

Mama mag ik een snoepje
Nee
waarom niet?
Omdat ik het zeg!

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

WHUHAHA Melissa! Heeeeeeeeeeeeel herkenbaar.
En ik reageer ook zo met "omdat ik het zeg".

Het is zeuren om mij zover te krijgen dat ik toch ja zeg. ..... 

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

zulke gesprekken hebben wij gelukkig niet haha... Ik zeg meestal dat ik geen zin in het discussie dus dat ze heel snel op moeten houden met zeuren.
Maar hier weten ze dat ze voor 10.30 uur niets moeten vragen en ook niet na 16.15 uur.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Maar ik snap ze ook nog wel want wat is de reden dan dat ze geen snoepje meer mogen?
Dat je er net een op hebt toch.niet?

Daar zit het hem in. Als de regel duidelijk is bijv max 2 snoepjes per keer dan is op is op toch en zou de vraag niet eens moeten komen en daarnaast is nee ook gewoon nee.

En Nee...ik heb zeker geen ideale kinderen (alhoewel) maar als ze voor het eten een koekje pakken en ik zeg nee is  het ook klaar.

Het gemiep: ja.maar waarom niet en waarom dit en dat zou ik ook geen geduld voor hebben
wat een geneuzel.
ik zou daar geeneens antwoord op geven geloof ik

dan gaan ze hier in de negeerstand en dan weten ze wel genoeg

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com