Tijd van scheidigen?

geeeen idee gelukkig hoor ik zelf eigenlijk niets in mijn directe omgeving 
staat trouwerij op de planning en verder gaat met eidereen gewoon goed 
enige waar ik het lees is hier op ml 
gelukkig maar heb vroeger meegemaakt en is niets leuk 

Ik hoor het vaker rond de vakantie. Stellen gaan op vakantie zitten 3 weken lang op elkaars lip. Of ze gaan op vakantie km hun relatie te redden. Pakt soms ook niet goed uit.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

in de zomer gebeurd dat altijd.

van het warme weer worden ze ge!l en gaan op avontuur 
voelt de mens zich lekker in hun vel ,mooi enz 
veel uitjes /feestjes ,nouja prima tijd om je veugels uit te slaan.

zomer een feestdagen ,mooie tijden om uitelkaar te gaan 
en vele die overlijden

Ik vind dat er dit hele jaar veel scheidingen zijn. En dan van mensen die allemaal al minstens 15 jaar bij elkaar waren, een paar zelfs bijna 25 jaar. Mijn man zei laatst nog dat het een grote rondpompende geldstroom is aan allimentatie. Annie is gescheiden van Kees en ontvangt geld van hem. Intussen woont ze samen met Henk en die betaald weer aan Trudy. Trudy woont met Jan en Jan betaald weer aan.... enz.

Het lijkt altijd wel het domino effect hoor je er één hoor je gelijk van een paar meer.

Hier komt zo de tijd van scheidingen weer. Hier in de buurt is een evenement elk jaar, en dat staat er om bekend dat er veel te veel gezopen wordt door de volwassenen en er ontstaan elk jaar weer baby's uit, alleen met de verkeerde partner zeg maar...
Ongelooflijk, ik vind het serieus misselijkmakend. Allemaal spijt achteraf terwijl dit al jaren bekend is. Zorg gewoon dat je nuchter (genoeg) blijft zodat je niet zo stom doet.

Maar goed, tegen de tijd dat ze zwanger zijn komen dus ook de scheidingen... Triest, elk jaar weer...

Hoop adt de mensen ooit zo verstandig worden zich normaal te gedragen...

Evenement is erg leuk trouwens hoor, maar mensen misdragen zich gewoon. Maken zoveel kapot! Gezinnen die kapot gaan, kinderen de dupe, ongelukkige partners..

Hier nu ook DE trend...en allemaal een ander...echt mensen van rond de 35-40 met meno penopauze ofzo?!?


huwelijken van lang of juist kort, maakt niet uit...hoppa..een anders en de scheiding is nog niet eens rond. De ander zwart maken waar de kind( eren) bij zijn..echt.,.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Tja, ik hoor het ook veel, maar komt dat niet door de leeftijd die ik nu heb? 
toen ik 20-25 gingen er veel bekenden samenwonen, 5 jaar later kregen er veel kinderen en nu 10 jaar later zijn er ook scheidingen.
ik ben zelf nu een jaar gescheiden, en nee, geen kind bij een ander, geen feesten waar gek gedaan is, geen andere liefde maar ik was simpelweg heel ongelukkig in mijn relatie. En ja, we waren bijna 20 jaar samen, nee, geen alimentatie stromingen, die weiger ik, ik dop mijn eigen boontjes gewoon en we praten niet negatief over elkaar naar de kinderen toe, ook dat weiger ik. 

Is er een link met de zomer?  of de zomervakantie?
De zomer twee jaar geleden vond ik verschrikkelijk, het idee drie weken met elkaar op vakantie te moeten... we hebben het gedaan, maar daarvoor ben ik wel in therapie gegaan met de vakantie als duw, extra zetje om te gaan, ik stikte namelijk, en daarna hebben we de scheiding in gang gezet en het is niet makkelijk, maar ik denk dat we er toch allevijf gelukkig er van zijn geworden dan tijdens de laatste jaren dat we samen waren. 

Bij jou had ik het juist niet verwacht lief, juist huis gekocht en alles


maar hoe jij in het leven staat, bewondering voor

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Nee, ik ook niet, als ik toen enige twijfel had gehad, had ik het niet gedaan. In dat jaar is de periode van wat blijkt nu 3,5 jaar stress begonnen en in dat eerste jaar ontdekte wie IK nou ben. Dat ik er mag zijn.
Het leven kan raar lopen.
En hoe mooi dat hij nu in zijn droomhuis dat we ook dankzij mij hebben gekocht aan zijn nieuwe leven begint. 

 

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Verdrietig Xlente-Marjolein. Gelukkig dat jullie er goed uit gekomen zijn en fijn dat je jezelf gevonden hebt.

Hier geen menopauze, geen feest of wat dan ook.

Een scheiding beslis je niet zomaar, ik doe zeker
niet mee aan een trend

Toeval welk seizoen, toeval of ik wel of geen
mensen in omgeving wel of.niet zie scheiden


Ik heb voor mn kinderen en mezelf gekozen!
Dat zouden meer mensen moeten doen

Nou Kees, dat vind ik wel per situatie uitmaken...

Want dat vind ik wel een trent, je eigen geluk zoeken. Dan moet je gewoon nooit trouwen, want zodra je trouwt heb je ook met het geluk van de ander te maken en zul je je eigen geluk ook eens opzij moeten schuiven.
En die waarde zijn we mijns inziens (door gesprekken) toch wel wat kwijtgeraakt...

Tegenwoordig noemen mensen het vechten als ze proberen de ander te veranderen maar die ander wil dat niet... Maar soms moet je ook gewoon zelf wat inleveren.

En tuurlijk, er zijn situaties waarbij scheiden de enige mogelijkheid is, omdat samenleven onmogelijk is. 
Maar ik heb inmiddels genoeg gesprekken gehad met mensen waarbij ik heb gezien dat vechten er niet meer bij hoort. En ik weet dat er dan geroepen wordt dat ik daar niet over te oordelen heb, maar dat doe ik wel. Want ik vind het best erg hoe er met het huwelijk wordt omgesprongen...

Getrouwd zijn is hard werken. Het leven draait niet meer alleen om jou. Heb je ook nog eens kinderen dan is het nog harder werken.

Maar als 1 van de partners dan opgeeft en er niet aan wil werken dan vraag ik me af: hoe serieus nam je die belofte...
Want daarmee ontneem je ook de ander zijn kans om te werken aan het huwelijk.

En nogmaals, zodat mijn reactie niet uit zijn verband wordt gerukt: er zijn altijd situaties waarbij scheiden de enige oplossing is.

Het leven draait niet alleen meer om jou, daar ben ik het mee eens. In een relatie moet je geven en nemen, is niet alles superdepuber fijn, zijn er dipjes, toppen en dalen. Maar mag /moet de ander wel rekening houden met jou? met jouw groei? met jouw wensen? als je alleen bent in een relatie, heel heel erg alleen als de wereld grauw donker onzeker en verdrietig is, je stille hints geeft en daarna hardop roept vraagt en uiteindelijk gilt om gezien te worden... om niet alleen te zijn, daaraan werkt, het vraagt, intern en extern, maar je blijft alleen terwijl je samen bent in een hele moeilijke periode (los van relatie) in je leven. om wie draait het leven dan? alleen om de ander?
Ik ben nu best vaak alleen, wij zijn echt 50-50 co-ouder, en dan mis ik mijn kinderen, maar ik ben niet meer eenzaam, omdat ik niet meer hunker naar onbeantwoorde liefde en aandacht en gezien worden. 

Je zit samen in een relatie, daarom zeg ik idd ook: als 1 van de partners er niet (meer) aan werkt...

daar zit wat in Boterbloem

Ik heb hier net een blog over geschreven:

Zeer herkenbaar Xlente-Marjolein

Toch ben ik daar geen voorstander van, nooit een oordeel geven oid en enkel helpen...
Want dan krijg je een samenleving waarin alles maar oke is en je maar hulp moet bieden.
Soms is een oordeel na het verhaal te hebben gehoord nodig, juist om die levens te redden en mooier te maken.

Ik ben wel voor een voorzichtig oordeel, maar als een vriendin gaat scheiden ben ik niet de vriendin zie enkel een schouder biedt, ik ga ook het gesprek aan en loop mee maar ben daarbij ook kritisch, net als dat ik zou willen dat bij mij zou gebeuren.

En ik ga ook niet mijn ogen sluiten voor hoeveel het gebeurd. Want soms kan juist dat je ogen openen ;-) Als er een gaat scheiden hoor je het vaak ineens meer om je heen... Als er één schaap over de dam is...
En dan kan het serieus zijn dat al die huwelijken al problemen hebben, daar zeg ik niets over. Maar het is wel een goed iets om naar te kijken. Want dat betekend dus ook dat er voor er iemand gaat scheiden al actie ondernomen moet worden in meerdere huwelijken.

Maar ben altijd voor hulp geven aan mensen die het nodig hebben. Dat natuurlijk wel. Maar kritisch zijn en daarbij een oordeel geven (heel wat anders als iemand veroordelen of enkel op afstand oordelen en vervolgens niets doen) is niets mis mee.

Wat jij bedoeld Boterbloem is niet een oordeel als in veroordeling, maar een opbouwend oordeel. Er is zoveel veroordeling dat er zelfs tegen mij gezegd werd in mijn vorige gemeente, hoe durf je hier te komen, weet je wel dat hier de 10 geboden gelezen worden en dat je niet mag scheiden. (gelukkig hoorde de dominee dat en die zei: ja en die lees ik voor een ieder persoonlijk en niet om een ander mee om de oren te slaan).

 

Weet je, ik wilde niet scheiden! 
En toch krijg je een bak ellende en oordeel over je heen want je bent gescheiden en je hebt kindjes.
Iedereen weet het zo goed.
Ik had hulp in moeten schakelen en therapie.

Uhm ja dat heeft zin? Met iemand die niks wil?
Die klaar is met mij, mijn zijn familie, met alles?
Iemand die mij 3 maanden, inclusief de kerstdagen, uitgedaagd heeft om te kijken of zijn gevoel voor mij veranderen zou, terwijl hij toen al vreemdging met een meisje van toen 17.

 

Die kritiek en oordeel, hebben naast de wond die ik al had hierdoor heel veel met mij gedaan.
Dat is iets wat ik bij heel veel anderen, in dezelfde situatie verkerende mensen (zowel mannen en/of vrouwen) terug hoor.

Ik heb situaties gehoord waarvan ik dacht het kan niet! En toch krijgt degene die er niets aan kon doen zoveel oordeel. 

Want iedereen gaat zo makkelijk scheiden......

Besef dat er altijd, van iedere scheiding slachtoffers zijn! Als iemand gescheiden is, dan is een oordeel over scheiden te laat, meestal is vereniging dan niet meer mogelijk, dat kan door verschillende redenen zijn.

hoor hier eigenlijk alleen maar huwelijks voorbereidingen om me heen en zelf al bijna 10 jr gelukkig getrouwd

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

Quote Boterbloem:

Toch ben ik daar geen voorstander van, nooit een oordeel geven oid en enkel helpen... .

ik ben niet van oordelen en veroordelingen, wel van een mening hebben, nieuwsgierig zijn en vragen stellen! 

Dit schreef je ook:'ik ga ook het gesprek aan en loop mee maar ben daarbij ook kritisch, net als dat ik zou willen dat bij mij zou gebeuren'. HOE fijn!! dan ben je een fanastische vriendin!

Quote Katrientje:

Zeer herkenbaar Xlente-Marjolein

jouw verhaal ook. 

wat mij het meeste raakt dit jaar, is dat ik heb 'gefaald'.
ik wilde een leven lang gelukkig zijn met een partner, met hem kinderen samen opvoeden, samen oud worden en dat is mislukt.
het was mijn toekomst beeld en ik ben daarin mislukt,
ik heb foute keuzes gemaakt.
met uiteindelijk een keuze te maken nog steeds samen de kinderen op te voeden, samen naar ouderavonden, afscheidsfeestjes te gaan, samen de verjaardagen van de kinderen te vieren en de partijtjes, maar wel apart van elkaar een leven te leiden.

Dat wat jij opschrijft over het falen zo heb ik ook heel lang gelopen. Nu zie ik het zo: ik heb opnieuw een kans gekregen om wel de juiste keuze te maken. Waarom vallen wij? Om weer op te kunnen staan.

 

Vallen is erg als je daar blijft liggen, maar als je opsta, geleerd heb van je val en voorbij het obstakel kan waar je eerder over viel, dan heb je geleerd, ben je gegroeid en heeft het falen niet meer de kracht van falen!

 

Je kan het, luister je hebt niet gefaald. Soms gebeuren er dingen die je nooit van tevoren had kunnen voorzien! Suc6 volgens mij heb je voldoende kracht, als je teksten zo lees, inplaats van kijken naar je mis stap kijk eens naar de verhouding tussen je misstappen en je juiste keuzes??!!

Quote Katrientje:

Wat jij bedoeld Boterbloem is niet een oordeel als in veroordeling, maar een opbouwend oordeel. Er is zoveel veroordeling dat er zelfs tegen mij gezegd werd in mijn vorige gemeente, hoe durf je hier te komen, weet je wel dat hier de 10 geboden gelezen worden en dat je niet mag scheiden. (gelukkig hoorde de dominee dat en die zei: ja en die lees ik voor een ieder persoonlijk en niet om een ander mee om de oren te slaan).

Altijd fijn, van die mensen die een stukje bijbel lezen en op basis daarvan een oordeel vellen...
laat ze eerst maar eens de context pakken ;-)
Te erg dat je juist daar op die manier benaderd wordt...

Ik kan niet met je meepraten boter, il ken
Geen mensen die zomaar zijn gescheiden nl

Het huwelijk is idd mooi en hard werken maar
ook genieten en leven.
Voor alle partijen.

Na jaren vechten (ik weet echt wat vechten is)
Ben ik zo opgelucht dat ik dus voor mezelf
en mn kinderen gekozen heb.

Als ik vol had blijven houden, hadden er 4
Mensen echt kapot gegaan, is dat de term huwelijk
het allemaal waard?
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk vind ik.

Je kan pas een ander gelukkig maken als je dat
Zelf bent

Kees, zoals je kan lezen heb ik het niet over situaties zoals bij jou.

In een huwelijk ga je voor elkaars geluk. Als 1 iemand dat principe opgeeft gaat het huwelijk kapot. Dan kan de ander vechten wat die wil, maar gaat het niet.

Maar ik ken hier wel situaties van mensen die het prima hebben bij hun man, maar op een feestje een ander vinden, smoor verliefd worden en er voor willen gaan terwijl je nog had kunnen vechten voor je huwelijk. Vechten voor wat er mis was. Maar als je dat zomaar opgeeft, je partner niet eens een kans geeft eraan te werken dan vind ik dat je het zo maar opgeeft...
Onder het mom: ik moet gelukkig zijn.
Maar kinderen zijn er de dupe van.

Ik vind dat in dit soort gevallen je egoistisch bezig bent. Als je had kunnen werken aan je relatie maar bijvoorbaad zegt het niet te willen omdat je verliefd bent op de ander.. En het meest treurige: als na een paar maand het bij de ander toch niet zo leuk bleek, je weer moet verhuizen met je kinderen en iedereen alleen achter blijft...

Er zijn zat situaties waarbij mensen zelf te snel opgeven. Je gaat mij niet vertellen dat iedereen vecht als een leeuw voor zijn relatie. Dan zouden er veel minder scheidingen zijn. 
Als ik hoor dat mensen meer als broer en zus zijn gaan leven, en ik vraag: hoe hebben jullie vervolgens aan jullie relatie gewerkt en de reactie was: we vonden het beiden wel best zo, dus we gaan uit elkaar... In een open gesprek. Dan vind ik dat niet vechten. Dat is gewoon opgeven. Je bent het er beide over eens, ik zal ook geen oordeel geven over of ik het zou doen of niet, maar ik vind dat niet vechten.
Relaties buiten de deur vinden en daar voor willen gaan zonder je eigen partner een kans te geven, ik vind dat niet vechten voor je relatie...

Vechten ligt lang niet altijd aan 2 personen. Heel regelmatig ligt het maar bij 1 persoon. Maar dat maakt de situatie er niet anders om.