Mama-life
| Even Niet Ingelogd schreef op: 17-06-2015 22:04:34 |
Ik heb 2 zoontjes, de oudste is 7 bijna 8. Voorheen een lieve jongen,knuffelig en gevoelig, sinds
een half jaar word hij steeds brutaler en het word met de dag erger! Weet gewoon even niet meer wat
ik aan moet hem. het begint smorgens al met uit bed komen, al harstikke sjaggie, ik vraag of hij zijn eigen aankleed, begint hij toch te gillen dat hij dat al het doen is, ik mort me er niet mee bemoeien , stampt de trap af. niks is goed, , dat gaat hij naar school en begint het weer, boos als hij een keer niet af kan spreken. En zo kan ik nog wel honderden voorbeelden noemen, maar echt de hele dag tegendraads en een verschrikkelijke grote mond. ook savonds met naar bed gaan hetzelfde liedje,ik wil niet naar bed,ik maak dat zelf wel uit. zials ik het opschrijf komt het gewoon niet over zoals hij tekeer gaat, elke dag strijd, ben er doodmoe van. Hij gilt,schreeuwt, vreselijk. vandaag een leuke dag gehad op de kermis, thuis begon het weer, hij komt niets te kort, vind hem dan ook zo ondankbaar. heb vanavond tegen hem geschreeuwd dat ik hem een ondankbaar rot jong vond, was het echt zo beu! Heb er spijt van en voel me gewoon verdrietig door heel de situatie. brn gewoon bang hoe hij is als hij straks echt gaat puberen. weet gewoon niet meer hoe ik hem aan moet pakken, hebben ook al verschillende straffen geprobeerd, geen iPad, niet buiten spelen, niet afspreken maar niets lijkt te helpen. Als ik hem de gang instuur zegt hij gewoon doodleuk: dat doe ik niet,hij haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan! zijn broertje van 3 vind het ook echt niet leuk meer: r boos, r boos zegt hij doen en gaat ook gillen. help!!!!!!!! |
| Quote |
| Annie schreef op: 17-06-2015 22:12:54 |
Herkenbaar...Het is denk ik ook een beetje de leeftijd. Ik hoor veel ouders met kinderen van deze
leeftijd hierover. Een oplossing heb ik zo 1-2-3 niet, maar soms is herkenning ook al fijn dus daarom reageer ik toch. |
| Quote |
| Marloesje schreef op: 17-06-2015 22:13:02 |
Heel herkenbaar, maar het lijkt een fase. Hier een dochter van net acht. En tot voor kort precies
wat jij beschrijft. Ik heb het idee dat het toch wat hormonaals is hoor, beetje prepuberen. Inmiddels is ze weer aardig gekalmeerd, maar al met al heeft het wel een paar maanden geduurd. Ik probeerde haar uiteindelijk minder op de huid te zitten omdat boos worden echt geen effect had, behalve frusratie bij mij. Dus probeer het van je af te laten glijden. Ik benoemde wel regelmatig datik niet bij haar in de klas zat  Sterkte |
| Quote |
| Jasmina33 schreef op: 17-06-2015 22:42:08 |
Mijn zoon is dan een stuk ouder( 11 jaar) en echt precies zoals jouw zoon ook. Als hij zo wakker
wordt dan is hij echt tegendraads, koppig en brutaal. Hij heeft het gelukkig niet dagelijks maar het
is wel zo dat hij echt aan het veranderen is. Ik ben dat totaal niet gewend en kan daar zooooo
slecht tegen, dus hij krijgt mi echt heel snel op de kast. Ik kan zijn brutale mond gewoon niet
negeren en dat zorgt voor veel strijd. Ik merk bij hem dat hij echt aan het puberen is en moet je
eerlijk bekennen heb nog niet door hoe ik het beste kan handelen want heb ook een dochter van 14
jaar maar nooit last van gehad. dus dit is echt nieuw voor mij en kan me dus je frustraties heeeeel
goed voorstellen. |
| Quote |
| Banana schreef op: 17-06-2015 22:59:37 |
ooo zo herkenbaar en mesen maar zeggen je meot hulp zoeken nou ik hoor het veel en vrees dat het erbij hhoort hier is hij 7 en 4 mnd en loop al aantal maanden hier tegen aan we zijn vooral consequent en belonen overmatig voor goed gedrag werken met stickers per dag en hij kiest zelf de beloning pas was het efteling en nu wil hij een feest (zit heel verhaal achter ) affijn geen prbleem maar wle verdienen dan het kost me bloed zweet en tranen en ik ben zwanger dus ook snel opvliegend dus wakkerd elkaar lekker aan dan en ja doe ook dingen dat ik dnek nou dat ing wel erg ver maar goed het vreet gewoon energie en mijn man is een ei die vergeet soms nog wel het aan pakken wat ook niet echt meewerkt affijn er komen nu na al die tijd die we er in steken wel meer geode dagen dan prijzen we hem de hemel in is hij helemaal blij en geeft hem de moed om door te gaan op slechte dagen zijn we gewoon altijd streng heel streng geen tig waarschuwingen dit is de afspraak niet aan houden dit is gevolg grote mond toe negeren en in de gang zetten ik hoop echt dat snel afgelopen is zoon van bijna 4 gaat bepaald gedrag na doen en daar zit ik echt niet op te wachten |
| Quote |
| Nathalie Mv Cad schreef op: 17-06-2015 23:07:34 |
Dit lijkt heel erg op afzetten. hebben mijn oudste twee allebei gedaan, de jongste begint nu die is
7 jaar. Bij mijn oudste heb ik op een gegeven moment meer verantwoordelijkheden gegeven. zoals bij jou met in de ochtend een grote mond, wij roepen 1 keer om wakker te maken. dan is de verantwoordelijkheid bij hun om aan te kleden, haren kammen, ontbijten, brood voor school smeren, tandenpoetsen, schoenen aan en zorgen dat je op tijd klaar bent voor school. 5 minuten voor we weg moeten waarschuw ik dat we over 5 minuten weg gaan. ik negeer verder alle humeur. zijn ze gezellig ik ook, zijn ze het niet dan ben ik niet aanwezig. oftewel geen reactie van mij dan is de lol er snel af. je slechte humeur afreageren is alleen leuk als je een reactie krijgt. mijn oudste heeft nog steeds een ochtendhumeur, kan ze niks aan doen, ze is geen ochtend mens. MAAR het wordt niet meer op mij of broertje en zusje afgereageert. ze zit gewoon met gezicht op onweer aan tafel, prima. Het is dus een aantal keren voorgekomen dat ze niet klaar waren als we weg moesten, ik ga gewoon weg, wij lopen naar school, ze komen maar achterop. als ze te laat komen mogen ze dat zelf uitleggen op school. (maar dan moet je weg naar school wel veilig genoeg zijn om alleen te lopen). Ik moet zeggen, tegenwoordig zijn ze alledrie (ook die van 7) klaar als ik zeg over 5 minuten gaan we weg, ze hebben vaak zelfs tijd over voor tv. die mag pas aan als ze met schoenen aan helemaal klaar voor school zijn. |
| Quote |
EAT, SLEEP,
RAVE, REPEAT 