extreme stemmingswisselingen dochter 2,8

Ik wil mijn verhaal hier graag doen over de enorme driftaanvallen van mijn jongste dochter. Het heeft echt niks meer met peuterpuberteit te maken want dit heeft ze al vanaf de geboorte.

Ze heeft enorme stemmingswisselingen. Ze kan heel vrolijk zijn en zonder reden een enorme driftbui krijgen om vervolgens weer om te slaan naar echt extreem vrolijk. zo vrolijk dat het gewoon niet meer natuurlijk is en daarna weer een enorme driftbui, en zo kan dat dus een tijdje doorgaan. En dit kan echt uren duren. En bijna dagelijks. Ze slaat, schopt, schreeuwt, krijst, rolt over de grond, wappert met haar handjes, krijgt soms bijna geen lucht meer. En het gebeurt altijd zonder aanleiding, op de gekste momenten.

Ze heeft ook wel eens goede dagen en dan is ze echt superlief en echt zo schattig. Van die momenten geniet je dan dubbel zo hard omdat je weet dat het snel voorbij kan zijn.

Verder is ze ook heel erg slim, ze weet precies hoe ze je moet bespelen om zo toch haar zin te krijgen. Een voorbeeldje. Papa wil haar in de auto zetten. Zij wil dat meestal niet en schreeuwt alles bij elkaar om haar zin te krijgen. Uiteraard krijgt ze die niet, na lang worstelen zit ze dan toch eindelijk vast in de autostoel. Nu is ze al zo gehaaid dat ze vantevoren naar mij toe komt en op hele lieve toon vraagt of ik haar in de auto wil zetten. Ik kan dan moeilijk nee zeggen want ze vraagt het toch netjes?

Verder kan ze ontzettend goed praten, gek op dieren, kan goed puzzelen, is echt wijs voor haar leeftijd. Op de peuterspeelzaal is hun dit ook al opgevallen. Op de psz heeft ze deze buien dus niet, daar is ze heel erg rustig en lief. Moet er wel bij zeggen dat ze hier pas een paar maanden komt, 2 ochtenden in de week.

En ze is bang voor vreemde mensen en vreemde situaties. Ze kan daardoor of ontzettend verlegen worden en zich echt compleet wegduwen, of ze kan totaal uit haar slof schieten en alles bij elkaar krijsen.

We komen nu bijna anderhalf jaar bij het riagg, bij een psychologe. Zij kan dus niet zeggen wat er met Renske aan de hand is, ze kan dus alleen ons tips en handvaten geven hoe we hiermee om kunnen gaan. Deze tips hebben we al opgevolgd en het baadt allemaal niet. Negeren is uiteraard het eerste wat gezegd werd, dit doen we ook zoveel mogelijk, maar het maakt het niet minder. Haar niet haar zin geven wordt ook gezegd, doen we uiteraard ook niet. Maar je moet soms echt op je tenen lopen om maar te zorgen dat het niet escaleert. Onze oudste dochter lijdt hier ook enorm onder. Zo erg dat ze tot op de dag van vandaag nog niet zindelijk is en ze wordt as zondag al 4. Kinderarts zei dat de situatie thuis een hele grote invloed heeft op het zindelijk worden van Tatum. De spanning is haar teveel en Tatum is al een heel gevoelig meisje.

Met Renske zijn we ook een paar keer bij een homeopaat geweest. Dit heeft tijdelijk heel goed geholpen, maar op het laatst leek het geen effect meer te hebben. Ook zijn we bij een chiropractor met haar geweest, ook niet geholpen.

Vanochtend zijn we met Tatum voor het laatst bij de kinderarts geweest ivm haar verstoppingen. Bij deze kinderarts ook even het verhaal van Renske gedaan en hij is hier meteen op ingesprongen en een collega van hem ingeschakeld die meer gespecialiseerd is en in verbinding staat met psychologen en psychiaters. Hij vond ook dat er iets aan gedaan moest worden, hij zag hoe enorm wij hier aan lijden. En voor hem verklaarde dat dus ook het ophoudgedrag van Tatum.

21 maart hebben we nu pas die afspraak bij deze kinderarts. Eerder ging helaas niet. Ik hoop echt zo dat ze ons nu echt verder kunnen helpen. Ik weet dat ze nog erg jong is maar ik (wij) houden dit zo echt niet langer vol. We moeten vaak genoeg afspraken afzeggen vanwege Renske. Een oppas voor hebben wij niet aangezien ze niet bij vreemden wil blijven. Opa en oma helpen ons zoveel als ze kunnen maar ze zijn al op leeftijd dus hun wil ik zoveel mogelijk ontlasten. Dus echt ontspannen is er voor ons ook niet bij, we kunnen niet gauw even met ons tweetjes er tussenuit voor een paar uurtjes. Dat is ruim vantevoren duidelijk iets afspreken en dan lukt het maar ook niet altijd.

Ik vraag me af of moeders hun eigen kind hier in herkennen en hoe jullie dit aangepakt hebben, wat voor weg hebben jullie afgelegd en hoe kwamen of komen jullie de dag door?

Ik mag het niet zeggen maar ik ben altijd ontzettend blij als ze in bed ligt te slapen. Dan is er echt rust in huis.



Vergeet er nog bij te zetten dat alles mama mama mama is. Totaal niks papa. Lijkt soms alsof ze een hekel aan papa heeft dan doet ze zo superonaardig tegen hem en begint te schreeuwen als hij haar vastpakt. Papa doet altijd superlief tegen haar dus het ligt echt niet aan hem. Mij doet het heel veel pijn dat zij zo tegen hem doet en mij verstikt ze compleet want ze klampt zich helemaal aan mij vast.

mamajenti, ze drinkt alweer meer dan een jaar gewone koemelk. Er was in haar gedrag geen verandering of ze nu wel of geen koelmelk dronk. Zijn hiervoor ook bij een speciale arts geweest om diverse testen te laten doen op allergien.
Dat ze pijn heeft denk ik eerlijk gezegd niet, normaal gesproken geeft ze aan als ze ergens pijn heeft. Zo heeft ze een tijdje rugpijn gehad. Ze gaf dit telkens keurig aan, ook precies de plek waar het pijn deed. Dit vond de chiropractor zo mooi dat zo'n kleintje dit al kon aangeven. Hiervoor is ze dus behandeld en ik hoor haar er nu niet meer over, dus is het weer over.

Alice wat je zegt over gisteren waarom ze ineens zo zichzelf was weet ik niet. Heb daar samen met mijn man nog over gesproken, hem was dat uiteraard ook opgevallen. Maar we hebben geen idee waardoor dit kwam, er was niks veranderd, ook bij mezelf niet.
Een dagboekje hou ik al een tijdje bij, beschrijf dan alleen de aparte dingen die gebeuren met Renske. Dit is wel fijn om terug te lezen en om aan de psychologe te laten lezen en straks in het ziekenhuis ga ik dit ook meenemen.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Moet zeggen dat we op dit moment weer even in een goede periode zitten. Ze is weer redelijk rustig. Maar kan elk moment voorbij zijn dus we genieten er volop van.

We zijn gisteren voor het laatst bij de therapeut van het riagg geweest. Zij kon ons niet meer bieden dan we het afgelopen anderhalf jaar gedaan hebben. Een paar opvoedkundige tips..tja dacht echt dat een psychologe meer deed. Opvoedkundige tips krijg ik ook via een pedagoge en misschien nog wel beter.
Daarom hebben we samen besloten om dit te beeindigen. Zeker omdat we ook in het ziekenhuis straks verder gaan en ik absoluut geen 2 dingen tegelijk wil doen.
Therapeute zelf zei dat Renske geen stoornis heeft maar het gewoon een pittig en temperamentvol en intelligent meisje was. Wij zijn het hier niet mee eens. Zeker omdat ze ons geen verklaring kan geven voor haar extreme stemmingswisselingen. En een pittig en temperamentvol meisje is Tatum ook maar dat is toch echt een heel verschil met Renske hoor, totaal anders. En dat krijgen we de therapeute op de een of andere manier niet duidelijk gemaakt. En aangezien we nu niet meer op 1 lijn liggen heeft het duidelijk geen zin om verder te gaan.
Vandaag had ze carnaval op de psz. Ging eventjes goed, maar al snel werd het haar veel te druk en heeft toen flink gehuild en is toen samen met een juffrouw de rest van de ochtend apart in een ruimte gaan zitten. Daar wordt Renske dan weer rustig van. Was ongeveer een groep van 30 kinderen, is voor haar echt te druk, dat blijkt wel. Ze kan er ook absoluut niet tegen als ik Tatum naar school breng. Daar zitten ruim 25 kinderen in de klas, maar Renske wil dan weer snel naar huis want ze kan niet tegen die drukte.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Gisteren met haar bij de kinderarts geweest, het was eindelijk zover. Jammer dat we het hele verhaal weer opnieuw moesten doen. Ze hadden het dosier van her riagg nog niet binnen, daar was iets mis mee gegaan. Anders had de arts zich al kunnen voorbereiden. Nu moet je in korte tijd zo goed en duidelijk mogelijk uitleggen wat er allemaal speelt. Het leuke was dat Renske zich volledig op haar gemak voelde bij deze arts. Deze arts straalde ook een soort rust uit vond ik en was echt ontzettend lief met haar. Renske sprak met haar en gaf antwoord, doet ze normaal niet snel, dan klapt ze volledig dicht. Bij het riagg zei ze nooit 1 woordt, ze voelde zich daar nooit op haar gemak.
De arts zei wel dat het het moeten zoeken in een emotionele ontwikkelingsstoornis. Dat kan natuurlijk van alles zijn. Binnenkort neemt een pedagoge of psychologe contact met ons op om het plan van aanpak te gaan bespreken. Kan zijn dat iemand hier in huis komt omdat het hier het ergste is natuurlijk. Maar we zeiden al meteen dat als een vreemde hier in huis is dat Renske dan niet zichzelf is en zich nooit volledig laat gaan. Dus moeten we even bespreken wat de beste oplossing is.
Moet wel eerlijk zeggen dat Renske nog steeds in een goede periode zit. Zit ze toch al een hele tijd in. Maar daar heeft ze een tijd geleden ook in gezeten en ineens schiet ze er dan weer in en is er wekenlang of maandenlang niks meer mee aan te vangen, dus we houden er wel rekening mee dat deze periode elk moment weer voorbij kan zijn, maar we genieten er wel van. We hebben haar in deze periode wel volledig zindelijk gekregen, zowel dag als nacht, vind ik echt super van haar. De arts had het ook over testen, dus denk ook wel dat ze testen gaan doen bij haar, mits ze daar niet te jong voor is.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)