Ik moet het even kwijt diagnose zoon

Ach toch, dat is ook heel wat allemaal.

Ik begrijp wat je bedoelt, mijn zoon heeft een autisme spectrum stoornis en dat bevestigd krijgen is best wel iets. Maar je kan het ook heel positief bekijken, want nu weet je in ieder geval wat er aan de hand is en heb je toch weer handvaten om verder te gaan.
Mijn zoon heeft de diagnose 3.5 jaar geleden officieel gekregen en ik was eigenlijk alleen maar opgelucht, beetje raar, maar je kan het maar zeker weten.
Mijn zoon zit op speciaal onderwijs en het gaat nu echt super met hem, natuurlijk loop je soms wel tegen dingen aan, gedrag bijv. mijn zoon zegt nog steeds iedereen gedag, hij is ook 8 en gaat hele gesprekken aan met mensen, geeft heel veel complimenten, bijv. wat heeft u een mooie hond, of wenst rustig de hele supermarkt een fijne dag, ja mensen kijken dan wel omdat andere kinderen dat niet doen. Maar dat maakt hem zoals hij is, uniek en heel vriendelijk en de meesten reageren er gelukkig ook positief op.
De uitslag veranderd natuurlijk niets aan je mannetje, hij blijft gewoon zoals hij is, gewoon uniek!

ach meisje toch, ik snap je gevoel denk ik wel een beetje ook al heb ik er geen ervaring mee.
lijkt me heftig om een officiele naam eraan te krijgen.

maar net als wat hierboven staat: het blijft jouw jochie, hij blijft even lief en speciaal dat hij was. hij heeft alleen iets extra's!

ik hoop dat jij en hij de juiste hulp krijgen om hier makkelijker mee om te gaan. dat verdienen jullie toch.
maak er wat moois van samen.

Ach lief S.tealtje  

dat komt dan wel binnen he, al wist je het in je hartje al. 

Jullie komen er echt wel hoor meis, weet ik zeker!


je huisje is prachtig btw!!

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Het wordt nu een nieuw begin, dubbel. Jij in je huisje, ook nieuwe fase en de nieuwe fase en hulp voor je lieve kleine vent. Heb er alle vertrouwen in

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Je hebt veel op je bordje gekregen zo te lezen, maar je bent vast een dappere mama die er echt wel komt samen met haar kind(eren?)

Het is inderdaad heel grappig hoe ze soms kunnen reageren, je kan het het beste maar gewoon omarmen, het idee dat jouw kind gewoon net even anders is als anderen.
Het is eigenlijk de kunst om de positieve dingen te vinden die autisme ook met zich mee brengt, ik ben er achter gekomen dat ik hele goede afspraken met mijn zoon kan maken, gewoon een goede voorbereiding en ik heb het makkelijkste kind van de wereld, niks geen dissussies en ook geen gezeur als ik ergens met hem naar toe ga en ook thuis gaat het hier onwijs goed sinds ik de "beschrijving" heb gevonden van mijn zoon. Natuurlijk is het af te wachten of het ook zo makkelijk blijft gaan als hij in de pubertijd komt, maar dat zie ik dan wel weer.
Voor nu is hij een enorme knuffelkont, die elke keer weer dolenthousiast op me af komt rennen om me vervolgens te overladen met knuffels en kusjes en ja dat doet hij ook gewoon ten overstaan van andere mensen.
Het is natuurlijk ook wel maar net welke vorm van autisme je kind heeft, die van mij heeft gelukkig geen klassiek autisme, eigenlijk merk je het niet meteen bij mijn zoon, maar als je beter kijkt naar hoe hij doet zie je wel dat het gedrag anders is.

Geniet van je mooie speciale mannetje, ik heb heel veel gelezen toen hier net de diagnose kwam en van alle boeken heb ik een beetje gebruikt in de opvoeding, want alle autisten zijn tenslotte anders. Een boek wat trouwens wel aan te raden is: geef me de vijf, daar kun je veel uit halen.

ach meis, dikke knuf
het is ook effe slikken he
onze oudste (10) heeft pdd-nos en het is vervelend die stempel maar ook fijn nu je misschien hem beter kan helpen.
en je zal vaak zat misschien nog eregns tegenop lopen maar je komt en wel en hij ook.

Hier ook een zoon met autisme sinds hij de diagnose heeft en therapie heeft gevolgd en wij de oudercursus is er meer rust gekomen.

Het is alleen wel even slikken als het voor het eerst echt hardop gezegd wordt door een deskundige. Maar jullie komen er wel.

Sterkte, en de diagnose veranderd niks aan je mannetje zelf...het opent wel deuren naar de juiste hulp voor hem.

Hier heeft de oudste van bijna 12 jaar klassiek autisme, adhd en Gilles de la tourette. ..wel helaas zo heftig dat hij al met al nu sinds 2010 intern zit. Maar voor nu komt hij in de zomervakantie weer thuis wonen ( als alles goed blijft gaan).

Je komt er wel....even door de zure appel heen bijten.

---

Diabetes type Lada sinds 5 juni 2013. Helaas al type 1...sinds eind 2013.

Hier ook een dochter met autisme. Zij kreeg de diagnose toen ze net 4 jaar was. Wij hadden al heel lang het vermoeden dat ze dit had, dus voor ons was het echt een opluchting toen we de bevestiging kregen. Ze heeft toen 11 maanden dagbehandeling gekregen, 5 dagen per week en heeft daar heel veel geleerd. Er is nu meer rust gekomen in huis, al zal het altijd moeilijk blijven. Ze zit gelukkig wel op regulier onderwijs en doet het daar goed, ze is nu bijna 6.

Maar helaas ziet het er naar uit dat onze oudste dochter, nu 7, ook deze diagnose of adhd gaat krijgen. Dit hadden we nooit vermoed en nog steeds is die twijfel er en dit zal wel heel koud op ons dak vallen als dit straks bevestigd gaat worden. Maar van de andere kant verklaart een diagnose wel meteen het gedrag en hoef je het niet bij jezelf te zoeken.
Sterkte want het is niet makkelijk!

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

ik begrijp dat het even moeilijk is, dat is ook zo. diep van binnen wist je het al, maar als dat dan zo officieel bevestigd wordt, komt dat best wel binnen. maar als je weet wat er speelt, kun je daar ook gericht mee aan de slag.
het zal niet altijd even makkelijk zijn, maar uiteindelijk komt het wel goed hoor.
mijn middelste heeft adhd en hoewel ik het diep van binnen allang wist, kwam die diagnose toch wel even binnen hoor. je wilt gewoon het liefst dat je kind geen stempel of iets heeft. maar sinds de diagnose gaat het op school stukken beter doordat we de juiste aanpak hebben gevonden.
sterkte!

Mijn zoon is 9 jaar en heeft een milde vorm van ass. Wij weten het nu een paar jaar. Het blijft soms lastig, maar het is zo fijn dat hij nu gerichte begeleiding kan krijgen. En het is en blijft een fijn ventje of hij nu wel of geen ass heeft. En je leest het hier boven al, je bent zeker niet de enige al voelt dat soms zo. Tenminste bij mijn zoon op school is hij de enige met deze diagnose. Hij zit op regulier onderwijs, groep 6.