Bang voor financiele problemen.

Ik herken wel de wens dat alles voorspoedig blijft gaan. MAAR garanties heb je nooit!
En als het dan toch mocht gebeuren krijg je altijd nog ww. Waar een wil is is een weg (voor nieuw werk). En zorg dat je altijd wat reserves achter de hand hebt.

Ik herken het ook wel, wij hadden het thuis vroeger ook niet breed en als kind voel je het echt wel als er spanningen zijn en dat ging dus vaak over geld. Ook ik wil mijn kinderen een zorgeloze jeugd bezorgen waarin er ook ruimt is om leuke dingen te doen en daarnaast natuurlijk dat er voldoende te eten is en ik leuke kleding voor ze kan kopen. Mijn man en ik hebben beide een baan en op mijn werk rommelt het momenteel wel. Daar kan ik best nerveus van worden, maar ik weet ook dat ik er geen invloed op heb. Gelukkig hebben we wel wat reserves, maar ja als er geen nieuwe inkomsten bijkomen dan ben je daar ook zo doorheen natuurlijk.
Maar ik herken je gevoel dus wel.

Nou wij zitten momenteel in zon situatie en we hebben geen idee wat er allemaal nog komen gaat, maar gek genoeg voel ik me toppie.. Ik weet niet wat het is, maar dat er geen geld is geeft mij rust.. Ik kan niet rondstruinen naar koopjes, het is een sport om te zorgen dat alle vaste lasten betaald worden en we krijgen zoveel hulp, voedselbank elke week een pakket eten, dan kijken wat we welke dag eten en wat er nog bij gehaald kan worden. De kledingbank 1x in de maand voor kleding voor de kinderen en natuurlijk een bijstands uitkering om de vaste lasten te kunnen betalen en ik heb bijzondere bijstand aangevraagd voor dingen die we zelf nu niet kunnen betalen.. Ik ben wel aan het solliciteren, maar tot nu toe zonder succes helaas en ook mijn man is aan het solliciteren, maar hij heeft een TIA gehad en zal nog geopereerd gaan worden en verder heb ik mijn vader die waar hij kan bij springt, zo wil hij wel rijden naar de voedselbank of naar de zwemles of het zh ofzo.. Ja je bent wel afhankelijk van veel mensen en dat is natuurlijk nooit leuk, maar het is nu niet anders en ik leg me erbij neer en maak er het beste van voor mezelf en de kinderen. Mijn man heeft zaterdag zijn ondergebit doorgespoeld, normaal zouden we dan meteen een nieuwe gaan bestellen en daarna maar eens kijken of we geld terug kunnen krijgen, nu moet hij maar afwachten of we iets krijgen voor hij hem kan laten maken.. Dat zijn rot dingen, maar ja ook daar komen we wel doorheen.

Wees gelukkig en tevreden met wat je hebt.
Meer kun je toch niet doen.

Waarschijnlijk zal er nog wat veranderen aan het ontslagrecht en ww. Werkgevers zullen hier uiteraard gebruik van maken.

Ik ben ook zo iemand die denkt, als je maar echt graag wilt...
Maar een vaste baan in deze tijd , is lastig. Het is toch ook maar wat om altijd maar in onzekerheid te leven. En niks op te kunnen bouwen?
Ik denk dat vooral de laagopgeleide met een beperkte keuze in soort baan (door ervaring en opleiding) het zwaar gaan krijgen.
Bv In de bouw gaat het momenteel erg slecht. Ik vind het toch naar dat zij op totaal iets anders moeten solliciteren (bv productie) om maar te kunnen werken. Zijn wel mensen die met alle plezier hun beroep uitoefenen. Op hoger niveau heb je wat meer keuze mogelijkheden.
Ik hoop dat ik het zo goed uitleg.

Ik zou het heel erg vinden als moeder van bijna 4 kinderen mijn kinderen geen bril, zwemles , nieuwe schoenen of nog erger voedsel kan aanbieden.
Ondanks ons inkomen hebben wij altijd geprobeerd zo normaal mogelijk te blijven leven. Zo hebben wij een volkstuin, oudere auto, 1x per jaar op vakantie, normale inrichting in huis. En genieten wij vooral van de simpele maar mooie dingen in het leven! Je leven kan zomaar anders zijn.

http://zembla.vara.nl/Afleveringen.1973.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=55387&cHash=9d3f2f3ed9b0f0fe3681b18334b44fed

ja dat is wel zo met die bouwvakkers, maar ik heb toch ook familie die in de bieb werkten en bij de bank, en beide al langer dan 30 jaar, en beide ontslag en veeeeeeel minder uren, daar sta je dan, na zoveel trouwe dienstjaren, en niet in de bouw!!!

oh had net trouwens een heel verhaal gedaan maar dat is weg en heb geen zin om alles opnieuw te doen, maar ik maak me ook zorgen inderdaad, alles gebeurd hier maar zomaar in nl, en wij zijn maar tolerant en wanneer komt die opstand nou dan? ik verwacht die over een tijd echt een keertje hier...

@Met dat is zeker zo! Maar als je bij de bank werkt , kun je wel veel breder op zoek gaan naar een nieuwe baan.
Dat bedoelde ik er eigenlijk mee te zeggen.

Ik herken het wel hoor, wij hebben ook problemen gekregen doordat mijn man zijn baan (meerdere keren) kwijtraakte en ik ziek werd. Mijn man nam alles aan, maar de simpele banen zijn vaak te vinden bij een uitzendbureau, de ene dag ben je nodig, de andere niet.
Uiteindelijk heeft hij nu een goede baan met een, voor ons, goed salaris, want dat was het probleem, hij werkte wel, maar met een behoorlijk inkomensverlies en ik kreeg ook minder vanwege ziekte. Wij waren uiteindelijk meer dan de helft van ons inkomen kwijt en ja dan ga je heel hard op de problemen af.
Nu kunnen we weer gaan aflossen en daar werken we hard aan, ik wil er alles aan doen om niet in schuldsanering oid terecht te komen, ik wil netjes alles afbetalen en dan verder met ons toch wel gelukkige leven.
In de tijd dat het niet goed ging hebben we natuurlijk veel stress gekend, maar we zijn ook dichter bijelkaar gekomen en de kleine dingen meer gaan waarderen, gezien jouw verleden zul jij dat ook al wel doen. Blijf vooral vertrouwen hebben, hoe goed of slecht het ook gaat, je hebt elkaar en dat is het belangrijkst.

Heel veel kun je er niet aan doen, je hebt nu eenmaal nooit zekerheden. Wat je wel kan doen is een beetje meer sparen zodat je genoeg hebt als het eens een tijdje minder zou gaan. Ook kun je zelf gaan werken als je nog geen werk hebt, eventueel een paar uur in de week. En niet teveel over inzitten natuurlijk maar dat is makkelijk gezegd.

Ik herken dat wel van vroeger, werkloosheid maar wij hadden altijd voldoende te eten en er was ook geld voor nieuwe schoenen als die ndig waren. Kleding werd toen zelf gemaakt. Ik heb er helemaal geen nare herinneringen aan behalve dat er na eindeloos solliciteren nooit een baan te vinden was, spanningen waren er niet. Niet dat dat jouw gevoel wegneemt maar het hoeft misschien dus niet te zijn zoals bij jou thuis vroeger mocht het je ooit overkomen.

Ik kan me voorstellen als je het vroeger zo hebt meegemaakt dat je je wel zorgen maakt.
Maar je moet niet vergeten dat er veel dingen ook in het positieve zijn veranderd. Onder een bepaald bedrag dat je overhoudt voor boodschappen kan je altijd nog een voedselbankpakket halen.

Ik zit helaas sinds deze maand ook in de WW, solliciteer veel, wel parttime, ben tot 30 uur beschikbaar mits er 6 uur flexibel kan worden gewerkt. Dit had ik in mijn vorige baan ook.
Ik heb niet veel nodig en m'n dochter heeft nog genoeg kleren. Boodschappen doen kan ik heel goedkoop. Een stampot kunnen wij 2,5 keer van eten. Alles gaat in de vriezer. Ook bloemkool als die gekookt is, maak ik wel bloemkoolsoep van.
Cadeautjes voor sint en verjaardag koop ik het hele jaar door.

M'n dochter komt absoluut niks te kort en wat zijn we verwend. Ik ben echt blij dat ik in Nederland woon wat dat soort dingen betreft. Ik heb aan mijn memobord in de gang ook een foto van een vrouw die werkt met een baby op haar rug op het veld en van kinderen die spelen met een stok met fietsband, blij en lachend.
Ik vind het belangrijk om ook mijn dochter te laten zien hoe rijk we zijn. En zij vindt ons ook rijk.

Oke, ik dwaal een beetje af

Nogmaals ik begrijp je situatie. Maar hoe dan ook, het komt wel goed. Je hebt een dak boven je hoofd en je zal echt geen honger lijden.
Daarbij maak je je nu zorgen om niks omdat je man zo te zien een topbaan heeft

Mijn vader is vroeger ook een poos werkloos geweest, en ik zie het juist als voordeel dat ik die periode heb meegemaakt.
Mijn man werkt fulltime, ik parttime, modaal inkomen.
Alles wat we nu kunnen waardeer ik enorm, ik kan er echt van genieten, terwijl mijn man dan bijvoobeeld best een kan mopperen als we een maandje eens wat meer op moeten letten. (deze periode bijv, meerdere rekeningen gehad, verjaardag in het vooruitzicht). Ik vind het dan juist leuk om met minder geld ook een goede maaltijd neer te zetten, maar besef dan wel dat 'mijn mindere geld' voor deze maand nog vast een luxe is voor andere mensen.

ja ik snap wel dat het misschien makkelijker lijkt om werk te vinden in die andere sectoren, maar als je boven de 50 bent dan is dat natuurlijk ook heel lastig, ze hebben beide heel lang gewerkt en zien nu radeloos toe hoe weinig ze straks van moeten leven als ze met pensioen gaan, dat is zo oneerlijk. gelukkig hoor je ze er niet over, zo zijn ze niet, maar ik kan me hier zelf zo kwaad om maken.

wij hadden vroeger ook niet veel, toen mijn ouders een huis kochten kreeg mijn vader net daarna ontslag, gelukkig niet voor lang, het was toen nog gebruikelijk dat 'de vrouw' ( wat een benaming, net als in 'de hond') thuis bleef bij de kinderen helaas, want mijn moeder had eerder een goede baan bij het gemeentehuis. later heeft ze cursussen gevolgd om er weer tussen te komen en dat is goed gelukt.
ik heb nooit last gehad van weinig geld, het was er niet, maar ik merkte daar ook niks van, vond het normaal.
mijn ouders konden met minimaal inkomen toch nog sparen en hebben zo het huis dan ook nog verbouwd.
later is mijn moeder ook gaan werken en mijn vader minder zodat hij ook 2 middagen bij ons kon zijn en tijd voor zichzelf had, en nu ook tijd voor de kleinkinderen, ze zijn jong en werken dus beide nu nog zo.

wat ik gister zou schrijven is heel wat anders.
er worden opeens zoveel regels door de overheid verandert, die gewoon eigenlijk zo vast stonden, daar leven wij op.
iets wat niet met geld te maken heeft bv:
mensen die op campings wonen, dat is een aantal jaren geleden vastgesteld bij een paar, niet eens zoveel, maar toevallig 1 collega heeft hard moeten vechten voor een vast woonadres op haar stacaravan plaats. dit is gelukt, en nu is dat ineens weer niet zeker, vorige week in het nieuws. tja... zo veranderen ze steeds weer wat.
die mensen die nu nog voor de voor nu nog armen klaar staan, hebben het straks zelf ook niet meer breed, we laten ons land tussen onze vingers doorglippen, het word allemaal duurder.
ook wijzelf leven op de staat zijn geld. we ontvangen hypotheekrente aftrek, we ontvangen zorgtoeslag, ik werk als pgb-er, kinderbijslag,... we hebben het nu nog zo(ik werk ook nog ergens anders), als dit allemaal wegvalt, dan houden we ongeveer 100 euro per week over om van te leven, moet nu nog goed te doen zijn ( lukt mij nu niet, maar ok), de auto kan nog weg en we kunnen ook nog wat sparen. maar alles stijgt, de gas licht en waterprijzen, upc, gemeente belasting, waterschapsbelasting, voedsel prijzen, alles stijgt, bewust sla ik kleding over, want dat kun je zelf zo gek maken als je wil, en tot nu toe is het goed slagen in de koopjes weken.
schoenen en kapper...
en inderdaad werkloosheid slaat toe, huizenmarkt komt vast te zitten, het is een onzekere tijd.

maar goed gelukkig speelt dit nu nog niet zo bij al die bovenmodalers, en denk ik hier zo min mogelijk over na, het speelt wel mee met onze kinderwens, die is er nog wel, maar ik denk dat het nu toch maar bij 2 kinderen moet blijven, ik had graag nog 1 keer alles beleefd, maar niet in zorgen graag.
dus ik ben volledig met to eens, het is reden tot zorgen, maar geniet nu nog maar mooi van het heden, dat doen wij hier ook hoor, gedeelde smart is halve smart, dus tegen die tijd zit half nl er zo bij en dan moeten we met zn allen ook weer een oplossing bedenken.

petje af voor diegenen die het nog positief durven bekijken, ik kan het inmiddels niet meer, ben al mijn vertrouwen kwijtgeraakt.
en ook petje af voor degenen die nu kampen met de problemen van nu al, hopelijk blijft het zo doorgaan met de voedselbanken enzo, dat is heel fijn geregeld nu, maar ik moet er toch echt niet aan denken.

ja ik ken het gevoel wel...momenteel redden we het wel, maar alles word steeds duurder. Ik moet nu ook echt gaan opschrijven wat ik koop en wanneer om beter overzicht te houden. Kleding koop ik via MP.

Ik heb een opleiding gedaan, diploma ('s) gehaald en ben nog steeds opzoek naar werk. :-( Heb mij rot gesolliciteerd, maar iedere keer is het: vacature stop. Of: geen relevante werkervaring. Zit nu dus al 6 maanden met een papiertje (waar je bijna het gevoel van krijgt: waar je niks aan hebt).

Ik werk nu bij een vrijwilligers-organisatie om die ervaring te krijgen, maar toch hoop ik dat er binnenkort in de omgeving een vacature komt en ik een betaalde baan kan krijgen.

Ik zit in de bijstand en wil er zo graag uit...gewoon je zelfstandigheid terug hebben..soms krijg je het gevoel dat je faalt..Het voelt niet fijn. Ook zou het fijn zijn om het iets breder te krijgen. Als is het maar 50 euro meer per maand.

Gister nieuwe periode zwemles moeten kopen..van 42,00 onaangekondigd naar 46,20 gegaan. Is maar een klein voorbeeldje van de prijsstijgingen. En waar houd het op?

herken het wel!

dat mijn vader zonder werk kwam te zitten hadden wij het thuis ook niet makkelijk. ( ik was toen een jaar of 12) en heb altijd gezegt dit wil ik niet met mijn gezin.

helaas... mijn man is 100% afgekeurd en kan niet volledig voor de kids zorgen. hij probeert wel zoveel mogelijk te doen maar dan is hij gewoon halverwege de middag al gesloopt en ligt hij te slapen op de bank...

kleding tsja...als ze wat nodig hebben krijgen ze dat en of het nou via via is gekomen of bij de kringloop of kledingbank zal mij een zorg zijn als ze er maar verzorgt bijlopen. wij hebben op dit moment ook de voedselbank ed en het is te doen en vindt het juist een uitdaging om zoveel mogelijk koopjes weten te bemachtigen en met goed rekenwerk komen we elke maand weer uit... en mijn kids die merken er weinig van ( tot nu toe dan)

misschien een tip, kijk eens op onderstaande link voor goedkope recepten.

http://supergoedkope-recepten.clubs.nl/

verder alle abonnementen etc doorlopen?
Ik ben overgestapt van UPC 46,- naar T-mobile 26,-. Ik heb nu alleen geen bellen maar ik had toch al geen vaste telefoon. Ik heb een basispakket en het i-net zou behoorlijk traag zijn. Nou ik vind het reuze meevallen en kan nog steeds alles. Alleen door dit te veranderen bespaar ik al 20,- per maand!!

Daarbij ben ik ook nog van ziektekostenverzekeraar veranderd. Zat bij het Zilveren Kruis 151,50 en zit nu bij Ditzo 131,50. Ik heb de eennahoogste aanvullende verzekering en de hoogste tandartsverzekering (waar 100% wordt vergoed tot 750,-, zelfs met gebit met wat gebreken).
Ook dit bespaart dus weer 20,-!

Ik bespaar dus 40,- aan vaste lasten! En dat moet ik nu precies per maand afbetalen voor m'n studie, dus niks over ofzo Maar ik investeer in mezelf en dat is veel waard.

Sterkte, hoop dat jullie het snel weer wat positiever zien allemaal.

Ook een lastige situatie Suus. Werk je zelf wel?

Even ano, ook vervelend. Wat voor diploma('s) heb je?

Uhm, nou hoe positief ik 4 dagen geleden nog was. Ik word wel een beetje zenuwachtig van de plannen van die Kamp, hij wil veel bezuinigen met name ook bij alleenstaande ouders. Nu kan ik best wat missen maar 200,- wordt wel een beetje heel veel!

Toch probeer ik het niet te negatief te zien en hoop gewoon dat ik snel weer een baan heb! Dus nog meer mailtjes de deur uit!

het gaat dan om 200,- per maand. 200,- op jaarbasis zou ik niet wakker van liggen, maar per maand?? Hopelijk komt het niet zo ver, maar dan nog. Wij redden ons wel

@Happysinglemum
Kamp met zijn ideeen. Ik ben benieuwd hoe een alleenstaande mama het gaat redden. Het zal vast in stapjes worden afgebouwd. De kinderen moeten dit gaan merken. En hierdoor zullen wij in de toekomst juist meer problemen ontwikkelen.
Vaste lasten lopen op/hoge werkloosheid/... Ik ben heel benieuwd hoe het loopt.