Mama-life
| Ff Undercover schreef op: 07-01-2015 20:23:33 |
Ik ga ff undercover omdat ik niet wil dat er "bekenden" meelezen. Mijn broer zit sinds deze week bij mijn moeder in huis omdat hij en zijn vrouw gaan scheiden. Het komt helaas niet van beide partijen maar hij gaat bij haar weg. Om een lang verhaal kort te maken, hij werkt zijn eigen de pleures, dag en nacht en zij verbrast alles. Zij werkt niet, gaat elke dag lunchen in een lunchroom. Elke week naar een film, musical, voorstelling etc. Ze wil perse 5 x per jaar op vakantie naar het buitenland. Hij heeft al meerdere malen aangegeven dat hij het niet meer trekt op deze manier. Hij werkt 6 dagen in de week van 04.30 tot 18.00. De uren dat ie wel thuis is gaat ie met zijn 2 kinderen wat leuks doen. Hij wordt vernederd, genegeerd, als hij thuis komt uit zijn werk staat er geen eten voor hem klaar. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij is lichamelijk en geestelijk kapot. Voor de kinderen is ie al die tijd gebleven maar hij kan niet meer. Hij is het weekend compleet ingestort. Heb hem nog nooit zo overstuur gezien. Hij kon alleen maar huilen huilen huilen. Hij is nu bij mijn moeder in huis. Tijdelijk. Ff rust krijgen. Maar dan? Hij wil de kinderen zoveel mogelijk belasten. Al is dat natuurlijk onmogelijk. Maar hij wil het liefst dat ze met hun moeder in hun huis kunnen blijven. Al zal dat erg moeilijk zijn. Tenzij zij gaat werken. Maar daar is ze gewoon echt te lui voor. Zoals verwacht krijgt hij nu haar hele familie op zijn dak. En ze dreigen dat hij de kinderen niet meer te zien krijgt. Ze sturen hem vreselijke foto's van de jongste (7) die huilend op haar bed zit met een knuffelbeer van mijn broer van vroeger en zijn foto in de hand. Het is echt verschrikkelijk. Ik hebben beloofd om ff wat info in te winnen over omgangsregelingen, alimentatie etc. Hij wil heel graag dat de kinderen elke woensdagmiddag vanuit school bij hem zijn. Hij wil ze dan donderdagmorgen naar school brengen en hij wil ze om het weekend. Wanneer spreek je over co ouderschap? En wat zijn daar de voor en nadelen van? Wie kan me wat info geven.? De kinderen zijn 7 en 11 overigens. |
| Quote |
| Marjolein852 schreef op: 07-01-2015 22:12:32 |
Eens met Debby.. Ik heb medelijden met het gezin.. Beter wordt het niet.. |
| Quote |
| Ff Undercover schreef op: 07-01-2015 22:15:18 | ||
Ja joh. Dat is ook het eerste dat ik tegen hem zei. "Jij hebt diit jarenlang laten gebeuren, daar ben jij net zo goed schuldig aan". Wij als familie hebben al jaren lang tegen hem gezegd dat dit geen gezinde situatie is. Maar het was zijn leven en daar ga ik me niet mee bemoeien. Wij hebben een paar keer onze zorgen geuit, en dan ligt het balletje toch echt bij hem. Helaas heeft het jaren geduurd voor hij de stap durfde te zetten. Haar appjes zeggen genoeg. Hij bewaart idd alles. Bedrijf is geen eenmanszaak volgens mij. Hij heeft een compagnon die deels mede-eigenaar is. De reden dat hij zoveel werkte is om haar uitstapjes te kunnen bekostigen. Hij is om de zaterdag vrij dan gaat hij altijd de hele dag op pad met de kinderen. Zij wil dan niet mee. En hij gaat 1 avond in de week met de kinderen squashen. Dat vinden ze superleuk. Ook daar krijgt ie commentaar op. Zij vind squashen niet leuk en gaat ervan uit dat de kinderen het daarom ook niet leuk vinden. Maar die vinden het juist prachtig. En bijna elke zondag gaat hij met de kinderen een eind fietsen of naar het bis of zo. Zij gaat nooit mee. Ze wil niet fietsen. Wil wandelen, wil alleen maar ergens wat gaan eten. Maar dat vinden de kinderen niet leuk. Due willen er echt op uit. Dus gaat hij met ze op pad. Zonder haar dus. | ||
| Quote |
| Ff Undercover schreef op: 07-01-2015 22:17:17 |
Wil niet wandelen moest er staan |
| Quote |
| Suus schreef op: 07-01-2015 22:24:30 |
Mijn zusje is verwikkeld in een scheiding. Ik kies er bewust voor om haar te steunen, maar ik kies
geen kant. Door kant te kiezen wordt het gat groter en bovendien voed je emoties. Dat wil ik niet,
er is een kind in het spel en hoe minder drama hoe beter. |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 07-01-2015 22:29:46 |
moeilijke situatie zeg. ik zou die vrouw ook in het huis laten wonen. als het zo'n commune met haar
familie is met gezamenlijke achtertuin, krijg je het nooit verkocht. wie wil daar nu komen wonen? sowieso advocaat inschakelen. en ik denk dat mevrouw wel moet gaan werken. hij moet alimentatie betalen voor haar levensonderhoud, maar dat houdt volgens mij toch niet in dat je elke dag gaat lunchen ergens en elke week bios/theater doet. als je dat kunt en van je eigen geld betaalt, prima, maar als je een uitkering krijgt van de gemeente kan dat ook niet. dan kan je eten en ergens wonen en that's it. wil je meer, moet je maar gaan werken. zo zou het voor haar dan toch ook moeten werken? ik lees namelijk nergens dat ze ziek is en niet kan werken. |
| Quote |
| Kees schreef op: 07-01-2015 22:32:50 |
maar allimentatie (zowel kinder als partner) is toch inkomensafhankelijk? hij zal dus ook voor haar moeten gaan betalen. tja, lullig als ze daarvan gaat lunchen maar dat is wel een consequentie als ze de rolverdeling zo hebben laten gebeuren. |
| Quote |
| Sunshine schreef op: 07-01-2015 22:37:07 |
nou denk dat er grote angst heerst vanwege het huis dat huis krijg je niet verkocht ,daarbij als ze niet gaat werken ,moet ze de bijstand in maar dan kan je niet in de koopwoning blijven en dan komt de familie om de hoek zetten en die zouden ,dan het huis moeten kopen enz dan daar ligt denk ik het grote probleem ,waardoor hij nu zo bedreigt word ze willen alles onder de tafel regelen en eisen dat van hem |
| Quote |
| Ff Undercover schreef op: 07-01-2015 22:38:58 | ||
Compleet mee eens. Heb ik hem ook gezegd. Hoj heeft dit jare getolereerd. (Hij heeft wel jaren geopperd dat ze een baan moest zoeken hoor, al was het maar 2 ochtenden, maar dat was totaal geen optie voor haar) Maar toch... Hij heeft het laten gebeuren. Niet genoeg op zijn strepen gestaan. En daar zal ie nu voor op de blaren moeten zitten ben ik bang. | ||
| Quote |
| Ff Undercover schreef op: 07-01-2015 22:40:55 | ||
Klopt helemaal wat je zegt. De familie is echt in paniek. Het gaat ze ook helemaal niet om mijn broer die weggaat. Maar om het huis, Het geld, het moeten werken. Etc. | ||
| Quote |
| Katrientje schreef op: 07-01-2015 22:43:32 |
Weet je wat het is, koppel dingen niet aan elkaar:
Misschien is het gunstig om haar daar te laten wonen, misschien niet. Aan een woning en scheiden zitten veel haken en ogen.
Let op de pensioen verdeling, ze gaat geheid om de helft van zijn in het huwelijk opgebouwde
pensioen vragen, is het eerlijk en wat zijn argumenten dat hij dat niet hoeft te delen? Schrijf ze
op. Als je broer kan blijven verwoorden wat goed is voor de kinderen, wat zijn kinderen nodig hebben
aan behoeftes, blijft denken en handelen in belang van de kinderen staat hij sterker. (respect voor
hun moeder word hierin mee geteld door de rechter/advocaten etc)
Als hij dit allemaal op een rijtje weet te zetten voor zichzelf staat hij sterker. Gebroken zijn is logisch, maar los dit niet voor hem op, dan komt hij niet door in zijn kracht. Hij zal moeten gaan handelen om de daad bij zijn woord te voegen en niet blijven liggen in een hoekje van de bank, dan gaat hij het niet redden. Als je zoiets beslist is het goed te gaan handelen en te regelen, ook daarin kan je stukjes verdriet en frustraties kwijt en het levert iets op. Nu is het dingen kwijt proberen te raken zonder iets te doen (heel moeilijk vaak word door niets doen iets veel groter nog dan het werkelijk is maar dat zie je pas als je gehandeld hebt) en wat bereik je ermee? Niks. Gun haar geen voorsprong, ze heeft nu alle tijd om alles uit te zoeken en te gaan regelen, straks loopt hij achter de feiten aan is hij verder van huis. Schop onder zijn kont. Doorbijten en daarin kan je hem steunen als zus. Want ik weet het ja het is zwaar. Maar straks komt er een tijd waarin hij kan verwerken. Nu is het tijd van knokken voor je kinderen.
Als hij ze wil zien zal hij in actie moeten komen. Kan hij het niet voor zichzelf, dan voor hun! Daarmee toon je ook direct wat je voor je kind over hebt. |
| Quote |
| Ano schreef op: 08-01-2015 07:34:05 |
Ik zit midden in een scheiding en zoals Sis zegt dat het altijd de vrouwen zijn die de man zwart
maken vind ik zeer kortzichtig en alles over 1 kam scheren,mijn ex partner en ik zijn nog steeds
beste vriendjes,Ik zit nu in de bijstand en mijn ex partner betaald de huur enz omdat het 8 weken
duurt voordat je geld ontvangt van de gemeente.De advocaat gaat altijd uit in het belang vd kinderen
en de gemeente stimuleert zoveel mogenlijk om er zelf samen uittekomen.allementatie wordt berekend
naar de draagkracht vd man net zoals partnerallementatie. Wat ons vooral opvalt is dat mensen je raar aankijken dat je gaat scheiden en nog heel veel samen regelt,wij zijn bv samen naar de sociale dienst geweest..dat wordt bijna niet geaccepteerd...dus Sis volgende x beetje nadenken wat je typt want het kan ook gewoon anders... en er zijn ook mannen die het verpesten |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 08-01-2015 08:25:36 |
Dit zal niet makkelijk worden, aan een advocaat heb je meer als er nu al zoveel onenigheid is. De oudste is 11 als ik goed gelezen heb, als hij 12 is dan mag hij toch zelf kiezen bij wie hij woont en al helemaal als hij z'n vader wilt zien, misselijk trouwens om de kinderen weg te houden maar hoe vaak hoor en lees je dat niet dat de kinderen als inzet gebruikt worden om elkaar zo hard mogelijk te raken, ik vind dat je dan erg laag gezonken bent en ook dat het helemaal past in de ikke-ikke-ikke mentaliteit van nu. Mijn vriendin is nu al jare geschei, heeft een andere man waarmee ze ook weer getrouwd is en een kind bij heeft, de twee oudsten van haar en haar ex wonen bij haar maar met sinterklaas was het altijd zo dat haar ex dat mee kwam vieren bij haar in huis, verjaardagen van de kinderen was hij ook bij, niet omdat mijn vriendin dat nou allemaal zo heel gezellig vond maar wel voor haar twee oudsten kinderen, dan zet je even je eigen belangen opzij. Haar jongste die dus niet van har ex is slaapt daar bovendien ook wel eens als haar zussen daar ook zijn, ik blijf er m'n respect voor houden als je zo samen met je ex kan gaan voor het welzijn van je kinderen. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 08-01-2015 12:55:52 |
Tsja, ik denk voor nu: advocaat bellen om advies wat nu te doen want.. je broer is nu overspannen - overwerkt - burn out.. Dit is geen goede situatie om goede en evenwichtige beslissingen te nemen. Je broer heeft even een paar weken de tijd nodig om zichzelf weer te vinden, tot rust te komen.. Sowieso moeten ze naar een mediator omdat ze kinderen hebben, of zijn vrouw het nu leuk vindt of niet! De grote vraag is: is er eventueel nog kans op een toekomst samen, en dan het liefste op een andere plek - weg bij haar familie. Ik vraag mij namelijk af in hoeverre 'de commune' voor je man ook frustrerend en energievretend is. Nare situatie hoor, moeilijk om objectief te blijven. Wat Suus schrijft vind ik ook wel heel waardevol; probeer niet mee te gaan in zijn emotie - hoe heerlijk het ook voelt, je helpt hem er w.s. niet mee. |
| Quote |
