wat is wijsheid???

ja ik kan makkelijk roepen dit of dat maar ik voel niet wat jij veolt 
ik zeg nu nee ik zou hem bij me houden 
ryan is eerste 6 mnd ook aan mij geplakt geweest het voelde goed ging prima sliep bij ons maar werd niet zo veel wakker sanchs dronk overdag goed 
laten huilen met 4 mnd vin ik nog best erg vroeg 

kinderen wennen gauw...

wat denk jij zelf? heeft hij honger off heeft hij de dag nacht omgedraaid?

anders zou ik hem proberen om hem overdag wakker proberen te houden. altans na een bepaalde tijd 1600 ofzo en dan proberen moe te maken.

en hoe moeilijk het is, idd misschien laten doorhuilen.. had ik ook met de oudste... in het begin huilde ik bijna mee op de gang.. 

Als je in de situatie zit dan lijkt het eindeloos. Toch gaat dit heus verbeteren. Ik weet dat ik vanaf hier makkelijk praten heb, maar ik zou het proberen te accepteren dat het nu zo is. Is er niet iemand die je kunt vragen om je te helpen met iets in huis te doen? Of kook voor 2 dagen en dan kun je die andere dag dat je noraal kookt dan even wat anders doen. 
Sterkte, want ik weet dat dit heel lastig is. 

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!

Ik weet ook niet goed wat wijsheid is, je kindje steeds horen huilen is niet fijn. Werkt een draagdoek helemaal niet meer?
Het lijkt me fijn als hij 's nachts leert slapen, maar hoe je dat kunt bereiken?
Ons mannetje sliep 's nachts prima, maar overdag niet toen hij heel klein was.
Ben jij volledig thuis? Is hij ooit zonder jou geweest?

Wat zwaar zeg. Ik had een soortgelijk probleem en nu twee jaar later is het pas beter. Achteraf vind ik dat ik de baby te erg verwend heb. En ik, en de andere gezinsleden, hebben het hierdoor twee jaar lang erg zwaar gehad.

Op afstand moeilijk inschatten maar ik zou denk ik eerder meegaan met de lactatiekundige dan het cb.

ik denk dat je dit even door moet zetten...zeker als je iets wilt doorbreken, een patroon, dat gaat niet zomaar van de een op de andere dag, je kan er toch bij gaan zitten als hij in de wagenbak in z'n bedje staat, dan kan je hem laten merken,horen, voelen dat je er wel bent maar dat hij niet meer op de arm slaapt.
Dat zou ik denk ik gaan proberen en dat consequent volhouden.

Zielig vind ik het niet, wat ik wel zielig vind is je andere kinderen, en jezelf.

Veel sterkte en succes ermee want het is en blijft moeilijk.

Volgend mij gaan alle kids door die fase...alleen de ene moeder is het eerder zat dan de andere..hier hadden we ook rond 4 maanden speentjesmarathons...nahet eten spelen en dan bij moeheid wakker op bed liggen en elke 5 min terug voor een sssst, een knuffel aai de speeen en weer weg...het duurde even maar het werkte uiteindelijk wel. En heb ze ook echt soms wel weer eruitgehaald om toch nig een keer de luier te checken of als ze hard huilde even nog een keer checken of er geen boertje dwaszat. Tijdens die marathons ging ik mijn huishouden doen...even doorwerken afwisselen met de marathon en als ze dan sliepen was het werk al half gedaan en kon ik ook nog even bijkomen...

idd wat wil je zelf wat is goed voor jou en je kind en niet te vergeten je hele gezin. mijn nachtrust is ernorm belangrijk en joris is momenteel erg onrustig snachts dus die ligt gewoon lekker bij me ijn bed en slaapt wel door heb hier nooit moeilijk om gedaan en eerlijk is eerlijk heb deze vraag die jij stelt hier ook gesteld uiteindelijk door paar meiden van hioer ga je gevoel achterna wat denk jij wat voel jij. alledrie mijn kinderen mogen gewoojn bij ons slapen als ze dat willen wat dan weleens betekent dat manlief op hun bed gaat liggen hahaha zoals vannacht toen had ik jurre en joris naast me .
knuffel voor jou ga je gevoel volgen

doe goed is wat voor jouw en je gezin soms moet je dingen door breken wat er voor kan zorgen dat je baby zich laat horen omdat hij er aan gewend is en jammer is dat je gezin er aan lijdt ( zoals je zelf zegt)
en wat zegt jouw gevoel 

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Heb je hem niet in een draagzak? Wat dan kun je bijna alles gewoon doen? dan is hij maar wakker.

verder, je voelt je bij beider advies niet goed, anders zocht je nu niet verder.
het is echt uiteindelijk ineens in een paar weken zomaar beter.. Echt.. Maar je zit er nu in. En dat valt niet mee. Doe waar je je zelf het beste bij voelt.

Quote Vlindertjes:

Op afstand moeilijk inschatten maar ik zou denk ik eerder meegaan met de lactatiekundige dan het cb.

Mee eens. Ik denk dat het probleem eerder bij een verkeerd slaap en eetpatroon ligt dan bij verkeerde voeding.
Aan jou de keuze of je dat wilt veranderen of dat je er in mee gaat voor zover mogelijk.

Mijn dochter had bij de geboorte ook haar dag en nacht ritme verkeerd om. Kreeg hier de tip van de kraamverzorgster om haar overdag in de box of kinderwagen beneden te laten slapen, omdat ze door het daglicht en de geluiden dan minder diep slapen. En s avonds in bed met de gordijnen dicht en lampjes uit, dus zo donker en stil mogelijk.

Ik weet niet of dat nog helpt bij 4 maanden, ik hoop voor je van wel.

Ik had mijn kinderen toen ze zo heel klein waren overdag eigenlijk niet in hun bedje. Ik hield ze bij me in de woonkamer in de box of in de kinderwagenwieg. Mijn kinderen huilden ook veel en zo kon ik toch nog iets doen. Ze horen je en zien je (als ze in de box liggen) en voelen zich zo al een stuk prettiger dan alleen op bed.
Ook was voor hun volgens mij ook een stuk duidelijker wat dag en nacht was, want ondanks dat ze overdag veel huilden, slaapten ze 's nacht vaak gewoon goed.
Ook de "vogelkooi methode" heb ik nooit gedaan, dus nooit de kinderwagen overdag donker gemaakt door er een doek over te leggen. Ook toen ze ouder waren en wel overdag voor 1 of 2 slaapjes naar bed gingen, deed ik de gordijnen ook niet dicht.

Mijn zoon had dit ook, uiteindelijk kwam ie met het rs virus in het ziekenhuis en toen pas zag ik da het aan mij lag. Veel te beschermend en veel te veel verwend.

Ik heb daar moeten loslaten. Ik wens je heel veel sterkte, lastige situatie

Groente en fruithap bevat minder caloriën dan bv, dus het is niet zo dat zijn honger dan gestild gaat worden als je eerder daarmee begint. Hier een manneke van 10 mnd die altijd bij me in de buurt is. In de box, doek of toen het nog paste in de wagenbak in de woonkamer. S nachts komt hij ook nog steeds minimaal 2 keer, maar dan kan ik hem half slapend bv geven en weer verder slapen. Is een babycoach niet iemand om met je mee te kijken?

TO zegt dat een draagdoek niet meer werkt, ook zegt ze dat het steeds moeizamer gaat, dat ze steeds meer handelingen moet doen om hem in slaap te krijgen en te houden, dan ben je niet op de goede weg, jij bent de enige die dat kan veranderen, dat dat moeite en pijn kost is natuurlijk wel logisch maar volgens mij trek je dit niet nog maanden lang.

Sis met alle respect maar het kan nooit de bedoeling zijn van het hebben van een baby dat je dan daarna alleen maar met die baby op de bank kan zitten hele dagen omdat die baby anders niet wil/kan slapen.
Daar is je leven idd niet op ingericht, bovendien vind ik dat als je en kind wil dat je dan zelf als moeder niet hoeft te ' verdwijnen' en zeker als er nog meer kinderen zijn kan je niet alles om die baby laten draaien, ook je andere kinderen hebben recht op een stukje aandacht.

Het is alweer even geleden dat ik baby's had, sommige dingen gingen toen nog heel anders maar ik heb ze altijd te slapen gelegd in hun eigen bedje, in hun eigen kamer, heb er nooit geen problemen mee gehad dat ze niet wilden slapen, misschien ben ik erg ouderwets maar ik vind dat een baby ook z'n rust nodig heeft, veel kinderen zijn tegenwoordig (snel) overprikkeld, vind dat niet echt gek.
"s avonds was het hier in bed en er niet meer uit, niet dat ik daar zo streng in was maar ze kwamen er zelf ook nooit uit, waren dat niet gewend, mijn buurvrouw had een dochtertje die rond 3 jaar iedere keer uit bed kwam, dan mocht ze naar beneden en werd dora weer aangezet, ieder z'n ding maar dat zou bij mij dus niet gebeuren, daar heb ik geen zin in, heel de dag sta ik klaar voor de kids en 's avonds even niet.
Maar ook dat doet iedereen anders.

TO, het is echt aan jou, als jij wilt dat er iets verandert ( als dat mogelijk is) dan zal je echt iets moeten ondernemen, vanzelf gaat dit niet over denk ik.
Als jou gevoel zegt nee, ik kan het niet ik wil dit niet zo dan moet je het niet doen, als je iets doet dan moet je er wel achter

To, ik zou hem lekker bij me houden, hij heeft duidelijk deze behoefte dus waarom negeren?

oke, je hebt je handen vol aan hem, hij slaapt overdag dus 3 uur in je armen.
mooie tijd om te gaan knutselen of praten of kwartetten met je andere kinderen.
baby op de arm, kun je toch nog wel een hoop doen?

over het slapen ben ik nogal makkelijk.
eerder had ik daar een andere mening over, maar sinds 5 jaar denk ik anders.
mijn jongste heeft enorm de behoefte om bij mama te zijn ( ' s nachts)
hij ligt dus naast me of eigenlijk: tegen me aan.
mij stoort het niet, ik geef het kind veiligheid waar hij zwaar behoefte aan heeft.

waarom doorzetten en onnatuurlijk op een eigen kamer gaan zetten? waarom bewust een kind ongelukkig maken?

als het jezelf echt heel erg tegen de borst stuit moet je voor anders gaan.
probeer creatief te denken, er zijn oplossingen voor.
zo extreem als niks kunnen doen is een fase, geloof me.
elke keer een beetje meer loslaten, slapen in een wipstoeltje aan je voeten met je hand op zn borst. hij hoort je , ziet je en voelt je.
steeds een stapje verder.

succes

Het een is niet beter als het ander, de een doet het niet beter als de ander, je moet echt je eigen plan trekken, dat doen waar je zelf als moeder ook goed bij voelt, dat doen wat bij je kind past en dat is ook nog eens per kind verschillend.

Dat maakt het ook zo lastig om via een forum advies te vragen, dat kan nooit passend zijn want de exacte situatie kan je niet via een forum beoordelen, wel kan je tips en suggesties krijgen en dan moet je maar kijken of je daar wat mee kan.

Ik heb niet alles helemaal gelezen...
Maar als je de kleine weglegd met een gedragen tshirt van jou naast hem?
Dan ruikt hij je wel.
Je kunt hem dan in de box of kinderwagen laten slapen zodat hij wel alle geluiden hoort, dat is hij immers gewend.
En dan iets met jouw geur erop naast hem.
Misschien is dat een kleine tip.
Heel veel succes, moedergevoel, hormonen, gezin , schuldgevoelens ten opzichte van de anderen in huis zijn zwaar om te dragen en je hebt altijd het gevoel dat je iemand te kort doet.
Je doet je best....

ik heb er 4. en de tweede en de vierde hebben verschrikkelijk veel gehuild. Het IS gewoon verschrikkelijk zwaar. maar er is ook gewoon geen makkelijke oplossing. Gelukkig zit je nu wel net zo'n beetje tegen de leeftijd aan te schurken dat het iets makkelijker gaat worden.
Maar waarom kook je niet met hem in de draagzak? zet hem naast je in de keuken in een wipper/maxi cosi terwijl je kookt.
Bij ons zijn de baby maanden nooit een feest geweest. en ik vind je niet IK gericht. je zit er al 4 maanden in en je hebt  het gevoel dat dit nog tot 11 maanden gaat duren. Maar ineens gaat het toch beter.

Ik heb de mijne nooit lang laten huilen. had wel een paar regels om ervoor te zorgen dat IK niet door het lint ging.
Koken deed ik dus met kind erbij.. eerder op de middag en niet in de spits. Tijdens het eten lag de kleine huiler zielig te huilen in zijn eigen bed. Dat half uur met mijn andere kind(eren) en man.. dat wou IK gewoon even kunnen zitten en luisteren. Zonder afleiding. EN dan helaas later nog een half uur tijdens het bed ritueel.
Ik denk dat het advies van jouw lactatiedeskundige zinnig is. Maar tegelijkertijd.. babies zijn geprogrammeerd om te slapen.. En dat huilen en zomaar veel calorieen en energie verbranden dat doen ze niet voor niks. Mijn boefjes hadden ongelooflijk last van reflux.. Mijn 2e echt met akelig opboeren en de tweede was het verborgen reflux. er was dus wel wat aan de hand. Monica hierboven schrijft dat ze veel harder voor haar baby had moeten zijn, maar is nu al jaren met het kind aan het dokteren.. dat extra willen komen in de nacht is erg verklaarbaar als het wel reflux is.. want dan ligt hij plat en krijgt hij zuur omhoog.. en wil een slokje tegen het branden. je raad het , de mijne hebben nooit normale nachten gemaakt. Maar misschien zit hij ook niet lekker met zijn ruggetje? dat het liggen zeer doet?
Babies huilen als ze oververmoeid zijn.. maar babies huilen meestal als er echt wat aan de hand is. Ik zou dat echt willen uitsluiten.

Zo, respect hoor, je ligt al 4 maanden lang iedere avond om half 8 op bed? Dat zou ik echt niet volhouden, baby of niet maar ik zou eerst uitsluiten of het huilen ergens vandaan komt en dan zou ik het echt anders aan gaan pakken, maar goed nogmaals, als dat tegen je gevoel ingaat dan moet je dat niet doen.
Als je man hier ook achter staan en het zo wil dan hoef je niks te doen, mijn ding zou het absoluut niet zijn, dan mag ik 100 keer voor een baby gekozen hebben.
Dat alles plaats moet maken, dat je niet eens naar het kerstfeest kan van je andere kind, die, vind ik, net zo goed recht heeft op aandacht van mama, en als er dan niks medisch is met hem dan zou ik het echt anders gaan doen om een patroon te doorbreken.

mama van drie. je hebt ze nooit zo gehad denk ik. want als het zo erg is met zo'n kleintje, breekt het je hart. En dan is het helemaal niet meer makkelijk. En dan blijft bij het wegleggen zo'n kindje huilen ( van pijn bij ons) tot het heeft geleerd dat mama ook met gehuil niet komt en is het helemaal alleen in zijn pijn. Een baby kan 60% meer pijn verdragen met zijn moeder erbij heb ik eens gelezen. En dan is het enige wat je doet, dat je die kindjes leert dat je toch niet komt. dat is echt ongelooflijk anders dan even 10 minuten of een half uurtje zachtjes laten huilen om ze in te laten slapen.

Klopt ma dalton, ik heb geen echte huilbaby's gehad, mijn middelste jengelde ook wel eens en tuurlijk tijdens etenstijd 's avonds maar dan zette ik hem met het koken erbij in de maxo cosi of in de wagenbak, af en toe even schudden en dat was te doen, ook omdat het maar een korte periode was, na de voeding van rond 7 uur sliep hij de hele avond in z'n eigen bedje.

Ik besef dat ik makkelijk praten heb, het lijkt me ook vreselijk om een huilbaby te hebben, daarom heb ik ook respect voor TO want zo raak je heel je (gezins) leven kwijt.

Zoals jij het deed ma dalton, tijdens avondeten baby even wegleggen om toch even dat moment te pakken voor je gezin vind ik heel goed, hoe zeer het zenuwslopend het huilen op de achtergrond dan ook is, je moet wel wat denk ik.

Mijn middelste had altijd even een huilperiode tijdens avondeten/koken en dan moest ik de oudste die toen 2 was ook 's avonds naar bed helpen of even in bad doen, dan huilde hij ook, het was niet anders, mijn man was er vaak niet vanwege late diensten en ik kon me ook niet in 2-en delen, oudste zat dan in bad en dan gaf ik alvast 1 kant BV, tussendoor oudste uit bad en dan ander ekant en dan naar bed en dan was het slapen, maar ik besef dat het makkelijk praten is hoor, echte huilbaby's is een aanslag op alles.