voel me alleen

Jeetje wat rot!
Misschien kan je eens afspreken met je man om gewoon eens de hele dag in je bed te blijven en bij te kunnen slapen. Wie weet knap je er wat van op...

---

Hakuna matata

misschien eens naar de huisarts of met een onafhankelijk iemand praten. Ken je gevoekens over het alleen zijn wel, gelukkig heb ik wel mensen die naar me luisteren. Verder geen raad, maar een dikke knuf. 

---

don't worry about tomorrow, embrace the gift of today

Waarom zegt je familie dat je dingen zoekt en dingen anders moet doen?
Bedoelen ze het niet goed?

Vraag me af wat je familie bedoelt met dat jij alles anders moet zien, en de opmerking van je moeder dat jij en je man over de verkeerde dingen praten...wat ziet zij als de verkeerde dingen?......waar praten jij en je man dan over dat je moeder als verkeerd ziet?

Dat zijn eigenlijk de vragen die bij me opkomen....je klinkt wel depressief.

Lieve alleen, ik denk dat het tijd is om even een bezoekje te brengen aan de huisarts. Je zal van je af moeten praten en serieus genomen worden anders loop je vast! Bel de huisarts, die is er om te helpen!!!

Ik heb dat eigenlijk ook gehad met mijn moeder toen ik kinderen kreeg. 
Het probleem was, dat zij eigenlijk niet kon loslaten. We waren altijd erg close geweest, maar een oma heeft een andere rol als een moeder. Ik belandde in een soort puberteit door mij steeds van haar af te zetten. Terwijl we dat in de echte puberteit zo niet hebben meegemaakt. 
Ik was echt bezig mij los te maken, opnieuw, en zij vocht daartegen, wilde in alles een vinger blijven houden, terwijl ze dat helemaal niet slecht meende maar gewoon zo gewend was. 
Bij ons heeft het wel even geduurd, maar door veel goede gesprekken, vertrouwen in elkaar en uiteindelijk empathie voor elkaar zijn we gekomen op een punt waar mijn moeder achter mij staat en mij mn eigen beslissingen laat nemen ipv naast mij en mee willen beslissen en sturen terwijl ik dat niet wil. Dit is voor ons allebei wel zo prettig en we genieten beiden van deze nieuwe rollen. Er is totaal geen wrijving meer. 

Sterkte jou verhaal was mijn verhaal.

Mijn moeder en ik kunnen niet met maar ook niet zonder elkaar, ik zie alles verkeerd in haar ogen of ze heeft het niet zo bedoelt.
Waardoor ik soms heel erg geketst word.
Man 2 keer in de week zaalvoetballen laat thuis pilsjes op soms dronken met alle gevolgen er van.
2 speciale kindjes met extra zorg.

Het liep zo, zo tot ik merkte IK ben niet gelukkig meer er moet iets gaan veranderen.
Die avond een gesprek met mijn man aan gegaan.
Daar schrok hij van, heb alles op tafel gegooit alles wat mij dwars zat en wat IK niet fijn vond gaan.
De avond erop zijn we er op terug gekomen zodat hij ook kon zeggen wat hij niet fijn vond of goed vond gaan.
Punten opgeschreven waar we aan moesten werken.
Regels opgesteld (klinkt raar en kinderachtig) maar het heeft ons wel geholpen.
De eerste tijd liep het erg stroef en moeilijk maar ik kan nu zeggen we zijn er samen sterker uit gekomen.

Ja en mijn moeder die blijft zoals ze is die kun je niet willen en moeten veranderen.
We praten over koetjes en kalfjes vraag nooit naar mam hoe zou jij dat doen met de jongens?
Nee over opvoeden en dingen aanpakken daar verschillen wij te veel over.
We hebben niet zoveel contact meer als daarvoor maar daarom gaat het nu wel beter.
Denk maar zo ik ben een volwassen vrouw en ik ben in staat om mijn eigen keuzes te maken en is het fout pech dan maar het was mijn keus op dat moment.

Verder ben ik wat gaan doen aan mezelf zodat ik me lekkerder in me vel voel zitten.
Ben naar de pedicure, schoonheidsspecialiste en sauna gegaan.
Niet alles in een week naar verdeeld over een paar maanden.
Ben overdag gewoon als ik daar zin in had tv gaan kijken een boek lezen of wat slapen op de bank.
Even niets even ik tijd.
Nu ga ik iedere dag een uur lopen als ik de oudste naar school heb gebracht, pak veel vaker de fiets voor een boodschap ook bijten het dorp.
Heerlijk de wind langs je hoofd alles weg laten waaien.

Heel veel sterkte en wijsheid en een dikke knuffel.

---

De wereld zit vol met saaie mensen, zij hebben beslist geen ADHD!

Is jouw man op de hoogte van jouw gevoelens? Zo niet dan zou ik hem dat als eerste vertellen. Dan kunnen jullie samen aan een oplossing werken. Want zonder communicatie gaat een relatie naar de kloten!

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

 Meis, volgens mij zit je er echt doorheen, denk dat dit al lang speelt maar bij tijd en wijle zo de kop op steekt dat je nu een topic opent.

hormonen kunnen ook een hoop doen, ik voel me vaak meer emo in eisprong.

Sterkte

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Geen idee hoe hier op te reageren, behalve dikke  

  wat naar en begrijpelijk dat je je zo voelt.
Ik heb met mijn ouders een hele goede band, maar met mijn schoonouders voelt het ook zo. Vandaag is hun kleinzoon jarig en ze laten gewoon niets horen. Ze bellen echt alleen als ze van ons iets nodig hebben of willen. Het contact is daardoor erg oppervlakkig. Maar als het je eigen moeder is lijkt het me nog vele malen erger.
Ik vind dat je het goed doet, jij doet wat voor jou goed voelt en niet wat een ander goed voor je kinderen etc. vind én dat is echt super hoor.
Probeer rond je mensen te vinden die meer zoals jij zijn en laat (hoe moeilijk ook) de anderen emotioneel wat meer los, zodat ze je niet meer zo hard kunnen raken.
Je man moet je maatje zijn, dus zou je verwachtingen met hem bespreken. Mannen moet je duidelijk zeggen wat je wil, die voelen het niet zo aan als een vrouw is mijn ervaringen. Dus bv. leuk dat je weer uitgaat maar 1x in 6 weken vind ik meer dan genoeg, anders voel ik me er niet prettig bij.

Je klinkt (zwaar) overbelast.
Mogelijk 'ontvlucht' je man nu het huis, machteloosheid..

Ga in gesprek met de huisarts of een maatschappelijk werker!
Deel niets meer met je moeder, alleen koetjes en kalfjes
Bedenk waar jij energie uit haalt en waarvan je ontspant en zoek tijd  om dat te doen, dat hoeven geen grote dingen te zijn!
Maar ik heb heel erg het gevoel dat je jezelf kwijt bent

Sterkte!

Misschien ook goed om even wat bloedwaardes te laten controleren bij de huisarts. Bij sommige vitaminetekort of bij schildklierproblemen kan je je ook neerslachtig voelen.

---

mama van 4 jongens

In ieder geval even naar de huisarts..

Mijn volgende punt... beweeg.. ga elke dag t liefst een uur buiten bewegen, ga wandelen.. Is bewezen dat dat helpt bij o.a. depressies!