Mama-life
| Alice schreef op: 23-01-2012 16:07:33 |
Ik zit een beetje met mn handen in mn haar. Mn zoontje weigert gewoon in slaap te vallen de laatste
tijd. Hij viel altijd aan de borst in slaap, zo deden we dat al 16 maanden en dat ging hartstikke goed. Ik voelde mij daar goed bij, vond het een heerlijk momentje met mn kleine vent en ik was blij voor hem dat hij altijd zo veilig en knuffelend kon gaan slapen. Maar het lukt nu, sinds een paar dagen niet meer. Z'n oogjes beginnen dicht te vallen en dan gaat hij vechten tegen de slaap. Elke keer als hij bijna slaapt, worstelt hij met armpjes en beentjes, laat los en begint te kletsen. Hij zegt dan "slapen" met een grote glimlach en schudt nee met zn hoofdje. Het is een enorme strijd om hem in slaap te krijgen en ik wil dit eigenlijk niet meer. Ik hou het niet precies bij, maar 't duurt meer dan een uur. Hij is wel echt moe, daar ligt 't niet aan, maar hij vertikt 't om te slapen. Zal natuurlijk wel een fase zijn, maar hier wil ik niet in mee. Hij mag ver gaan van mij, maar ik ben niet van plan om hem dagelijks meer dan 2 uur (2x slapen) hier in te investeren. Prima toen hij kleiner was, maar nu is dit niet meer nodig. Dus... er moet nu iets veranderen. Maar hoe? Hij kan op zich zelf wel in slaap vallen, maar hem alleen in bed laten liggen, heeft weinig zin. Ja, als ik hem zou laten huilen voor kweenie hoe lang misschien, maar dat wil ik niet. Hoe kan ik dit nu oplossen? Of hoe moet ik hier nu mee omgaan? |
| Quote |
| Ivy schreef op: 23-01-2012 16:16:24 |
Lastig... Ik weet wel hoe mijn kindjes van 16 maanden bij mij in slaap vallen. Gewoon op schoot,
maar dan gewoon pas als ze daar zelf zin in hebben. Niet op een vaste tijd ofzo, maar gewoon wanneer ze aangeven moe te zijn. En als dat pas is als ik naar bed ga, dan zij dat zo  Ben daar wel heel makkelijk in, hoor. En ik ga zelf ook niet laat naar bed, dat
scheelt ook. Mijn dochtertje van 10 maanden valt altijd aan de borst in slaap en dan leg ik haar in
de co-sleeper. Dochterlief van nu net 3 valt 9 van de 10x naast mij in bed in slaap en als ze dan
slaapt, leggen we haar in haar eigen bedje. Zo deden we dat ook toen ze 16 maanden was. Is ze moe
voor ik naar bed ga, pakt ze haar dekentje en komt ze bij mij op schoot zitten. Ik vind het zelf absoluut geen probleem als een kindje van 16 maanden nog niet om 19u. vaste prik gaat slapen. Bij mij doen ze dat vanaf een jaar of 4 trouwens wel zonder problemen in hun eigen bed. Tenminste, dat is nu 4x gelukt, dus ik denk dat het de andere 2 keer ook wel zal lukken Ik denk dat je zelf zult moeten kiezen hoe jij het graag wilt. Als je wilt dat je zoontje nu al op vaste tijden gewoon in bed in slaap valt, kun je daar naartoe werken. Ik heb het persoonlijk nooit gedaan en dat bevalt ons allemaal prima. Weet niet of je hier iets aan hebt, maar misschien wel. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 23-01-2012 16:24:04 |
Maak een stappenplan wat past bij jullie relatie. In jullie geval zou ik er voor kiezen om na een duidelijk, vast rustig ritueel je zoontje in bed te leggen. Daarna wrijf je (tussen de spijlen door?) héél rustig over z'n rug terwijl je zachtjes een liedje zingt. Na afloop blijf je bij hem zitten en blijf je zacht over zijn rug wrijven (als hij op z'n rug slaapt kun je ook zachtjes over zijn buik wrijven) Als hij overeind wil gaan zitten houd je hem gelijk zacht maar wel stevig vast zodat hij voelt dat hij moet blijven liggen. Blijf bij hem tot hij slaapt. Als je dit ritueel 2x per dag doet dan zul je al snel zien dat hij steeds sneller in slaap valt. Na ongeveer een week ga je wel naast zijn bed zitten maar na het zingen stop je met wrijven over zijn rug. Waarschijnlijk valt hij dan al snel zelf in slaap. Een paar dagen tot een week later kun je er voor kiezen om bij z'n deur te gaan zitten of om wel in de buurt van zijn kamertje te zijn en te reageren als je hoort dat hij niet gaat slapen maar verder negeer je hem zo veel mogelijk. Uiteraard kun je dit stappenplan aanpassen aan je eigen wensen. Kort gezegd komt het er op neer dat je rustig afbouwt dat hij met/bij jou in slaap valt, dat is voor allebei wennen! Ga er van uit dat je zo'n 3 weken bezig bent voor je het gewenste resultaat hebt bereikt. Als je bij de tweede stap bent en je merkt een 'terugval' laat je dan niet ontmoedigen maar kies er dan bijvoorbeeld een dag voor om hem weer wat meer nabijheid te bieden. Kans is groot dat hij 'uitprobeert' hoe standvastig jij bent (dat is géén bewuste actie van hem, maar een automatisme als er dingen veranderen) suc6! Groet, Anne mv 3 |
| Quote |
| Alice schreef op: 23-01-2012 16:42:27 |
Danielle.. we gaan enkel slapen als hij echt aangeeft moe te zijn. Maakt mij ook niet uit of dat op
een vast tijdstip is of niet. Hoeft hij van mij ook niet te leren. Maar hij geeft dus aan dat hij moe is, maar zodra hij bijna in slaap valt, gaat hij spoken. Z'n oogjes vallen ook echt keer op keer dicht, maar hij houdt het echt tegen. En ik weet niet waarom. Hij mag van mij aan de borst in slaap blijven vallen tot hij dat zelf niet meer wilt, zit ik niet mee, maar nu doet hij 't geen van beiden. En ben ik uren per dag bezig met voeden en hopen dat hij maar in slaap valt. Hij mag ook gewoon in mijn bed liggen. Allemaal geen punt. Je stappenplan klinkt goed Anne, alleen.. zodra ik hem in (zn eigen) bed leg, staat hij meteen weer op. Als ik hem terug neerleg is 't krijsen en er is geen land mee te bezeilen. Misschien moet ik beginnen ermee in ons eigen bed. Maar ja.. momenteel wilt hij aan de borst al niet in slaap vallen, dan ligt hij al rustig en zelfs dan lukt 't niet. Ik heb er een hard hoofd in dat hij 't wel zou doen als hij niet meer aan de borst mag. Dus op zich is 't probleem niet dat hij "nog steeds" aan de borst in slaap valt. Ik vind dat prima, graag zelfs. Maar het probleem is dat hij nu helemaal niet in slaap valt en het een strijd van dik een uur is elke keer. (hij is daarbij echt verschrikkelijk onrustig aan de borst, armpjes en beentjes blijven bewegen, grijpt constant naar mn haar, trekt er aan, knijpt in mn gezicht etc.. ik zeg dat dat niet mag, haal zn handjes weg, maar 't heeft allemaal geen zin) Dat is gewoon niet leuk meer en na een uur ben ik dat ook echt goed zat. Eigenlijk verknalt 't mn hele humeur op een dag. Natuurlijk is dat mijn probleem en niet die van mn zoontje, maar ik wil dit dus niet meer. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 23-01-2012 17:09:17 |
En als je gewoon jouw ding doet? Bijvoorbeeld lezen, tv-kijken, computeren. Gaat hij dan wel
vanzelf slapen? Zo gaat het hier vaak. Ik lig in bed gewoon te lezen of tv te kijken en dan vallen
ze in slaap. De kleintjes zitten er wel bij als ik 's avonds voorlees voor de oudere kinderen, dus wat dat betreft is er wel ritueel, maar daarna ga ik gewoon iets doen en vallen ze ondertussen in slaap. Ik zou ook gewoon wachten tot hij zelf wil slapen. Wil hij niet, gewoon terug op de grond zetten. Als hij echt heel moe is, valt hij echt wel in slaap. Mijn kinderen hebben trouwens ook wel af en toe even gehad dat ze iets slechter gaan slapen, maar meestal snappen ze na een dag of 2-3 weer wat ik bedoel. Persoonlijk denk ik dat dit gewoon een fase van je zoontje is, eigenlijk. Ik denk dat hij het fijn vindt dat hij aandacht van je krijgt. Als hij bij je zit terwijl jij iets doet, kun je hem toch het veilige, gezellige gevoel geven van bij jou zitten, maar omdat je niet 100% alleen op hem de focus hebt, zal hij misschien toch makkelijker in slaap vallen. Zo'n stappenplan zou voor mij echt niet werken Ik zie er ook nooit de
noodzaak van in, dat is misschien ook het punt. Maar als het voor anderen wel werkt, is het voor
hen natuurlijk een superidee! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 23-01-2012 17:52:20 |
Bij ons is het bij alle drie de kinderen een combi geweest van 'z'n gang laten gaan' en min of meer
een stappenplan. Als een kind niet uitzichzelf kan gaan slapen en aan de borst lukt ook niet meer dan moet je iets zoeken wat wel werkt. Een oververmoeid/overprikkeld kind is ook lastig... Soms zaten we tegen een fase aan waar zowel moeder/vader als kind niet gelukkig van werden...dan is het wel handig om de natuur een handje te helpen. We hebben nooit weken naast het bed gezeten omdat het dan na een paar dagen al goed ging. 'k Heb best veel gehad aan het boek 'Lekker slapen zonder huilen'. Doe wat je hart je ingeeft, zoek een manier die je vol kunt houden! Groet, Anne mv 3 |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-01-2012 15:38:46 |
Hmm.. gisteravond en vanmiddag ging 't goed. Zonder al te veel problemen in slaap gevallen, in
minder dan een kwartier. Ben benieuwd of dit aanhoudt, hoop 't! Misschien heeft hij de boodschap toch begrepen |
| Quote |
| Ivy schreef op: 25-01-2012 08:44:11 |
Hoe is het vannacht gegaan, Alice? Heeft hij echt begrepen wat je bedoelt? |
| Quote |
| Alice schreef op: 25-01-2012 10:47:05 |
Ik heb 'm er nog een keer aan moeten herinneren, maar toen was hij wel snel in slaap. Hoop echt dat
't zo blijft. Zie je vaak he.. net op 't moment dat je 't echt niet meer ziet zitten en je met je handen in 't haar zit, komt de oplossing vanzelf. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 25-01-2012 14:27:27 |
En nu maar hopen dat het zo blijft Je kunt nog altijd je
plan B opstellen en bij de hand houden. Ben je vast voorbereid als er nog een keer een langere
periode aanbreekt dat hij niet wil. |
| Quote |
| Met schreef op: 25-01-2012 19:59:06 |
zoals danielle omschrijft gaat het hier ook precies bij de tweede, bij de eerste(nu 7) werkte dat
niet, die ging wel netjes liggen en slapen, soms duurde dat wel een uur, maar dan huilde hij
niet. bij mij in bed liggen wilde hij nooit. hij is wel speciaal kindje. ik verpof het ook om hele avonden met mijn dochter boven te zitten, lukt het niet na een kwartiertje ga ik er weer uit en laat haar beneden nog spelen. zowel de oudste als de tweede duurde het savonds soms lang voor ze sliepen, de oudste ging met 2,5 van zijn middagslaapjes af en daarna wel om 7 uur op bed, en ook ik heb vertrouwen dat dit bij de jongste ook zo zal gaan, ze is nu ruim 14 mnd. ik merk wel aan haar dat ze soms snachts zichzelf weer in slaap krijgt ( slaapt bij me in bed), en dat is pas sinds kort. ach het komt vanzelf, en tot die tijd lekker laten gaan tot hij zich snel neergeeft. overdag is lastiger, ik geef nu al tijden een flesje mee in de wandelwagen, eerst moesten we er ook mee lopen, maar nu niet meer, ze valt dus zelf in slaap, maar is dan dus wel vastgebonden in de wandelwagen met het tuigje. gek, maar het werkt, en het is zo gekomen toen we op vakantie waren, en ze kreeg kinkhoest... alles heeft zijn redenen, ik heb het nu maar zo geaccepteerd. we hebben een balkon en daaronder kan ze bij slecht weer, en anders lekker in de achtertuin in het zonnetje, alleen lastig met de postbode, de brievenbus zit ook onder het balkon. waar is dirksmama eigenlijk, ik heb haar hier wel eens gezien, maar nu dacht ik al een tijdje niet? ik denk dat ik wel kan stellen dat ik de basis bv aan haar te danken heb, al jaaaaren terug toen het net met mijn zoon mislukt was, en ik erover op brabbel begon te lezen. |
| Quote |
| Alice schreef op: 25-01-2012 22:39:56 |
Denk dat 't een soort sprongetje was ofzo. Heeft hij over 't algemeen heel weinig last van gehad tot
nu toe. Het is in feite een heel makkelijk kind. Hij begint nu ook beter zelf in slaap te vallen,
zonder borst. Zie ook wel 's dat hij zich 's nachts wakker omdraait en weer verder slaapt. Laatst
ging hij zitten en toen weer liggen, allemaal slapend haha! Maar ik merk nu dat hij beter luistert (wauw!) en ook meer probeert te zeggen. Hij zei nog erg weinig, maar gaat nu ineens hard vooruit. Jammer dat Dirksmama wat minder schrijft, of misschien helemaal niet meer. Net als Mehurt en Melissa. Heb toch veel aan die dames gehad. |
| Quote |
