kaarsjes voor oma

ik wil kaarsjes branden voor oma.

het mensje is 89 jaar oud en we hebben 13 januari te horen gekregen dat ze een tumor in de alvleesklier heeft.
ze heeft een week in het ziekenhuis gelegen en is sinds afgelopen vrijdag weer terug in het verzorgingstehuis.
ze wilt bijna niet meer eten,kan ze ook niet.
alleen een beetje vla.
ze is hartstikke geel, geelzucht, en dat gaat niet meer weg.
afgelopen donderdag heeft ze een ercp gehad en zouden ze een stent plaatsen om het geel af te kunnen laten vloeien.
helaas was dat al niet meer om te doen.
er werd ons gisteren verteld dat ze van binnen al helemaal weg is?
het is een kwestie van hoe lang haar hart het uithoudt.

()()()()()()
[][][][][][] we denken aan je oma

dank je miepie.
dat kunnen we wel gebruiken.

---

Een dag mijn gezin niet gezien, is een dag niet geleefd!

hoi meiden. allemaal bedankt.

gisteren zijn we nog even geweest.
het is zo zielig hoe ze daar ligt.
ze heeft enorm veel pijn, ze hebben haar morfine pleisters verhoogd van 12 naar 24. en ze krijgt vna het tehuis nog pijnstilling bij als het nodig is.
maar nog steeds heeft ze pijn. ik ben naar de leiding gegaan en heb aangegeven dat ze pijn heeft. maar ze zeggen dat het lichaam eerst nog moet wennen aan die xtra dosis morfine. nou dat gaat er bij niet in. ik heb dan ook duidelijk gemaakt dat ze dat mensje niet nog 1,5 dag kunnen laten liggen met deze pijn. dan krijgt ze een nieuwe morfine pleister! ja en dacht ik dat zal me een worst wezen. ze heeft NU pijn. ze leeft misschien nog maar een paar dagen danhoeft ze toch geen pijn te hebben?
de leiding zei dat ze naar oma gingen en als ze nog steeds pijn heeft dan gingen ze contact opnemen met de huisarts.
maar ze kan nu al niet meer op haar rechterbeen staan. ze was al te zwak om te staan maar met hulp ging het wel, maar nu dus helemaal niet meer.
en zelf eten doet ze al niet meer.
en als ze eet is het vla want ze heeft totaal geen eetlust.
wij hebben haar gisteren vla zitten voeren en dat viel niet mee voor haar. ze is altijd zo zelfstandig geweest en nu moet je je laten voeren door je kleinkind. ze is aan het dementeren maar nu hebben ze het eindelijk tot haar door kunnen laten dringen dat het er niet goed uitziet.
ze deed gelijk haar ring uit en gaf die aan haar zoon en ze deed haar ketting uit en die is voor onze oudste zoon.
de brok zit nu nog in mijn keel.
onze oudste is 7 en vraagt nu ook aan ons of hij met on s mee mag naar de crematie. ik vind dat zo moeilijk.
maar minou.. jij hebt er ook ervaring mee. mag ik vragen hoe snel dat bij jou ging dan?

---

Een dag mijn gezin niet gezien, is een dag niet geleefd!

en natuurlijk vergeet ik ook nog de kaarsjes.


voor u oma.

sorry voor de schrijffouten hierboven

---

Een dag mijn gezin niet gezien, is een dag niet geleefd!

dank je meiden.

Het niet willen eten is al bijna een week. Drinken doet ze nog wel, weliswaar heel weinig maar toch.
Ik snap best dat het lichaam moet wennen aan meer morfine,maar je kan zo iemand toch geen pijn laten lijden?
Ze hebben ons verteld dat ze in coma gaat raken omdat de tumor steeds groter word. Dat vind ik echt moeilijk om te begrijpen, voor mijn gevoel heeft een coma met je hoofd te maken dus snapt het niet zo goed.
De tumor groeit en knelt alles af en dan raakt ze in coma, en dan zal ze in haar "slaap"overlijden. Zo raar. mag ik heel brutaal vragen in wat voor tjdsbestek het bij jullie was?
De oudste had een tekening gemaakt en wilde deze zelf geven. maar dat mocht niet omdat het te druk is voor haar.
We nemen hem ook niet mee wanneer ze opgebaard ligt want ze ziet er nu al heel erg anders uit en dat zal alleen nog maar meer worden.
Maar hij wilt toch mee naar de crematie.
Ik heb al gezegd dat er dan veel mensen zullen huilen enzo maar ja.
Hij mag van mij best mee maar ik ben ook bang dat hij er naderhand last van zal krijgen. Het is een gevoelig mannetje.
Maar het moet ook eens de eerste keer zijn, maar wanneer is dat...

---

Een dag mijn gezin niet gezien, is een dag niet geleefd!

toen we gisteren bij oma waren schrokken we toch wel even.
Ze is echt keigeel, echt niet normaal meer.
Op verschillende plekken op haar lijf heeft ze al zuurstof plekken. De hele tijd is ze suf van de morfine, de dosis is inmiddels al verhoogd naar 37mg en ze krijgt er nog zetpillen voor de pijn bij. Eergisteren heeft ze de hele nacht liggen kreunen van de pijn. Ze kan ook bijna niet meer praten ze ligt maar wat mijmeren.
En ze ziet constant haar overleden man en zoon. Toen we gisteren binnen kwamen was ze bezig met een poging om uit bed te klimmen, terwijl ze niet eens meer kan staan.
Het is gewoon zielig als je ziet hoe iemand zo aftakelt.
Terwijl ze altijd zo zelfstandig is geweest en nooit wat gemankeerd heeft. Eten doet ze bijna niet meer.
dit is echt lijden voor haar.


()()()()()()()()
[][][][][][][][]

---

Een dag mijn gezin niet gezien, is een dag niet geleefd!