U of jij

Mijn kinderen zeggen u tegen volwassen mensen en tegen ons. Ze mogen van ons best je en jij tegen ons zeggen, maar we zijn altijd van mening geweest dat het voor hun gemakkelijker was om een lijn te trekken dat je u tegen volwassen mensen zegt.
Een tijd terug vroeg mijn dochter (14) waarom ze tegen ons u 'moest' zeggen en ik heb het haar ook uitgelegd dat ze tegen ons best je en jij mocht zeggen, maar dat we dachten het zo voor hun gemakkelijker te maken. Ze heeft toen een tijdlang echt je en jij tegen ons gezegd. Maar op een gegeven moment gaf ze aan toch weer liever u te willen zeggen. Want ze merkte dat ze, doordat ze gewoon je en jij tegen ons zei, ze dat ook gemakkelijker tegen andere mensen zei en dat vond ze toch niet echt kunnen.

Tegen ons zeggen onze kinderen je/jij
Tegen opa's en oma's zeggen ze u en tegen leerkrachten zeggen ze ook u, eigenlijk tegen verder iedereen tenzij die persoon aangeeft dat het niet hoeft.

Ik vind het ook te maken hebben met fatsoen net wat mamami al zegt hierboven, is bij ons 1 van de normen en waarden die we ze mee willen geven.

Wat zeggen jullie zelf dan tegen bv winkelpersoneel? Ik ken die mensen niet en zal dan nooit geen je/jij zeggen, dat is toch geen gehoor? Bv:
Mevrouw, heb jij nog deze broek in maat x? Dat klinkt gewoonweg onfatsoenlijk vind ik.

Mijn zoons kregen wel eens een compliment van de leerkracht dat ze u zeggen, blijkbaar viel het op tussen al het ge-jij en ge-jou, tevens kwam dan niet het verzoek van de leerkracht om maar gewoon jij te zeggen, het werd dan toch wel op prijs gesteld.

Ikzelf heb altijd u gezegd tegen leerkrachten en met mij m'n klasgenoten ook, nu ben ik 47 dus wel heel erg oud

Ik moet eerlijk zeggen dat het me altijd opvalt als een (klein)kind tegen mij "jij" zegt en dan met name als het een voor mij vreemd kind is die ik niet ken.

De groep 8 leerkracht van mijn dochter een paar jaar terug zei ook een keer in een 10 minuten gesprek dat het hem opgevallen was dat ze altijd u tegen hem zei, zelfs als ze even heel boos op hem was

U, tegen ons en alle andere volwassenen. De oudste 2 van 16 en 18 zeggen nu ook wel je tegen ons, maar dat is echt sinds kort. Het is door anderen altijd erg gewaardeerd dat ze u zeiden.

Hier jij, vind u vreselijk

Tegen ons, opa / oma, ooms / tante en bekende mogen ze jij zeggen, maar tegen vreemde wil ik dat ze eerst u zeggen. Pas na aangeven van die persoon mag het van mij jij worden, als het maar met respect gaat.

Onze kinderen spreken ons gewoon aan met papa en mama. Absoluut geen voornaam.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Tegen mij je, tegen andere volwassenen u tenzij die aangeven dat ze je mogen zeggen. Niet uit respect maar fatsoen.

Oh ik vind met 2 woorden spreken ook belangrijk, ja graag, nee dank u, goedemorgen meneer, etc

Mijn man spreekt zijn ouders aan met u. Onze kinderen gebruiken gewoon jij. Schoonouders hebben er nooit iets van gezegd, maar anders zou ik zeggen dat ze van mij best jij mogen zeggen ;-)
U is voor onbekenden.
Voor familieleden vind ik het raar. Zo kunstmatig autoriteit afdwingen of zo.
Naarmate er meer mensen jonger zijn dan ik, gebruik ik vaker jij. Bijvoorbeeld een winkelmeisje van 20, daar zeg ik geen u tegen. En ieder jaar komen er weer mensen bij die jonger zijn dan ik...

En toch vind ik het nog steeds raar om in de rij voor de kassa telkens jij te horen uit de mond van de kassamedewerk(st)er als het gaat om oudere mensen.
Andersom vind ik het ook raar hoor...

Hier zeggen ze je en jij. De voornaam wilden ze ook gebruiken maar dat hebben we afgekapt met telkens de reactie: 'mama/papa voor jou'. Opa wordt opa genoemd, ze mogen ook je zeggen; omdat hij dat zelf aangaf.

ik zeg jij/ je tegen (schoon)ouders, u tegen opa en oma, alhoewel ze het niet erg vinden als ik je zeg. 
Mijn dochter zegt je tegen ons (en noemt ons de ene keer papa/mama en de nadere keer gebruikt ze onze voornaam)en tegen opa/ oma. tegen de juffen ook je. Tegen oudere mensne en onbekenden zegt ze u. 
Ik heb zelf altijd mijn ouders met hun voornaam aangesproken.

Ik ben zelf juf en soms wordt er u tegen me gezegd. Netjes, maar het hoeft van mij niet en dat zeg ik dan ook tegen dat kind. Soms blijven ze u zeggen: prima. Maar ik vind het geen extra teken van respect, dat zit meer in de toon waarop het gezegd wordt.

Het zou toch makkelijk zijn als we er maar 1 woord voor hadden, net als de Engelsen..

Quote Dano:

Hoe is dat tegenwoordig in België eigenlijk? Ik heb vaak Belgen aan de telefoon voor mijn werk. De ene heeft het nog over u, de ander jij, en laatst zei d'r een dat u wel errug ouderwets is in België. wie weet dit?

Mijn kinderen zeggen gewoon je , niet u.. maar ik krijg het er zelf soms niet uit,
ik heb zelf geleerd om u te zeggen tegen alle mensen die ik niet ken..ook artsen en iedereen met een 'rang' en het zit gewoon in de spreektaal net als minou zegt, dankuwel enz
Nu wonen we in grensgebied en de kinderen spreken meer nederlands dan vlaams dus ik hoor hier amper u.
Maar tegen oudere mensen zeg ik het zelf steevast nog wel, scheelt nu ik zelf ouder wordt, en er minder oudere mensen zijn dan ik
Toch is het ouderwets want het wordt niet meer zo aangeleerd bij kinderen, de meesten leren nu je te zeggen

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

jij tegen ons en tegen opa en oma's.

ik zeg zelf tegen mijn moeder jij maar tegen schoonouders al 22 jaar u en dat vinden ze niet leuk, hahaha ze zijn al 80 dus dat zit er bij mij gewoon in gestampt.

tegen vreemden zeggen ze u..

Quote Dano:

Hoe is dat tegenwoordig in België eigenlijk? Ik heb vaak Belgen aan de telefoon voor mijn werk. De ene heeft het nog over u, de ander jij, en laatst zei d'r een dat u wel errug ouderwets is in België. wie weet dit?

"U" wordt vaak als dialectwoord aanzien in België, en dan is het eigenlijk hetzelfde als je of jij...
bijvoorbeeld in deze oer-Vlaamse zin: "ge moet u gaan wassen"...

maar "U" wordt ook nog gebruikt als beleefdheidsvorm hoor, en dan hangt het net als bij jullie voor eens stuk af van je opvoeding of de gewoontes bij je thuis, wat je gebruikt...
Maar "U" wordt eigenlijk zelden tot nooit gebruikt tegen ouders, grootouders of dichte familie... Wij zegeen zo goed als altijd jij...
tegen vreemden wordt het wel als beleefd aanzien om "U" te zeggen

Mijn kinderen zeggen jij tegen mij en tegen mijn zus en ouders. Tegen hun leraren en alle andere volwassenen die ze niet kennen zeggen ze u.

mijn kinderen zeggen tegen de mensen die ze veel zien gewoon je en jij.... dat is incl ons en (schoon)ouders....
maar tegen de opa en oma van mijn man zeggen ze U en tegen alle ouderen aan de overkant ( woon tegen over bejaardenhuis) zeggen ze ook U... 

---

mama van : Niels (2005), Vera (2008) & Lucas (2010)

iedereen is ' jij en je'

voor mn kinderen ook.

 

 

Absoluut jij/ je.
Ook tegen opa's en oma's en bekenden.
Vraag me niet waarom maar ik krijg heel erg de kriebels van u zeggen thuis. 

Tegen onbekende grote mensen u.

Ik heb dat ook wat Blauwtje zegt, ik vind het vreselijk als een kind u tegen zijn ouders zegt. Heb sowieso een hekel aan het hele woord u als ik eerlijk ben.. Inderdaad vind ik dat ook een voordeel van het Engels. 

Ik ben zelf opgegroeid met je en jij tegen zo'n beetje iedereen maar ergens heb ik toch wel opgepikt dat u gepast is in veel situatie. Standaard blijft wel jij en dat doen mijn kinderen dus ook. Respect en fatsoen zit voor mij sowieso in andere dingen. Ik zeg vooral u als ik dat gepast vind, functioneel is of er afstand is tussen de ander en mijzelf.
Wat ik wel altijd lastig vind is de aanhef in mails (zakelijk dan).

Ik vind het echt vreselijk afstandelijk als kinderen tegen hun eigen ouders u zeggen.
Respect prima, maar als ik een kind u hoor zeggen tegen ouders dan gaan om welke vage reden dan ook mijn nekharen recht overeind staan.
Geen idee wat het is hoor, ik vind het afstandelijk, niet liefdevol, nederig en vooral niet meer van deze tijd. Heeft in mijn ogen weinig met respect te maken. Daar hieven ze echt geen u voor te zeggen.

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Ja, het is een bepaald gevoel dat ik er bij krijg, en daar krijg ik de kriebels van.
Het gevoel van ik (ouder) sta hier (hoog) en jij (kind) staat daar ergens beneden.
Een bepaald gevoel van dominantie.
Bedoel het niet kwetsend maar das puur hoe ik het zie.

hier altijd u vroegaah tegen opa en oma,dat was gewoon zo.

u tegen leraren..was ook gewoon zo


tegenwoordig merk ik wel dat er erg veel gejij't wordt en dan heb ik toch iets van..bij ouderen of onbekende oudere mensen u zeggen en dan hoor je wel of het goed is. Niet klakkeloos jij en jou.

Mijn ouders met  u aanspreken is nooit geweest, ook geen voornaam btw, vind ik niet echt eeh nou ja, klinkt zo.alsof we knikkeren samen .

Wel was het zo bij de gereformeerde gezinnen uit de buurt dat de kinderen de ouders met u aanspraken. Is ook voor mij heel gewoon, zo willen zij dat graag.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009