Mama-life
| Even Zo schreef op: 14-05-2014 22:23:56 |
steeds vaker vraag ik mijzelf de vraag of ik dit nog wel wil. Ik ben echt al heel lang getrouwd, 3 kinderen maar ik ben niet meer happy nu speelt er van alles in ons leven en in 20 jaar maak je een hoop samen mee maar hij is zo veranderd, zo verbitterd en negatief. toen we elkaar leerden kennen was hij anders, je leven vormt je dat begrijp ik. hij heeft een hoop meegemaakt maar ik ook. hij is zo negatief naar de kinderen, alles is altijd nee, altijd boos en nooit eens spontaan en gewoon normaal, alles is een strijd, hij ziet en hoort alles, heeft geen eigen leven meer, geen vrienden en geen werk. met iedereen is er wel wat, de buren, op school, sport voor mijn gevoel verziekt hij gewoon alles. ik heb al zo vreselijk vaak met hem gesproken, in de mei vakantie wou ik bij hem weg, toch weer gepraat en we zouden het weer proberen. maar ik blijf proberen, hij doet wel zijn best maar het zit er volgens mij helemaal niet meer in. onze intime relatie is ook al jaren niet meer geweldig maar dat heeft voor mij nooit echt een rol gespeeld, nu alles niet meer loopt vind ik het wel een punt. ik vraag me af, doe ik het wel goed, moet ik het niet blijven proberen maar ten koste van wat allemaal. ik ben ongelukkig maar wie zegt dat ik gelukkig ben straks alleen. is het gras aan de andere kant niet groener? er is niemand anders in het spel, zelfs niet in de buurt, ik wil gewoon heel graag rust. in mijn hoofd, met mijn kinderen, voor mijn kinderen maar nu heb ik nog een beetje invloed op hoe hij doet en wat als de kindjes straks alleen bij hem zouden zijn. hij is ook heel lief en echt een man met een groot hart maar door alles is hij gewoon zo hard en verbitterd. ik wou dat ik hem kon breken, misschien komt de oude... dan weer terug. ik wil niets liever dan oud en grijs met hem worden, ik hou van hem hij is mijn grote liefde maar hou ik van hem zoals het was en hou ik nu nog wel echt van hem? ik weet het niet meer, we praten en praten maar er veranderd niets en nu wou hij weer praten na een zoveelste ruzie en ik wil gewoon niet meer.. slapen zonder het goed te maken is al die jaren niet gebeurd maar nu wel, hij slaapt en ik ben .. tja, weet ik veel. de kinderen zeiden vanavond dat we op moesten houden met ruzie maken en of we gingen scheiden... het breekt mijn hart, dit is niet wat ik wil maar misschien is het wel gewoon niet anders. vroeger zou ik ze er buiten gehouden hebben maar nu lukt zelfs dat dus al niet meer. ik vind het vreselijk. ik ga zo maar slapen, misschien ziet de wereld er morgen anders uit. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 14-05-2014 22:36:57 |
Poeh, niet leuk allemaal. hebben jullie er al eens aan gedacht om hulp te vragen ? Het lijkt of
jullie nu in een kringetje rondlopen. En wat je zegt is dat je dit niet meer wil maar ook niet
scheiden. Scheiden is ook niet altijd een oplossing en het zou wel heel zuur zijn als jullie allebei
ongelukkig alleen zouden zitten. Je kunt terecht bij het algemaan maatschappelijk werk in je woonplaats, dit is gratis. Vaak kan het heel verhelderend zijn om eens met een buitenstaander over alles te praten en daarna kun je er hopelijk samen weer tegen. Veel sterke  |
| Quote |
| Moederkloek schreef op: 14-05-2014 22:41:39 |
Misschien is het voor jezelf goed om eens met iemand te gaan praten hierover. Zodat je alles goed voor jezelf op een rijtje kan krijgen, een therapeut, maatschappelijk werkster, psycholoog. Uit je verhaal lijkt het wel of hij dat harder nodig heeft dan jij, maar hier ga jij ook kapot aan, als dit zo doorgaat. Er zal iets moeten veranderen want je wilt gewoon gelukkig zijn, en het liefste MET je man en kinderen natuurlijk. Ik denk dat je man nu niet eens écht goed beseft hoe het gaat. Hij zal niet eens meer merken dat hij zelf zo negatief reageert. Om dit te veranderen zou hij zich bewust moeten worden van zijn eigen gedrag en daar is hulp voor nodig. Ik weet niet of hij daar voor open staat, maar als dat niet zo is, ga dan zelf in elk geval. Als je zelf sterk in je schoenen staat, en een positieve houding hebt, dan breng je dat over op anderen. Je zal ongetwijfeld een heel sterk mens zijn, maar niemand kan dit jarenlang volhouden en er zelf ongeschonden vanaf komen. Wellicht kun je op die manier, met hulp, een positief voorbeeld zijn voor je man, en trek je hem mee naar boven, uit de negatieve spiraal. Want iemand kan je enorm meetrekken in negativiteit, maar andersom is ook mogelijk, alleen wel heel hard werken. Men beseft vaak niet eens hoeveel energie negativiteit kost, veel meer dan positiviteit, en dat laatste wint altijd! In de tussentijd moet je er dus voor waken dat jij niet ten onder gaat, verzuipt in de negatieve spiraal, maar hem omhoog trekt en blijft trekken, net zolang hij het op eigen kracht kan en weer zelf kan stralen. Mensen die daar niet in slagen, die te ver zijn gegaan en zich mee hebben laten slepen tot ze compleet moe gestreden waren en de liefde weg was, die gaan scheiden. Jij niet, jij houdt nog van je man. Vecht voor hem door zelf positief te blijven en steek hem aan! Liefs en heel veel sterkte van Kloek |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 14-05-2014 22:41:56 |
vervelend dat je je zo ongelukkig voelt. je kan zelf voor de helft er verandering in brengen! is er een bepaalde oorzaak waarom je man zich zo voelt? ga dat eens na en probeer het op te lossen! benoemen wat klote is, mag en is ook goed. maar probeer het daarna weer om te buigen naar een oplossing zoeken! praat met elkaar. regel tijd. ga samen eens zitten, neem de tijd voor elkaar. praat! wees eerlijk, geen verwijten maar bied een opening. sterkte |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 15-05-2014 07:24:09 |
bedankt voor de lieve reacties. ik heb slecht geslapen en heb me ziek gemeld, ik ga met hem praten over relatie therapie en probeer het vandaag nog te regelen. verder inderdaad maar weer zo positief mogelijk zijn om te kijken of ik hem mee kan trekken. maar er moet iets gebeuren anders is het te laat. |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 15-05-2014 08:51:50 |
Is je man overspannen misschien? Is hij zijn baan kwijtgeraakt? Hoe dan ook, dit kan zo niet langer. Goed dat je actie onderneemt. Ik denk dat eerst de clou tevoorschijn moet komen, waarom je man zich zo gedraagd. dat hij niet goed in zijn vel zit is duidelijk, maar waar komt het van? En hoe gaat hij/gaan jullie dat aanpakken.. Veel sterkte!   |
| Quote |
