Mama-life
| Anoniem schreef op: 17-01-2012 22:26:01 |
Even anoniem dit keer. Net te horen gekregen dat ik voor de eerste keer tante word. Super leuk. Maar het is ook erg dubbel. Om een heleboel redenen, als ik die vertel ben ik gelijk niet meer anoniem, dus even wat ik wel kan vertellen. Afgezien dat ik echt heel blij voor hun ben, ben ik dus ook heel verdrietig. Om heel veel redenen. een daarvan is dus dat ik zelf zelf nog een tweede had gewild, bijna 6 jaar geleden is dat toen mis gegaan met 15 weken. Grote nasleep van gehad. Nu al tijden gelukkig met een nieuwe partner. En mijn kinderwens is zo groot. Alleen we worden er ook niet jonger op en er is vanaf de kant van mijn partner nog twijfel. Hij vind het zo ook goed, heeft niet zo de "drang" als ik dat heb. We zien wel is zijn antwoord. Eerst nog .... en .... allemaal zeer legitieme redenen hoor, daar niet van. Maar ik loop met rammelende eierstokken en een hele grote wens, ook goed doordacht. Ik ben al tijden gestopt met de pil, om medische reden, we houden daar goed rekening mee, maar toch is er een hele kleine kans dat....daar zijn we ons allebei van bewust. Al is hij zich erg bewust van wanneer het wel/niet kan. Als het zo zou zijn is het welkom bij hem. Maar we gaan er niet voor zeg maar. Zo lastig. Zeker als je kleine broertje dan komt vertellen dat hun een kleine krijgen is dat even slikken. Ben niet jaloers en gun het hun van harte, echt. Maar ow, ik heb ook een wens.... Geen idee wat ik hiermee wil, even mijn "eitje" kwijt. |
| Quote |
| Mai-lin schreef op: 17-01-2012 22:38:26 |
Kan me voorstellen dat het dubbel is en pijn doet bij je! Blij zijn voor een ander houdt helaas niet
in dat daarmee je eigen verdriet er niet is... moeilijk. Wil je veel sterkte wensen! Hoop dat je
toch kunt genieten van je neefje of nichtje straks. Hoop nog meer dat je wens toch nog in vervuling
mag gaan... |
| Quote |
| Kittymv5 schreef op: 18-01-2012 01:24:49 |
Jouw gevoel is herkenbaar (bij mij speelde dit wel jaren geleden) voor mij. Het is niet zo dat je
het een ander misgunt, juist niet, maar je gunt het jezelf ook zo! En dat mag je best voelen. Ik
hoop net als anoniem dat voor jou je wens toch uit gaat komen.. praat erover met je man en vertel
hem wat dit nieuws met je doet. Sterkte en  |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 18-01-2012 10:19:21 |
fijn dat er herkenning is. Het blijft gewoon heel erg moeilijk. Die kinderwens is niet iets wat je zo aan de kant schuift. Zeker na de msikraam heb ik nog altijd moeite met de babyafdelingen. Ik heb nooit mijn kinderwens kunnen afsluiten door een heleboel dingen die er gebeurd zijn, maar ik wil die dus ook niet afsluiten. Maar een partner hebben die het echt niet weet en meer naar niet dan naar wel neigt is ook niet makkelijk om mee om te gaan. Een van ons zal een consessie moeten doen, ik vrees dat ik diegene ga zijn. En dat doet ontzettend veel pijn en verdriet. Wie weet.... |
| Quote |
