Maak ik mezelf gek?

Halloooww (bijna)mama's,

Sinds enkele dagen voel ik steeds steekjes in mijn bekken en in mijn liezen soms.
Beetje buikpijn ook. Niet heel heftig ofzo, maar ik zit me nu heel erg af te vragen of ik al zwanger zou kunnen zijn.
Ook iets meer last van mijn rug, dat heb ik altijd al, maar het was net even minder en nu wel weer last ervan.
Slaap ook heel veel, maak lange uren van bijvoorbeeld 1 uur snachts (slaap altijd laat) tot 11/12 uur smorgens.
Da's wel héél erg lang  en ik baalde er al van omdat ik net weer sinds lange tijd een normaal slaapritme had en nu sinds een week of 2 slaap ik weer als een os de halve dag weg. 
Even vies verhaal maar mijn urine ziet er raar uit (veel donkerder/geler dan normaal) terwijl ik toch elke dag 2 liter vocht drink. Dus het is niet zo dat het er zo uit ziet omdat ik weinig drink ofzo.
En mijn afscheiding is "van de wap" de ene keer heel vloeibaar en dan weer plakkeriger en veel meer dan 2 weken geleden.

Ik kan me nog van mijn vorige zwangerschap herinneren dat ik een nierbekken ontsteking had met 7 weken en ze toen dachten dat ik een miskraam ging krijgen. (is goed gegaan hoor) Nu heb ik gelukkig geen tekenen van een blaas/nierprobleem.

Het is allemaal zo lang geleden dat ik er helemaal zenuwachtig van wordt. (de laatste keer was 10 jaar geleden)
Hoe idioot het ook klinkt, ik maakte me al zorgen of ik nog wel vruchtbaar genoeg ben, daarin heb ik me al gerust laten stellen door iemand. 
Toen ik voor de grap vroeg aan mijn zus hoe snel de vrouwen in onze familie zwanger zijn, antwoordde ze met: "10 seconden"  
Dat geeft al wel aan dat ik me niet zo druk moet maken, maar het helpt allemaal niet echt. De emoties gieren door m'n lijf en ik barst om het minste in janken uit (zelfs nu ik dit zit te typen, hoe erg kun je zijn!) 
En laatst zei iemand toen ik bezwarend zei dat ik nu toch echt 10 jaar ouder ben, dat het niks uitmaakt, omdat ik er dan misschien wel 11 seconden over doe. Ik snap de humor wel hoor, maar ja....

Ik heb eergisteren keihard zitten loeien midden in de action omdat ik vulling voor kussens tegenkwam en ik moest denken aan de knuffelbeer die ik nog voor mijn dochter zou afmaken, waar mijn moeder (haar oma) die is overleden aan was begonnen,maar die ze nooit af heeft kunnen maken. Ik wil aan mijn dochter vragen of ik de knuffel ook voor de nieuwe baby mag maken, omdat zij al 10 is inmiddels (en al een knuffel van oma heeft) zodat de baby ook iets van mijn moeder heeft.

Echt, ik moet even mijn hart luchten.. pfff... k'wil het zo graag... en aan de andere kant kan ik ook wel janken bij het idee dat ik ooit een kindje ga krijgen en mijn moeder niet bij de bevalling zal zijn. Dat was toen zooo belangrijk voor me....
Het is net alsof ik een heel nieuw leven begin en een heel tijdperk moet afsluiten. En maar janken....

Ongelooflijk, ik heb dat zooo vaak hier, dan schrijf ik een heel verhaal, tik op verzenden en dan is alles gewoon weg!
Moet echt leren om eerst ctrl A en ctrl C te gebruiken pfff.... 

Jullie hebben wel gelijk, ik wil het heel graag. Heb daar ook goede redenen voor die ik daarstraks allemaal had neergetypt waar ik nu geen zin meer in heb 

@ Mafkees: Onze kinderen wonen gedeeltelijk bij onze exen, mijn dochter is de halve week hier, en de kinderen van mijn man zijn er elk weekend en in de vakanties. 

Ik moet er nog even niet aan denken, zonder mama, maar ik ben voornemens mijn schoonmoeder erbij te vragen, zodat ik toch een "bondgenoot" extra heb in de verloskamers.
Het zal nooit hetzelfde zijn, dat realiseer ik me al te goed, maar ik koester dan maar de herinneringen die ik heb.
Mijn moeder was ook gewoon erg goed met bevallingen enzo, ze heeft zelf als verpleegkundige op de verloskamers gewerkt, ze had al honderden bevallingen begeleid, en de andere verpleegsters die er bij waren, waren ook nog eens allemaal persoonlijke vriendinnen van mijn moeder. Dan heb je echt een hele mooie sfeer daar hoor, dat kan ik je wel vertellen
De volgende dag stonden er ook 20 man om mijn bed om "de eerste kleindochter van hun collega" te bewonderen. dat was echt prachtig, werd zowat als de koningin zelf behandeld daar ghihi  

Ik moet leren om iets minder te mutsen, en al die emotieshit een plekje geven...dat ook...
Dank voor de lieve reacties van jullie allemaal 

Liefs van Kloek 

dat ga ik ook niet nu vragen, maar dat zijn wel dingen waar ik over nadenk. Ik denk dat dat een stukje rouwproces is wat ik nog door moet maken, net als met alle belangrijke dingen in je leven die je "ineens" zonder die belangrijkste persoon moet doen. De meeste van die dingen vinden plaats in het eerste jaar na overlijden, zoals verjaardagen, sinterklaas en kerstmis enzo. Zijn ineens nooit meer hetzelfde.
Toen ik met mijn man trouwde was het om die reden ook extra emotioneel, en mijn schoonmoeder heeft toen ook heel erg veel "opgevangen" en creëerde op die manier toch een extra speciaal moment voor me.

Daarom is het zo belangrijk voor me. En ja, ik denk vaak van tevoren overal over na. Het zal mij niet snel gebeuren dat ik iets niet goed doordacht heb en een concequentie vergeet.

groetjes van Kloek

Even hier ook nog ter verduidelijking, ik ging helemaal freaken omdat ik vanalles voelde een aantal weken geleden, gezien de "tijd" zal het waarschijnlijk de eisprong/innesteling geweest zijn die ik heb gevoeld. 
Klinkt voor mij heel logisch, voelde ik de eerste keer ook, dit keer alleen véél duidelijker 
Heb anderhalve week geleden positief getest, toen ik dit topic postte kón ik nog niet testen omdat het dus veel te vroeg was, terwijl ik wel al ontzettend veel voelde gebeuren.
Ik voel de afgelopen week zowiezo alles in mijn buik veranderen.
Bij deze gevoeligheid is het een zeer bijzondere gewaarwording, en ik ben blij dat ik het mag voelen.

Hoe cliché: vrijdag de 13de aanstaande heb ik mijn eerste controle en echo in het ziekenhuis.   
Maar goed dat ik vrijdag de 13de altijd al als een geluksdag heb beschouwd  

Groetjes van Kloek 

Dankje!