ben dat geklaag zat

zonde van je energie...laat mensen maar gewoon doen.
iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen dingen. zo ook deze persoon en zo ook jij.


een vooroordeel is zo gegeven terwijl je niet precies weet hoe alles zit. das gevaarlijk

informeer anders eens hoe het allemaal gaat, miss wordt je dan wat wijzer en kun je het begrijpen...

Ik vind het stukje over fybro erg kwetsend. Je generaliseerd namelijk. 

ik als persoon met fybro kan de ene dag heel veel en de andere dag helemaal niks. Mooi voorbeeld gisteren had ik mog niet de energie om mijn dochter een verhaaltje voor te lezen, vandaag zijN we op verjaardag geweest en naar het bos. 

Voor de rest zonde van je energie om je aan het klagen te storen. Ene oor in en andere weer uit zou ik zo zeggen.

---

Neem het zelf op je schouders voordat je zegt dat het niet zwaar is.

Tja, sluit me aan bij Nathalie Mv Cad........

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Klagen is mens-eigen en iedereen doet het. ...zou me er niet zo over opwinden en lekker gaan genieten van het mooie weer.

Een dierbare naaste van mij heeft echt vanuit haar karakter de neiging om altijd beren op de weg te zien en altijd te klagen over van alles en nog wat. Het glas is altijd half leeg. Ik vind dat ook erg vermoeiend en trek dat de ene dag beter dan de andere....
Wat ik dan vooral vervelend vind is dat een aantal van haar klachten heel gegrond zijn, maar zij er steeds maar weer voor kiest niets aan haar situatie te veranderen. Op een gegeven moment houdt het dan voor mij op... ware het niet dat zij me wel heel dierbaar is. Dus tot 100 tellen, begrip opbrengen voor de oorzaken van haar houding en soms letterlijk even afstand nemen om daarna weer de draad op te pakken.

Als je van te voren niet weet hoe je je de dag erop voelt en je dan zomaar uitgeschakelt kunt zijn, kun je je natuurlijk moeilijk vast leggen van te voren om klussen te doen.

ik heb nergens last van. maar denk dat je te makkelijk door de bocht gaat.


maar pfffff.. blaas het hier maar even uit.. in het klaaghoekje...dan kun je hopelijk weer objectief verder.

Je hebt er idd zeikerds bij, die leven op de negatieve aandacht. 

of eeuwige slachtoffers


laat gaan meis

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik kan me je helemaal voorstellen.,ik heb zelf fybro, maar zal nooit zo doen.. echt niet. Leer ermee leven, je gaat er niet dood van, en ja t is vervelend, maar so be it....

Gewoon laten gaan, ze zijn t niet waard....

Ik zeik ook niet over mijn fibromyalgie, maar heb er toch evht heel veel last van. 
Nee je gaat er niet dood aan, maar heb dagelijks zoveel pijn en zo extreem vermoeid dat ik mede daardoor 100% afgekeurd ben.....

Dat ik nietmeer kan rennen met mijn kinderen, geen vloerspellen meer kan doen, niet stoeien, niet een hele dagerop uit zonder pijn...... Nee daar kan ik niet mee leven.
En ja....... Als ik vandaag een goede dag heb zie je mij door de efteling "lopen", maar dit kost me daarna 3 dagen om bij te komen!!!!

Ik heb daar wel extreme BI, hypermobiliteit, lichamelijke instabiliteit en een botbeschadeging in mijn voet bij...... Maar de overhand is toch vaak wel de Fibromyalgie.....

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Maar dat ua de discussie toch niet? Het gaat over klagen. .dat doe jij niet... mooi toch?  

ik moet eerlijk zeggen dat het mij wel opvalt dat ik vrienden die ik heb met ziektes als kanker weinig of nooit hoor klagen en sommige mensen met fibromyalgie (die niet aantoonbaar dus in sommige gevallen simpelweg wél te faken is) ELKE dag.
dus ik snap het wel dat je je aan sommige mensen ergert.
maar hey...dat kost alleen maar energie

Klagen, prima, natuurlijk mag dat af en toe.. maar ik denk dat ik wel bergijp wat TO bedoelt.. Je hebt er gewoon zeikerds bij die alles aangrijpen om hun geklaag te laten horen.., en soms ook om onder dingen uit te komen...  Net als dat mensen t altijd te druk lijken te hbben om ook daadwerkelijk iets te doen....

En je gaat er niet dood aan, is hier een standaard uitdruking in deze regio.. moet je niet letterlijk nemen.. net als dat je zegt, hop naar buiten ook al regent t, je gaat er niet dood aan... Maar dat kan streekgebonden zijn...

Is hier ook een gezegde jen9. Veel gebruikt.

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Snap op zich je gevoel wel, maar ben er wel achter gekomen dat sommige keuzes soms heel onlogisch lijken, terwijl er wel iets logisch achter zit...

Vakantie bijvoorbeeld: als je het goed bekijkt hebben wij absoluut geen geld voor vakantie, op dit moment ook niet liggen. Maar toch gaat daar straks een deel van het vakantiegeld naar toe, op advies van een deskundige. Mijn man heeft nu 2 keer een burnout gehad, en die tweede was echt verschrikkelijk en hij blijkt in de vakantie thuis niet te kunnen ontspannen. Op vakantie gaan is dus een soort van 'medicijn' om even niets te moeten. Zit hij thuis dan denk hij: maar de kozijnen moeten nog gebeuren, maar de achtertuin moet nog gespoten worden, maar... enzovoort.

En dan roepen mensen heel hard: pure luxe!!! Tja, dan denk ik altijd maar: jullie weten niet beter... Wij zijn nooit op vakantie geweest, want om de vakantie zelf zijn wij helemaal geen vakantiegangers. Ik ben ook graag thuis. Maar je kunt het net zo zien als iemand die depressief is, die zeg je ook niet: stop nou eens even met depressief zijn... Zo kan mijn man dat niet loslaten wat er moet gebeuren.

Nu ken ik fybromyalgie niet goed, maar ken wel andere ziektes om mij heen waarbij mensen het ene niet kunnen en het andere wel. Wel lastig, want je bent zo snel geneigd om dat negatief te denken, tegelijkertijd vind ik het ook knap dat ze niet helemaal gaan zitten en dat ze wel doen wat ze wel kunnen...

Want heel stom misschien, maar ik heb nog bekkenklachten (heel lichtjes maar) van de zwangerschappen. Maar vegen en stofzuigen en dweilen is heel belastend, merk ik direct, terwijl handelingen als met een kruiwagen lopen minder effect heeft omdat ik veel beter kan inspelen op wat mijn heupen te verduren krijgen. Maar nu weet ik niet wat deze ziekte precies inhoud, dus dat kan wel helemaal niet opgaan, tegelijkertijd zou ik ook dan wel voorzichtig zijn met niet teveel te doen.

Misschien het gesprek eens aangaan waarmo het een wel kan en het ander niet? Ik vind het zelf altijd heel moeilijk als er achter mijn rug om wordt gepraat terwijl mensen geen idee hebben van de reden waarom ik iets doe. Dan ben je al veroordeeld op iets terwijl de reden heel logisch is...

Zo heb ik laatst (ook een mooi voorbeeldje) van iemand van ML hier voor mijn zoon geld gekregen om echt een mooie set kleren te kopen. Echt te lief! Ik heb gezegd dat dat niet hoefde maar ze had wel een leuk jurkje voor mijn dochter die ik mocht hebben (ik dacht tweedehands), bleek er een compleet nieuw jurkje in te zitten, zo 1 die je altijd voor je dochter wil maar niet koopt omdat het te duur is ;-) en een envelop met een behoorlijk bedrag! Mijn zoon heeft helemaal zelf een set mogen uitkiezen daarvan die hij nu nog met alle trots draagt, maar mensen hadden direct hun mening klaarstaan. Nadeel was alleen dat ik het niet te horen kreeg maar het ging achterm ijn rug om.

Maar als ik daar geld voor krijg, ga ik er geen eten van kopen. Daarbij hebben mijn kinderen nooit zulke kleren en is dit voor hun echt een geweldige ervaring! Jammer dat mensen dan ook zo snel oordelen.

Heb nu weer een doos met kleren gekregen van een liever hier (paar week terug) met de hele zomercollectie voor mijn dochter. Sommige kleren zitten als gegoten, kijk ik wat voor merk het is zodat ik weet waar ik naar moet kijken, komen hier allemaal merknamen voorbij die ik ook op ML zie voorbij komen. Niet binnen mijn prijsklasse, maar mijn dochter gaat erg mooi gekleed rond deze zomer.
(Zoon trouwens ook, die heeft nu ook zulke mooie kleren gekregen).

Ik vind het moeilijke dingen hoor. Tuurlijk denk ik soms ook oordelend, maar ik heb wel geleerd ze niet meer uit te spreken naar anderen (dit vind ik wat anders, gewoon je frustratie uiten, we weten toch niet over wie het gaat) want je weet nooit wat er achter zit. Soms wordt je ook gewoon flink gezegend door een ander.

Ik houd ook niet van beroepsklagers, op een gegeven moment neemt niemand je nog serieus. Dat geef ik mijn kinderen ook mee, klagen mag maar bedenk goed waar je over klaagt.

dit soort types weer ik uit mijn omgeving, steek mijn energie liever aan mensen die het kunnen gebruiken

Tuurlijk boterbloem, ik heb ook bekkeinstabiliteit en fibro..Bij de fysio zei ik toen, gelukkig dat ik er niet veel last van heb, als je sommige andere verhalen hoort. De fysio zeit oen direct dat ik t vrij behoorlijk had, maar dat ik er anders in stond dan veel notoire klagers en dat ik mezelf niet voorbij moest lopen...  Dat doe ik wel eens, maar ik merk dat af en toe grenzen verleggen juist goed is.. En uitleggen waarom je even iets niet kan is heel anders dan erover miepen.....

Ik sluit me bij je aan Boterbloem.

Ik heb dat gezeur rondom de vakantie ook gehad. Ik ga met mijn dochter de 25e op vakantie. Maar dat is ook "gesponsord" doordat ik (de rest ook) geld gekregen heb van opa en oma. Puur omdat de artsen en thuiszorg aangaf dat mama eruit moest, en Kirsten eens quality time met mama moest hebben. 10 dagen halfpension spanje met de bus is goedkoper als een midweekje cp in de schoolvakantie. En nu, nu merk ik dat ik er echt aan toe ben. Even de boel de boel laten en vooral moeten loslaten. Ook als "medicijn".

Over dat ziek zijn, ik heb dan geen fibr. maar wat anders en ik herken het wel. De vooroordelen. Alleen sta ik tegenwoordig boven het commentaar zoals to nu aangeeft. Zolang mensen mij niets vragen en alleen veroordelen denk ik 3 bier, dikke snikkel, wat ben je dom.

Het klagen over geld en wel dure spullen aanschaffen, dat kan ik dan wel weer begrijpen, want ook ik vraag me wel eens af, hoe doen ze dit? Maar dat is bij anderen naar ons vast ook wel. Ik kan in niemands beurs kijken.

Oftewel, tis geven en nemen en het gras is altijd bij een ander groener. En klagen, zeuren miepen doen we allemaal wel eens.

ik snap TO volkomen maar het verhaal van boterbloem sluit hier goed op aan 
je moet soms verder kijken 
bedoel ieman met reuma voelt zich van daag goed en denkt he wat fijn ga vandaag maar es wat doen 
en die kan het door dat ze te veel doet morgen weing meer kunnen
en wat lulig is mensen zien liever een gebroken been ( zodat je kan zien dat iemand wat heeft)
dan iemand die reuma heeft  of iets dergelijks , dan word er vaak gedacht ach die heeft niets ( omdat je niets kan zien) en die is jong dus zal wel zwets zijn

maar aan de andere kan laat ze lekker lullen als je er last van heb dan scheelt het jouw energie

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Wel grappig dat je klaagt over dat er geklaagt wordt...of is het  geklaagd

Heerlijk toch af en toe lekker klagen.

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

raar woord eigenlijk klaag geklaag klagen..
moet je voor de grap eens 10 x zeggen.. klaag klaag..

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Quote mama_anja:

ik snap TO volkomen maar het verhaal van boterbloem sluit hier goed op aan  je moet soms verder kijken  bedoel ieman met reuma voelt zich van daag goed en denkt he wat fijn ga vandaag maar es wat doen  en die kan het door dat ze te veel doet morgen weing meer kunnen en wat lulig is mensen zien liever een gebroken been ( zodat je kan zien dat iemand wat heeft) dan iemand die reuma heeft  of iets dergelijks , dan word er vaak gedacht ach die heeft niets ( omdat je niets kan zien) en die is jong dus zal wel zwets zijn maar aan de andere kan laat ze lekker lullen als je er last van heb dan scheelt het jouw energie

En mensen oordelen/roddelen liever dan dat ze aan je vragen hoe het gaat of waarom je dit niet kunt en dát wel.

In zekere zin vind ik het soms zelfs een kunst hoe mensen kunnen klagen; schijnt de zon dan is het te warm, te fel, je krijgt er hooikoorts van.. Regent het dan is het te nat, te somber. Is het droog zonder zon dan droogt de was niet, is het te koud enz. enz. enz.
Mensen die zó overal over klagen neem ik niet meer serieus en die ontloop ik ook.
Als mensen die dichtbij staan enorm klagen dan probeer ik door vragen te stellen wel er achter te komen hoe erg ik hun geklaag op moet vatten en dan probeer ik hun geklaag ook wel zonodig te relativeren - de één vindt dat fijn en de ander wordt er boos om.
Irritant is het soms wel...