advies gevraagd

Een kindje van 4 kan zijn gevoelens vaak nog niet goed onder woorden brengen.

Probeer er luchtig over te praten en uitleggen dat hij bij jullie altijd veilig is als er iets is.

heel veel sterkte!

Met wie hebben ze dan doktertje gespeeld? Met een kind van 4, wat is er dan zo ergs gebeurd.
mijn zoon heeft met 6 jr zoiets meegemaakt.maar toen was er een jongen van 13 jr bij betrokken.
heeft bijna 1 jr therapie gehad.

maar met 4??ik weet niet of t nut heeft.een kind van 4 heeft bijna geen herinneringen ater

sterkte,hoop dat hij t kan gaan vergeten

Ik heb geen advies alleen een virtuele knuffel!

---

1 Prachtdochter 13-06-2010 bijn 3 alweer!!! en  zwanger van haar broertje of zusje ??-oktober-2013 

jemig wat heftig!
Vraag me ook af wat er zo fout is gegaan op deze leeftijd?

Vertel hem iig zo nu en dan dat hij er ALTIJD over mag praten en dat je niks raar of gek vind.

Sterkte!

Ik snap dat je er geen ding van wil maken en het ligt er ook erg aan wat er precies gebeurd is.

Is het met leeftijdgenootjes onderling dan is het iets anders dan wanneer er echt oudere kinderen betrokken waren en er dus een machtsverschil is geweest.

Wanneer dat laatste het geval is, is het misschien goed te praten over of hij zich machteloos voelde en dat je dat heel goed kan begrijpen. Daar zal hij dan mee in het reine moeten komen.

Een vriendje van mijn dochter is bij zwemles bijna verdronken - daar speelde angst ook een hele grote rol bij.
Zijn moeder heeft uiteindelijk (ze is sociotherapeut) milde vorm van EMDR toegepast. En er veel over gepraat en gezorgd voor positieve ervaringen zodat hij zich uiteindelijk weer veilig onder water kon voelen en vertrouwen had dat hij echt zelf boven kon komen.

Misschien voelt je zoontje zich ook onveilig of weet hij niet wat hij zou kunnen doen mocht hij weer in zo'n situatie terecht komen. Daar kun je best over praten lijkt me en het liefst op een luchtige manier. Het is tenslotte een kleuter. Maar zijn gevoel erkennen en hem vertrouwen geven is denk ik het belangrijkste.

Wat erg joh. Maar is de ''dader'' ook pas 4 jaar??

Ik vind dat je zoon voor een 4 jarige juist veel zegt eigenlijk. Zou niet gaan doorvragen hij komt er mee wanneer hij wil.... Een 4 jarige die open is houd dat niet voor zich tenzij je een reden geeft.


vind het overigens erg vreemd dat dit kan gebeuren bij een kind dat schijnbaar bekend is....... 

was dadertje ook maar 4 ?
niet normaal
ik dnek dat je er wel uit gaat komen volge je gevoel

Ongelofelijk...4 jaar..Ik vraag me echt af waar dat gedrag dan vandaan komt.

eerst een dikke knuffel...want dat is schrikken zeg...

-ik denk dat je er vooral 'luchtig 'over moet doen in de zin van ervan uitgaan dat dit hem niet hoeft te tekenen voor de rest van zijn leven.
-Tegelijkertijd naar hem wel het vertrouwen uitstralen dat dt wat er is gebeurd echt niet goed is en dat dat kindje fout zat.

-Dat het niet de '' schuld 'is van jouw kind. dat het goed is dat hij heeft gezegd 'stop, hou op' en dat dat andere kind op had moeten houden.
(achterlijke training vind ik peroonlijk want de grensoverschrijdende gevallen stoppen dan echt niet en in hogere groepen wordt het zelfs belachelijk gemaakt als je dat roept dus echt doeltreffend..niet)

- dat het zeker de bedoeling is dat de juf er voor hem is als er iets is gebeurd of iets gaat gebeuren wat hij niet wil. en dat ze dan niet boos wordt.
(dat zou ik zelfs in een gesprek met de juf waar je kind bij is zo stellen)

- dat jullie er wel even goed over moeten praten met elkaar; want dat wat er is gebeurd vond hij niet fijn en was niet oké. dus samen met mama ergens gaan praten met iemand die dan weet wat je kan doen om te zorgen dat het niet meer gebeurt.

-en dat wat hij wel vertelt belonen: wat fijn dat je dat vertelt.

liefs en sterkte!

Wat een nare situatie meis. Heel veel sterkte.

Maar wat ik niet goed begrijp: gebeurde het nu in de klas? Waar was dan de juf of ander toezicht?

Ach jee, wat naar voor je zoon. Arm ventje!

ik denk dat ik twee dingen zou doen in deze situatie:
1. Speltherapie voor zoon regelen. Afgaande op wat je schrijft denk ik dat deze gebeurtenis te heftig is voor jullie als gezin om zonder hulp van buitenaf te verwerken. Je huisarts kent vast een goede kinderpsycholoog. 
2. Het AMK bellen. Je hoeft niet direct aangifte te doen, maar je kunt ook advies inwinnen hoe je om kan gaan met het jochie dat dit alles aangericht heeft. Persoonlijk geloof ik niet dat een kind in een gezonde thuissituatie dergelijk grensoverschrijdend gedrag vertoont. Mocht de opvoeding toch goed gaan, dan zou er sprake zijn van een stoornis. Desalniettemin heeft dit kleine dadertje hulp nodig.

Sterkte! Het is niet mis wat er allemaal gaande is!

Ik sluit me helemaal aan bij Sapperdeflap, onderschat dit niet, maar dat doe je ook niet, dat is duidelijk uit jouw verhaal.
De adviezen van Sapperdeflap vind ik goede, daar zou ik iets mee doen.

Wat een moeilijke situatie.
Zou zeker niet te licht opnemen, maar dat doe je ook niet lees ik.

Fijn dat school dit ook serieus neemt.

Ik sluit me ook aan bij Sapperdeflap. En als hij niet kan praten maar wel wil kan hij het mischien tekenen. Veel sterkte !