Dysthemie en paniekaanvallen

Even geen naam...

Na een paniekaanval vorig jaar ben ik een beetje van het padje af, vond het nogal heftig en krijg het maar niet uit mijn kop.
Oxacepam geslikt maar dat hielp mij ook niet.
Mensendieck gedaan voor ademhalingsoefeningen, en ook een proefles yoga gevolgd maar dat was niks voor mij.

Op aanraden van de ha met een psycholoog gaan praten. Schaamde me best, wat zal die man wel niet van me denken....
Maar ben nu 8 x geweest en het is wel fijn om tegen iemand te praten. 
Is uitgekomen dat ik  dysthemie heb. Lichte depressie. 

Nu zijn we steeds aan het praten en komt er gewoon veel boven....en dat is niet leuk. Ik blijf maar denken en piekeren, en mijn hoofd zit echt vol....daardoor voel ik me ook weer geregeld licht in me hoofd en dat maakt me weer angstig. 
Vannacht schrok ik wakker en in een reflex stond ik naast me bed, was een beetje duizelig maar of ik daar nu van wakker werd of dat ik het kreeg toen ik plots uit bed ging geen idee. Adrenaline door me lijf, me hart klopte heel snel maar dat was na 10 seconden ook weer normaal. Kreeg het koud en ben me bed weer ingegaan....dit soort dingen maken me zo angstig dat het alles een beetje gaat beheersen. 

Dat ar heb ik ook tegen de psycholoog gezegd en we gaan eraan werken. Het heeft een oorzaak...het komt ergens vandaan. 
Het zit niet lekker tussen me ouders en broer....En mij. Praten er niet over gaan gewoon door en dat breekt me op.
Psycholoog zei ook dan sta je continu onder spanning en dat is niet goed. 

Maar goed ik merk dat het een beetje me leven gaat beheersen en daar baal ik Van.
Wie herkent dit en om hoe ga je ermee om? Zie op het moment niet echt de mooie dingen van het leven....en dat vind ik erg, ook voor mijn man en kinderen.

Ja het is lastig, heb ik ook al gehoord dat het eerst "erger" moet worden voordat het de goede kant opgaat.
De lichamelijke klachten maken het lastiger. 
Moet voor mezelf gaan kiezen en dat is best lastig kom ik achter. 

Het is 1 x een flinke aanval geweest, paar dagen later weer eentje maar duurde niet zo lang, had ik gauw onder controle met in een zakje ademen. Daarbij ben ik ook nog een gevoelig persoon en dat is ook best moeilijk, je ziet en hoort van alles en blijft over veel dingen lang nadenken.

Bedankt voor de reacties, wat wel positief is dat het beter gaat dan bijv. de weken na de 1e aanval. Toen vond ik boodschappen doen echt een crime....vreselijk. En zat ik het liefst alleen maar op de bank....pffff....ken bijna al de recepten van 24 kitchen uit mijn hoofd.
Nu doe ik wel weer gewoon alles, maar bijv op de fiets naar de stad liever niet, wel met de auto want als ik dan wat zou voelen of wat dan ook ben ik snel bij de auto. En als het heel druk is bij de supermarkt vind ik ook niet fijn...maar goed dat had ik daarvoor ook wel.
Nu ga ik gelijk naar de supermarkt als ik mijn zoon op school heb afgezet, dat is tussen 8.15 en 8.30 en dan is het nog niet druk. 
Dan loop ik er net wat lekkerder doorheen. 

Mindfullness,,,ik zal eens kijken op Google wat het precies inhoud.

Ja klopt, langdurig chronisch. Kan in je jeugd al ontstaan zijn. 
Schijnt dat het daardoor ook moeilijker te behandelen is.

Ik ben ook niet zo van de medicijnen, slik al genoeg voor mijn bloeddruk, maar wil het de volgende keer eens aankaarten bij de psycholoog.
Lees ook op internet dat combinatie van medicijnen en therapie het meest succesvol is. 

We hebben een hond en daar ga ik wel elke dag mee naar buiten, dat is wel fijn.