Meidenvriendschappen

Ik wil toch eens horen wat jullie denken en of zouden doen.
Onze dochter van nu 8 jaar (groep 4) heeft al vanaf de kleuterklas een vriendinnetje waar ze erg gek mee is.Vooral vanaf groep 2 zijn ze steeds meer samen gaan spelen.Ze zijn samen naar dezelfde groep 3 gegaan en daar zijn natuurlijk ook andere vriendschappen gekomen.Onze dochter is geen allemansvriend en haar vriendinnetje is een populair meisje in de goede zin van het woord.Ze is leuk,grappig en gezellig en heeft genoeg andere vriendinnetjes.Nu begint er de afgelopen maanden iets te veranderen.Ze spelen minder samen en zo komt er steeds één hetzelfde meisje tussen.
Mijn dochter kwam tussen de middag thuis met een gezicht waaraan ik direct al kon aflezen dat er iets was gebeurt.Op school had ze aan haar vriendinnetje gevraagd of ze wilde spelen.Dit vond zij een goed idee en ze hadden al afgesproken bij wie dat zou zijn.Bij het buitenspelen waren ze met meerdere meisjes op het klimrek.Een ander vriendinnetje wilde een kunstje laten zien op het klimrek en aangezien dit niet lukte riep mijn dochter laat maar.Toen kwam dus dat andere meisje erbij en die had tussentijds aan mijn dochters vriendin gevraagd of zij wilde spelen.Toen zei het vriendinnetje van nee ik ga al met ....Op dat moment riep mijn dochter dus laat maar naar een ander meisje en toen zei dat meisje direct van oowww .... wilt niet spelen en waarop ze dus weer met zijn tweeen gingen spelen.
Dit is dus maar een voorbeeld maar dit gebeurt nu dus iedere keer.
Thuis heeft onze dochter een grote mond maar op school is ze veel te meegaand en laat over zich heen lopen.Ik heb ook tegen haar gezegd dat ze meer voor zichzelf moet opkomen en er iets van moet zeggen.Nu heeft ze dit weleens gedaan maar dan gaat dat meisje naar de Juf en zegt dan dat onze dochter lelijk doet waarbij de Juf dan weer boos wordt(zijn haar woorden)op haar.Ik heb haar nu gezegd dat wanneer dit weer gebeurt en de Juf wordt boos dat ze dit aan mij moet vertellen en dat ik dan weleens kan gaan praten met de Juf.
Enerzijds wil ik mij er niet mee bemoeien maar anderzijds vind ik het ook niet leuk voor mijn dochter want ze is er oprecht verdrietig over.
Wat zouden jullie doen?
Accepteren dat de vriendschap langzaam dood bloedt of toch meer actie ondernemen?
Ik baal er ook van dat mijn dochter zo over zich heen laat lopen al begrijp ik haar ook wel weer want ze is nog zo jong en moet gewoon nog veel leren.
Ik zit ook weleens te denken aan een assertiviteitscursus voor haar en dat ze dan leert om meer voor zichzelf op te komen.
Dit alles bij elkaar is ook niet goed voor haar zelfvertrouwen.
Ben even op zoek naar wat tips en adviezen.

Alvast bedankt.

Quote Alice:

Zo'n cursus kan nooit kwaad natuurlijk.  Maar zou je dochter ook niet naar de juf laten gaan als een kindje haar vriendinnetje "afpakt" Het vriendinnetje is niet haar eigendom, ze heeft 't ook niet in bruikleen.

Onze dochter gaat niet naar de Juf.
Dat doet het andere meisje wanneer mijn dochter er iets van zegt.Die gaat dan zeggen dat onze dochter lelijk doet en dan moet mijn dochter bij de Juf komen.
Pfff ingewikkeld meidengedoe.

Quote Alice:

Oh sorry! Heb ik je verkeerd begrepen!

Haha geeft niet.
Is ook een heel verhaal.

Quote MaFKeeS:

ik heb dan wel geen meiden, maar een vriendin van mij wel en toevallig een heel gesprek over dit onderwerp gehad. precies hetzelfde verhaal als dat van jou. mijn vriendin was er zelf helemaal verdrietig van. als buitenstaander zie ik toch ook wel waar de schoen wrikt .... mijn vriendin is als moeder een enorme zenuwenpees...zit bovenop haar kinderen, superlief hoor, maar voorzichtig dit en kom maar, en overal mee bemoeien, niet te hard mogen praten, maar ook niet te zacht...en dit gaat hele dagen door. haar dochter is nu 6 en vertoont precies hetzelfde gedrag naar haar vriendinnen. die daar dus nu de balen van schijten en dat meisje links laten liggen. nu moet die dochter op een training (rots en water) maar eigenlijk ligt het " probleem" bij moeder. moeder geeft dit voorbeeld en het kind spiegelt. niet dat ik nu dit ook voor jou denk, maar er zou een logica kunnen inzitten natuurlijk. daarnaast ben ik ervan overtuigd dat vriendschappen veranderen en dat is hartstikke gezond. kijk naar jezelf? het is uniek dat je vriendschappen van de kleuterschool nog steeds hebt. mijn zoon had ook een vriend vanaf dag 1. ze hebben 2,5 jaar samen gekleuterd en samen naar de eerste gegaan. een samenvoeging van klassen vond plaats, iedereen moet zijn draai vinden en kinderen ontwikkelen!! vriend van zoon vond al die nieuwe kinderen maar eng en het maakte hem angstig dat hij niet iedereen kende en was op zoek naar zijn rol, naar zijn eigen ik. mijn zoon is het type dat als je naar hem kijkt ben je al zijn vriend, dus deze 2 jochies zijn beide een andere weg in geslagen. en weet je...dat mag. je dochter moet leren zich niet te richten op 1 of 2 vriendinnen, maar om zich heen te kijken. en ook naar zichzelf. zij groeit. sorry lang verhaal. maar het is zo toevallig dat dit onderwerp hier ter sprake kwam

Ik begrijp wat je bedoel maar ik ben als moeder helemaal geen zenuwenpees haha
Ben juist soms een harde moeder in de trant van niet zeuren maar doorgaan.
Het is inderdaad wel zo dat zij zich niet teveel op dezelfde kinderen moet richten.
Dit heb ik ook al meerdere malen tegen haar gezegd maar dan geeft ze zelf als antwoord dat ze dat wel probeert maar dat ze dat moeilijk vind omdat al die andere meisjes al een groepje met vriendinnen hebben.
Ik denk ook wel dat ze zich hierin nog meer zal ontwikkelen in de toekomst en ze daarin uiteindelijk wel haar weg zal vinden.
We hebben ook een 10 jarige zoon en die is juist het tegenovergestelde.Die heeft tal van vrienden,op school,op de voetbal,in de wijk.Hij doet dat gewoon heel makkelijk en is veel meer een open boek.
Ze heeft gelukkig wel een leuk buurmeisje waarmee ze na schooltijd regelmatig speelt en ook in de weekenden.
We noemen haar ook weleens gekscherend een eigenwijze eigenheimer en dat is ze ook.Ze is enorm perfectionistisch en legt de lat vaak erg hoog voor zichzelf.
Ik ben ieder geval gerustgesteld om me er niet mee te hoeven bemoeien omdat je op den duur toch een beetje gaat twijfelen aan jezelf.Ik heb er ook helemaal geen zin in om me ermee te moeten bemoeien.Ze moeten het zelf maar oplossen.
Toevallig heeft ze deze middag een speelafspraakje met haar vriendinnetje staan.Daar kwamen ze gisteren zelf mee aanzetten en maar gelijk vastgezet voor vanmiddag.
Misschien dat ik wel ga overwegen om een cursus voor haar te doen.Toevallig doen ze deze workshops ook regelmatig op de BSO waarop ze zit.Kan nooit kwaad en ze zal er alleen maar baat bij hebben.

Bedankt allemaal voor het meedenken.
Geeft me een goed gevoel.

Groetjes.