Mama-life
| Kolibrie schreef op: 27-02-2014 18:28:38 |
Vorig jaar in de zomervakantie hadden wij een kitten, dat wilde ik al heel lang super graag... Ik
vond haar erg lief en was helemaal dol op haar... Tegelijk had ik een moeilijke periode achter de
rug... Ik had veel veranderingen doorgemaakt en ben nogal een control freak... Ook was ik mentaal
een soort van aan het herstellen van een moeilijke periode in mijn leven en bezig met een nieuwe
start... na de vakantie zou ik beginnen met een nieuwe opleiding, dat leverde me best wat stress
op.. Het was echt geen impuls om een kitten te nemen maar we hadden best pech... Ik had zo'n zin om
een kitten in huis te krijgen maar tegelijk zorgde het voor paniek bij mij... Ik kreeg last van
angst en de kat had ontzettend veel vlooien, wat me niet verteld was toen we haar kochten... Ik ben
echt 10 dgn aan het poetsen geweest en kammen om de vlooien weg te krijgen... En pipetjes van de
dierenarts... We hebben haar twee weken gehad maar heb twee weken wakker gelegen en als ik werd
voelde ik meteen die paniek weer over me komen... Het was zo vervelend dat we na twee dagen
besloten hebben om haar een ander thuis te geven... Gelukkig bij hele lieve mensen waar we nog
steeds contact mee hebben... Maar nu mis ik haar toch nog steeds ik was echt wel gek op haar en wil
nog steeds super graag een kat... Ik ben al een paar maanden aan mezelf aan het werken om te leren
loslaten en rustig reageren als zich iets onverwachts voordoet etc... En ik ben goed op weg, het
gaat veel beter aldus mijn man en ik zelf... Maar nu wil ik nog steeds graag die kat... Maar ik vind
het heel erg wat er gebeurd is en wil dat een dier niet aandoen... Maar hoe kom ik er achter wanneer
ik er wel klaar voor ben? En wat vinden jullie, zou ik nu nooit meer een huisdier moeten nemen? Of
waar moet ik aan voldoen om er weer voor te mogen gaan? Nu droom ik steeds over het katje wat we
hadden, dat ze groot geworden is en weer bij ons komt aanlopen... Ik mis haar en heb spijt, nou niet
echt spijt maar baal dat mijn moeilijke gedrag van dat moment ons gezin dat lieve katje heeft
ontnomen en ben boos op mezelf... Vooral omdat ik nog steeds verlang naar het gezelschap van een
kat... |
| Quote |
| Jolijn schreef op: 27-02-2014 19:02:57 |
lastig, kun je niet een kat lenen als iemand op vakantie gaat? een kat is bij uitstek een dier dat
zijn eigen plan trekt en vrij onvoorspelbaar kan reageren. Tenminste, dat hoor ik van anderen, ik
kan meestal wel voorspellen hoe de kat reageert  |
| Quote |
| Jolijn schreef op: 27-02-2014 19:03:18 |
lastig, kun je niet een kat lenen als iemand op vakantie gaat? een kat is bij uitstek een dier dat
zijn eigen plan trekt en vrij onvoorspelbaar kan reageren. Tenminste, dat hoor ik van anderen, ik
kan meestal wel voorspellen hoe de kat reageert |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 27-02-2014 19:03:40 |
Gewoon over een jaar ofzo weer bekijken... Niemand kan in de toekomst kijken. En alle katten hebben vlooien zijn onze dierenarts, sommige meer dan de ander, bij sommige vind je ze nooit... maar ze zijn er wel... |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 27-02-2014 19:04:05 |
In jouw situatie zou ik niet aan een andere poes of welk dier dan ook beginnen. Ik vind persoonlijk
dat jullie het beestje heel snel naar een ander huis hebben gebracht. Je weet dat een jong dier een
wenperiode met zich mee brengt en dat daar ook ongemakken bijhoren. Gelukkig hebben jullie een goed
huis weten te vinden voor de poes. maar ik zou er niet meer aan beginnen. Ik vind het zielig voor
het beestje. Net een beetje gewend en dan weer opnieuw ergens moeten wennen. |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 27-02-2014 19:18:23 |
@ Jolanda, ik snap je reactie helemaal! Ik baal er zelf ook vreselijk van en vond het zelf ook heel
zielig voor de kat! Het is nu bijna 8 maanden geleden en denk er nog veel aan... Vandaar dat ik ook
zeg dat het me echt wel iets doet! Maar vind je dan echt dat ik nooit meer aan huisdieren mag
beginnen omdat ik er op dat moment slecht op reageerde... Ik bedoel het is toch niet alsof ik het
beestje heb mishandeld of aan een boom gebonden... Ook al is het voor zon beestje natuurlijk
helemaal niet leuk, dat begrijp ik natuurlijk ook wel... Maar hoe weet ik in de toekomst of ik er
deze keer wel klaar voor ben... Voor mijn gevoel zou ik het volgend voorjaar wel willen, als ik
natuurlijk blijvend mijn stress en controledrang kan afschudden en alles goed gaat... Vind je dan
echt dat ik geen kans meer verdien? We hebben nu ook een hamster en kippen en die verzorg ik ook
gewoon met veel plezier en zonder stress... Maar dat is wel heel anders dan een kat... Dat besef ik
ook wel... |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 27-02-2014 19:21:19 | ||
@ Sis, bedankt voor je advies! Ik ben ook blij dat het nu beter gaat en ik aan mezelf kan werken, misschien voel ik me dan straks een beetje in evenwicht.. Zowel innerlijk als uiterlijk... | ||
| Quote |
| Ma Dalton schreef op: 27-02-2014 19:26:09 |
De komende paar jaar niet aan beginnen. Je bent toch geen ( verwend) kind? waarom MOET je nu volgend
voorjaar weer een kitten  sorry hoor, het is geen pakje boter. ga eerst maar lekker aan het werk met jezelf. zo'n poesje zou niet de test moeten zijn of jij je stress in de hand kunt houden. Je moet pas weer een beestje willen als je WEET dat het gaat lukken. En op dat punt ben je nu nog lang niet. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 27-02-2014 19:26:37 |
ik herken je gevoel niet, dat voorop gesteld. heb niks met katten maar ik zou het voorlopig van de baan halen. je mag best iets willen en naar verlangen maar het is nu niet haalbaar en ik zou dat proberen voorlopig te accepteren. en dat is moeilijk. voor jezelf als voor de beestjes nu geen eerlijke kans. werk eerst aan jezelf en richt je dan op wat weer kan. |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 27-02-2014 19:28:09 |
Mijn opleiding gaat trouwens super goed! Dat is niet zo stressen voor me gelukkig! Heb nu twee
toetsweken gehad en mooie cijfers... Heb 9,1-9.2-10-8,5 gehaald dus ben dik tevreden! Maar ik neem
je advies ter harte en begin er zeker niet binnenkort aan... Maar voel me (waarschijnlijk terrecht)
heel lullig over wat er gebeurd is en wil dit niet nog eens mee maken... Ook voor mijn man en
zoontje was het echt helemaal niet leuk... Zo hadden ze een lief katje en zo ineens niet meer... Was
erg triest ook voor hen! |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 27-02-2014 19:31:26 | ||
Beetje jammer dat je zo reageert... Ik laat toch duidelijk merken dat ik besef dat het niet goed is geweest en er niet lichtzinnig over denk... Ik geef aan dat ik aan mezelf wil werken en zeker wil zijn dat het niet weer zo gaat... Ik wil het niet PROBEREN, ik wil zeker weten dat ik er klaar voor ben en alles oke is... | ||
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 27-02-2014 19:35:38 |
Bedankt allemaal voor jullie tips en meningen! Ik kom er wel uit denk ik verder... Ik zal er pas
weer over nadenken als ik een heel eind verder ben en goed in mijn vel zit en zeker weet dat ik het
aankan dat is de voorwaarde... Bedankt voor jullie adviezen... En nog maals ik denk er niet
lichtzinnig over en heb veel spijt dat het zo gegaan is en wou ook dat het anders was maar dat heb
ik nu niet meer in de hand... Behalve dan het voorkomen van nog zo'n gebeurtenis en dat zal ik zeker
doen! |
| Quote |
| Lisje schreef op: 27-02-2014 22:40:55 |
Je had ook wel pech dat je een kitten vol met vlooien in huis haalde. Dat zijn ze niet goed verzorgd
waar ze vandaan kwamen. Hoe durfen ze het zo mee te geven. Als je het weer beter aankan er weer voor gaan en dat gaat het vast wel goed. Maar moet het persé een kitten zijn? Die leveren veel meer stres op, zijn heel druk, halen alles omver. Een kat vanaf een jaar is veel rustiger. En als je er eentje in het asiel haalt weten ze ook het karakter, is hij avontuurlijk of een echte knuffelkont. |
| Quote |
| Minou schreef op: 27-02-2014 22:43:53 |
  dat je zo
aan jezelf werkt en inzichten krijgtik sluit me aan bij sis, lijkt me idd beter, ook geestelijk, om eerst je opleiding af te ronden, kijken hoe het dan gaat en of er geestelijke ruimte is voor een kitten/kat/poes. |
| Quote |
| Katrientje schreef op: 27-02-2014 22:51:54 |
Er zullen altijd poezen blijven, dus je hebt tijd zat en je tijd dat je zelf een poes hebt kan best komen. Maar zolang je dus de vraag hebt, hoe weet ik dat ik er klaar voor ben? Dan ben je er nog niet klaar voor. Want dan zoek je het antwoord nog buiten jezelf. Waarom zou je het uberhaubt nu al willen? Wat wil je een poes meegeven? Werken aan jezelf is goed, zorg voor een duidelijk doel wat haalbaar is, wat meetbaar is. Maak je bewust van waar je nu staat, maak voor jezelf duidelijk wat je kwaliteiten zijn, waar je goed in bent, en ook wat je valkuil is, En ga dan de reis maken naar een leefbaar en voor jou goed voelende tussenweg. Beweeg jezelf naar de goede richting, stil blijven hangen zal niets veranderen.
Ik ben van mening dat dieren feilloos voelen hoe jij in je vel zit. Zolang jij niet van jezelf kan en mag leven en angsten jou belemmeren dan zal je poes dat opmerken en daarop reageren. Daardoor is het bijna niet mogelijk de band met je poes te krijgen die je eigenlijk zou willen. Dus stel je jezelf, je gezin en boven alles de poes er mee teleur. Voorkom teleurstellingen die niet nodig zijn, want die maken je alleen maar meer verdrietig. Je hebt gezien hoe het ging toen je niet goed in je vel zit. Laat het een les zijn en heb geduld.
Besef dat je het goed is om dingen te blijven willen, toekomst dromen geven ook kracht om naar een doel te werken. |
| Quote |
| Ik schreef op: 27-02-2014 22:52:29 |
Ik snap dat je het beestje mist maar ik denk dat je zelf wel beter weet dan op korte termijn weer
een beestje in huis te nemen . Want ik kan me herinneren dat vlak voor je dat katje wilde je zo
graag en puppy wilde en die op het laatste moment toch niet nam omdat je ook in paniek raakte..
Vervolgens wilde je graag een poesje en heel veel mensen raadden dat toen af en heb je het toch
gedaan met dit al gevolg! Waarom niet gewoon eens een weekendje op een poes van een ander passen of op een hondje dat is denk ik Beter voor jou dan 1 van je eigen.. Je doet je man en kindje ook verdriet door telkens een beestje aan te schaffen en weer weg te doen denk ik zo.. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 28-02-2014 01:00:03 |
Ik sluit me ook aan bij Sis en zolang je twijfelt is het zeker geen goed idee. Als je het ooit weer
besluit (over een paar jaar) begin dan eerst met een electronisch dier en als dat goed gaat 2
cavia`s ofzo. Dat loopt niet los in je huis daardoor heb je betere controle. |
| Quote |
| Debbel79 schreef op: 28-02-2014 06:48:31 |
Ik kan me due situatie ook nog heel goed herrinneren. De hysteri spatte van het scherm af toen. Ik zou het voorlopig dus zeker niet doen. Ik heb zelf een kat dus ik begrijp je verlangen zeker, maar ik zou ff wachten tot je alles wat meer op de rit hebt. ❤️ |
| Quote |
| Myself schreef op: 28-02-2014 07:41:07 |
Heel goed dat je met jezelf bezig bent, maar wacht even tot je hierin een tijdje stabiel bent zou ik
zeggen. Het was inderdaad zo heftig zoals het overkwam op het scherm toen, ik zou nu echt geen nieuw dier nemen. Wel super dat je zo bewust met jezelf bezig bent  |
| Quote |
| Ladyb schreef op: 28-02-2014 09:07:17 |
Een nieuwe kat zal jouw problemen niet oplossen, de opleiding die je volgt trouwens ook niet. Werken
met mensen die veel zorg nodig hebben is zwaar, je zal geconfronteerd worden met een nieuwe kant van
jezelf. Maak eerst je opleiding af en kijk dan eens verder. |
| Quote |
| Cir schreef op: 28-02-2014 09:54:12 |
Ik vind niet dat je jezelf teveel schuldig moet voelen over wat er gebeurt is hoor. Zoals je zelf al
zegt, je hebt het beest niets aangedaan. heb haar goed verzorgd en een goed nieuw huis voor de poes
gezocht, nou prima toch. Het is niet dat ze daarna van huis naar huis is gegaan. Ze heeft zich goed
aan kunnen passen daar. Nog even wachten met een huisdier is wel beter. En dan denk ik eigenlijk meer aan je zoontje dan aan het huisdier. Die moet geen gestresste moeder hebben en dat de poes vervolgens misschien weer weg gaat. |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 28-02-2014 10:31:43 |
Bedankt voor jullie advies, het zal inderdaad wel zo zijn dat wanneer je twijfelt of je er klaar
voor bent je er niet klaar voor bent... Ik heb inderdaad wel echt goed voor het beestje gezorgd... Ben gelijk bij de dierenarts een goed middel gaan halen tegen vlooien en haar ontwormt en haar iedere dag een paar keer gekamt en veel met haar geknuffeld... Heb haar goede voeding gegeven.. En haar misschien toch een klein beetje geholpen naar een betere start door haar in ieder geval van haar vlooien af te helpen... Voorlopig maar geen kat tot ik zeker ben dat ik het aankan. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 28-02-2014 16:24:18 |
De kat is eigenlijk heel raar bij je weggegaan en, los van je stress/controleprobleem, denk ik dat
je dat ook niet goed verwerkt hebt. Er spelen een paar dingen door elkaar; schuldgevoel naar man en kind, schuldgevoel omdat de kat weg moest én het gemis van de kat. Het klinkt gek, maar geef jezelf de ruimte om je schuldig te voelen en probeer dat dan af te sluiten, 'rouw' om het gemis van je kat. Je zult dan minder gaan dromen van je kat - dat je nu droomt van een kat betekend niet dat je er weer één in huis moet halen, het is juist veel meer een teken dat je de situatie en het gemis nog niet goed verwerkt hebt! Heel veel suc6 met het werken aan jezelf en je opleiding. |
| Quote |
| Femke schreef op: 28-02-2014 17:53:27 |
Een kat is niet zon heel gemakkelijk huisdier..een konijn is ook heel aanhankelijk...maar geen
vlooien geen haren geen gealoop..geen zindelijkheidproblemen en geeft ws veel minder stress
bij jouw en je hebt wel gezelschap en iets om voor te zorgen...een cavia vind ik zelfs nog
gezelliger die roept je echt voor je gezelschap... |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 28-02-2014 19:02:17 |
Misschien is dat wel zo. ..maar ik wil geen andere huisdieren behalve een kat of later een hond. ..
Dus ik wacht gewoon geduldig af tot ik eraan toe ben... |
| Quote |
