afscheid nemen van een wens

Heb gewoon even een baaldagje.... 
We willen zooo graag een 2e kindje, maar de kansen nemen sterk af. Onze eerste is na jaren medische molen gekomen en wordt straks 3. En oh wat ben ik blij en dankbaar met hem, maar wat is het lastig om binnenkort afscheid te moeten nemen van de wens. 

Voel me al een week raar, heb continue zeurderige buikpijn en ben wat overtijd.... maar niks zwanger hoor. Heb diverse testen gedaan maar niks. En die buikpijn blijft maar rommelen. Rugpijn, hormonale opvliegers, gewoon niks aan. Heb pcos dus mn lichaam houdt me weer eens flink voor de gek. 

We zitten alweer een tijdje in het traject, maar helaas is er een nieuw probleem bijgekomen waardoor de kans nihiel is geworden. We maken onze vergoedde pogingen af, maar dat is binnenkort klaar. En dan is het definitief.... spullen verkopen, babykamertje van zolder halen en wegdoen.... doet me gewoon even verdriet. 

Het is een bijzonder wonder dat we het hebben mogen meemaken bij onze zoon allemaal, en dat zal ook zeker niet anders worden. Maar ik zou het zo graag nog eens doen... ik zou hem zo graag een broertje of zusjje geven... 
Voel me even rottig. Straks is het weer voorbij hoor, ik ben blij met wat ik heb en weet dat ik niet moet zeuren, er zijn genoeg vrouwen die nooit een kindje kunnen krijgen. En kijk wat ik heb!! 
Maar tis gewoon even lastig nu. 

Ik doe het even anno, al zullen velen wel weten wie dit schrijft natuurlijk, maar wil het graag in het midden laten voor meelezers (fam en bekenden)