Mvi schreef op: 16-02-2014 09:15:50 |
In het kort mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 en zus 16 was. scheiding was tegen de zin
in van mijn vader, mijn moeder was heel onustig wilde veel uit. allebei hertrouwd, contact met mijn
vader verbroken nav ruzie die hij met met mijn zus heeft gehad. nu 25 jaar geleden. mijn moeder had
al en andere man die een hele hoge alimentatie moest betalen aan zijn ex, huis achter heeft moeten
laten is, bovendien 14 jaar ouder dan mijn moeder. mijn moeder heeft aktijd gewerkt en wij hebben
ook altijd naast studie moeten werken om ziekenfonds verzekerd te zijn, mijn vader betaalde
niets. mijn moeder heeft haar ouders jong verloren en heeft daar altijd een trauma over gehad,
al meer dan 30 jaar horen we haar soms dronken verhalen en altijd negatief over mijn
vader, vriedinne, kinderen van haar man, collega's altijd negatief vreselijk. nu
heeft mijn stiefvader alzheimer, is 82 en ze laat hem veel alleen voor haar kleiclubjes,
leesclubjes, harmonie, vrouwenband, wij zijn het daar niet mee eens maar ze moet het zelf weten. ze
kan heel verwijtend toontje aan slaan en heel arrogant zijn over van alles, mijn iochtje gaat de
kapperspleiding den en dat vind ze verschrikkelijk. gisteren ben ik helemaal uit mijn dak
ggaan, heb alles eruit gegooid, ze heeft gevraagd of ik weg wilde gaan om na te denken, wel zou ze
maandag de kinderen uit school halen. dit is heel in het kort, maar wie heeft ook wel eens
ontzettend ruzie met zijn moeder gehad op volwassen leeftijd? overigens klagen veel mensen uit haar
omgeving tegen mij over het negatieve verwijtnde gedrag van mijn moeder. |
Quote |
Debbel79 schreef op: 16-02-2014 09:43:11 |
Ik heb in mijn zwangerschap ontzettende ruzie gehad met mijn moeder. Zij bemoeit zich overal mee en
ging bijvoorbeeld als ze bij mij was de meubels verschuiven omdat ze de indeling van mij niet
beviel. Alles moest op haar manier. Dit speelde al jaren En jaren. In in mijn zwangerschap (was al met verlof dus liiep op het eind) belde ze me smorgens om 7 uur mijn bed uit om te vragen of ik mijn huis wel opgeruimd had. Toen barste de bom en ben ik (vol hormonen) giga tegen haar uitgevallen en haar vsrboden om nog langs te komen. Ik ging hyperventileren, kreeg weeën van al dat gezeik. We hebben week geen contact gehad. Toen ben ik in haar langsgegaan wn. Heb gezegd dat er wat moest veranderen. Heeft ff geduurd maar het gaat stukken beter. |
Quote |
Onsjanneke schreef op: 16-02-2014 09:43:40 |
Geen ervaring mee. maar deze kan je wel gebruiken |
Quote |
Mvi schreef op: 16-02-2014 09:59:56 |
in je zwangerschap is het helemaal vervelend! het is zo complex om met je moeder ruzie te
hebben. vorig jaar liep ze de deur hier plat 2x in de week onaangekondigd op de stoep, mijn man
heeft daar 3 dagen staat verven zonder bedankje, sterker nog, ze wilde de avind vantevorn terwijl
hij vrij had genomen afzeggen want ze had een feestje van excollega's, mijn man ging atijd voetbal
zitten kijken bij mijn stiefvadeer omdat hij dat gezellig vind, kreeg hij commentaar dat de voetbal
t hard stond en dan ging ze weer de jele middag bij mij zitten klagen. ik heb daar wat van gezegd en
sindsdien doet ze beledigd. ook altijd commntaar dat de andere opa's en oma's steeds naar de
efteling gaan en zij nooit de kans krijgt, gek wordt je ervan! ben echt uit mijn dak gegaan, heb
ales erbij ghaald wat me dwarszat, nu voel ik me wel een soort schuldig, mijn stiefvader stond er
een beetje bij kon zich niet uiten, heb hem vastgepakt, dat hij er niks aan kan doen. voelde me
vreselijk, kom je thuis, man en kinderen gezellig aan tafel, kaarsjes aan, heb vreselijk gehuild
gezegd dat ik heel erg mijn teen had gestoten was zo van mezelf
geschrokken, zus gelijk gebeld, die zit helemaal onder het eczeem van de zenuwen, denk echt dat wij
veel te verwerken hebben van vroeger. ook zij wil contac met mijn vader gaan zoeken (ik niet) . bah!
Mijn man zegt ook jullie zijn echt een gezin met een verleden, hij kent dat niet ouders
al 40 jaar getrouwd, hij vindt dat wij veel te veel belast zijn als kind en nu nog. ik wil vandaag
niet bellen maar morgen ga ik de kinderen halen en dan? |
Quote |
Sammie schreef op: 16-02-2014 10:09:43 |
Ik ben er op mijn 38ste achtergekomen dat degene van wie mij altijd verteld was dat hij mijn vader
was, dat toch echt niet was. Tot dan toe had ik altijd een rotsvast vertrouwen in mijn ouders. Het
ergste was nog dat iedereen het wist, zelfs mijn zusjes. En ik had altijd maar het gevoel gehad dat
ik een buitenbeentje was, maar dat kwam doordat zij iets te verbergen hadden. Al die leugens hebben
me veel pijn en verdriet, maar vooral boosheid gekost. Ik heb ook behoorlijk wat afstand genomen van
mijn familie. Ik kom er nog wel, maar heel weinig. Wonen ook een heel eind uit elkaar. Op het moment
dat mijn moeder weer een leugen vertelde, ben ik uit mijn dak gegaan. Heb gevraagd of ze in mijn
leven nog niet genoeg tegen me gelogen had. En heb ook meteen aangekondigd dat als ze nog een keer
tegen me zou liegen, dat ze me dan nooit meer zou zien. Het heeft in ieder geval een voordeel gehad, ik prik door iedere leugen heen, groot of klein - van wie dan ook. Maar het heeft me wel wat kruim gekost om te komen waar ik nu sta. |
Quote |
Mvi schreef op: 16-02-2014 10:20:29 |
o sammi wat erg! mijn moeder heeft verhalen ook altijd aangedikt, en nu betrap ik haar daar steeds
op en zeg het ook. ik heb gisteren er ook uitgegooid dat ik niet meer ga huichelen, ik zeg wat ik
denk, als ik het ergens niet mee eens ben zeg ik dat. ik ga niet meer zitten ja-knikken voor de
lieve goede vrede. mijn vader heeft ze verandert in een monster in de loop van de jaren,
terwijl ik wel beter weet. maar wij hadden alleen haar. nu hebben we zelf een gezin met opgroeiende
kinderen, mijn zus haar kinderen zijn nu zo oud als dat mijn ouders waren toen de hele sjit
begon. daarom denk ik dat bij haar nu alles weer bovenkomt. heb ook gezegd dat wij als kind die
onrust voelde dat ze altijd weg wilde, naar vriendinnen, het cafe carnaval etc. en iedereen vond het
zo hip dat ik zo'n jonge moeder had. nou, leuk is dat zeker niet kan ik je wel vertellen.en nu laat
zie arme man veel te veel alleen, en verwacht ze dat we naast hem op de bank gaan zitten 5 dagen met
caranaval! (zij is 68 overigens) dat doen we dus niet, en nu nemt ze hem veel mee of laat ze hem
alleen, want ze zegt dat wij haar achter de geranioms willen hebben maar dat is helemaal niet waar,
ze moet meer balans vinden, ze heeft de plicht voor hem te zorgen. |
Quote |
Sammie schreef op: 16-02-2014 10:29:23 |
Maar verwacht je nu echt dat ze die balans nog gaat vinden, als ze die op haar 68 ste nog steeds
niet heeft? Ik denk dat je moet stoppen met verwachtingen koesteren, hoe moeilijk dat ook is. Maar
je moet ook niet meer proberen aan haar verwachtingen te voldoen, want ook dat gaat niet lukken.
Leef je eigen leven, stel je prioriteiten. Stop je energie in mensen die goed voor jou zijn. Ik weet
dat dit allemaal heel erg cliche klinkt, maar het is zo ontzettend waar. Wij vrouwen zijn zo gewend
onszelf weg te cijferen om goed voor anderen te kunnen zijn. En ooit komen we onszelf dan keihard
tegen. Maar als we daat van leren en er iets mee doen, kunnen we er alleen maar sterker uit komen.
Laat het / haar los. |
Quote |
Debbel79 schreef op: 16-02-2014 10:46:04 | ||
dit klopt als een bus. Helemaal mee eens. Ik denk er echt hetzelfde over. En sindsdien ik ook hiernaar ben gaan leven voel ik me stukken relaxten! | ||
Quote |
Mvi schreef op: 16-02-2014 11:00:23 |
Ik dacht dat ik dat al deed, en ik moet de zorg om mijn stiefvader ook loslaten, vind het zo.zielig
voor hem. Zij moet doen wat ze doet en ik doe hetzelfde kan alleen zo slecht tegen het
negatieve,daarom nodig ik ze zelden hier uit want dan kan ik niet gaan wanneer ik wil,herkennen
jullie dat ook? En hoe vaak zien jullie je moeder in de maand/week? |
Quote |
Sammie schreef op: 16-02-2014 12:17:21 |
Je kunt beter zeggen, hoe vaak zie je je moeder per jaar. Een keer of vier, vijf. En inderdaad, dat
komt met name door al die negativiteit, daar heb ik gewoon geen zin in. Dus als ik zelf in een
verschrikkelijk goede bui ben en alles langs me af kan laten glijden, dan ga ik. Als er een gaatje
in mijn pantser zit, ga ik niet. Anders ga ik toch alleen maar ruzie maken, want dan spreek ik ook
alles uit wat ik constateer. Ben zelf ook niet zo'n lieverdje meer. |
Quote |
Mvi schreef op: 16-02-2014 14:55:18 |
heel herkenbaar Sammie, jammer he, ik hoop dat mijn kinderen nooit zo tegen mij aan gaan kijken |
Quote |
Famke schreef op: 16-02-2014 15:01:13 |
Hier gelukkig een hele goed band met mijn moeder maar zag dit in de spotter voorbij komen. Sammie wat moeilijk heb je het gehad,ik krijg elke keer weer tranen in mijn ogen Maar je zegt dat je hard ben geworden en dat herken ik helemaal niet van je,ik vind je een sterke lieve vrouw met een groot hart (heb je mijn pbtje vd week nog gehad? ik heb nog geen foto gemaakt maar die komt nog hoor). |
Quote |
Sammie schreef op: 16-02-2014 15:54:49 |
Famke, pas maar op. Zolang ik je aardig vind is het goed. Maar anders kan ik ook keihard zijn . En pbtje heb ik
ontvangen. |
Quote |
Famke schreef op: 16-02-2014 18:34:23 |
Ik zou er bijna bang van worden Maar beloof heel braaf te blijven hoor! |
Quote |