zo bijzonder...

Mijn middag was zo bijzonder! Deze middag hebben wij de vluchtelingen in het dorp hiernaast welkom geheten. Met de kerstnachtdienst waren ze al opgehaald met bussen om dit mee te vieren, vandaag was er een ontspannen middag georganiseerd waarbij zij hun verhaal kwijt konden.

Het was een middag met een lach en een traan... Verhalen die je je niet kunt voorstellen, martelingen, verwondingen, pijn maar ook veel dankbaarheid en vreugde.

Met veel vluchtelingen kon je heel goed communiceren, velen spraken engels en hebben in een maand tijd al heel wat Nederlandse woordjes geleerd. Maar een aantal was hier nog maar net 2 of 3 dagen en spraken soms ook geen engels. Dan moest je dus iemand hebben uit hetzelfde land die het ging vertalen, maar anders kwam je niet ver.

Mijn dochter was mee, en dit was zo bijzonder! Zij sprak met iedereen, zij in hun eigen taal, en mijn dochter evenzo. Handen en voetenwerk en ze deed het zo goed! Ze maakte tekeningen, vaders die hun kinderen al langere tijd niet hadden gezien waren ontroerd. Wat kunnen kinderen dan veel betekenen voor anderen. Ze is wel 50 keer op de foto geweest denk ik, en heeft heel wat knuffels gekregen van deze mensen. Wat hebben we genoten.

Wat een bijzondere kerst... Dat geeft het een nog diepere waarde!

In de bijbel staat: zuivere Godsdienst is omzien naar wezen en weduwen in nood. Een wees ben je niet enkel als je ouders dood zijn, je bent het ook als je ouders geen echte ouders zijn, als je niet weet of ze nog leven, maar ook als je uit je land komt, gevlucht, nergens een vaste plek om te verblijven... Het was een gebouw vol wezen. En stukje bij beetje begrijp ik zo wat God op het oog had. Waarom Hij het zo belangrijk vind juist naar deze mensen om te kijken. Want in die eenzaamheid is die ene arm om je heen, dat ene oor dat luistert, en soms enkel die ene bemoedigende glimlach dat wat je op de been houdt...

Met de titel had ik vooral het oog op hoe mijn dochter contact maakte met deze mensen. Dat wij moeilijk zitten te denken als we elkaar verbaal niet begrijpen terwijl zij zich zo redt.

Helpen zou niet bijzonder moeten zijn idd, maar dat maakt mijn middag niet minder bijzonder ;-) Het was heerlijk!

Bijzonder he Katrientje? Als woorden gaan leven?

Helaas ging het (nog) niet uit van de kerken, we hopen wel dat het gaat gebeuren. Het ging uit van een stichting. Ik hoop zo dat ook de kerken zelf nu wakker geschud zijn, heel veel mensen iig wel, dat was zo gaaf om te zien! Die zich hier nu voor in willen zetten. Uiteindelijk begint het daarbij.
Met een beetje geluk blijft het asielzoekerscentrum hier. Het is tijdelijk weggeweest en ze hadden hier een dorpje aangelegd voor Polen die hier werken, maar daar hebben ze bijgebouwd zodat de asielzoekers daar ook kunnen wonen. Maar het is erg basic allemaal. Denk dat onze eerste taak hierna is te zorgen dat er wat sportvoorzieningen zijn en dat we wekelijks iets doen (kan heel simpel zijn) ter afleiding en om verveling te voorkomen.

Nou wat bijzonder!!
Kende stichting Gave niet, maar wat blijkt ,2 week geleden ofzo heb ik een boekje over de post gekregen wat ook daar vanuit gaat/ mee te maken heeft. Onze Vader heet het.
Dus gister in begonnen te lezen (heel aangrijpend boekje over een Somalische vluchtelinge). Ben nu ongeveer halverwege. De site even bekeken, nu kan ik vanuit de kerk niet zozeer iets doen, ik kerk een aantal dorpen verderop, dus het zou vanuit de stichting moeten. Al kan ik de mensen van de kerken hier er wel eens op wijzen, op deze stichting, want er zijn er een aantal heel enthousiast!

Wat een goeie tip!