7 van de 10 handicaps ontstaan tijdens of na de zwangerschap... Is dat zo belangrijk voor je dan moet je heel serieus na gaan denken of je wel een kind wil... Want heel veel handicaps zeggen nog heel weinig. Heel vaak wordt er geroepen dat ze geen leven hebben, mensonterend enzovoort. Maar dan gaan we uit van onze belevingswereld. Hoe wij het nu zouden vinden als...
Maar er zijn er genoeg die heel veel plezier hebben. Maar dan moet je ze de kans wel geven.

Zag gister nog een filmpje van een vrouw die abortus heeft overleefd. Haar aborteur heeft zelfs haar geboortecertificaat moeten ondertekenen en wonder boven wonder hebben ze haar naar het ziekenhuis gebracht na de 'abortus' (zoutoplossing die het kindje zou verbranden van binnen en van buiten, en normaal zou ze omdat ze toch levend is geboren weg zijn gegooid of zijn gewurgd om toch dood te gaan maar gelukkig was op dat moment de aborteur nog niet aan het werk en heeft ze het mogen overleven...) 

Deze vrouw, die dood moest zijn, is een vrouw waar velen van ons van kunnen leren.

Sis ik geloof net als jou dat vele kinderen zijn weggehaald waar niets aan mankeerde. Ik heb nu al te vaak gehoord dat een kind gehandicapt zou zijn en dat het toch niet zo was. 

Want zo gaat het wel in een zorgstaat. En aangezien er idd al zoveel handicaps zijn die niet voorzien kunnen worden, waar niet op getest kan worden enz, vind ik het normaal dat daar geld voor beschikbaar is, om die mensen een mooi en gevuld leven te geven, want eenmaal jij er niet meer bent, valt je gehandicapte kind wel terug op deze zorgstaat. 

En ik besef dat deze mening me allesbehalve populair maakt, maar goed... het is dan ook maar een mening. Ik wil er zeker niemand persoonlijk mee aanvallen, iedereen doet wat ie goed acht, maar ik ben het wel een beetje beu dat er zelden begrip is voor mensen die de andere keuze maken, die van de tests en de eventuele zwangerschapsonderbreking bij slechte resultaten. 

Eerlijk gezegd versta ik nog steeds niet hoe ze jou, Sis, een abortus konden aanraden enkel op basis van echo's, dat zooooooo fout!!!! 

Als je zo denkt moet je kinderen die gehandicapt raken ook dood maken zodat ze geen geld kosten. 7 van de 10 handicaps gebeuren tijdens of na de geboorte.

Ik vind het heel erg als een kind doodmaken goed is als het de staat geen geld kost... als geld belangrijker wordt dan een mens...

Mamalu, dat bij Sis gebeurd nu nog heel vaak, bij mijn vriendin een poosje terug dus ook. Abortus is geen uitzondering meer voor extreme gevallen, maar gewoon een keuze. Je maakt een kind, is het niet naar je zin omdat er wat mis is (zelfs bij een hazelip al!!) dan mag je het weg laten halen en kun je gaan voor een nieuwe als je het heel plat zegt.. De uitzondering is verdwenen, het niet met het leven verenigbaar zeg maar...

Ik denk dat een hele belangrijke vraag die je jezelf moet stellen is: als mijn kind het wel zou overleven of ik kom het later tegen, kan ik dan uitleggen waarom het niet mocht komen?

ho, maar dat lezen jullie dan mis, ik vind helemaal niet dat abortus MOET als er MISSCHIEN iets mis is met het kindje, ik zeg net... ik vind het normaal dat we hulp bieden aan alle mensen die een handicap hebben. 

Maar jullie vonden niet dat deze test vergoed moest worden door de staat... dus jullie vinden dat betalen voor een kind met een handicap ok is, maar als je dat wil voorkomen als ouder (om eender welke reden dan ook) is dat niet ok... dat is toch een vreemde redenering? Ik zeg toch ook nergens dat de staat niet zou mogen betalen voor mensen met een handicap? Waar is dan nog de vrije keuze? Ik mag er toch voor kiezen om bepaalde dingen uit te sluiten?

En ik denk dat zomaar abortus zonder meerdere testen, enkel gebaseerd op een echo, dan vaker gebeurd in Nl dan in België... hier krijgen we ook veel meer echo's dan enkel die 20 weken echo, dus kan er sneller ingegrepen worden en bijgestuurd, wat de kansen van het kind wss verbeteren.

Ik heb m'n punctie ook gehad met een professor, die enkel vruchtwaterpuncties deed... de kans op miskraam was bij hem vrij klein

Het ging voor mij over de vergoeding van de test... over de vergoeding van de abortus had ik niet echt nagedacht. Ik denk dat als er medische indicatie is, het vergoedt word, maar ik ben niet zeker. 

En als ik er dan over moet nadenken... zie ik niet in waarom de zorg voor een gehandicapt kind wel vergoed mag worden, maar voor het voorkomen van het krijgen van een gehandicapt kind niet. Waarom mag je daar als ouder niet zelf voor kiezen? Als je 100% uitsluitsel hebt natuurlijk. Ik blijf het absurd vinden dat abortus word aangeraden enkel op basis van echo's, dat vind ik echt een grove fout van de desbetreffende arts(en). 

En je moet toch niet alles zelf betalen als je heel graag wil en niet kan? Hier worden toch altijd een bepaald aantal pogingen van ivf ed terugbetaald. En waarom abortus zo duur is begrijp ik ook niet. Waarom dat zo moeilijk is... er zijn zoveel kinderen zonder ouders, en zoveel ouders die niet het geluk hebben een kind te hebben, maar in hun hart echt helemaal klaar zijn om een kind met liefde te omringen. Als adoptie zo moeilijk niet was, ken ik toch meerdere koppels die niet door dat intense mmm proces zouden zijn gegaan (met soms nog steeds geen kind op het einde), en een kind zouden geadopteerd hebben. Maar de regels en kosten zijn gewoon absurd. 

Maar geloof me ajb als ik zeg dat ik echt alle respect heb voor iedereen die de keuze maakt niet te testen, en het wel aankunnen om hun verder leven intensief voor hun kind te (moeten) blijven zorgen. Ik ken prachtige mensen met Down, maar heb ook al schrijnende verhalen gehoord, en heb daarin voor mezelf een keuze gemaakt. Als ik die van jullie respecteer, waarom kan die van mij dan niet gerespecteerd worden? Waarom is mijn mening hierin verkeerd? Ik vind het helemaal niet zo zwart/wit. 

Dus....

Wat ik ook veel hoor is: ik kan dat niet aan... Maar wie heeft die ouders de garantie gegeven dat hun kind nooit een handicap krijgt of kanker of nog iets anders? Als je dat niet aankan moet je mijns inziens helemaal niet voor kinderen gaan.

Ik denk dat elke ouder van tevoren denkt: ik kan het niet aan als mijn kind gehandicapt raakt of ernstig ziek wordt. En toch als het eenmaal zo ver is vechten deze ouders zo verschrikkelijk hard, hebben ze zo lief.