Mama-life
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 16-11-2013 11:17:25 |
Onze oudste dochter Tatum, bijna 6 jaar, is de laatste maanden zo ongelooflijk veranderd. Ik begin
me nu toch wel zorgen te maken om eerlijk te zijn. Ze is stiller, minder enthousiast, kan ongelooflijk mokken, soms de hele dag. Is bang voor de stomste dingen. Kan heel erg emotioneel worden zonder echte reden. Afgelopen week oudergesprek gehad op school en daar viel het hun ook al op dat Tatum veranderd was. Ook daar is ze stiller, teruggetrokken, beetje in zichzelf gekeerd. Speelt het liefst alleen. Maar speelt ook wel met andere, wil dan wel de leiding hebben. Ze werken op school met het leerlingvolgsysteem Kijk! En daarop zie je dat ze onder het gemiddelde scoort bij alles, gelukkig nog niet zorgelijk maar wel op het randje. Juf zegt ze kan tot 12 tellen en daarna wordt het moeilijk. Thuis telt ze met gemak tot 100 als het moet. Ook letters herkent ze maar een paar, thuis herkent ze er behoorlijk veel. Gisteren ging ze naar streetdance en ook daar maar eens nagevraagd of hun ook iets merkte aan Tatum. Ja dus, ook hun was al opgevallen dat Tatum niet meer zo enthousiast was, stiller en teruggetrokkener. Ze doet wel volop mee maar als ze een spelletje doen moesten ze haar er echt bij betrekken. Nu is ze in april heel erg ziek geweest, een ongelooflijke oorontsteking waarbij ze 5 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen. Uiteindelijk een buisje gekregen. Op streetdance dachten ze dat het daar misschien mee te maken heeft omdat ze sindsdien zo veranderd is volgens hun. Dus volgende week gaan we voor de zekerheid de KNO-arts bellen voor een gehoortest. Dat ze slechter hoort lijkt me sterk want ze wordt wakker van de kleinste geluidjes. Is bang voor wind en regen. Het zou misschien wel kunnen dat ze de geluiden nu ineens veel harder hoort, dus dat willen we toch voor de zekerheid na laten kijken. We zijn 3 maanden geleden verhuist, paar 100 meter verderop. Dus geen schoolverandering ofzo. We hebben beide kids heel erg bij de verhuizing betrokken, zijn veel in het huis geweest voordat we definitief omgingen. Hebben zelf verf enzo uitgekozen voor hun kamer. Maar dit zou ook nog een reden van verandering kunnen zijn. Haar zusje Renske (4,5) heeft in juli de diagnos autisme (pdd-nos) gekregen. Tatum is hartstikke dol op haar zusje maar heeft ook heel veel problemen met haar. Renske slaat er gewoon op los als het haar niet bevalt, dus Tatum krijgt genoeg klappen. Uiteraard wordt dat meteen bestraft. Tatum is daardoor wel heel erg bang voor haar zusje. Ook omdat ze uit het niks heel hard begint te schreeuwen tegen haar en dan begint Tatum te huilen. Ze kan ook keihard afgewezen worden waardoor Tatum het echt niet meer snapt. Het is gewoon heel moeilijk voor haar om echt goed met Renske om te gaan, want ze doet het heel vaak fout in Renske's ogen, terwijl ze het altijd zo goed bedoelt voor haar. We hebben daardoor ook al de hulpverlener van Renske op de hoogte gebracht en ze zouden ook gaan kijken wat ze eventueel voor Tatum kunnen betekenen. Maar is dit misschien herkenbaar bij anderen? Kan het ook met de leeftijd te maken hebben? Of zouden jullie je ook zorgen maken als je kind zo verandert? |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 16-11-2013 11:21:50 |
hey wat vervelend he dat ze zo veranderd is hoop dat jullie snel iets weten waar door het komt of wat het is voor oudrs is het minste dat je neit weet dat er iets is maar wel dat er iets is voelt ze zich nog op der gemak in de klas bijv ze word niet gepest of zo een ziekenhuis opname kan soms kinderen doen veranderen soms ook niet maar t was al in april 
hoop dat jullie snel meer duidelijk hied krijgen |
| Quote |
| Sneeuwwitje schreef op: 16-11-2013 11:40:59 |
och wat sneu. Kun je niet eens met haar praten? gewoon gezellig wat samen gaan doen, samen kleuren
of samen wandelen of iets wat ze leuk vind om te doen. En dan proberen met haar te kletsen.
Misschien laat ze iets los? |
| Quote |
| Orange schreef op: 16-11-2013 12:26:41 |
Bij je openingsvraag dan denk ik gelijk dat het de leeftijd is. Máár lees ik verder
dan zie ik een hoop redenen. Mijn dochter had meer last van haar oren dan wij dachten... Dat ze
thuis meer kan dan op school is ook vreemd. Kan de juf haar niet eens apart nemen? En zo'n kleine
zus is ook niet niks. Ik denk dat ik alles zou gaan afstrepen. Beginnen bij de oren. Sterkte! |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 16-11-2013 12:34:32 |
Ja Orange we beginnen ook bij de oren. Eerst zeker weten dat er lichamelijk niks aan de hand is, dan
kunnen we daarna verder kijken. We hebben al meerdere keren geprobeerd met haar te praten maar ze zegt steeds "ik weet het niet". Het is denk ik nog veel te moeilijk voor haar om duidelijk aan te geven wat er is. Dat is voor ons nog moeilijk, dus laat staan voor een bijna 6-jarige. |
| Quote |
| Anmv3 schreef op: 16-11-2013 13:51:31 |
Ik snap je zorgen.. heb geen tips, maar hoop dat je erachter komt wat er aan de hand is |
| Quote |
| Claudia schreef op: 16-11-2013 14:17:12 |
mocht het met haar oren te maken hebben..ik vind het dan niet vreemd dat zij thuis minder last heeft
dan op school. In de klas is het heel druk, misch word ze overrompeld door het lawaai..thuis is dat
natuurlijk anders. Misschien hoorde ze eerder alles zo zachtt, dat ze ontzettend moet wennen nu aan normale geluiden en zichzelf ook anders hoord en daar onzeker door word. Had mijn dochter ook last van, zij praat nu nog steeds hard omdat ze dat echt zo gewend is en heeft zelf niet door dat ze tegen schreeuwen aan zit. Word wel beetje bij beetje minder nu, door gewoon telkens rustig te zeggen: praat iets zachter meid. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 16-11-2013 15:20:03 |
jee wat sneu, ook dat je er niet direct achter kunt komen.... ik herken het wel een klein gedeelte van mezelf. ik ben aan 1 oor doof geboren en heel wat operaties later hoor ik toch wel wat met dat ene oor. heel erg eng! paar jaar geleden gebeurde het mijn andere oor. na hersteloperaties hoorde ik ook weer meer. ik heb weken gehuild. ik hoorde zoveel! ik durfde een winkel niet in, hoorde ineens de bliepjes van de kassa. zou zomaar kunnen. maar goed, aan de andere kant, is het nu een half jaar geleden, zou gewend moeten zijn ook. er is ook veel gebeurd in haar leven. kan ze niet vertellen waarom ze zich wat ongelukkig voelt? |
| Quote |
| Deeske32 schreef op: 16-11-2013 15:26:12 |
Misschien zou je haar de tovervraag kunnen stellen. Je zou haar kunnen vragen wat ze zou veranderen
als ze een toverstok had. Wat zou er anders zijn als ze mocht veranderen wat ze zelf zou willen.
Daarmee houd je de vraag wat positiever en kun je aan de hand van haar antwoord wellicht herleiden
waar de schoen wringt. Bij mijn dochter helpt het als we zo'n gesprekjes voeren in de auto, onder
het rijden. Dan hoeft ze me niet aan te kijken en wordt het gesprekje ook niet zo officieel. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 16-11-2013 15:29:38 |
dat werkt hier ook Deeske! in de auto zit mijn oudste naast me en dan komen alle verhalen wel los. ook wel als ik naast hem in bed lig en hem " kriebel" in het donker, dan vertelt hij ook heel openhartig. |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 16-11-2013 16:36:30 |
Nee helaas ik heb al vanalles geprobeerd om haar aan het praten te krijgen. Ze zegt zelf dat ze met
sinterklaas graag een toverstaf wilt en dan vraag ik wat zou je dan wensen? dan wil ze vleugels net
zoals winx, zodat ze kan vliegen. Gisteren had ze een tekening gemaakt. Wolkjes met regen en onweer en daaronder zij zelf in tranen. Ik dacht...nu gaat het komen wat er aan de hand is. Nee hoor, ben bang voor het onweer daarom huil ik. Telkens zegt ze dat ze het niet weet. Nu ook weer, ligt ze heel rustig op de bank, je ziet gewoon dat er iets is. Ik weet het niet, zegt ze. En als je vraagt of ze misschien pijn heeft dan zegt ze buikpijn. En als ik dan zeg dat ze dan wel geen snoepjes meer mag, is de buikpijn weer weg. Ik probeer er echt op alle manieren achter te komen. Ze is ook ongelooflijk gevoelig, altijd al geweest, maar nu speelt haar dat parten lijkt wel. Kan heel emotioneel worden om niks. Kan ook zo met een film meehuilen. Als eens een kindje niet wil afspreken, legt ze de schuld bij zichzelf. Niemand vind me aardig. Dat zegt ze trouwens heel vaak, dat niemand haar aardig vind. Ook al op school nagevraagd maar juf ontkent het, ze ligt goed in de groep. Zo moeilijk! |
| Quote |
| Deeske32 schreef op: 16-11-2013 19:21:03 |
Dat de juf het ontkent, wil niet zeggen dat je dochter het zo niet ervaart. Als ze gevoelig is, weet
ze waarschijnlijk ook heel goed wat sociaal wenselijk gedrag is. Dat kan met de verhuizing zo zijn
of met haar zusje, ze weet waarschijnlijk heel goed dat ze jullie misschien verdrietig maakt als ze
vertelt hoe ze zich voelt en kiest ervoor het dan maar niet te delen. Waarschijnlijk zit haar
emmertje nu zo vol, dat ze het niet meer kan verbergen, maar durft ze er wellicht geen woorden aan
te geven??? Psychologie van de koude grond hoor, maar ik weet hoe moeilijk het kan zijn als je ziet dat er iets is met je meiske en je kunt er je vinger niet op leggen... Sterkte! |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 17-11-2013 07:15:26 |
Misschien heb je wel gelijk Deeske. Weet je..als ouder ben je er ook doodsbang voor, dat je kind
misschien wel gepest wordt. En om eerlijk te zijn, kan ik het me ook niet voorstellen. Maar wil niet
zeggen dat het toch niet wél zou kunnen. Pfff moeilijk hoor. Ze heeft regelmatig speelafspraakjes dus ze ligt niet buiten de groep. Ze zegt wel soms dat de kinderen haar niet aardig vinden en als ik vraag, wie dat dan zegt dan zegt iedereen van de klas. Ik geloof haar dan niet, misschien moet ik haar serieuzer nemen? Maar we mogen elke morgen de kinderen tot in de klas brengen. Dus je komt genoeg in contact met de andere kinderen en ouders. De kinderen reageren allemaal heel positief op Tatum. Ik zie dan geen enkele afwijzing of iemand die iets naars zegt. Het is zo moeilijk. Nu zit Renske al in de molen van het GGZ en zelf zat ik er aan te denken om de psychiater die ook Renske onderzocht heeft om haar eens een gesprekje met Tatum te laten voeren. Zulke mensen weten precies hoe ze zo'n kind moeten laten praten. Ik krijg het er echt niet uit en hun misschien wel. Misschien is het wel iets heel onschuldigs, ik weet het echt niet. Maandagmorgen hebben we toch weer een gesprek met de psycholoog van Renske, dan leg ik dat zeker eens op tafel, er moet iets gebeuren das een ding dat zeker is. Ik vertel haar ook altijd dat ze alles tegen me kan zeggen, mama wordt niet boos. Dus dat zou ze moeten weten. Dat mama verdrietig wordt, tja dat wil ze misschien niet, daar heb ik nog niet bij stil gestaan. En aangezien ik ook mijn eigen problemen heb, ziet ze me nogal es verdrietig. maar ik leg hun dan wel uit dat dit niet door hun komt maar door mezelf. Maar of ze dat begrijpen? |
| Quote |
| Deeske32 schreef op: 17-11-2013 10:05:23 |
Wat een worsteling he? Misschien dat de psych inderdaad iets kan betekenen. Mocht ze toch moeite
hebben met haar zusje, dan weet de psych ook vast wel of er een brussen groepje is waar ze heen zou
kunnen of zo. Sterkte meid! |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 17-11-2013 11:44:53 |
Dank je wel  |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 18-11-2013 13:12:54 |
Vandaag dus gesprek gehad met de psycholoog. We zijn daar dan voor Renske maar hij kent de problemen
van Tatum en hij heeft ons nu toch geadviseerd om ook een traject met Tatum te starten bij GGZ.
Zeker omdat haar verandering op 3 plaatsen merkbaar is, thuis, op school en op streetdance. Dus heb
meteen de huisarts gebeld voor een doorverwijzing. Ook hebben we een afspraak gemaakt bij de KNO-arts om dit toch uit te kunnen sluiten. Hier kunnen we gelukkig volgende week al terecht. |
| Quote |
| Deeske32 schreef op: 18-11-2013 13:15:42 |
Topper! dat zijn hopelijk stappen in de goede richting! |
| Quote |
