dilemma .wel of niet meebemoeien ?

het komt mij wel bekend voor. Vroeger zat er een meisje bij mij op school die dus wel geld van haar ouders pikte en daarvan heel veel snoepgoed kocht en dat verdeelde over haar vriendinnen. 

Ik zou het dus wel fijn vinden als een ouder mij dat kwam vertellen, tuurlijk zou ik wel denken waar bemoei je je mee en er een rotgevoel bij overhouden maar zou wel blij zijn met de waarheid. 

Het is volgens mij de toon die de muziek maakt, wanneer je zoiets zegt. Neutraal, zonder verwijt en vooral informerend moet toch goed gaan. Ook al mag ze je niet, beleefd luisteren zal ze toch wel?

Ik zou het wel zeggen en ook willen horen van andere ouders als ze mijn kind iets zien doen wat niet door de beugel kan.
Ik vind dat geen klikken, ik vind dat samen maatschappij zijn.

Quote Mam van twee:

Het is volgens mij de toon die de muziek maakt, wanneer je zoiets zegt. Neutraal, zonder verwijt en vooral informerend moet toch goed gaan. Ook al mag ze je niet, beleefd luisteren zal ze toch wel? Ik zou het wel zeggen en ook willen horen van andere ouders als ze mijn kind iets zien doen wat niet door de beugel kan. Ik vind dat geen klikken, ik vind dat samen maatschappij zijn.

Ik kocht zelf vroeger ook wel eens snoep, lekker veel en dan niks aan avondeten opeten natuurlijk. Mijn moeder lag ook niet onder een steen maar die heeft niets gemerkt.

Dus de quote van Man van twee is precies goed. Informeer haar en en klaar. Daarna met je zoon afpreken wat wel en niet kan/mag.

Ik zou het iig wel willen weten. Ook van iemand die ik niet mag of minder goed ken.

Ik denk dat het hier ook vooral ligt aan de gemeenschap. Ik woon in een dorp en onze meiden zitten op een kleine school.
Ik zou het ook willen weten en dat kan best met een terloopse opmerking.

Gisteren werd ik nog aangesproken dat een ouder kind mijn oudste bij de overblijf alleen zag zitten. Die moeder vroeg of mijn oudste het er over gehad had. Zo niet, dan had het vast geen indruk gemaakt. Zo wel, dan wist ik het iig.
Heel even dacht ik, wat moet ik hier mee, maar ik vond het wel fijn dat ze haar ogen ook gebruikt om mijn kinderen in de gaten te houden.
Bij navraag bleek dat ze idd alleen had gezeten (wat ze niet leuk vond), maar dat ze van een klasgenootje iets had gekregen ter troost.

Ik vind het fijn dat als ik er niet ben er andere mensen het welzijn van mijn kind in de gaten houden; ik zie gewoon niet alles...

Boterbloem omschrijft het voor mij goed.
En idd zoals Mamvantwee het schrijft; we zijn samen de maatschappij.

ik begrijp wat je probleem is...

ik persoonlijk ben heel hard, mij blokken betekend dat ze geen contact met je wil, duidelijk, ook geen sms. ook al zou ze dan voor me staan en hulp vragen dan zou ik zeggen "sorry ik heb je geblokt" ofzo...

maar je hebt 2 dingen die door elkaar lopen..

1, waar komt het geld vandaan, wat het probleem van het andere kind is en dus ook het probleem van de moeder.
2, jou kind wordt ermee gekocht en eet niet meer.

probleem 1 gaat jou niet aan en laat der lekker gaarkoken in der sopje...
probleem 2 gaat jou wel aan, je hebt een kind van 8 die weet wat hoort en niet en die ook naar zijn moeder kan luisteren. als jij dus niet wilt dat hij mee gaat of ervan eet dan moet je dat tegen je eigen kind zeggen. hij is eerlijk om het te vertellen dus zal hij ook wel naar je luisteren.

je moet je ook realiseren dat als zij een hekel aan je heeft en dat kind wel steelt jou kind de schuld krijgt als hij altijd mee gaat en ervan eet.. wie zegt dat jou kind geen opdracht geeft dat hij dat moet doen??? (om nu even heel gemeen in haar huid te kruipen hoor, zeg niet dat hij dat doet) begrijp je?? haal je kind uit deze situatie, zou ik zeggen en laat het daarbij..

succes