Een hele vroege herinnering...

das maar net waar je in geloven wil.

naar mijn idee kan het niet. maar mijn jongste vertelt zoiets ook wel es zoooo overtuigend dat ik hem bijna geloof

ga jezelf eens na, de meeste mensen herinneren zich toch pas wat vanaf 3 of 4 jaar?

Het  kan niet wolgens mij  , maaar als kind had ik ook zulke herinneringen! Misschien door wat het verteld word allemaal?

---

mv 4 kinderen

of in fantasie. mijn oudste denkt ook dat ie samen met zn broertje in mn buik zat

Denk niet dat het kan.
Zover ik weet kun je dingen gaan herinneren vanaf een jaartje of 3 á 4 jaar.

ik ga niet verder terug dan 10 of zo

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

ik herrinner mij dingen van net voor een jaar oud
zelfs mijn moeder wist het niet hebben de babyalbums erbij gepakt en ja hoor precies hoe ik t omschreef en ok dingen die neit op foto stonden die mijn moeder nav de fotos weer herinnerde
we hebbe rond die tijd ongveer 1 maand in een soort vila gewoond van kennissen en ik wist precies de trap en een groot deel van t huis te omschrijven
er werd niet over gesproken want waren slechte tijden en mijn moeder was t al vergeten dus ne ik kan dat niet weg hebben van verhalen of fotos
maar als bleek dus wel te kloppen mijn moeder vond het heel bizar ik zou een maand o 9/10 geweest zijn

Mijn vroegste herinnering is dat ik van de commode gevallen ben toen ik twee en een half was. Ik dacht dat mijn moeder mij wilde pakken, maar ze draaide zich net om. Ik had een flinke bloedlip en ik herinner mij nog dat mijn moeder mij daarna op de arm troostte en haar schouder rood werd van mijn bloedlip. Ik weet ook nog hoe ontzettend overstuur ik was. Dat heeft indruk gemaakt en daardoor weet ik het nog denk ik.

Ik herrinner me nog een moment van toen ik ongeveer 9 maanden was. Mijn moeder stond te strijken in mijn slaapkamertje en ik lag te spelen op de grond. Op een gegeven moment ging ik zitten... en mijn moeder ging compleet uit haar dak. Klappen en juichen, omdat ik zelf was gaan zitten! Toen riep ze dat ik zo moest blijven zitten en rende ze naar beneden om dr fototoestel te pakken. Toen ze terug kwam zat ik nog... Ze was zo blij!

De eerste herrinneringen daarna zijn van toen ik 2 a 3 jaar was. Dingen van de peuterspeelzaal en ook een herrinnering dat ik heel erg straf kreeg omdat ik de tauge in mijn eten niet luste. Toen moest ik voor straf met mijn blote voetjes in de sneeuw in de achtertuin staan

Volgens mijn oudste is het niet donker in de buik hoor, maar rood en er is heel veel herrie haha

Mijn dochter van nu 13, is er altijd al heel stellig in geweest dat ze nog weet dat ze in het ledikant lag en ik elke keer haar knuffel bovenin legde, zodat ze er niet meer bij kon. Ik vond dat altijd ondingen, altijd bang dat ze erin stikte of zo. Heb haar volgens mij nooit verteld dat ik dat altijd deed.

Herinneringen verdwijnen vaak als je ouder word, maken plaats voor nieuwe.

Maar het is echt niet zo dat een kind zich alleen dingen vanaf een jaar of 3 weet te herinneren. Dan zou mijn dochter nu nog geen geheugen hebben, nou die heeft er 1 van een olifant

Mijn zoontje heeft het nog regelmatig over de vakantie van 2 jaar geleden. En niet dingen die hij van filmpjes of foto's weet, maar echt details. Ik denk dat als wij daar regelmatig over blijven praten hij het later ook nog wel weet.

Zelf heb ik ook herineringen van toen ik net 1 was.maar niet veel, het meeste toch wel vanaf kleuterleeftijd.

Maar van in de buik?. Ik vind het wel vroeg. Maar ja, jehersenen functioneren dan al wel, dus ga hier niet heel stellig roepen dan het niet kan.

Mijn allereerste herinnering is dat ik voor het eerst naar school moest en vreselijk moest huilen.
Ik had toen ook nèt een broertje gekregen,maar daar weet ik echt niets meer van..

ik weet nu ook nog dingen van de peuterspeelzaal. was toen 2. weet nog precies hoe het eruit zag, waar je naar binnen ging ed wat we deden en maakten.
kleuterschool net zo.

soms heb ik ook ergens waar ik nog nooit geweest ben dan herken ik bepaalde dingen, of weet ik ineens de weg, of zeg daar en daar staat dat en dat.....vooral in sommige plaatsen.

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Zo'n vroeger herinnering zoals jouw dochter, kan echt niet. Gewoonweg omdat de hersenen nog niet voldoende gerijpt waren om zulke dingen echt te onthouden. 
Een 'herinnering' kan ook heel goed ontstaan door fantasie, verhalen die je hoort, ervaringen of foto's. Als je moeder je als klein kind vertelde dat je van de commode afviel, dan herinner je je dat verhaal, niet de gebeurtenis zelf. 
Wetenschappelijk is onderzocht dat het echte lange termijngeheugen ongeveer tussen de 1.5 en 2.5 jaar ontstaat. De mogelijkheid om dingen op lange termijn op te slaan. 
Een baby kan vanaf 30 weken zwangerschap dingen onthouden. Echter is dat na 10 minuten weer vervaagd, zo is onderzocht. Een ongeboren kind van 34-36 weken kan al 4 weken lang dingen onthouden. 
Een pasgeboren baby onthoudt eigenlijk alleen de dingen die van levensbelang zijn: de geur van zijn moeder, de geur van de borst, stem van moeder, hartslag enz. Hoe groter hij wordt, hoe beter zijn geheugen ook wordt. 

Het gaat trouwens om het lange termijn geheugen. Een kind van 1.5 kan waarschijnlijk prima vertellen waar hij vorige week was of wat hij gisteren at. Maar over 4 jaar weet hij dat niet meer. Maar als het een heftige gebeurtenis meemaakt (ongeluk, brand, misbruik) dan blijft dat echt wel hangen. 

Vind het wel interessaant om eens uit te zoeken hoe dat nou precies werkt.... mijn vroegste herinnering is dat ik een jaar of 1.5 was en met mijn broer naar de buurvrouw mocht lopen om de krant om te ruilen. We kregen dan altijd een dropje. Blijkbaar was dat heel belangrijk ofzo, want de rest van dat jaar herinner ik me echt niet. De volgende herinneringen zijn van 3 jaar. 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Mijn dochter van 5 kan heel overtuigend vertellen dat ze zat te schommelen in mijn buik op de navelstreng. En als ze gedaan had, had ze honger en at ze een stukje van de mamakoek!
Emilie

Mijn zoon vertelde dat hij de wipstoel nooit leuk vond, hij zei dan moest ik altijd huilen want ik was bang dat ik eruit zou vallen.
Nooit over gehad, maar hij zat zijn babyfotoboek te kijken en toen zei hij dat.
Klopte wel trouwens.

Kinderwagen vond ik ook niet leuk want dat was zo donker als ik erin lag...ook zo'n uitspraak.
Klopt ook want hij huilde aan een stuk door in de kinderwagen, dat we op de duur de maxi cosi op het onderstel deden en toen was het huilen over.