Mama-life
| Anoniem schreef op: 22-07-2013 22:04:46 |
Ik kom uit de ziektewet. Heb per 1 juli een baan. 31 juli loopt mijn proefmaand af. Wat als ik mijn
proefmaand niet doorkom? Of wat als ik zelf besluit om te stoppen? Kom ik dan in de WW? Of heb ik
dan nergens recht meer op? |
| Quote |
| Nala schreef op: 23-07-2013 10:12:51 |
Ik weet gewoon niet wat te zeggen, meid wat zal jij geschrokken zijn, kan mij je angst en je gevoel
van onveiligheid alleen maar indenken. Jeetje wat heftig! Hoop dat het management en je collegea je goed oovangen en voor je openstaan, zodat je stapje voor stapje je geviel van veilg zijn terug vind  |
| Quote |
| Dicha schreef op: 23-07-2013 10:42:06 |
Ach wat een nare ervaring, ik kan me goed voorstellen dat je vertrouwen een deuk op loopt... Ik hoop dat het gesprek een positieve richting opgaat en dat ze hun maatregelen nemen en een excuus is denk ik wel op zijn plaats. Pas goed op jezelf.. ook wat het mentale gedeelte betreft.. dit voorval kan je ineens op gaan spelen.. |
| Quote |
| Dropje schreef op: 23-07-2013 15:08:21 |
| deze allereerst voor
jou! bah zeg krijg er gewoon een dikke nek van. Heb jaren op z'n groep gewerkt maar dan met meerdere van deze cliënten. Allemaal een molest bestendige kamer en begeleiding vanuit de deur. Waren ze er goed aan dan kon je wandelen of andere leuke dingen doen( buiten de kamer of tuin) heb nooit een actie naar mezelf gericht meegemaakt maar wel bij veel escalaties uitgekomen en ook veel gezien( vooral geen normale dingen zoals dat mijn collega een stuk uit haar arm gebeten is geworden) heb ook altijd gehandeld. maar dat alert zijn en blijven breekt je. Verder deed bij ons het alarmsysteem het niet altijd. werd zwanger van mijn eerste en moest na een half jaar weer aan het werk. Maar ik kon niet! Ik kon niks meer. Het werk heb ik jaren met heel veel plezier gedaan maar het heeft mij wel gemaakt wie ik ben. tijdens mijn "ziek" zijn bleek ik een burn out met het post traumatisch stress syndroom te hebben. Maar ik heb gevochten en gevochten. Na een aantal maanden ging het de goede kant op. Heb nog wel eens een mindere dag maar ik kan zeggen dat ik er weer ben met bepaalde kleine dingen erbij( zoals niet alleen over straat in het donker, over alert zijn)dit is nu 5 jaar geleden. Dus pas goed op jezelf. Liever veilig werken dan zo en er zelf aan onderdoor gaan. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 26-07-2013 18:49:52 |
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en de hele situatie is wat bezonken. Bedankt allemaal voor jullie ervaringen en steun, heeft me echt heel goed gedaan! Afgelopen woensdag heb ik een gesprek gehad met mijn manager. Dit gesprek heeft me veel duidelijkheid en wat meer rust gegeven. Heb veel antwoorden op vragen gekregen (niet allemaal gewenste antwoorden, maar wel eerlijke) en er zijn afspraken gemaakt voor de komende week om binnen de veilige kaders van mijn grenzen verder te gaan. Coach on the job: mn collega gaat met hem verder en betrekt mij, legt mij alles opnieuw uit. En dan kijken hoe het gaat. Dikke kans dat hij gelijk weer mij wil grijpen zodra hij de kans krijgt, dat gaan we dus zien. Als dat het geval is dan zullen we om de tafel moeten om te kijken hoe of wat. Zowieso hebben we de hele situatie maandag in teamoverleg als casus dus ben benieuwd naar de ervaringen en tips van de andere collega's. @Dropje: ik herken helemaal wat jij schrijft. Ook ik heb altijd met die doelgroep gewerkt. Vandaar dat ik me nu serieus ga afvragen of ik dit nog wel wil en kan. Altijd alert zijn, altijd incasseren, altijd scherp zijn, agressie en geweld.... maar je krijgt er anderzijds ook wel veel voor terug. Ik ben een tijdje uit de running geweest nadat een client mijn meniscus eruit schopte, daarna had ik echt zoiets van: bekijk het allemaal maar, ik ga de kinderopvang in! En dat deed ik. Maar joh, dat was echt zooo saai! haha, niks voor mij! Alleen probleemkids die veel vochten enzo vond ik leuk hihi Vervelend dat je een ptss hebt opgelopen! Ik begrijp het helemaal! Ik weet van mezelf nog niet zo goed hoe deze gebeurtenis verder gaat vallen bij mij. Het duurt altijd even voordat iets me loslaat of juist niet... ik blijf in elk geval veel praten en aangeven wat ik voel en wat ik wil. En mocht blijken dat ik niet meer met die client kan werken in de toekomst, dan is dat zo en zal ik een andere job moeten gaan zoeken. De tijd gaat het leren. Ben in elk geval blij dat het nu erg is gaan leven binnen het team en iedereen geschrokken is. Het is goed om eens naar alles kritisch te kijken. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 08-08-2013 20:59:34 |
Hoe gaat het nu op je werk? Je thuissituatie is nu ook enorm verandert hè, met een ondernemende peuter! Als je vrij bent gaat alert zijn en verantwoordelijk zijn gewoon door, zonder kind is dat echt wel anders! Geef het een kans, en anders kun je misschien wel intern een andere werkplek krijgen?! |
| Quote |
