Tenenkrommend

Dwingen is niet leren, dat is africhten. 

Ik had zelf watervrees als klein kind. Gelukkig heeft mijn moeder nooit zoiets gedaan. Gelukkig mocht ik op mijn eigen tempo (met badmeesters en juffen) bepalen wanneer ik wat deed. Heel wat zwemlessen langs de kant gezeten, tot de keer (die ik me nu nog herinner) dat ik zelf besloot om er in te springen. En toen was het gedaan met de angst. Echt dol op kopje onder enzo zal ik nooit worden waarschijnlijk

Mijn zoontje is nog te jong voor zwemles, hij is bijna 3 nu. Een tijdje is hij bang geweest om zijn hoofd onder de douchestraal te houden. Ik heb hem nooit gedwongen. We hebben wel samen gedoucht en hij zag het mij doen. Nooit heb ik hem gezegd dat hij het ook moest doen en op een gegeven moment deed hij het uit zichzelf. 

Dit meisje van 3! (geen 5, 6 of 7 zoals de meesten waar jullie het over hebben) hoort samen met haar vader of moeder op een leuke manier, thuis, aan water te wennen. Dmv een opblaasbadje oid

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Mijn zoon was 3 jaar en 9 maanden en als ik toen niet had doorgezet had hij het nu nog niet gedaan bij sommige kinderen werkt de zachte aanpak niet. Dus ja werd hij zoals sommige zeggen gedwongen om iets te doen en dat gaat nog af en toe zo anders doet hij het gewoon niet.

Quote :

Iedereen is anders, dit is niet mijn kind, ook niet die van jullie. Ik heb geen oordeel over iedereen die EEN kind met watervrees op zwemles zet. Ik  heb wel medelijden met DIT kind,met dit mini mensje van 3. Ik hoop  echt dat het zwembad ingrijpt en dat dit in deze vorm stopt. ik zal het morgen wel zien vrees ik.

als het dan zo mega extreem is en je het kind met afgezakte schouders en behuild gezicht ziet en moeder die een kop koffie drinkt en helemaal niks tegen het kind zegt, dan snap ik niet dat je je mond niet DAAR tegen moeder opentrekt ipv hier.

Als jij nu de siruatie niet dramatischer schetst dan het daadwerkelijk is valt dit bij mij onder de noemer kindermishandeling. En dan had ik allang wat ervan gezegd of aan de bel getrokken iov tenenkrommend toekijken.

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Renske en Tatum zitten ook beiden op zwemles sinds februari. Tatum was toen net 5 en helemaal watervrij en heeft nu haar puppy 1 gehaald.
Renske was nog geen 4 toen ze begon en totaal niet watervrij. En nu een half jaar later nog steeds niet. We hebben vantevoren 2 jaar peuterzwemmen gedaan maar heeft hier ook niet geholpen, wel bij de oudste maar niet bij de jongste.
Ze wil wel in het water maar haar hoofdje mag absoluut niet onder water, alleen het mondje dat durft ze nog net, hoogstens 1 tel maar meer niet. De juffrouw heeft een engelengeduld met haar en dat vind ik fijn. Andere kindjes gaan allemaal sneller, zij blijft achter. Maar zolang ze plezier erin heeft vind ik het prima. Ik vraag ook steeds aan haar of ze het leuk vind en ja dat vind ze het gelukkig wel. Als zij zo zou schreeuwen en doen had ik haar van zwemles afgehaald en het een jaartje later nog es geprobeerd. Zo kun je ook waterangst creeëren.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Quote Boterbloem:

[...] Maar als je kindje het nou gebruikt om te proberen zijn/ haar zin te krijgen? Mijn dochter kan op commando tranen oproepen. Als zij iets niet wil gaat ze huilen. Dan kan ik kiezen elke keer te doen wat ze wil, maar inmiddels is ze er bijna vanaf omdat ze weet dat sommige dingen moeten (als mijn man moet werken zal hij echt moeten en moet hij haar laten huilen, als ze naar school gaat kan ik haar om de leerplicht niet telkens weer mee naar huis nemen, als mijn dochter nog niet wil slapen neem ik haar niet mee nar beneden als ze gaat huilen, en bij zwemles moet ze ook even door de angst heen van kou en dat je de bodem niet kan raken. Oprechte angst en ik snap haar zo goed, maar ik leg ook uit dat wanneer ze nu niet doorgaat dat ze het nooit haalt want je komt ook met 20 jaar in een bad waarbij je voeten de grond niet raken.  Ik wil niet dat ze op leren geven bij angst, maar juist leren dat heel veel dingen meevallen.

Ik heb een dochtertje met watervrees.  Zij is 2,3 jaar en wilde zelfs een tijdje niet meer in bad!  Ik heb haar gewassen tot ze het niet meer eng vond.  Nu durft ze weer in bad.  Ze hobbelt ook rond het zwembad en als zij dat wil, mag ze in het water.   

Iedereen doet het op zijn manier, maar ik ben van mening dat zelfs een kindje dat om niets lijkt te huilen, dat toch om een reden doet. 

Ik denk dat veel ouders gewoon de tijd niet nemen om zelf met hun kinderen aan de slag te gaan.  Als je het zelf doet (niet per se zwemles, maar het overwinnen van de angst voor water), kun je luisteren naar je kind en langzaamaan aan het water laten wennen.  Kost wat meer of misschien veel meer tijd dan het kind 3x hysterisch laten huilen, maar je kind leert wel vertrouwen in zichzelf te krijgen en hoe het angst kan overwinnen.  Ik denk dat het hysterisch laten huilen van een kind om het ergens doorheen te laten gaan, in het binnenste van het kind iets kapot maakt.

Mijn visie hierop is trouwens veel veranderd in de afgelopen 14 jaar.  Ik heb mijn oudste wel af en toe geforceerd dingen te doen, omdat ik dacht dat dat zo hoorde.  Mijn jongere kinderen niet.  Die zijn zeker niet minder zelfverzekerd of wat dan ook.  Eerder veel onbevangener.   Mijn ervaringen hebben mij geleerd dat forceren niets positiefs bijdraagt.

Ik zeg dus niet dat je een kind niet zsm moet leren zwemmen om het te behoeden voor verdrinking.  Ik denk alleen dat als een kind bang is, je als ouder zelf aan de slag kunt gaan om je kind te helpen.

Quote Boterbloem:

[...] Wie zegt dat er niet getroost wordt. Maar als je bij elke angst het kind er bij wegneemt en dat het niet meer hoeft dan zal het leren dat je overal voor weg mag lopen en bij mama kan kruipen. Ik troost mijn kinderen, maar leer ze ook over angsten heen te stappen. Want ik heb bij mijn zoon gezien hoe erg het hun zelfvertrouwen vergroot en hoeveel meer ze durven als ze daarop leren vertrouwen. Ik heb er dus een ontzettend positieve ervaring mee. Ik heb van mijn ouders geleerd adt ik niet hoefde als ik niet durfde. Toen mijn zoon was geboren durfde ik de dokter niet te bellen, ik belde nergens anders mee, durfde nergens alleen naar toe en ga zo maar door. Ik hoefde niet van mijn ouders en het bracht mij werkelijk nergens. Dat wil  voor mijn kinderen. Zie vooral in mijn dochter dezelfde angsten weer maar wil een betere start voor haar. Een waarbij ze leert dat ze mama kan vertrouwen dat het goed komt. En dat je soms moet doorzetten. Want dat gevoel achteraf is super als je het toch hebt gedaan.

Mijn ouders dwongen mij wel om van alles te doen.  Dat heeft zeker niets positiefs bijgedragen tot meer zelfvertrouwen, helaas.

Je hoeft je kind niet weg te halen uit een situatie die het eng vindt, maar je kunt ook zelf begeleiden en steun bieden i.p.v. het kind aan zijn/haar lot overlaten bij een ''professional''.  Kost je alleen als ouder meer tijd, maar ik heb nu ondervonden dat dat echt de moeite waard is.

 

Quote Alice:

Dit meisje van 3! (geen 5, 6 of 7 zoals de meesten waar jullie het over hebben) hoort samen met haar vader of moeder op een leuke manier, thuis, aan water te wennen. Dmv een opblaasbadje oid

Yep.  Of als de ouders het heel belangrijk vinden dat het meisje leert zwemmen (kan ik me goed voorstellen), kunnen ze ook zelf met het dochtertje naar het zwembad en haar vanuit hun veilige armen aan het water laten wennen.

Ik vind niet dat ik mijn kind bij een prof aan haar lot overlaat. Want ze gaan er verschrikkelijk goed mee om. Daarbij vind ik ook niet dat ik dwing door mijn kind wel te laten gaan, maar haar help te zien dat het zo eng niet is als zij denkt dat het is. Want de juf duwt haar niet in het bad maar begeleid haar bij alles. Ze zit ook wel eens gewoon op de rand om te kijken hoe anderen het doen. 

Dwingen komt op mij over alsof er tegen het kind geschreeuwt wordt of gedreigd wordt dat het anders iets niet mag. Hier wordt gewoon uitgelegd waarom ik het belangrijk vind en dat ik begrijp dat ze het heel spannend vindt. 

En ik geloof zeer zeker dat je daarmee niet van alles kapot maakt bij een kind. Iedere ouder begeleid daarin op een andere manier. 

En ik geloof tevens dat kinderen soms ook gewoon huilen om hun zin te krijgen. Simpelweg omdat ik het ook vroeger uitgeprobeert hebt tot latere leeftijd aan toe. Mijn dochter heeft door dat ze getroost wordt als ze huilt, en als ik zie dat ze verdriet heeft doe ik dat zeker nog steeds. Maar als ik merk dat ze het gebruikt om ergens onderuit te komen pak ik het wel anders aan als wanneer ze echt verdriet heeft. Dus ik ga er nog steeds met begrip mee om, maar laat haar niet voor haar angsten weglopen op dat moment. 

Ik geloof dat het goed is angsten onder ogen te komen omdat er heel veel dingen eng lijken op het moment, die helemaal niet eng zjin. En in elke situatie kies je dan weer de (in jou ogen) juiste manier van aanpakken. Deze is ook per kind weer heel verschillend.

Maar ma Dalton, zoals jij het schetst is het ook wel een iets andere situatie als een aantal anderen hier omschrijven. Dit klinkt meer als een ongeinteresseerde moeder of iets dergelijks die het allemaal niets boeit.
Misschien goed om je ogen daarbij open te houden... Je weet niet waar de houding vandaan komt, mogelijk eens erbij gaan zitten me een kop koffie en contact maken? 

Tja de dochter van mijn vriendin was panisch voor water... schoppen en gillen voor de zwemles, echt een drama. Vriendin schaamde zich rot en wilde niet meer gaan. Meisje was bijna 7 jaar trouwens.
Ik heb haar dochter toen meegenomen, bij mij durfde ze geen scene te schoppen, ben samen met haar het water ingegaan, haar gerustgesteld zonder op haar angst in te gaan en voila na 2 lessen watervrij. Dus ja soms dwingen vreemde ogen al vind ik 4 jaar wel heel erg jong !

Quote debbel79:

Mijn dochter was nog net 3 jaar. Een maand later werd ze 4. En wie zegt dat ze al die spetterbadjes niet allang uitgeprobeerd heeft? Misschien zit ze daar al maanden zonder enige voiruitgang en heeft ze er gewoon geen geduld meer voor. Iedereen gaat altijd maar van het negatieve uit en weet het allemaal vele malen beter. Want de 1 heeft al 3 kids grootgebracht, de ander weer 5. Die heeft weer hetzelfde meegemaakt en de ander heeft het weer bij de buren gezien.. Elke ouder wil het beste voor zijn/haar kind. Als dit niet de manier is voor dit meisje dan is dat taak van de badjuffen om dat aan te geven. Zij zijn de enige met ervaring en inzicht hierin. Niet de betweterige moeders achter het glas. Sorry. Maar ik wordt zo moe van het wijzen met die middelvinger en maar commentaar leveren zonder de achtergrond te kennen.

HAHAHA sorry, moest hier zo om lachen 

Zag het al helemaal voor me die moeders met die middelvingers in de lucht

Ach ja, iedereen voedt zijn/haar kinderen anders op.  Ik begeleid mijn kinderen liever zelf op hun levenspad tot zij zelfstandig zijn en laat hen geleidelijk los, een ander doet dat niet.  Iedereen moet het zelf weten.  Zo lang als we gelukkige kinderen hebben die als zelfstandige volwassenen door het leven kunnen gaan, zal het wel goed zijn

Maar dan blijft dit 3-jarige meisje in het zwembad wel heel jong om door een vreemde begeleid te worden bij iets wat zij eng vindt.

Ik denk dat huilen om je zin te krijgen iets anders is dan huilen uit angst of paniek.  Als moeder kun je dat onderscheid prima maken.  Maar ik denk ook dat een andere moeder paniek bij een kindje herkent.

En als er moeders zijn die hun kindjes willen laten huilen, prima.  Dat is hun keuze.  Maar het is dan weer de keuze van andere moeders om dat zielig te vinden  

Quote debbel79:

Mijn dochter was nog net 3 jaar. Een maand later werd ze 4. En wie zegt dat ze al die spetterbadjes niet allang uitgeprobeerd heeft? Misschien zit ze daar al maanden zonder enige voiruitgang en heeft ze er gewoon geen geduld meer voor. Iedereen gaat altijd maar van het negatieve uit en weet het allemaal vele malen beter. Want de 1 heeft al 3 kids grootgebracht, de ander weer 5. Die heeft weer hetzelfde meegemaakt en de ander heeft het weer bij de buren gezien.. Elke ouder wil het beste voor zijn/haar kind. Als dit niet de manier is voor dit meisje dan is dat taak van de badjuffen om dat aan te geven. Zij zijn de enige met ervaring en inzicht hierin. Niet de betweterige moeders achter het glas. Sorry. Maar ik wordt zo moe van het wijzen met die middelvinger en maar commentaar leveren zonder de achtergrond te kennen.

Zit het nog eens even na te lezen, maar volgens mij denk jij (van wat ik uit jouw posts opmaak) toch net zo goed dat jij het beter weet?  Jij hebt de ervaring dat laten huilen goed is, dus vind jij dat goed en zie je er geen probleem in.

Quote :

Mijn dochter was nog net 3 jaar. Een maand later werd ze 4. En wie zegt dat ze al die spetterbadjes niet allang uitgeprobeerd heeft? Misschien zit ze daar al maanden zonder enige voiruitgang en heeft ze er gewoon geen geduld meer voor. Iedereen gaat altijd maar van het negatieve uit en weet het allemaal vele malen beter. Want de 1 heeft al 3 kids grootgebracht, de ander weer 5. Die heeft weer hetzelfde meegemaakt en de ander heeft het weer bij de buren gezien.. Elke ouder wil het beste voor zijn/haar kind. Als dit niet de manier is voor dit meisje dan is dat taak van de badjuffen om dat aan te geven. Zij zijn de enige met ervaring en inzicht hierin. Niet de betweterige moeders achter het glas. Sorry. Maar ik wordt zo moe van het wijzen met die middelvinger en maar commentaar leveren zonder de achtergrond te kennen.

Zit het nog eens even na te lezen, maar volgens mij denk jij (van wat ik uit jouw posts opmaak) toch net zo goed dat jij het beter weet?  Jij hebt de ervaring dat laten huilen goed is, dus vind jij dat goed en zie je er geen probleem in.

Nee hoor. Ik weet niks beter. Ik erger me alleen.rot aan die vooroordelen.
Niemand hier kent de achtergrond van dit kindje en haar ouders . Ik niet, to niet, en jij niet en tocj wordt er door mensen hier met een vinger gewexen en is het kind zielig, moeder ongeitereseerd etc.

Wie weet is dst maar puur houding van moeder. Een muurtje bouwrn voor betweterige ouders die zich er al weet ik hoe lang mee bemoeien.
Er wordt maar gelijk van het negatieve uitgegasn.
En dan ineens wordt er nog een schepje bovenop gedaan en wordt er gesproken over een zeer verdrietig teneergeslagen kind wat met afhangende schouders geen respons krijgt van haar koffie drinkende ongeintereseerde moeder.

Dacht ff dat ik een spannend boek aan het lezen was.

En ja. Ik vind dat je een kind moet leren omgaan met angst. En ja. Ik vind dst je dat zelf moet doen. Maar soms zijn er geen andere opties dan deze. En dan zal dit ern oplossing kunnen zijn. En of dat de juiste is zal nog moeten blijken. Eie niet wasgt die niet wint..

Dus nee.. Ik weet het zeker niet beter. Maar ik weet wel dst ik mensen het voordeel van de twijfel kan geven en.niet gelijk iemand ga veroordelen gebaseerd op 1 enkel incident wasrvan ik nog niet eens het halve verhaal ken.

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Ik geef mensen ook heel vaak het voordeel van de twijfel.  Maar als ik een moeder zie die haar kind een harde tik geeft of hardhandig aanpakt of wanneer een moeder haar kind hysterisch laat huilen (dus niet dwingend, maar uit angst), vind ik dat, net als TO, tenenkrommend.

En als iemand daar dan een reactie op geeft, maar jij weet het beter door te zeggen dat laten huilen geen kwaad kan, is dat dus net zo "betweterig"  Dat bedoel ik alleen maar, dat er dus eigenlijk geen verschil is tussen jouw reactie en de reactie van de mensen die vinden dat dit niet nodig is.

Ik zeg nergens dat laten huilen geen kwaad kan.
Ik zeg dat je niet mag oordelen of deze moeder wel of niet het beste voor haar kind wilt/doet.

Er wordt geoirdeeld dat deze moeder niet goed is voor hasr kind zonder de achtergrond ye kennen. En als voorbeeld benoem ik een scenario waarin het dus wel nut heeft gehad om door die angst heen te bijten.
Maar if dat voor dit kind geld weet ik niet. Weet to niet. En wert jij niet. Dat weet alleen de moeder en in dit geval de prifs, de badjuffen.

En het gaat me niet zozeer om dif zwembadincident. Maar het gaat mij om die vooroordelen altijdjd maar weer.
En nu toevallug gaat het over dit kind.

Mensen probeer toch eens niet zo te wijzen en te veroordelen, bekijk dingen eens vanaf de andere kant. En zet je serieus ergens vraagtekens bij ga de confrontatie dan aan ipv achter die persoon zijn rug te veroordelen

wellicht ziet die persoon door de bomen het bos niet meer en grijpt ze je hulp aan...

Dat is wat ik hier al 2 paginas lang duidelijk probeer te maken.

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."