Mama-life
| Even Zo schreef op: 22-06-2013 13:48:39 |
Tja, weet niet zo goed wat ik wil met dit topic maar misschien dat jullie even met mij mee willen
denken. Ik ben sinds half april thuis met een diagnose burn out. Het gaat al wel weer iets beter, maar ik zit een beetje met mijzel in de knoop, Normaal ben ik altijd best een sterke persoonlijkheid. Ik ben niet van de achterom kijkende persoonlijkheid zeg maar. Wat gebeurt is is gebeurt. Maar goed, door de gesprekken word ik natuurlijk wel met mijn neus in de feiten gedrukt. Op de vraag of ik een moeilijke jeugd heb gehad antwoorde ik nee, niet echt, alleen had mijn vader wel een flinke psychiatrische diagnose. Op het moment dat ik nee antwoorde wist ik al dat ik loog. Niet express, maar ik ben zo gewend om niet over vroeger te praten, dat ik het heel moeilijk vind om hierin open te zijn. Nu gaf ik deze week aan, veel last te hebben van nachtmerries en flashbacks van vroeger. Mijn therapeut had al wel ingeschoten dat ik niet zo heel open ben, en vroeg of het over vroeger ging. Ik antwoorde ja, en hij vroeg of er geweld bij betrokken was. Ik heb hier ook Ja op geantwoord. Eigenlijk allemaal helemaal niet zo diepgaand, maar mijn hele wereld staat op de kop. Ik heb flinke nare dromen, waar ik van weet dat het geen dromen zijn, maar dingen die echt gebeurd zijn. Ook overdag als ik mijn eigen ding doe, schieten nare gedachten door mijn hoofd. Mijn vraag is wat moet ik hier nu mee. Ik hoef pas met 2 weken weer naar mijn therapeut, maar mag indien nodig natuurlijk altijd eerder aan de bel trekken. Ik durf momenteel niet zo goed te gaan slapen, want gedachten nemen mijn dromen over en tja............... Enerzijds wil ik er aan werken, anderzijds heb ik zoiets van, als ik er over praat, dan is het echt en als het echt is dan moet ik erkennen dat ik een traumatische jeugd heb gehad. Of in ieder geval regelmatig traumatische ervaringen heb gehad. Eerst dacht ik dat het alleen maar door mijn burn out kwam, maar ik weet dat ik herineringen kreeg door iets wat in de media kwam en waardoor ik toen dacht, oh dat had ik ook kunnen zijn. Eigenlijk dacht ik dat zonder er over na te denken en zonder er over na te denken, maar ik ben er wel heel erg van geschrokken. Oke, een lang en onsamenhangend verhaal, ik weet het ... maar wat moet ik nu? |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-06-2013 13:56:29 |
Heftig! wat je moet doen? tja, het is lastig iemand advies te geven natuurlijk in deze heftige tijden Ik kan je alleen maar adviseren, je hebt nu hulp...ga er vol in. stop met hard zijn, stop met verzwijgen, breek je muur af en werk aan jezelf. je kan er alleen maar sterker uitkomen en afrekenen met de droevige dingen. het zal eerst heftiger moeten worden om uiteindelijk een plek te krijgen alle sterkte voor jou  |
| Quote |
| Kaasje schreef op: 22-06-2013 14:00:25 |
Allereerst een flinke knuffel  De doos met herinneringen in je hoofd staat op een kiertje.... Het is aan jou wat je gaat doen.... Proberen de deksel dicht te doen en te wachten tot hij er een keer afklapt. De deksel zo laten en hopen dat de herinneringen en via je oor uitvliegen of samen met je therapeut proberen de doos door te worstelen en opnieuw te sorteren op herinneringen die mogen blijven en op die je moet verwerken om ze uit je hoofd te krijgen. Als je kiest om er door te gaan zou ik wel al eerder proberen naar je therapeut te gaan. Schrijf op dat je niet durft te slapen, of over je herinneringen. Als je dan daar dicht klapt kun je je briefje geven. |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 22-06-2013 14:06:21 |
Tja soms ben ik vanmening dat sommige deurtjes beter gesloten kunnen blijven, omdat dit de gevolgen zijn,en zit je daar echt op te wachten en is het wel de oorzaak van je burn out. maar in jou geval ,is het deurtje al open gezet,en dat deurtje krijg je nu niet meer dicht. dus praten ,huilen en verwerken. |
| Quote |
| Jo schreef op: 22-06-2013 14:08:06 |
Ik zeg, de beerput moet open, zal heel zwaar zijn maar zo ga je wel alles een plekje geven en het
verwerken. Hier moet ook een beerput open maar ik ben nog lang niet zo ver als jij. Ik wil je heel veel wijsheid en kracht toewensen!!! |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 22-06-2013 14:09:39 |
Opschrijven heb ik al wel geprobeerd, maar het is allemaal zo onsamenhangend. Het is net alsof er in
mijn hoofd een grote bak zit met allemaal zinnen. Die vormen samen mijn verleden, maar ik kan ze
niet ordenen. Ik kan het niet pakken, niet in de juiste volgorde leggen zeg maar. Ik heb ook geen
idee van tijdsbesef in mijn jeugd. Hoe oud ik ben bij welke gebeurtenis, hoe lang iets geduurd
heeft. Het is een grote vage bedoening als ik het wil ordenen, maar in mijn hoofd weet ik wel hoe
het zit. Klinkt heel vaag, ik weet het. Het liefst gooi ik de deksel er weer op en ga er boven op zitten, maar ik weet dat mijn burnout niet zo maar er is en dat ik echt met dingen aan het werk moet, wil ik weer normaal kunnen functioneren. Maar dit had ik niet zien aankomen, of beter gezegd, misschien wel gezien, maar ik vind het doodeng |
| Quote |
| Emv3 schreef op: 22-06-2013 14:11:08 |
Je deurtje is al opengezet, en omdat je er nu niks mee doet regeld je onbewuste dat zelf. het al moeilijk zijn maar je komt er vastt goed doorheen |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 22-06-2013 14:15:27 |
Ik had de burn out al we voordat dit allemaal boven kwam hoor. Ik ben iemand die alles best goed
onder controle had, maar door de burnout ben ik mijn controle kwijt. Ik ben te moe om alles nog te
kunnen regelen. Drie maanden geleden had ik dit niet zeg maar. Wel heb ik het contact 2 jaar geleden met mijn vadere verbroken. Mijn vader is chronisch ziek en een goede longontsteking en het kan gebeurd zijn. Het was dus geen gemakkelijke keuze, maar wel eentje waar ik nog steeds achter sta. |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 22-06-2013 14:19:08 |
en therapie onder hypnose ,zou je dat durven? soms kan je dingen zover wegstoppen,dat het er wel is maar je niet zo weet te plaatsen. Ik heb dat gehad,met dat ik vroeger in de kast werd opgesloten, zover weggestopt dat ik het niet meer wist, tot dat er op een dag een deur opslot werd gedraait,(was met een reden) en dat geluid van de sleutel in het slot ging door merg en been, ik raakte helemaal in paniek en draaide helemaal door. en dit zat ik tegen iemand in de familie te vertellen, en die kwam met het verhaal op de proppen,en toen was het deurtje open, en kwam de ervaringen naar boven. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 22-06-2013 14:22:58 |
Google eens op EMDR, dat is een behandeling waarbij je concrete herinneringen mét een
EMDR-therapeut opnieuw beleefd en waarbij je door een proces heengaat waarin je je herinneringen
verwerkt en een goede plek geeft. Klinkt véélbelovend en waarschijnlijk onrealistisch
voor jou, maar het heeft al heel veel mensen geholpen! Ik denk dat het goed is om aan de bel te trekken bij de therapeut en vraag wat er concreet mogelijk is aan therapie, als EMDR je aanspreekt vraag dan ook of je therapeut dit ook doet. Het is heel naar waar je nu in zit, vaak is het prima om gewoon door te gaan met je leven maar soms is het ook goed om heftige herinneringen/trauma's alsnog een plekje te geven. Meestal hebben dit soort trauma's nog invloed op je huidige leven, je keuze's, het omgaan met emoties. Heel veel sterkte, want je gaat wel door een hele heftige periode heen! |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 22-06-2013 14:29:44 |
Mijn therapeut noemde EMDR al als ik dat wilde. Hij werkt samen met iemand die hier in
gespecialiseerd is.o Het lijkt mij doodeng, want dan moet ik dus wel dingen gaan benoemen. Het is zo dubbel he, ik wil dit niet, ik wil dit wel........... Van het ene been op het andere been. Ik heb er met mijn man over gehad en die vind EMDR een goed idee. Hij weer natuurlijk wel iets meer over mij en ook dat ik mijn hele leven al nachtmerries heb gehad. Vooral in het begin van ons trouwen, maar de laatste jaren dacht ik dat onder controle te hebben. Aldus mijn man speelt mijn leeftijd nu ook mee. Ik ben bijna 40. |
| Quote |
| Kaasje schreef op: 22-06-2013 14:32:30 |
Als het losse zinnen zijn die komen boven drijven dan schrijf je die zo op... het orderen komt van vanzelf, laat je ze eerst uit je hoofd komen en met hulp zie je vanzelf hoe en wat je met deze zinnen doet. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-06-2013 16:04:58 |
Je hoeft bij de therapeut geen kant en klaar verhaal te hebben hoor. losse woorden opschrijven, een
zin. van de hak op de tak is helemaal niet erg. ik zou bijna zeggen: gun jezelf deze kans. idd, een deurtje is dan nu open, maar trap hem helemaal open. je gaat dan nog verder vallen, maar de weg omhoog is vrij begaanbaar dan. EMDR is geweldig! Zelf niet gebruikt maar mijn man en mn schoonzus wel. Ik heb gezien dat dit zo'n grote positieve uitwerking heeft! |
| Quote |
| Kriebel schreef op: 22-06-2013 16:20:36 |
Ik heb EMDR gehad, je mag me een pb sturen als je vragen hebt. ik zet het liever niet openbaar neer. en ik ben vorig jaar ook ingestort, ik heb de beerput opengetrokken en er doorheen gegaan. het resultaat is nu een jaar later dat ik me veel beter voel. |
| Quote |
| K schreef op: 22-06-2013 17:47:21 |
Emdr is inderdaad een goede therapievorm, waarbij je de gevolgen van de traumatische gebeurtenissen
in het hier en nu kunt gaan plaatsen. Oftewel: je krijgt grip op de herinneringen in plaats van dat
ze je overvallen en je slaap verstoren. Geef bij de therapeut aan dat je het lastig vindt een
samenhagend verhaal van de losse gedachten, herinneringen en zinnen te maken. Hij/zij kan je daarbij
helpen. Of je leeftijd ermee te maken heeft....? Geen idee, is dat van belang dan? Het is eerder gezegd: gun jezelf het verwerken van deze gebeurtenissen, gun jezelf rust! Veel sterkte! |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 22-06-2013 19:08:22 |
Bedankt voor al jullie lieve reacties! Kriebel ik ga je een pbtje sturen, alleen niet vanavond. we hebben een buurtfeestje. Ben er niet de hele avond, maar loop wel in uit zeg maar. Leeftijd is ook niet van belang hoor. We hadden het daar gewoon over. En sommige psychiatirsiche stoornissen komen iets later bij mensen omhoog. Bij mijn vader werd het echt duidelijk toen hij 34 jaar was. Soms ben ik wel eens bang dat er een erfelijkheisfactor mee speelt, maar mijn vaders aandoening is niet erfelijk. jd Ik heb op dit moment het 'geluk' dat ik ook de tijd heb om aan mijzelf te werken. Normaal werk ik zo goed als fulltime en nu alleen maar therapeutisch 3 uur in de week. Vind het doodeng allemaal. Begrijp niet zo goed waarom ik nu de grip er zo op kwijd ben. Dat alles door een mediabericht in de krant op een moment in mijn leven dat ik de touwtjes niet in handen had. En door een therapeut die eigenlijk geen vragen steld, tenminste geen schokkende maar mij wel goed aan het denken krijgt. Waar ik eigenlijk heel blij mee ben, maar ook totaal niet. |
| Quote |
| Mamsie schreef op: 22-06-2013 19:41:17 |
Het is ook eng. Je moet maar denken je hebt alles al eens meegemaakt, en je hebt het overleeft... Dat ga je nu dus ook doen! Ik heb ook EMDR gehad en ik heb het ook als heel positief ervaren! Ik had zo'n 60 flashback momenten op een dag, en kon daar ook gewoon niet van functioneren, midden in de supermarkt een flashback krijgen is niet fantastisch.... Maar ik heb het niet meer, heel soms een nachtmerrie, maar dat is nog maar heel soms. En dat kunnen we handelen! Je mag me PB en, je mag ook hier vragen stellen hoor, ik schaam me er niet voor en de meeste kennen mijn verhaal toch al. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 23-06-2013 12:00:46 |
Ik heb het met mijn therapeut verder nog niet over mijn jeugd gehad. hij durft dat ook niet zo maar
aan te pakken, odat hij zoals hij het zelf zegt, niet weet wat hij opent. Ik zal dan doorverwezen
worden naar iemand anders. Heb al wel wat gegoogled op EMDR , is het dan de bedoeling dat je gaat vertellen wat je droomt/beleeft/voelt en door middel van klikjes of oogbeweging dat je alles beter een plek kan geven? Vind het wel eng, maar geloof wel dat ik het aan kan. Mamsie lief dat ik je vragen mag stellen. Volgens mij weet ik wel iets af van je verhaal, maar weet niet zeker of ik de juiste persoon er bij heb. Kan het kloppen dat je vroeger onder een andere naam ( voornaam ) poste? |
| Quote |
