Waarom twijfel ik weer zo....

Hoi meiden,
ik heb vaker een berichtje geplaats over de problemen van mijn zoon op een gewone VO.
hij heeft zijn rugzakje en we hebben hem dus op normaal voortgezet onderwijs geplaatst.
dit afgelopen jaar is een jaar vol frustratie en stress geweest niet alleen van onze kant,ook van de schoolkant.
mijn zoon voelt zich niet begrepen en serieus genomen en dat is een aantal mnd geleden geescaleerd in de vorm van dat mijn zoon zich totaal tegen zijn mentor heeft gekeerd en de situatie is nu erg grillig.hij accepteerd niks,is tegendraads.
van de schoolkant stapelen zich ook de frustraties op,is geen goede situatie voor beide kanten.

na lang overleg met onze zoon en telefonisch gesprek met een Interne begeleider van het SVO ( ik voelde me zoooo begrepen!) hebben we de keuze gemaakt om hem over te plaatsen naar die nieuwe school.het is een kleine compacte school met 170 ll.

heb vandaag defenitief gebeld naar de school en we moeten alles opsturen.
hij komt zeer waarschijnlijk bij een vroeger klasgenootje in de klas,wat hij natuurlijk te gek vind.
dat zei ik ook dat het een beetje geholpen heeft om de keuze voor hem te maken omdat hij dan zeer waarschijnlijk bij hem in de klas zou komen.
de iB zei dat dit de totaal verkeerde motivatie zou zijn om naar de school te willen komen.
dat klopt natuurlijk helemaal en daarom heb ik mijn zoon nogmaals gevraagd waarom hij naar die school wil.
Hij zegt dat hij meer zelfvertrouwen wil gaan krijgen,hij voelt zich stom dat hij het gevoel heeft dat ze hem niet geloven en dat hij steeds alles fout doet en niet de andere kids,dat frustreerd hem.

ik weet voor de 100% dat we de juiste keuze maken.of eigenlijk hij ,want ik heb hem laten kiezen.
hij zegt nu ik weet dat ik van die school af kan en naar het SVO kan/ mag ,wil ik daar naar toe.

ik weet dat hij daar zich veel beter zal gaan voelen.

ik weet dat hij beter begrepen zal worden,

ik weet dat ze daar beter hem de zorg kunnen bieden die hij nodig heeft.

maar toch twijfel je dan ,omdat je hem van regulier onderwijs afhaalt en naar het speciale onderwijs brengt.

mijn moederhart huilt...terwijl ik weet dat we de juiste keuze maken.
misschien als ik in het nieuwe schooljaar hem zie opbloeien dat ik weet dat het goed is......

heel gek,.mijn zit nu te zingen in zichzelf..hij is opgewekt..hij praat honderuit...

zou het toch komen omdat hij weet dat hij de stesvolle periode achter zich kan gaan laten nu???

lieve schat...mamma zal altijd waken dat het goed met je gaat,we gaan ervoor en wij zullen er zijn voor je om je te helpen in al je keuzes die je nog moet gaan maken.

de keuze die je nu gemaakt hebt is  wel heel goed geweest lieve knul!!!!!
ben apetrots op je,wil niet meer denken aan alles stress en onmacht gevoelens die je het hele jaar gevoeld moet hebben.

Emilie..en jouw tekst laat bij mij weer tranen stromen..ik weet dat we er goed aan doen en toch twijfel je..

ik merk echt verschil in mijn zoon.
hij zei straks :". Lekker geen school meer" 

alsof er een hele druk van hem afvalt...

dankjulliewel voor jullie lieve reacties

Jacqueline,, heb jij mijn of onze situatie gevolgd dan?

als jij al aangeeft dat er dingen anders hadden gekund geeft me toch weer een beetje meer het gevoel dat we er goed aan doen.

het zal ook goed komen en inderdaad Mamsie beter had jij het niet kunnen verwoordden.

ik ben inderdaad moegestreden, heb gevochten maar kwam geen ene stap verder voor mijn gevoel.

en ooit is het op en moeten we verder ..en dat is nu gebeurd..hij zei net" aaah lekker eindelijk vakantie." 

Ik vroeg hem wat vind je het leukste aan de vakantie...zegt hij " dat ik van school af ben.."

mijn knul ligt nu in bed met een fikse hoofdpijn.volgens mij komen langzaam alle spanningen eruit.

arme schat,