Hoe ontdek je nou wat je echt wilt?

Misschien eens proberen of je in verschillende branches mag meelopen om te proeven wat het is? En misschien dat je daaruit wel kunt vinden wat je wilt doen.

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

Ik werk ook beneden mijn denkniveau.. Klinkt zo rot, maar zo bedoel ik t helemaal niet. Heb atheneum, daarna PABO, master gehaald, cluster 4+  onderwijs, en nu in de kinderopvang. Geen werk in t onderwijs, vestiging sloot.. Vandaar nu in de opvang, ik vind t erg leuk, maar t is bepaald geen uitdaging. Geef nu bijles, gratis, Nederland op atheneum-niveau, grammatica.. Ik vind t heerlijk om t daarboven weer te laten werken, doet me echt goed. Maar een baan waarvan ik niet doodversleten thuis kom vind ik ook wel lekker.. Ik ben er nog niet uit, maar veel keuze is er niet.

Ja, hoe weet je nu wat je echt wil doen? Ik denk, door met mensen te praten...eigenlijk netwerken. Is je studie wel in de sector van waar je werkt? Ook al is je functie heel anders? Zoja, kun je misschien eens intern aankloppen bij mensen die datgene doen waar je voor opgeleid bent en een kijkje in de keuken nemen. Of wellicht het helemaal over een andere boeg gooien en juist eens mensen opzoeken die iets doen wat je niet kent. En vraag je eens af wat verwachtingen zijn van werk, wat wil je er allemaal uithalen. En kun je wat je er niet kunt uithalen ergens anders uithalen? Bijv. zoals Jen zegt, werk voor het inkomen, de uitdaging/ voldoening (bijv) uit het vrijwillig les geven.

Mijn droom is altijd geweest om dierenarts te worden. Toen ik klaar was met school werd ik helaas uitgeloot voor de opleiding. Hier baalde ik enorm van, ben toen als uitzendkracht gaan werken (bedoeling was tijdelijk tot de nieuwe aanmelding voor de opleiding). Tja toen ging ik ineens geld verdienen wat ook wel lekker was en ben bij dat bedrijf blijven plakken, 13 jaar lang. Daar verder gestudeerd, HBO afgerond en een leidinggevende functie gekregen. Toen kwamen de kinderen, parttime werken ging niet in mijn functie dus ben toen de commerciele kant op gegaan en werd de rechterhand van de commercieel directeur. Na 2 jaar ging de reisafstand me tegen staan (verleende toen ook mantelzorg) en de combi met zware baan, mantelzorg, zorg voor gezin en mijn eigen lichaam die niet meer wilde heeft mij toen doen besluiten om een baan dichter bij huis te zoeken. Ik heb toen een jaar als verzekeringsadviseur gewerkt op een klein kantoor. Contract werd niet verlengd (ik was zwanger). Heb toen een half jaar thuis gezeten en daarna aan de slag gegaan bij een internationaal bedrijf wat zich bezig houdt met controles van zeeschepen. Ook daar moest ik na een jaar weg omdat degene die ik verving terug kwam. Bijna tegelijkertijd werd er bij mijn oudste autisme vermoed (hij had grote moeite op het kinderdagverblijf). Heb toen gekozen om een half jaartje thuis te blijven om een goede oplossing te vinden qua opvang van zoon. Tijdens dit half jaar kreeg ik de diagnose reuma en ik kon mijn oude beroep niet meer oppakken bureauwerk was te zwaar. Omdat ik geen uitkering had/heb moest ik aan de slag, maar dat was niet zo simpel.

Heb grote moeite gehad om een passende baan te vinden die past bij mijn fysieke belasting. En eindelijk heb ik die nu gevonden... een eigen trimsalon voor honden aan huis ! Echt mijn ding, mijn droom met dieren werken komt uit, ik kan de fysieke belasting zelf bepalen, ben thuis voor mijn (autistische) zoon en dochter als ze uit school komen (geen KDV nodig). Schoolvakanties vrij, Kortom ideaal !

Krijg vanuit mijn omgeving vaak te horen dat het zonde is van mijn capaciteiten/opleiding (HBO-MER afgerond, 1 jaar PostHBO, Assurantie A en B in bezit). Maar als zelfstandige kunnen al die ervaringen ook van pas komen !

Mijn advies aan jou: praat er met zo veel mogelijk mensen over wat bij jou zou kunnen passen, soms komen ze met een idee waar je zelf nooit aan gedacht hebt !

Voor mij was het krijgen van kinderen wel heel bepalend in hoe ik in mijn werk stond. Opeens is er een kind dat afhankelijk van je is en waar je 24/7 verantwoordelijk voor bent. Tot dan toe was ik zeer betrokken bij mijn clienten, maar ondanks dat ik wel eens werk naar huis nam, bleven het niet mijn kinderen.

Inmiddels werk ik niet meer rechtstreeks met clienten, maar ben ik al jaren leidinggevende binnen de zorg. Dat is hartstikke leuk, maar niet zaligmakend. Geregeld heb ik de behoefte om iets anders te doen, dit heb ik overigens ook altijd gehad. Toch werk ik al heel lang bij dezelfde organisatie. Ik heb namelijk mijn vaste baan nodig en zoek het (inmiddels) in andere dingen. Cursussen, opleiding, werkgroepjes en projecten, binnen dezelfde functie switchen van caseload, etc. Dit heeft me geholpen mijn voldoening uit verschillende zaken te halen (daar waar dat voordat er kinderen kwamen voornamelijk gerelateerd was aan de relatie met clienten).

Los van het werk heb ik met de komst van kinderen echt zingevingsvragen gehad. Doordat ik een nieuwe rol kreeg - mama -  veranderde er nogal wat. Mijn zelfbeeld hing voor die tijd voor een groot deel samen met prestaties op het werk. Met de komst van kinderen heb ik mezelf moeten herontdekken. Ook in de zin van dat als ik keuzes maak voor mijn gezin, dat een effect heeft op keuzes op andere terreinen. Het duurde ook wel even voor dat ik mezelf daar ruimte in gunde en niet steeds meer probeerde alle ballen hoog te houden. Dat is gewoon niet te doen.

In jouw situatie zou je kunnen overwegen of je daadwerkelijk een baan zoekt met minder verantwoordelijkheid, of dat je jezelf ruimte gunt om met een veranderd perspectief je huidige werk in te vullen. Met een ander gevoel van betrokkenheid, waardoor misschien andere competenties weer meer ruimte krijgen te ontwikkelen, die niet direct met geduld en problemen van clienten te maken hebben?
In elk geval: Heel veel sterkte en succes!

Ik zat met hetzelfde, ook hbo en wo geschoold. Ik werk nu als docent en studiecoach op een hogeschool. Echt heel leuk! Is lesgeven niet iets voor jou? Doelgroep word je erg blij van en collega's zijn enorm sociaal. Enige nadeel is dat het flink minder verdient dan ik in het bedrijfsleven verdiende. Maar ik kies voor een baan waar ik met plezier heen ga! 

herkenbaar. Ook universitair geschoold. Nooit werk in mijn richting kunnen vinden. Toen maar via uitzendbureau admin werk gaan doen op mbo niveau, doirgegroeid en heb nu een hbo functie, maar in een totaal andere sector waarvan de inhoud van het werk en de collega's me totaal niet liggen. Maar wat dan he?.. Het is best lastig.

Je openingsvraag zou die van mij kunnen zijn.
Ik heb werk naar mijn zin, inhoudelijk. Alleen de onregelmatigheid breekt hier met periodes aardig op.
Ik ben met regelmatige werktijden begonnen, maar door veranderingen in de organistie is dat komen te vervallen.
Mijn man werkte altijd regelmatig en heeft dat nu nog 5 weken, maar die 6e week heeft hij storingsdienst waar dus ook het weekend bij hoort.
Dat in combinatie met mijn werkweekenden (om en om), maakt dat we gemiddeld 2 weekende per 6 wk samen vrij zijn.
En dat kan er bij ons behoorlijk inhakken.
Maar ja, weet ook dat we blij moeten zijn met werk, mijn man had erge rugklachten, door deze functie nu te hebben spelen die niet meer op.
Ik vind mijn werk inhoudelijk leuk, wat ook heel belangrijk is.
We hebben nu maar 1 dag per week opvang nodig, de andere dagen is er altijd één van ons.

Dus ik denk dat we het maar het beste zo kunnen houden tot de kinderen naar de middelbare gaan en dat ik dan eens verder ga kijken naar werk met weer regelmatige uren.
Maar wat???? Dat is voor mij ook een hele goede vraag.

herkenbaar!

Zit in een soort gelijke situatie.
Weet het gewoon echt niet. Ik durf geen andere stap te maken, a) ik heb een vaste baan (voor zover dat nog wat zegt tegenwoordig en b) ik ben de enige thuis met werk....

Kijk goed om je heen, kijk eens op monsterboard ofzo...misschien kom je op ideetjes?

Ik werk al een hele poos ondertussen op een KDV, in tegenstelling wat Jen9 schrijft: dit is pure uitdaging! elke dag weer. Geen een kind is hetzelfde, geen ontwikkeling, geen ouder, geen activiteit.
Dan doe je je werk niet goed, als je er geen uitdaging uit kan halen.
Dat is het bij mij dus niet, een geboren leidster maar....ik trek al die nieuwe veranderingen slecht.....

ik ben alleen maar aan het zoeken op internet....wat kan ik dan?

Hoho,Wat een vervelende opmerking.. Elke dag is anders, elk kind is anders en ik doe mijn werk absoluut goed. Alleen.. T daagt mijn verstand niet uit. Vergis je niet, normaal werkte ik met kinderen die dagelijks ruiten in trapten, t meubilair verbouwde etcetera. Om de problematiek TR e begrijpen, maar ook om de leerstof goed over te brengen.., ja sorry, dat vergt van mij toch echt meer uitdaging wat denken betreft.. Is dat zo erg dan? Ik volg wel elke cursus die aangeboden wordt, vrijwillig, voor de certificaten.. Maar eigenlijk is t alleen maar herhaling. Lichamelijk ben ik wel moe aan t eind van de dag.. Verder niet, dat moet ik nu in andere  dingen zoeken..