Mama-life
| Little Knight schreef op: 05-06-2013 15:31:56 |
Ik weet niet goed waar ik dit topic moet plaatsen,maar ik vraag me iets af; 8 weken geleden werdt er na een echo geconstateerd dat het hartje van ons kindje niet meer klopte. Ik zou toen 10 weken zwanger zijn geweest.... Ik ben erg misselijk geweest en heb in tegenstelling tot mijn 2 vorige zwangerschappen ook veel gespuugd. Dagen zat ik als een vaatdoek op de bank en heb ook momenten gehad dat ik lichtflitsen en sterrretjes zag. Daar schrok ik wel van, maar dacht dat zwangerschapshypertentie of preëclampsie zo vroeg in de zwangerschap nog niet voorkwam.Ik schonk er dan ook geen aandacht aan.... Verder was mijn bloeddruk bij de verloskundige (1 bezoek gehad voor het misging) gewoon goed. Meer en meer ga ik mij nu afvragen, had ik niet aan de bel moeten trekken? Een week eerder kreeg ik een lichte bloeding, maar op de echo zag het er goed uit. Mijn man heeft na de miskraam meteen al gezegd dat hij zich afvroeg of de misselijkheid er niet mee te maken had gehad, omdat die zo extreem was geweest. Maar kan zwangerschapshypertentie voorkomen ZONDER verhoogde bloeddruk? En kun je in het eerste trimester al last hebben van zwangerschapshypertentie? |
| Quote |
| Dropje schreef op: 18-06-2013 15:54:12 |
@ little knight het gaat prima dank je  kleine meisje doet
het prima.en jij hoe voel jij je? jullie zijn er weer voor gegaan toch( las ik in een ander topic) even terug komen op wat mijn gyn zei. Misschien mag hij zoiets wel niet zeggen dat het allemaal voortekenen zijn kunnen geweest maar voor mij was dit stiekem ook wel een bevestiging. Klinkt heel vreemd. Maar ik had 3 precies dezelfde zwangerschappen gehad en toen die en die was zooooo anders. Ik kon mij hier op dat moment wel aan ophouden hoe raar dit ook klinkt. Ik was met 16 weken ook al net zo dik als nu met 31 weken. Achteraf allemaal zo gek. deze zwangerschap is ook net zo als de andere 3. Geen klachten, geen (voor mijn doen)aparte dingen. @ mamsie wat heftig zeg.  pppfffff ben er
gewoon stil van |
| Quote |
| Ivy schreef op: 18-06-2013 16:18:00 |
Little Knight Ik ben echt 37, ja. Ik weet ook dat het risico nu wat groter is. Ik zei
ook altijd dat ik na mijn 35e geen kinderen meer zou krijgen, maar toen ik 35 werd, werd die
deadline gelijk verlegd ;-) Ik weet niet of er hier echt een 7e kindje gaat komen, maar ik hoop het echt heel, heel erg. Ik denk ook dat dat rare gevoel van een kindje ontbreken weg zal zijn. Ik weet echt precies wat je bedoelt. Ik voelde ook echt al dat deze zwangerschap anders was. Ik heb juist altijd veel kwaaltjes (misselijk/pijn) en deze keer niet echt. Toch met 7,5 week een kloppend hartje gezien en toen begon ik mezelf wijs te maken dat er misschien toch niets aan de hand was. De echo waarop bleek dat het hartje niet meer klopte, heb ik precies zo ervaren als jij. Toen ze klaar waren met de echo, wilde ik ook echt alleen maar zo snel mogelijk weg daar. Ik moest toen naar de auto waar 4 kinderen zaten te wachten en had het echt moeilijk. Heb me zo intens verdrietig gevoeld toen en de dagen erna, dat wil ik ergens eigenlijk ook gewoon nooit meer meemaken. Daar ben ik dus bang voor. Ik heb gelukkig geen curretage hoeven ondergaan. De baby zo feitelijk verliezen was wel heel confronterend. Lijkt me best moeilijk om dat dan in het ziekenhuis mee te maken. |
| Quote |
| Little Knight schreef op: 19-06-2013 14:42:13 |
Dropje, kan me ergens wel voorstellen dat je je aan die uitspraak van de gyn wel kon ophouden, Het
is dan toch een soort van 'verklaring' die je het liefst zou hebben. Fijn om te lezen dat je je goed voelt. Hier op dag 26 en sinds gister echt wel van die beginnende ongi-krampjes. Had best goeie hoop dat het eens in één keer raak kon zijn, maar denk nu dat ik toch wel ongesteld zal gaan worden...Al was ik voor de laatste zwangerschap(de mk) wel echt gemiddeld met 28/30 dagen. Zou nu wel vlot zijn dan. We wachten het maar weer af...Jammer, want de kans is dan wel verkeken dat ik op mijn 37e voor de 3e keer moeder wordt....  Ivy, bizar dat jij dat ook zo aanvoelde zeg. Kan me ook wel voorstellen dat je bang bent dat het weer mis gaat en je weer zo'n verdriet voor je kiezen krijgt. Maar lees toch ook wel dat je wens erg sterk is... Ik prijs me juist met het idee dat ik 2 kinderen heb. Ik moest gewoon weer terug tot de orde van de dag, terwijl iemand die dat niet heeft, alleen maar bezig is met haar verlies en angst of een zwangerschap voldragen überhaupt wel mogelijk is. Wij liepen 's middag's samen met de kids in het park. Wat ook wel raar aanvoelde hoor, wetende dat je een dood kindje draagt dat je zo graag had willen voldragen. Wat ik erg moeilijk en verdrietig vond, was dat ik het mijn oudste moest vertellen. Die is bijna 4 en wist dat ik zwanger was. Was ook helemaal verguld dat hij een broertje of zusje zou krijgen..... Jouw miskraam kwam thuis op gang? Lijkt me ook wel confronterend ja, maar ze zeggen dat je het dan meer een plekje kunt geven. Dat het goed is voor de verwerking. Heb je het kindje ook echt kunnen zien? Hoe gek dat misschien ook klinkt, maar dat had ik graag gewild.... |
| Quote |
| Mamsie schreef op: 19-06-2013 18:34:23 |
Onze oudste is geboren met 29 weken, een apgare score van1-3 2 keer een hartstilstand gehad, maar is nu een heerlijke puber van 12 jaar! De jongste is geboren met 30 weken, eigenlijk in het begin geen problemen, kreeg later het RS virus en heeft daar long problemen aan overgehouden, maar dat gaat steeds beterder. De eerst miskraam was net na ons trouwen, we waren daar ook een beetke bleu in...maar zijn ook niet goed opgevangen... de laatste miskraam was na Noa haar geboorte ( Noa was er 1 van een tweeling andere kindje is met 20 weken overleden) ruim een jaar naar haar geboorte, dus een tijdbestek van 7 jaar. De laatste zwangerschap was een zwangerschap nadat ik gesteriliseerd was...het ging allemaal goed tot ik met 10 weken een trap in mijn buik kreeg van een wildvreemde voorbijganger. Ik had toen een stoma, en die is kapot geschopt en ik kreeg een miskraam... Onze meiden zijn nu 12 en 10! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 20-06-2013 08:43:04 |
Little Night Ik ben ook erg blij dat ik 6 kindjes
had om door te gaan en dat ik geen tijd had om teveel bij het verlies stil te staan. |
| Quote |
| Little Knight schreef op: 20-06-2013 22:21:51 |
Mamsie, 29 weken en 2x een hartstilstand?Wat zal dat een vreselijk moeilijke periode voor jullie
geweest zijn zeg! En daarna nog een keer met 30 weken...pfff... Dan kan je kindje maar beter te laat
geboren worden zoals mijn jongste... Je hebt een hoop meegemaakt... Een trap in je buik van een wildvreemde? Waarom doet iemand zoiets wreeds?! Ivy, je moet wel hé? De collega van mijn man kreeg bizar genoeg 2 weken eerder een miskraam, maar voor hen was het de eerste. We gingen beiden met lege handen naar huis, het verdriet is hetzelfde, maar ik heb 2 kindjes waar ik mijn afleiding mee heb en zij heeft niets..... Precies daar was ik bang voor. Dat ik alleen thuis zou zijn en de kinderen wakker. Hoeveel pijn heb je en hoelang duurt het voor je het kwijt bent....En toch wilde ik het op de natuurlijke manier....Maar heb bij beide jongens placentaproblemen en een fluxus post partum gehad en dat vond ik ook wel eng qua mogelijk teveel bloedverlies en met spoed naar een ziekenhuis. Misschien was dit ook maar beter zo... Ik hoop ook voor je kinderen dat er nog een broertje of zusje bij mag komen in jullie gezin.... |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 21-06-2013 19:02:06 |
ik heb tijdens mijn zwangerschappen altijd lage bloeddruk en zie ik ook wel sterretjes en licht in
het hoofd |
| Quote |
| Little Knight schreef op: 21-06-2013 23:04:59 |
Ja, dat licht in het hoofd heb ik gewoon ook weleens hoor. En sterretjes zie ik ook weleens, maar
het zijn vooral echt lichtflitsen waar ik me zorgen om maakte.... |
| Quote |
