hoe pak ik dit aan?

Nou meiden , ik wil niet teveel zeggen want het gaat om de privacy van een gezin, maar ik wil wel even jullie raad.
Ik ben vandaag zo geschrokken!
Ik geef op de school van mijn kindjes op vrijwillige basis twee voormiddagen per week taallesjes aan kleuters die geen of nauwelijks Nederlands spreken. Hierbij volg ik zoveel mogelijk de thema's van de klas.
Vandaag hoorde ik echter dat de papa van één van 'mijn' taalkindjes een paar dagen geleden is vermoord. Vermoedelijk een afrekening in het drugsmilieu. Dit is bij hen thuis gebeurd, het 'oudere' zusje (dat trouwens bij mijn dochter in de klas zit) heeft het waarschijnlijk gezien. 
Hoe moet ik dit nu aanpakken? de kindjes zijn nu (natuurlijk) nog niet terug naar school, ze zijn hun papa gaan begraven in hun thuisland, maar hoe pak ik dit aan wanneer het kindje terug is?
Papa is natuurlijk een onderwerp dat in onze taallesjes vaak gebruikt wordt, zeker met binnenkort het thema vaderdag dat voor de deur staat. Moet ik het woord papa nu zoveel mogelijk vermijden, of juist niet?
Ik heb er met de juf ook al over gesproken, maar die geeft aan ook nog niet te weten wat te moeten doen. Zeker omdat het een gezin is dat uit een andere cultuur komt en we natuurlijk ook niks willen doen om het 'erger' te maken. De mama is dan ook nog eens zwanger
iemand tips? Ook trouwens over hoe ik dit met mijn eigen (autistische) dochter bespreek, want ik wil natuurlijk ook niet dat ze, wanneer haar klasgenootje terugkomt, ze verkeerde dingen zegt.

De tip van de boekjes ga ik doorgeven aan de juf. De kist van de ggd weet ik niet of ze die hier hebben, maar anders bestaat er vast een alternatief. (Het gaat om een kindje dat in Nederland woont , maar hier bij ons in België naar school gaat)
De rouwbegeleiding (zeg ik dit goed?) zelf laat ik over aan de juf en de zorgjuf. Zij zullen dat vast beter kunnen dan ik. Maar hoe moet ik dit aanpakken in mijn lesjes? Het onderwerp papa juist wat stil houden? Of net Niet? En moet ik mijn dochter (waarbij het andere kindje in de klas  zit?) voorbereiden? Door haar autisme zou ze immers wel eens een (onbedoelde) botte opmerking kunnen geven.

Een rouwtafeltje zal er vast niet komen. Ik heb nogal het gevoel dat de school bang is voor de reacties van de andere ouders omdat het niet om een 'gewoon' overlijden gaat, zeg maar. Dit heeft de school natuurlijk niet bekend gemaakt, maar de media wel. Wel hebben we al afgesproken dat we alle klassen mooie persoonlijke tekeningen en boodschappen laten maken om aan de kindjes te geven.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

Nou neen , een echt protocol hebben ze hier niet voor. Het is (gelukkig) nog nooit eerder voorgekomen dat er een kind of ouder is gestorven op deze school. Ervaring hebben ze er dus niet mee. Het is dus niet zo dat ze dit voor het ene kind wel en het andere niet zouden doen. 

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

oh ja, de leerstof wordt niet echt door de leerkrachten aangereikt. Meestal kijk ik welk thema er is in de klas (vb: nu lente) en dan ga ik aan de hand van materiaal van de klas , of soms van mezelf extra oefenen rond woordjes rond dat thema. Bij een ander groepje volg ik niet het thema van de klas maar oefen steeds weer extra op dingen die er maar niet ingaan (tellen, kleuren...) en nog een ander groepje leer ik echt de belangerijkste basisdingen aan (koek, drankje, jas, toilet...)
Het gaat om erg jonge kindjes (tussen de 3 en de 5)
Het kind zal weinig vertellen vrees ik, praat na bijna een jaar nog zo goed als niet. Ook niet in haar eigen taal. Maar het is al een erg onzeker en vaak verdrietig kindje, tenminste die indruk hebben we.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.