En ook toen Lisa onze oudste opgegeven was hebben we al wat dingen klaar gemaakt....

zoals

Ik wilde altijd begraven worden. Totdat ik zelf 2 kinderen heb begraven en wij er bijna nooit komen. Toen is bij mij de knop omgegaan! Cremeer me maar (ondanks dat ik bang ben dat het pijn doet  ) en dan mag mijn man zelf weten wat hij met het as doet. Kan eventueel begraven worden bij mijn kinderen en dat vind ik dan wel weer een mooi idee. 

Sis, 

---

You are the result of 4 billion years of evolutionary success. Act like it!

Oh, en dit vind ik een prachtig nummer (misschien een beetje te, speelt wel erg in op je gevoel)
http://www.youtube.com/watch?v=FDw3CyOmj20

Ik krijg hem alleen niet zo goed geplaatst (ook niet met het youtube icoontje)

---

You are the result of 4 billion years of evolutionary success. Act like it!

Quote :

Ik wilde altijd begraven worden. Totdat ik zelf 2 kinderen heb begraven en wij er bijna nooit komen. Toen is bij mij de knop omgegaan! Cremeer me maar (ondanks dat ik bang ben dat het pijn doet  ) en dan mag mijn man zelf weten wat hij met het as doet. Kan eventueel begraven worden bij mijn kinderen en dat vind ik dan wel weer een mooi idee.  Sis,

2 kinderen verloren.. kippevel..

Bij ons komt het ook af en.toe ter sprake,maar heel luchtig/oppervlakkig..zo weet ik alleen dat hij gecremeerd wil worden, geen pottekijkers dus gesloten kist en geen geouwehoer met koffie en broodjes..

Voor mezelf weet ik het allemaal nog niet..

Ergens heb ik zoiets van, mijn man mag t beslissen, hij is erbij, maar dan zadel je m wel op met allerlei twijfels, denk ik. Ik wil eigenlijk gecremeerd worden, maar mijn man begraven en dat vind ik ook zo ongezellig (slaat nergens op, weet ik).. Geen koffie met cake jakkes.., liever een wijntje met bitterballen, als t budget t toelaat,  niet van die zwarte kraaien bij mijn kist, de goedkoopste kist, en veel bloemen.

Het enige wat ik weet is dat mijn man gecremeert wilt worden en ik begraven....dat zei ik altijd tenminste maar nu ik wat ouder ben maakt het me eigenlijk helemaal geen bal uit, in ieder geval niet teveel poespas...geen dure kist.....bloemen zet je maar in je huis neer, doodzonde als dat staat te verleppen en niemand ziet het.

Hebben jullie laatste drekwerk gekeken?......kreeg je een kijkje in een crematorium, kon je zien hoe het eraan toe gaat allemaal......dat bracht bij ons wel het gesprek op 'wat willen we?'.......maar ik weet het gewoon niet.....1 ding is zeker....ze laten me heus niet staat
Misschien moet mijn man samen met de kids maar beslissen mocht het ooit zover komen.

ik vind de dood iets afschuwelijks om over na te denken. Ik weet dat we ooit allemaal aan de beurt komen en door mijn werk heb ik ook al meedere keren mogen ervaren dat het niets akeligs hoeft te zijn, maar het idee. Begraven vind ik eng, zo onder de grond.. cremeren vind ik akelig, zo met dat vuur.. en no way dat ik mijn lichaam aan de wetenschap zou geven....Dan gaan ze snijden   ahhhhh .
Wij zijn hier overeen gekomen om dan toch cremeren, zowel mijn man als ik en verder nog geen idee

Quote mama van drie:

Het enige wat ik weet is dat mijn man gecremeert wilt worden en ik begraven....dat zei ik altijd tenminste maar nu ik wat ouder ben maakt het me eigenlijk helemaal geen bal uit, in ieder geval niet teveel poespas...geen dure kist.....bloemen zet je maar in je huis neer, doodzonde als dat staat te verleppen en niemand ziet het. Hebben jullie laatste drekwerk gekeken?......kreeg je een kijkje in een crematorium, kon je zien hoe het eraan toe gaat allemaal......dat bracht bij ons wel het gesprek op 'wat willen we?'.......maar ik weet het gewoon niet.....1 ding is zeker....ze laten me heus niet staat Misschien moet mijn man samen met de kids maar beslissen mocht het ooit zover komen.

Bij ons in de buurt geeft het crematorium wel eens een open dag en dan mag je ook overal kijken. Noem het raar, maar ik vind het een heel mooi vak: begrafenisondernemer. Althas, het regelwerk daarvan als je begrijpt wat ik bedoel. Diegene die bij de mensen thuis komt om de boel te bespreken.
Ben toen met een collega naar die open dag geweest, het was echt reuze interessant. Ook haakten er mensen halverwege de uitleg af haha. Mijn collega wist daarna zeker dat ze alleen nog maar begraven wil worden. Ik blijf bij cremeren. Heb wel muziek opgeschreven en ben van plan binnenkort nog meer "wensen" op papier te zetten. Mijn vriend wil er nooit over praten. Zo irritant vind ik dat. Maar ja....

Het is inderdaad heel belangrijk erover na te denken wat ik wil. Dit topic heeft me aan het denken gezet en ik ga de dingen op een rij zetten. Toevallig las ik ook in een tijdschrift een verhaal over iemand die dit ook heeft gedaan. 

Sis.. kippevel meid 

Ook voor alle anderen 

Mamsie, wat een mooi lied! Je hebt me aan het huilen gekregen. 

Quote Eefje:

Oh en over muziek gesproken, bij mijn broer was lied nummer 1 Voodoo People van the Prodigy. Nummer 2 See you at the crossroads van Bone Thugs 'n Harmony (rap). Niet bepaald standaard deuntjes in een crematorium . Maar het droeg wel uit wie hij was en waar hij van hield. De vrouw van de Dela gaf ons bij he bespreken van de uitvaart een boekje met de liedjes die ze bij het crematorium hebben. Gaf ik haar meteen weer terug, ik wist zeker dat zijn muziek er niet in stond, haha! Ik denk nog steeds dat hij tussen de wolken heeft zitten lachen toen de hele zaal dreunde. We zijn trouwens wel geëindigd met Human Nature van Michael Jackson. Wat rustiger.

crossroads staat bij mij ook op mn lijstje. lean on me ook.

Quote Sismvnick&demi:

Ja ik heb echt alles op papier moeten zetten.. Zelfs afscheidsbrieven voor de kinderen geschreven.. Bij Demi stond er alleen maar, je bent zo lief, maar verder kan ik je niks vertellen, je bent pas 16 dagen oud, ik ken je nog helemaal niet.

Zo dit komt even goed binnen

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Ik wil gecremeerd worden en dan kan mijn as  verdeelt worden in sieraden zodat mijn dochters en evt. mijn man als die dan nog leeft altijd een stukje van mij bij hun kunnen dragen als ze dat willen. Mijn man denkt er hetzelfde over.

---

Soms moet je vergeten wat je voelt en onthouden wat je waard bent!

Ja ik weet het niet wat ik wil het maakt me eigenlijk niks uit. Ik denk dat ik begraven wil worden zodat mijn kindjes ergens heen kunnen als ze naar hun mama willen.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Nou Corine, crossroads heeft nogal wat voeten in de aarde gehad.

Je moet de muziek (die niet in het boekje staat) origineel aanleveren. Dus niet op een gebrande cd of een mp3. Ik dacht dat mijn broer die cd wel zou hebben, niet dus...Probeer maar eens aan een originele cd van Bone Thugs 'n Harmony te komen in de stad... Mooi niet. En we hadden maar heel kort de tijd (donderdagochtend uitvaart bespreken, vrijdag voor 3 uur muziek aanleveren i.v.m. weekend en de uitvaart op maandag), dus dat was erg stressen. Want dit nummer MOEST gespeeld worden bij de uitvaart.

Godzijdank had een neef van mij hem origineel op cd. Had ik kunnen weten, mijn broer en hij waren goede vrienden en hielden van dezelfde muziek. Wat een opluchting! Ik had het mezelf niet kunnen vergeven als ik dat lied niet voor hem had kunnen regelen. 

Mij maakt het echt helemaal niks uit hoe mijn begrafenis eruit ziet. Ik ga ervan uit dat mijn familie dit precies op gevoel kan, op de manier dat ik het mooi had gevonden. Ik ben er toch niet meer dan dus het maakt mij niet uit.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Quote joltje:

ik vind de dood iets afschuwelijks om over na te denken. Ik weet dat we ooit allemaal aan de beurt komen en door mijn werk heb ik ook al meedere keren mogen ervaren dat het niets akeligs hoeft te zijn, maar het idee. Begraven vind ik eng, zo onder de grond.. cremeren vind ik akelig, zo met dat vuur.. en no way dat ik mijn lichaam aan de wetenschap zou geven....Dan gaan ze snijden   ahhhhh . Wij zijn hier overeen gekomen om dan toch cremeren, zowel mijn man als ik en verder nog geen idee

Ik heb ergens gelezen dat ze nu experimenteren met vriesdrogen, misschien daarop wachten dan?

Quote Nina_mv_Owen_en_Quinn:

Ik ga ervan uit dat mijn familie dit precies op gevoel kan, op de manier dat ik het mooi had gevonden. Ik ben er toch niet meer dan dus het maakt mij niet uit.

Je zou het je geliefden anders wel makkelijker kunnen maken door dingen op papier te zetten, op gevoel werken terwijl je gevoel zo in de war is, zo beneveld door verdriet is niet gemakkelijk. Hoewel mijn broer en ik denken dat we het toch goed hebben aangepakt bij onze moeder, twijfelden we soms toch... Het enige dat we 100% zeker wisten is welke tekst ze wilde op haar bidprentje, die had ze jaren geleden al eens uit de krant geknipt en bewaard.

Mijn man wil gecremeerd worden, geen poespas, en in besloten kring.
En echt besloten kring....
Ik ben er zelf nog niet over uit....heb heel lang gezegd geef mij maar aan de wetenschap.
Toen ben ik daar veel over gaan lezen en ben daar over gaan twijfelen.
Begraven wil ik niet...dus cremeren. Muziek...nee hoeft ook niet.
Simpel, hoef ook geen toespraken.

Mijn man moet geregeld voor zijn werk naar het buitenland, dus ja we praten er wel over.