Mama-life
| Even Zo schreef op: 15-04-2013 19:59:38 |
Tja, de titel zegt het al een beetje.... Volgens mij ben ik overspannen aan het worden en ik weet niet zo goed wat te doen. Ik ben een moeder van 2 kinderen. De oudste heeft ASS - ADHD en gilles de latourette, al met al een meisje met een gebruiksaanwijzing. Ik werk 32 uur in de week, onregelmatig en momenteel kan ik alleen maar huilen. Ik ben moe, voel mij opgejaagd. Als ik in de ochtend wakker word zie ik al tegen de dag op. Mijn bloeddruk is hoog ( 160 - 100) heb last van hartkloppingen. Thuis ben ik snauwerig, wat ik van nature helemaal niet ben. Ik ga naar mijn werk, doe mijn ding zeg maar. Hou mijn masker goed op, lach, ben vriendelijk. Maar ondertussen denk ik alleen maar dat ik dingen niet goed doe, hoe moe ik ben. Ben onzeker over mijn eigen ik, of mensen mij wel aardig vinden of ik het wel goed doe en ga maar door. Heb vanavnd tegen mijn man gezegd, dat het niet zo goed met mij gaat. Dat ik eigenlijk best wel ongelukkig ben. Niet met hem, ik ben dol op mijn man ook op mijn kinderen. Maar ik ben zo moe. Als niemand mij ziet, dan lig ik het liefst op bed en slaap. Das toch niet goed........ Wie herkent dit en hoe heb je het opgelost? Voel mij zo moe, intens moe. Ziek melden wil ik eigenlijk niet, weer ook niet of dat gaat helpen. Maar er moet wel iets gebeuren.... Flinke schop onder mijn kont heb ik nodig! |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 18-04-2013 09:18:39 |
Wat goed van je!!  Je voelt zelf wel aan wat je wel en niet kan en wil. Ik zou wel proberen om bijvoorbeeld even lekker te gaan wandelen, even eruit. Das wel goed voor een mens denk ik. Komt goed meis, nu je de 1ste stap hebt gezet!!   |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 18-04-2013 09:27:45 |
Dat is het ook Boterbloem, bang om nutteloos te zijn. Ik hoor toch de basis nog wel te kunnen doen.
Al geef ik toe mijn huishouding is een rotzooi! Mijn man is een schat en zei al, je hoeft niets vandaag. Ik ben morgen vrij en dan ruim ik alles op. Wil je dan wat helpen dan is het goed, wil je dat niet ook prima. Maar ik heb heel sterk het idee dat ik iets moet. Ik moet toch de basis nog wel kunnen? Ik geef eerlijk toe dat als ik late diensten had de laatste maanden, die duren van half vier tot half twaalf. Dat ik vaak de kinderen naar school bracht en dan mijn bed weer inkroop omdat ik zo moe was. kwam er dan weer uit om naar mijn werk te gaan. Als ik dan 4 of late diensten in de week had was ik echt af. Mijn huishouding is voor mijn begrippen dan ook echt een zooi, niets voor mij. Wil nu de puf die ik heb besteden aan mijn man en kinderen eigenlijk. Heb de laatste maanden zo'n kort lontje tegen ze gehad. maar goed.. ik kijk... lig nu in ieder geval in bed, maar wil mij niet gaan aanwennen om dat overdag teveel te doen. Lijkt ij ook niet goed, toch? Speelde net een spelletje op facebook en dan voel ik mij schuldig. Wat als collega's dat zien. die zullen dan ook wel denken, jaja niet aan het werk. Lekker lui thuis spelletjes spelen en wij hier het werk doen |
| Quote |
| Liefje schreef op: 18-04-2013 09:33:25 |
Oh je moet even schijt hebben aan wat anderen denken omdat je overspannen bent betekend het niet dat
je dus ook geen ontspanning mag zoeken. Dit moet juist! Over het bv hele dagen in bed liggen zal ik ook niet doen ik vind dat het heel belangrijk is je s ochtens gewoon aan te kleden en als je dan gaat slapen kan dit alsnog wel in bed of op de bank. Verder hoef je dus niks want je man heeft al aangegeven het op te zullen pakken. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 18-04-2013 09:34:21 |
Mijn man had een burn out en werd aangeraden in het begin te slapen en te slapen, gewoon wat hij
nodig had. Tevens werd hem aangeraden elke dag minimaal een half uur te lopen, hoofd leeg maken door
gewoon te bewegen. En verder alleen doen waar hij zin in had. Dus hij keek tv en was wat een het
darten en sliep het grootste gedeelte van de dag. Heb hem nooit als nutteloos ervaren. Je ziet aan de houding van je man al wel dat hij ziet hoe
belangrijk het is. Heel eerlijk? Ik denk dat je er goed aan doet naar hem te luisteren. Vandaag
niets doen, hem morgen zijn gang laten gaan en mocht je zin hebben (niet dat je je verlicht voelt of
je nuttig wilt voelen, ZIN) dan help je even mee. Draai het eens om? Je ziet je man strijden, worstelen met zichzelf. Zou je het niet heerlijk
vinden voor hem te zorgen? Hem te ontlasten? Dat is een relatie hebben, dat is houden van, dat is
het huwelijk/ samenwonen. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 18-04-2013 09:36:05 |
Oh en over spelletjes doen, nu heeft mijn man een beroep waar veel burn outs en overspannenheid
voorkomt dus er is veel begrip. Daarbij moet je daar lak aan hebben. Als spelletjes spelen jou
ontspant doe je dat omdat het straks je gezin ten goede gaat komen. Dus laat de mening van anderen los en laat je man lekker voor je zorgen! |
| Quote |
| Beibi schreef op: 18-04-2013 09:44:38 |
Meid je moet nu juist even helemaal niets!!! Dat zit in je, zeker als je in de zorg werkt,
tenminste, dat is heel herkenbaar. Probeer even toe te geven aan je gevoel van rust willen, doe waar je zin in hebt, en inderdaad, ga wel even lekker naar buiten. Je man wil je helpen, laat hem dat nu ook even doen, dat is nu nodig. Dit heb jij nu even nodig om bij te tanken, zodat je weer aan jezelf toe komt. Want dat vergeet jij vast ook heel vaak als ik alles zo lees: jij bent ook belangrijk en niet alleen de rest om je heen. Succes!!! |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 19-04-2013 10:06:02 |
Bedankt meiden voor alle goede adviezen en lieve woorden. Vandaag is mijn man thuis. Ik lig met een boek in bed ( waar ik niet in lees) en hij doet van alles en niets. Ik ga nu liggen piekeren over het gesprek waar ik maandag heen moet. Ben bang dat ze verwachten dat ik na een weekje wel weer aan het werk ga of gaan pushen dan ik een tijdsbestek ga geven en gaan vragen waarom ik toch niet eerder aan de bel heb getrokken. Vind het maar moeilijk allemaal. Vanmorgen wel de kinderen geholpen met aankleden enzo. Maar het is net of het erger is dan vorige week. Moet echt nadenken wat ik aan het doen ben, terwijl normaal kids aankleden iets is wat ik er tussendoor bij doe. Achja, hoort erbij volgens mijn man. Ga nu even liggen lezen en dan later lekker even in de zin zitten. Het is hier mooi weer. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 19-04-2013 10:36:17 |
Kan je man niet mee naar het gesprek? Ik ben wel eens meegeweest omdat mijn man ook zo twijfelde
van: ik weet niet wat, wat nou als dit enzovoort. Je kunt gewoon moeilijk beslissen nu. Hij ziet hoe
je veranderd bent en kan hierin voor je opkomen. Vraag het hem gewoon eens. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 19-04-2013 17:12:24 |
Mijn man brengt mij naar het gesprek, maar gaat niet mee naar binnen. Wij hebben nl dezelfde
werkgever. We willen proberen werk en prive gescheiden te houden. Ik doe een combinatie van werken en leren wat het nog wel ingewikkeld maakt. Ik maak mij zorgen over de consequenties van dit alles. Vraag mij af of ik nog wel naar school zal gaan. Dat wil ik eigenlijk wel, maar geen idee. Vandaag alleen maar in bed gelegen en ik voel mij mega schuldig. Maar ik ben te moe om op te zijn. Heb het wel geprobeert, de strijk gepakt, 4 dingen gestreken en de hele wereld ging draaien. Toch maar weer in bed gaan liggen en heb 2 uur geslapen. Ik hoop als ik het gesprek maandag gehad te hebben ik iets rustiger van binnen word. Jaag mijzelf enorm op. Ben er van bewust, maar het is zo moeilijk om het onder controle te houden. zucht |
| Quote |
| Irma Mv T En B schreef op: 19-04-2013 18:38:58 |
| |
| Quote |
| Gast schreef op: 28-10-2014 17:05:17 |
Ik kom hier nu terecht omdat ik dezelfde klachten heb en vraag me nu echt af hoe het nu gaat? Of te
wel komt het goed? |
| Quote |
