Hulp nodig bijzonder kindje

Waar werk je?

Algemeen gezien zou je kunnen gaan voor een slecht nieuws gesprek. Kort de boodschap brengen dat je zorgen hebt over de ontwikkeling en concreet benoemen waarom. Dit alles vrij kort.
Vervolgens toon je begrip en is er vooral ruimte voor emotie.
Voor verdere acties maak je een vervolgafspraak. 

Maar tegelijk dat ik dit schrijf vind ik het lastig omdat ik niet weet wat voor werk je doet en de verdere achtergrond van zowel jou als de familie. 

Ik weet niet welk werk je doet, maar het lijkt me iets van kinderopvang of kleuterklas? 

Het lijkt me zinvol om te bespreken met de ouders hoe ze dit zelf zien. En als zij daarmee instemmen een goede pedagoog in de arm nemen. Als dit kind echt 'iets' heeft, dan is het beter dat het op de juiste manier en op het juiste niveau benaderd en begeleidt wordt. 
Het is heel leuk en uitdagend om zelf een programma op te starten, maar mijn ervaring is dat je meer bereikt als je een juiste diagnostiek hebt en de juiste handvatten krijgt van een pedagoog of orthopedagoog. 

Zowieso is het goed om te bespreken wat je ziet en wat de verschillen zijn met andere kinderen. Wie weet vinden de ouders dit ook en is het een drempel voor ze om daarbij hulp te gaan zoeken. 
Een open gesprek is dan heel fijn. 
Maar de begeleiding zou ik dan liever in één keer goed doen in overleg met deskundigen.  Maar dat is mijn mening en mijn ervaring hoor  

Ik heb zelf veel werkervaring met bijzondere kinderen, ook veel gesprekken daarover gevoerd, maar veelal multidisciplinair, dus met meerdere betrokkenen. (ouders, pedagoog, psycholoog, arts enz) Maar ook veel met ouders en familie alleen. 
En zit het kind op een kinderdagverblijf of peuterspeelzaal, dan is het helemaal aan de ouders om te besluiten wat ze er mee willen, en of ze er iets mee willen. 
Maar zit het kind op een medisch kinderdagverblijf of woont het in een beschermde woonvorm, dan heb je een heel team om je heen staan. 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Het is ook lastig ja... je mag immers als begeleider geen oordeel vellen (of diagnose denken, verdenken of uitspreken) omdat het niet je functie is om dat te doen. Je mag echter wel signaleren en dit overleggen met je leidinggevende of of de ouders. 
heb je een leidinggevende? Is die ook bij het gesprek aanwezig? Als begeleider kun je het meestal wel overdragen dan. 

Hebben jullie binnen de organisatie niet een pedagoog die je in de arm kunt nemen? Anders kun je de ouders doorverwijzen naar het consultatiebureau, zij kunnen ze in contact brengen met de juiste mensen.
En mochten ze dit niet willen, dan kun je ze altijd verwijzen naar de huisarts, die ze een verwijzing naar een kinderarts kan geven. Dan worden ze van daaruit verder begeleidt en het kind onderzocht. 


 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Ik vind het wel lastig dat je hier zo uitgebreid schrijft wat er aan de hand is, lijkt mij voor betrokkenen makkelijk te herkennen. Je had het  beter wat algemener kunnen houden, niet over die gladde handjes enzo...

je zou ouders door kunnen verwijzen naar integrale vroeghulp, waar breed naar het kind gekeken wordt. Een andere weg is via de huisarts naar de kinderarts. Is er bij jullie geen protocol voor dat soort dingen?

Wat ik mij afvraag is of je in die 3,5 jaar het gevoel al had?
En is dat zo, waarom heb je dan idd niet iets eerder gezegt?.
 Ik maak dat op uit je zin " Zelf heb ik altijf al een byzonder gevoel bij hem, dat er iets niet klopt, maar goed , daar kan ik nu niet meer mee aankomen, na 3,5 jaar.'
Ik snap jouw punt wel wat je in je verhaal schrijft, maar dat snap ik gewoon niet.
Ik zou hun doorverwiujzen, naar iemand die er iets mee kan doen,of kijken of iemand dat jongetje misschien bij jullie opvang kan observeren. 

herkenbaar, zulke gesprekken voer ik vaker op mijn werk, ook KDV.

Ik denk dat je het algemeen moet houden en aangeven dat wat je ziet opvallend gedrag is met wat voorbeelden.
Dat je je zorgen maakt dat hij naar school gaat binnenkort en of hij zich staande kan houden.
Praat over je zorgen rondom het kind en of het een optie is dat jullie hem eens laten observeren.

Belangrijkste is dat ouders dezelfde zorg delen. Zo ja: dan kun je verder gaan en ze doorverwijzen of zelf een orthopedagoog inschakelen.
Delen ouders de zorg niet....dan kun je helemaal NIKS als KDV zijnde....

Voor mij ook herkenbaar wat werk betreft. Ik werk op een psz. Maar dan is 3,5 jaar wel laat om hier nog mee aan te komen. Bij ons komen de kinderen van twee jaar en drie maanden tot vier jaar. Opvallende dingen worden wel voor de drie jaar besproken, dan heb je nog ruim een jaar totdat ze naar de basisschool gaan. 

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!

Ik zou enkel melden dat je je zorgen maakt. Jou zorgen duidelijk op papier zetten en ouders doorverwijzen naar het CB. Ik denk dat je verder weinig tot niets kan doen. Wellicht dat je nog eens kunt bellen met een GGD om advies in te winnen hoe je het gesprek kan aanpakken. GGD zal trouwens geen info over het kind verstrekken maar kan je wellicht wel tips geven of info opsturen. Daarnaast zou ik het gesprek niet alleen aangaan. Als je samen met een collega bent kun je elkaar onderbouwen en bevestigen. 

als het goed is is er voor bijzondere kinderen een heel protocol wat je kan volgen en leidinggevende helpt die je niet?

Quote mo27:

als het goed is is er voor bijzondere kinderen een heel protocol wat je kan volgen en leidinggevende helpt die je niet?

precies.
plan van aanpak, nav het welbevinden.
is er helemaal niks van het kindje de afgelopen jaren?
als er ook maar een PM' er is met onderbuikgevoel moeten wij hiermee al aan de gang

wij hebben ook veel overleg met het opvoedbureau.

het belangrijkste is hoe de ouders erin staan.
vaak is het met veel ouders dan dat ze niet mee willen werken en hun kop in het zand steken.....
dan wordt het moeilijker, maar als je voor je zelf weet dat je alles hebt gedaan, pakt juf op school het vast snel op (dat vind ik altijd een troost voor mezelf)

het klinkt of je onze zoon beschrijft die heeft dit net zo, die heeft a.s.s en adhd met een motoriesche achterstand.
hij zal binnenkort naar een speciale school gaan hij is ook nog maar vier jaar.
de psz heeft het ondekt door dezelfde symtomen die jij omschrijft....

veel succes met je gesprek...

---

mama van Twan* Dylan en Kevin en Dean

"A diagnosis of autism is not the end of the world........It's the beginning of a whole new world!

Ik zou ook gaan voor de slecht nieuws gesprek manier.
Wat ik niet begrijp is dat je hier advies vraagt. Je werkt bij een organisatie en die hebben daar allerlei manieren en plannen voor. Als jij het niet weet is er toch een leidinggevende of ervaren collega die jou daar in begeleid ?

Het lijkt mij ook dat er hiervoor beleid is bij een kdv. Bij de kdv's die ik ken zijn ook gedragskundigen in dienst, zij het heel minimaal. Maar in dit geval zou je misschien iemand in kunnen schakelen voor consultatie. Ik vind niet dat jij dit als medewerker helemaal alleen moet doen.
Ik vind dan ook niet dat jij nu met voorstellen moet komen. Dat zou je kunnen doen als je weet wat er speelt en dat niet teveel afwijkt van een normale ontwikkeling. Je kunt wél voorstellen om hier iemand naar te laten kijken die daarvoor geschikt is.

Nou jullie zijn wel erg optimistisch over wat een kdv allemaal heeft. 
Sinds er fusies bij ons kdv hebben plaatsgevonden is de structuur, het beleid en ondersteuning naar de groepen een tijdje echt naadje geweest. De organisatie heeft echt geen speciale medewerker in dienst. En alles wordt met zo weinig mogelijk overhead gedaan. Volgens mij is er ook geen direct contact over kindjes met het opvoedbureau oid.

Hier met mondjesmaat dat er welbevindingsgesprekken zijn, dan weer volgens de ene observatielijst en dan weer een andere, structuur zit er niet zo in. Vanuit ouders trouwens is er ook niet altijd belangstelling voor.

Gelukkig is de groepsleiding ervaren en gebeuren op de groepen de goede dingen, met goede terugkoppeling bij het ophalen. Daarom zijn veel ouders nog positief over het kdv en de BSO, maar niet omdat de organisatie erachter het nu zo geweldig doet.

Beetje off topic - maar kan me goed voorstellen dat het lastig is om afwijkende signalen als medewerker op een groep aan te geven. Ik probeer altijd als ouder die opening te geven, door ook negatief gedrag van mijn kind te benoemen bij het wegbrengne en hun terugkoppelingen te erkennen. Hier een peutertje die regelmatig uithaalt en duwt - en de grenzen flink aan het opzoeken is. Ik heb er dan ook echt geen problemen mee dat ze apart gezet wordt of even in de box moet ter bescherming van de andere kindjes. Maar sommige ouders laten zelf te veel toe en kunnen het hier erg mee oneens zijn. Je moet daar maar mee om kunnen gaan als PM-er.

Sterkte met je gesprek.

Quote mam van twee:

Nou jullie zijn wel erg optimistisch over wat een kdv allemaal heeft.  Sinds er fusies bij ons kdv hebben plaatsgevonden is de structuur, het beleid en ondersteuning naar de groepen een tijdje echt naadje geweest. De organisatie heeft echt geen speciale medewerker in dienst. En alles wordt met zo weinig mogelijk overhead gedaan. Volgens mij is er ook geen direct contact over kindjes met het opvoedbureau oid. Hier met mondjesmaat dat er welbevindingsgesprekken zijn, dan weer volgens de ene observatielijst en dan weer een andere, structuur zit er niet zo in. Vanuit ouders trouwens is er ook niet altijd belangstelling voor

welbevinden is verplicht!! de protocollen zijn verplicht!

heeft niks met optimisme te maken, maar met de regels van de overheid
bestond het maar niet allemaal , zouden we meer tijd met de kinderen kunnen doorbrengen
elke scheet die je als leidster laat moet je vastleggen voor als er controle GGD komt.
wij vallen onder een grote organisatie en alles is in huis qua hulp pedagogische ondersteuning etc.

als het KDV gecertificeerd is moet dat zelfs allemaal beschreven staan!

vraag me af of TO het protocol kent en naleeft of dat je gewoon nerveus bent voor dat gesprek.
dat is ook niet makkelijk, maar jij hebt meer ervaring dan de ouders, vergeet dat niet

Nou, ik bedoel het niet optimistisch hoor. Maar ik vind het vreemd dat je dit soort vragen op het internet moet stellen omdat je blijkbaar dat op je werk niet kunt doen. Als het mijn kind betrof zou ik dat als ouder niet zo prettig vinden en ik begrijp dat TO het juist goed bedoeld hoor.

Ik herken mijn zoon wel een beetje in het verhaal van TO
(niet dat hij het kind in dit verhaal is want hij is intussen 10 )
maar ik vind het net super dat je alles zo probeert uit te zoeken om de ouders te helpen.
Hadden ze dat voor mij maar gedaan denk ik dan.
Maar wat er hier wordt gezegd bevat ook wel waarheid, je hoort eigenlijk te kunnen vertrouwen op de mensen rondom je als je werkt op een kdv.
Zelfs als je in een positie zou staan waarin je niet gesteund wordt door je leidinggevende dan zou je nog ergens moeten kunnen aankloppen waar je dan je standpunt kan verduidelijken.
Kijk eens rondom je heen en zoek daar naar meer hulp om het kind te kunnen dingen bijleren.
Je staat daar niet alleen in. Maar ik blijf het toejuichen want je bent duidelijk gedreven in je werk.

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Nou gelukkig hoef je het niet helemaal alleen te doen. Ik denk dat het goed is om te vertellen wat jullie zien, maar een plan van aanpak te laten bij deskundigen. Logopedie kan daar een voorbeeld van zijn, maar ook verder onderzoek naar de oorzaak kan een advies zijn.
Dit zijn idd niet altijd makkelijke gesprekken. Ik voer dit soort gesprekken wel vaker. Als je het heel spannend vindt, zou ik je adviseren om te benoemen dat dit voor jou ook niet makkelijk is. Het geeft iets van je betrokkenheid aan en waarschijnlijk merken ze toch wat spanning op. Bespreek ook even vooraf met je leidinggevende wie wat zegt, zodat duidelijk is wat jou aandeel zal zijn.
Draai er niet omheen, geef feitelijk aan wat je ziet en toon dan begrip voor de emoties van ouders. Mogelijk weten zij het ook en geeft het bevestiging, mogelijk zitten ze in de ontkenning. Geef dan ruimte aan om aan het idee te wennen en laat ze weten dat je er bent voor als ze nog vragen hebben. Geef ook gewoon eerlijk aan als je het ook niet weet, maar kijk wel of je de mogelijkheid hebt om het samen met ze uit te zoeken. 

Quote Ff Ano:

[...] Maar denk je dat we het over hetzelfde kindje hebben? Of is het meer dat je wat ik schrijf herken? Het was niet mijn bedoeling om het geslacht te noemen ivm mogelijke herkenning en omdat het geslacht er naar mijn idee niet toe doet. Ik ben benieuwd naar je reactie

Wees gerust, ik weet zeker dat we het niet over het zelfde kindje hebben...Het kindje waar ik het over heb is ouder, zit al op school en doet het daar gelukkig goed. De chromosoomafwijking die ik bedoel komt alleen bij jongetjes voor en wat je schreef (je verhaal, de kenmerken) komt me bekend voor.

heel eerlijk,ik schrik hier best wel van.

Dan ga je een gesprek aan over dit bijzondere kindje met de ouders. Je leidinggevende zit erbij. En er is nooit gesproken om een dan protocol na te slaan. En uit jou verhaal heb ik ook het idee dat er helemaal geen observaties zijn over dit kindje? Die je het hele jaar bijhoudt.Zelf je leidinggevende heeft het dus niet over een protocol gehad?ze had dan kunnen zeggen tegen jou dat er een protocol is en hadden jullie eventueel samen naar kunnen kijken. Ook als je al lang in de kdv werkt moet je ook van alle protocollen afweten! Ook al heb je ze nooit nodig.

Vooral in deze tijd moet je laten zien dat je kwaliteit levert. En hier schrik ik van dat het zo gaat.....

Ik werk ook op een kdv. Bij ons hebben we een protocol signaleren. Dit laat duidelijk de stappen zien die je moet ondernemen bij een kindje met opvallend gedrag.
Het belangrijkste zijn de observaties, die je vast hebt gelegd op papier. En de gesprekken met ouders.
Aan de hand van de opservaties en gesprekken maak je een plan van aanpak. wat zou je op het KDV zelf kunne doen om het opvallende gedrag te veranderen, heb je misschien hulp van buitenaf nodig. Schakel eht consulatie buro in. Zij weten vaak de wegen te bewandelen die nodig zijn.
Ook kun je een beroep doen op de gemeente, zij hebben vaak een systeem waarbij kinderen met opvallend gedrag in beeld worden gebracht. Het is een multi-disciplinair overleg met scholen, peuterspeelzalen en kinderdagverblijven. Ook schuift bureau jeugdzorg vaak aan.
Ga eens na welke instanties er binnen jou gemeente zijn waarbij hulp wordt geboden bij ontwikkelingsproblemen, denk aan VTO team.

Hoop dat ik je enigzins geholpen hebt.
Succes met het gesprek.
Denk eraan dat je ouders en kind alleen maar wilt helpen.