Mama-life
| Satekroket schreef op: 29-12-2011 12:36:51 |
Hebben jullie dat ook? Dat je bang bent, dat er iets met de kinderen gebeurd? Ik denk zo vaak aan al die moeders die hun kinderen verloren door een ongeluk en hoe het nu gaat met die vrouwen. Zoals in Galtür in 1999 die lawine waar van 2 gezinnen de mannen en de kinderen stierven. De moeders gingen alleen naar huis. Zijn die ooit weer gelukkig geworden? De nederlandse familie die na de tsunami in Thailand hun 9 maanden oude baby niet meer vonden en zonder haar naar Nederland terug gingen. De moeder uit Utrecht die voor haar ogen haar kinderen zag verdrinken. De moeder die afgelopen maandag stond te wachten op de skipiste waar haar man en zoontje van 5 naar beneden aan het skieen waren. Man en zoontje kwamen onder het pistenprepareermobiel en zoontje was dood, man zwaar gewond. De moeder die deze week op Rügen aan het wandelen was met haar twee dochters. Een groot rotsblok viel naar beneden en het meisje van 10 hebben ze nu nog steeds niet gevonden..... Ik kan om deze dingen zo verdrietig zijn. En ook zo bang. Wat als er ooit zoiets gebeurd? Kan je dan nog leven? Ik kan hier echt helemaal naar door worden. Mijn man zegt dan "hou toch op...je denkt teveel aan deze dingen" Tja...er ís ook niemand mee geholpen dat ik eraan denk. Hebben jullie dit ook? Eigenlijk wil ik soms de krant niet inkijken. Mijn dag is soms verpest. Het leven kan toch zo hard zijn voor sommige mensen. |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 29-12-2011 12:41:34 |
Herkenbaar hoor! Heb er zelf ook best last van,vooral als ik zulke dingen lees in de krant of als ik zulke dinhen op het nieuws zie. Denk dan vaak zover door dat ik het gevoel al heb dat het me net zelf is overkomen brrr! Gelukkig zegt mn vriend dan wel hetzelfde als jouw man en laat ik het rusten. Denk dat iedere moeder/vader wel bang is dat hun kindere wat overkomt dat is wel normaal.Alleen te ver doordenken is niet zo goed. |
| Quote |
| Lente-marjolein schreef op: 29-12-2011 12:52:08 |
4 jaar terug gebeurde het ongeluk waarbij een vader en dochter in Oostenrijk omkwamen. Ik was net
bevallen, was er ziek van en toen kwam na 2 uur een telefoontje dat het bekenden waren... vréselijk. Ik herken je gevoelens en ik zet die gevoelens gewoon maar uit, anders heb ik geen leven meer. Volgende week gaan we vliegen en verstandelijk weet ik dat het goed gaat, maar soms... het zou zou zonde zijn als we er niet meer zijn. gewoon doorgaan en geweldig genieten van al het moois om ons heen. |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 29-12-2011 12:54:14 |
Altijd. Probeer er echt aan te werken om het niet te doen. Ik kan ook niet tegen deze berichten hoor. Kijk al geen nieuws meer  |
| Quote |
| Harleysmama schreef op: 29-12-2011 14:47:41 |
Ik lees het en leg het naast me neer, want zou ik er continu aan denken. Heb ik geen leven meer en
mijn zoon ook niet. Het is erg dat zulke dingen gebeuren, maar ja we kunnen er niks aan doen. En
hopen dat het nooit jezelf overkomt. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 29-12-2011 16:02:36 |
Het heten natuurlijk niet voor niets ongelukken! Ik zou het loslaten, juist als je zo krampachtig
gaat doen, gaan de dingen juist fout! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 29-12-2011 16:19:31 |
Ik heb daar ook altijd wel last van. Probeer het niet te doen, maar dat lukt dus echt niet. Ook altijd blij als manlief weer veilig en wel binnen komt lopen 's avonds na een dag op de weg. Er gebeuren zoveel ongelukken! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 29-12-2011 16:21:13 | ||
Hè bah... Moet er niet aan denken. Dan heb ik 4 kids bij die zich niet zouden kunnen redden en 2 misschien. Dat lijkt me echt 1 van de engste dingen! | ||
| Quote |
| Ivy schreef op: 29-12-2011 17:13:45 | ||
Wat voor stoeltjes heb jij? Kunnen de kinderen die riempjes dan niet zelf opentrekken? Ik rijd ook om om niet langs water te moeten, maar moet wel steeds over het viaduct/kanaal hier. | ||
| Quote |
| Dano schreef op: 30-12-2011 12:42:51 |
ik heb dat wel, maar denk er inderdaad niet te veel over na. ben ook altijd bang dat mij man niet meer thuiskomt na een ongeluk... was vanmorgen bij de zwemles van sam , en er zat een man met een dochtertje van 2 denk ik op zijn schoot, ook te wachten op zijn oudste die aan het zwemmen was. die klein ging spelen, hij staat op loopt 5 passen en zakte zo neer, voor mij ogen. schrok mij rot. iedereen er om heen. hij kwam even niet meer bij, ambulance gebelt, toen kwam hij een beetje bij. zag er uit, helemaal grijs, een dikke knie van de val. gelukkig was er iemand die ze vaag kende dus die ving de kinderen op. brrrrrr. hij is meegegaan met de ambulance omdat ze zijn kleur niet vertrouwde.naar he, ben ik ook bang voor als ik ergens ben met de kids. straks gebeurt er wat met mij, die kids dan! |
| Quote |
| Lente-marjolein schreef op: 30-12-2011 14:06:50 | ||
Nare ervaring is dat! Bij mijn vader gebeurde ongeveer hetzelfde tijdens het afzwemmen van mijn dochter. Hij zat op zijn hurken, stond op en viel zo om. Ik dacht echt dat hij doodging en ik bedacht me op dat moment ook dat dat niet het goede moment zou zijn  Gelukkig was
het slechts een flauwte. Echt hééééél naar!Hoop dat het met de betreffende man ook weer goed gaat! | ||
| Quote |
| Iniemaxi schreef op: 05-01-2012 20:55:08 |
Ja, ik herken dat gevoel... Vréselijk  Als ik zulke dingen lees/hoor besef ik me des te meer hoe kwetsbaar de kinderen zijn, maar ook hoe kwetsbaar ikzelf ben/mijn man is. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 05-01-2012 21:10:40 |
Vreselijk ja....ik heb er ook moeite mee om het weer naast me neer te leggen. Ik heb het gezien dat de mevrouw pasgeleden in het water raakte met haar 2 jongetjes....het is afschuwelijk, een nachtmerrie! ik ben niet heel erg bang, maar wel allert.... |
| Quote |
| Juulmvjens schreef op: 05-01-2012 21:24:35 |
Ik ben vooral erg bang dat mijn kinderen zonder mij achterblijven. Daar kan ik echt nachtmerries van
hebben. Stimuleert weer wel om gezond(er) te leven. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 08-01-2012 21:26:56 |
Pff, nou hier ook, echt vreselijk. Ook wat jij zegt Juulmvjens, ik ben daar ook zooooo bang voor. Ook omdat m'n dochters vader en ik uit elkaar zijn, hij zit voor onbepaalde tijd in het buitenland. Ik maak me dan druk. Heb superlieve ouders hoor die haar zeker opvangen maar ik kan daar soms 's avonds ook echt van huilen. Toen ze wat kleiner was was het helemaal erg. Ik zorgde er altijd voor dat ik genoeg pakjes drinken in de onderste kastjes had staan, just in case. Wat kan je er nou tegen doen? Stoppen met zorgen maken lukt niet helaas. Zou er graag een pil tegen willen. |
| Quote |
