nieuwe man, te snel of niet?

Ik vind het snel. Of het TE snel is kan ik niet beoordelen. Maar wat wel kan is dat het voor de omgeving nog TE snel is en ik vind wel dat je daar ook rekening mee moet houden. Niet met 'de buren' maar wel met je kinderen!

ja wat is te snel,liefde kan je niet tegen houden.
je kan er wel voorzichtig mee zijn tegen over de kids.
de eerst zelf ,en heeeeel langzaam laten wenen,
eerst als EEN vriend en kijken hoe de kids ermee omgaan
als het goed gaat,kan je langzaam steeds een stukje verder gaan.

maar een andere vraag,want dit gaat waarschijnlijk over je (schoon)moeder.
wat vind jij,vind jij het te snel?

mwa ligt eraan. Of ze die man al eerder kon of nu pas heeft leren kennen.

Mijn moeder is gescheiden, 2x en 2x omdat ze verliefd was geworden op een ander. De laatste keer was 2 jaar geleden, tsja, daar heb ik dan wel moeite mee

Ik denk dat als er al een lang ziekbed is geweest dat er misschien al dat rouwproces al veel eerder is gestart,. Ik denk ook dat tenzij je het gevoel hebt dat er misbruik wordt gemaakt van iemand dat je je met de liefdesperikelen van andere volwassenen niet moet/ mag bemoeien. Of ik de kinderen dat na een jaar kunnen accepteren.. Tja.. Sommige kinderen accepteren het na 10 jaar nog niet dat iemand anders de plek  inneemt die vader heeft gehad. Tijd speelt daar maar matig een rol in vrees in. Rouw, iemand missen en erkennen dat het leven voor de achterblijver doorgaat daar kun je geen tijd aan toewijzen. 

Lees uit de voorgaande berichten dat het om je moeder gaat .

Idd afhankelijk van de voorgeschiedenis. Bij mijn moeder was mijn vader langdurig ziek. Een hoop zorgen voor en veel inleveren van je eigen leven.. (nu is er nog geen andere man, maar had gemogen!)

Hopelijk wordt er wel aan de kinderne gedacht..

Heb het in mijn directe omgeving gezien en achteraf bleek het te snel te zijn, die relatie is stuk gelopen. Maar ik vind het op zich niet perse te snel. Het kan zo lopen en als het goed gaat, dan is dat alleen maar mooi. 

Mijn moeder maakte een eind aan haar leven in augustus 1986 ik was 11 mijn vader hertrouwde in april 87.
Tja wat heet snel...ik vond het toen heel snel, maar het gaat niet alleen om mij of mijn broer, het gaat ook om het geluk van mijn vader!
Mijn vader is heel gelukkig met zijn tweede vrouw, wie ben ik om dat geluk niet te gunnen!

Zeker als alle kinderen uit huis zijn ( dat was bij ons natuurlijk niet zo) waarom zou je het dan tegen gaan, het zegt niets over wat je vader van je moeder vond, het zegt niets over hun relatie, het zegt iets over hoe groot zijn hart nu is!

Als kind wil je toch ook je ouders gelukkig zien???

Tja. denk dat t ook meespeelt wat de man had voordat hij overleed, hebben ze er lang naar toegewerkt, was t plotseling? Nee, een jaar vind ik niet te snel.. Als de kinderen nog klein zijn, dan moet je er wel wat rekening meehouden... Wel fijn voor deze persoon, en naar mijn mening moegten anderen dat ook fijn voor haar vinden, volwassenen bedoel ik dan, je moet jezelf dan even opzij zetten

Ik vind t niet snel, maar ja...ken de verderw situatie niet.

ik denk dat voor rouwen, verwerken, verdriet geen tijd staat.
sommige mensen rouwen ook anders!

als het je moeder betreft bijv...voor je moeder kan het goed voelen en zal ze echt je vader nooit vergeten maar gaat wel een leven leven.
voor een dochter kan het wellicht snel zijn omdat je het rouwproces anders ervaart.

niemand kan beoordelen of iets snel is of niet. gun elkaar geluk en blijf praten met elkaar

Quote MaFKeeS:

ik denk dat voor rouwen, verwerken, verdriet geen tijd staat. sommige mensen rouwen ook anders! als het je moeder betreft bijv...voor je moeder kan het goed voelen en zal ze echt je vader nooit vergeten maar gaat wel een leven leven. voor een dochter kan het wellicht snel zijn omdat je het rouwproces anders ervaart. niemand kan beoordelen of iets snel is of niet. gun elkaar geluk en blijf praten met elkaar

Helemaal mee eens!

Ligt maar helemaal aan de situatie. Zat ze nog vol in het rouwproces terwijl ze deze man leerde kennen dan kan het te snel zijn. Maar heeft ze het al verwerkt dan kan het prima.

Persoonlijk vind ik dat mijn ouders geen rekening hoeven te houden met ons als kinderen in deze. Het is hun leven, als ze echt geluk vinden bij een ander na het overlijden dan hoop ik dat ze echt gelukkig worden, of ik nog zou rouwen of niet. Want ze hebben elkaar trouw beloofd tot de dood hun scheidt. Niet hoe lang de rouwperiode daarna moet duren.

Er zullen kinderen zijn die heel lang nodig hebben om het te verwerken, en sommigen zullen er zo over zijn. Maar zijn ze de deur uit dan vind ik niet dat dat je tegen moet houden.
Wonen de kinderen thuis dan vind ik het wel belangrijk dat de kinderen het kunnen behappen, aangezien het een groot onderdeel van hun leven gaat worden wat ze niet kunnen ontlopen.

Nee ik vind een jaar niet te snel. Vroeger had ik daar misschien anders over gedacht maar sinds mijn eigen vader is overleden zeg ik weleens tegen mijn moeder zou je niet eens een nieuwe vriend willen...alleen is maar zo alleen.

Ik denk wel dat het heel raar zou zijn om mijn moeder met een andere man te zien buiten mijn vader om maar ik zou het wel snappen.  Zie het overigens bij mijn moeder niet gebeuren dat ze een andere partner neemt, ze is al 7 jaar alleen.

Ik vond het bij mijn zwager wel anders, die had al een vriendin toen zijn vrouw nog op sterven lag en de dag dat mijn schoonzus overleed trok die griet bij hem in... binnen no time was ze zwanger,trouwden ze maar nog geen jaar later liep dat alweer stuk. Dat was overduidelijk te snel.

Mijn moeder had heel snel na het overlijden van mijn vader een relatie met mijn stiefvader. Nu was het wel een aparte situatie. Mijn vader en stiefvader hadden samen een ongeluk gehad waarbij mijn vader het niet overleefde en mijn stiefvader zwaargewond raakte. Mijn moeder verzorgde mijn stiefvader toen hij uit het ziekenhuis kwam en is eigenlijk nooit meer weggegaan.
Ik heb er absoluut nooit problemen mee gehad.
Liever dat mijn moeder gelukkig is dan dat ze een geranium koopt en daar achter gaat zitten treuren. Bovendien is mijn stiefvader een schat van een man die ik al jaren ken.
Misschien had ik er anders ingestaan als het een voor mijn onbekende man was geweest.
Wel vind ik dat ook ouders recht hebben op hun eigen partnerkeuze. Ze zullen misschien ook niet altijd gelukkig zijn geweest met onze keuzes op dat gebied.

Erover praten is natuurlijk wel erg belangrijk!

ik persoonlijk vind et niet snel maar ligt geheel aan de situatie
is er een rouwproces geweest voor hij stierf (dus langdurig ziek) is hij plotseling weg
leeftijd van de kids zal in mijn ogen ook mee spelen
als ze allemaal volwassen zijn zou ik er minder rekening mee houden als dat ze nog erg jong of puber zijn
zoveel verschillene situaties zoveel verschillende meningen


mijn ouders scheiden toen ik 13 was mijn moeder had nog geen 6 mnd later een neiuwe vrined ik was er stuk van want deed er alles aan om mijn ouders weer terug te krijgen (oke heel anders als sterf geval maar toch) 
uiteindlijk deze man na wat moeilijke jaartjes geaccepteerd hij werd mijn papa en dat mocht geen jaar duren hij overleed
mijn moeder zei nooit meer een man te willen tot ze zon 6 jaar later helemaal opslag smoor was en wat was ik zielsgelukkig voor mijn mams ik gunde haar dat al heb ik met het idee wel meoite gehad zeker omdat ze een jaar later gingen trouwen is was al twee papas kwijt en nu kan me niet voorstellen dat hij niet in ons leven zou zijn

Ik denk dat het voor de kinderen altijd moeilijk blijft om je vader of meoder met een nieuwe man/vrouw te zien. Of het na een jaar te snel is? Daar heb ik geen mening over. Wie ben ik om te oordelen of het voor iemand te snel is? Ik ken een stel die beide hun ppartner hebben verloren rond dezelfde tijd en een jaar later met elkaar zijn getrouwd. Nu zijn ze al heel wat jaren gelukkig met elkaar.

---

Groetjes Bloemblaadje

Iedereen is anders. Mijn lieve tante verloor haar man aan een snel maar verschikkelijke ziektebed. Ze ontmoette een jaar erna een man, die haar weer deed stralen. Haar kinderen zagen dit en ze vonden het goed, de schoondochters daar in tegen.... nou nou ze lusten er geen brood van....

Als het om jezelf gaat, wees gelukkig! Gaat het niet om jou; gewoon accepteren als je iemand weer gelukkig ziet! (ze zal haar man echt niet vergeten maar gaat wel verder met leven)

Het gaat mij juist om het geluk van diegene, en tijd is dan relatief. Stel dat het een van mijn ouders zou betreffen, het is hun geluk en de overledene wordt nooit vergeten.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik denk dat het ook afhankelijk is hoe de nieuwe relatie een plaats krijgt in het gezin. Ik weet van een situatie waar de vader na het (onverwachte) overlijden van zijn vrouw ook vrij snel een nieuwe vriendin had, de kinderen vonden het prima - maar noemden haar gewoon bij haar voornaam. De kinderen willen ook niet dat de ouders van deze vriendin (inmiddels) vrouw opa en oma zijn van hun kinderen. Die grenzen hebben ze aan gegeven en dat gaat prima!
Uiteraard zien ze de familie van de nieuwe vrouw wel als ze bij hun vader op verjaardag zijn ofzi, dat is ook goed maar ze willen hen verder niet in hun leven

Als er zo wederzijds respect is voor elkaars grenzen en gevoelens dan is een jaar na het overlijden van geliefde niet te snel om weer een relatie op te gaan bouwen

Ik heb een oom die ruim 30 jaar getrouwd was... Zijn vrouw overleed plotseling en hij is een jaar later al hertrouwd met een andere vrouw waar hij nu zielsgelukkig mee is! Wat is te snel? En wie zijn wij om daar te over oordelen?

Nee, ik zou het wel moeilijk hebben gevonden als mijn moeder dat destijds zou hebben gedaan. Maar gun haar ook geluk ed.

Snel of niet snel dat kan je nooit zeggen. Ik zou er misschien als kind een beetje moeite mee hebben maar aan de andere kant zou ik het heel fijn vinden voor mijn moeder. Ik neem aan dat ze niet gelijk gaan samenwonen enzo, maar eerst gewoon leuk ergens afspreken?

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Als twee mensen elkaars leven mooier kunnen maken en ze zijn verliefd/houden van elkaar/voelt goed ,dan moeten ze het doen vind ik. Ongeacht de tijd sinds het overlijden van de partner.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Ik denk dat je niet echt over tijd kunt spreken met zoiets, dan kan 5 jaar ook te snel zijn, het is maar net hoe je het bekijkt.
Het zegt ook niets over de partner die overleden is, daar heeft zij waarschijnlijk jaren mee geleefd en en houden daarvan zal niets minder te zijn. Ook het verdriet daarover zal nog lang niet weg zijn maar dat kan best naast een nieuwe relatie.
Als het voor de kinderen moeilijk is dan is het belangrijk dat daarover gesproken wordt zodat daar rekening mee gehouden kan worden. Dat gesprek moet niet in een verwijtende sfeer maar gewoon uitleggen wat iemand voelt en dat de overledene nog zo gemist wordt.

Quote :

Als twee mensen elkaars leven mooier kunnen maken en ze zijn verliefd/houden van elkaar/voelt goed ,dan moeten ze het doen vind ik. Ongeacht de tijd sinds het overlijden van de partner.

Mooi gezegd melissa!

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Mijn moeder overleed in oktober 2004 en mijn vader had 1,5 jaar later een nieuwe partner. Wij waren het huis al uit. Ik vond het snel maar dat komt omdat er niemand is die je moeder kan vervangen dus ik kijk puur persoonlijk naar mezelf. Maar voor mn vader was het goed.. Beetje dubbel zeg maar.. 

Ik denk dat ik het als dochter van altijd wel moeilijk zou vinden om  een andere vrouw naast mijn vader te zien, maar als hij iemand zou ontmoeten waar hij dolgelukkig mee is dan zou ik dat vooral heel erg fijn vinden voor hem. Want wij hebben allemaal ons eigen gezinnetje waar we altijd weer naar terug gaan, maar mijn vader is maar alleen en wat zou het dan fijn zijn om de laatste jaren nog samen met iemand door te kunnen brengen.

---

Groetjes Bloemblaadje

Ik had laatst een gesprek met de overbuurman en die bekende dat hij totaal geen man is om alleen te blijven. Hij is gelukkig getrouwd en absoluut trouw, maar als z'n vrouw zou komen te overlijden, zou hij toch wel weer 'snel' een andere vrouw/vriendin hebben. Dus het hangt misschien ook wel van je karakter af. Mijn vader is 15 jaar alleen gebleven en nu heeft hij sinds kort een vriendin. Nota bene de achterbuurvrouw die er ook al 30 jaar woont. Hij was er nu pas aan toe.