gedrag zoontje

Wat is bewust kapot maken?

Hier blijft ook weinig heel, overal word op gestaan, dingen die er niet voor bedoelt zijn worden gebruikt als hamer of opstapje om ergens bij te kunnen komen, autootjes worden gebruikt als vliegtuigjes en kapot gegooit, echt weinig speelgoed is hier heel gebleven. Ik vind het eigenlijk niet zo heel erg. Zo leren ze ook hoe dingen werken, hoe ze kapot gaan. Het schijnt dat mijn schoonvader bijvoorbeeld vroeger echt alles uit elkaar haalde en sloopte en daarna ook weer pogingen deed om het in elkaar te zetten, en die is echt een goede 'klusser' geworden.

Oh en ook het bewuste slopen ken ik wel, puntjes van potloden afbreken, pennen uit elkaar draaien, scheurtje in de broek net zo lang aan pulken tot de broekspijp er half af hangt. Ik denk dat dat gewoon bij 'kwajongensgedrag' hoort.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Quote ff anno:

Zelf denken wij aan HB omdat dit ook in de fam zit, maar uit iq-testen is gebleken dat hij laag-gemiddeld niveau heeft (onderpreseren?)

Of hij is gewoon niet HB!

Ik herken het gedrag eigenlijk niet. In die zin dat mijn zoon niet moedwillig dingen sloopt of zijn kamer overhoopt haalt. Voor het douchen en slapen moet alles opgeruimd zijn (is vaak al het geval) en als hij in bed ligt komt hij er nooit meer uit om nog iets te pakken.

Wat Valorei zegt kan ik deels wel begrijpen. Uit nieuwsgierigheid tóch even kijken wat er gebeurt als je aan dat losse draadje trekt enzo.

hufterproof? klinkt erg hahaha

Volgens mij hoort het er een beetje bij. Of je moet echt alles achter slot en grendel gaan zetten en de hele tijd in de gaten houden wat ze doen (dat zie ik in mijn omgeving dus wel, kinderen die bij elke beweging tot correctie worden geroepen en alleen onder toezhicht mogen spelen)

En voor de rest zie ik het juist dan kinderen bakken met speelgoed over de kop gooien, als het aan die van mij ligt gooien ze alle bakken met speelgoed op de grond en dan lopen ze er vervolgens bij weg omdat ze dan van gekkigheid niet meer weten waar ze mee moeten spelen (ook dat zie ik bij anderen gebeuren)

Alleen de echte kinderbestendige auto's hebben nog wielen, we hebben bakken vol met wielloze auto's en autoloze wielen. Er is hier speelgoed wat van mijn man is geweest, is al 30 jaar in goede staat gebleven, 1 dag in de handen van mijn zoontje en alles was eraf en kapot ... (nee hoezo mama? Waarom mag je een (tonka) trekker niet van de trap gooien?).

Boekjes scheuren zijn die van mij niet zo van gelukkig, maar weet dat een vriendin van mij haar dochters alle bladzijden uit alle boekjes scheuren die ze in handen krijgen, ze heeft nu na een aantal boeken vergoed te moeten hebben ook de abbo op de bieb opgezegd.

Mijn regel is ,,, het is je eigen speelgoed, kapot is kapot, kapot is in de container en je krijgt niet iets nieuws er weer voor terug (helaas heeft het weinig effect)

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Wat hier trouwens helpt is dingen simplificeren. Zorg dat hij minder speelgoed tot zijn beschikking heeft, sorteer het op soort en maak kleine bakjes. 1 bakje per dag. Dan zijn er duidelijkere grenzen en overzicht, heb je minder troep en hebben ze (echt waar) minder de neiging om het kapot te maken.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Let er eens op wanneer hij dit doet. Is hij druk geweest? Te vol inzijn hoofd? Ku. Je hem afleiden of weghalen uit de situatie?
Kapot maken vind ik niet normaal, ja tuurlijk sneuvelt er wel eens wT maar wat als je kind bij anderen speelt en dit ook gaat doen daar? Tuurlijk migen ze ontdekken en soms gaat het dan stuk hoort er ij. Maar moedwillig?
Wat zegt zijnjuf over hoe hij op school is?

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Punten van potloden breken doen ze hier ook, vooral omdat ze het slijpen blijkbaar ontzettend leuk vinden.
De jongste heeft ooit (ze was toen 3) een keer uit nieuwsgierigheid met haar kleuterschaartje een klein knipje in haar t-shirt gemaakt. Ze had heel goed door dat ze fout zat, probeerde het te bedekken (hoezo opvallend :lol ze heeft toen 'straf' gehad en heeft het ook echt nooit weer gedaan.
Bladzijden uit een boek scheuren hebben ze gelukkig nooit gedaan en moeten ze ook echt niet in hun hoofd halen!

Vergeet ik nog mijn punt te maken!
Ik bedoelde aan te geven dat mijn kinderen incidenteel wel eens iets 'gesloopt' hebben toen ze kleiner waren, maar nu beter weten.
Als je 6 bent moet je toch in grote lijnen wel door hebben welk gedrag acceptabel is en wat niet. Natuurlijk gaan ze dan nog wel eens de fout in, maar hier is toch echt nog nooit wat met opzet van de trap gegooid.

Ik zie zelf dat de moeders waarbij er weinig kapot gaat veel gestructureerder zijn dan mij en veel meer opletten. Ik ben zelf nogal een chaoot. Al het speelgoed van de kinderen staat in de serre en er was weinig directe toezicht (natuurlijk hield ik een oogje in het zeil, maar ga niet de hele tijd opletten of ze wel alles heel laten en dingen gebruiken waar ze voor zijn).

Ik moet eerlijk toegeven dat nu ik dus meer begeleid bij het spelen er minder kapot gaat, maar dat ze ook meer plezier beleven aan het speelgoed. Nu moeten ze 1 ding of 1 bak kiezen, en als ze daar klaar mee zijn dan mogen ze dat opruimen en wat anders pakken. En echt waar, voor de kinderen is het een uitkomst en ze spelen met veel meer plezier. Ze zijn zich ook bewuster van wat ze hebben. En ze mogen geen speelgoed op de slaapkamers. Die is er echt voor slapen, kleren en lezen (boeken, schriften en kleurspullen mogen dus wel)

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

ik vind het ook eigenlijk wel heel bijzonder gedrag voor de leeftijd moet ik zeggen.
dingen moedwillig kapot maken en er zo'n bende van maken?

ik vind het niet onder boevenstreken vallen. op deze leeftijd weet je heel goed wat "normaal" is.
Hier gaat uiteraard ook wel eens wat kapot, maar dan per ongeluk! 3 en 6 jaar hier. ik zit er echt niet bovenop hoor, maar er zijn gewoon al jaren regels hiervoor. (onbesproken)

Ik werk op een KDV en ook daar mogen kinderen niets moedwillig stuk maken. zou toch even lekker zijn zeg.
en ouders maar klagen dat de opvang zoveel duurder word

Hoe doet hij het op school TO?
Hoe ziet de leerkracht hem? Toont hij dit gedrag op school ook?
Zou hem iets dwars kunnen zitten verder?

Quote ff anno:

Zelf denken wij aan HB omdat dit ook in de fam zit, maar uit iq-testen is gebleken dat hij laag-gemiddeld niveau heeft (onderpreseren?)

Hij is dus niet hoogbegaafd. Een iq-test meet de intelligentie en een goede tester prikt door eventueel onderpresteren heen. Heeft hij naast een iq-test nog een persoonlijkheidstest gehad? Kwamen daar alarmerende dingen uit? Welke test heeft hij gemaakt: de WPPSI of de SON? Wat is zijn iq? Bij laag-gemiddeld denk ik aan een score van ongeveer 100 en het lijkt me stug dat hij hoobegaafd zou zijn. (heb je een minimale score van 130 voor nodig in combinatie met andere factoren)

Ik herken het gedrag een klein beetje. Een van mijn zoons haalt alles uit elkaar om te weten hoe iets werkt, maar krijgt het vervolgens niet meer in elkaar. Gooien met speelgoed is hier nog nooit gebeurd (sta ik ook absoluut niet toe!) Daarnaast is zijn kamer een enorme bende, maar voor hem is het op die manier geordend. Playmobil mag vooral niet in bakken zitten, maar moet op de grond staan! (en hij heeft veel Playmobil. Helaas.)

Hoe gaat het met je zoon op school? Heeft hij aansluiting en kan hij zich daar handhaven zonder dingen te slopen of een enorme bende te maken?

Hier gaat er veel speelgoed stuk, maar dat wordt meestal niet moedwillig gesloopt. Ze spelen een beetje hard met van die auto's van een euro  tja dun plastic breekt dan af.

De jongste wil nog wel eens moedwillig slopen, maar die is bijna drie. Speelgoed wordt dan afgepakt en als het echt stuk is, gaat het weg. Het wordt al minder, alleen als hij buikpijn heeft, moet hij dat uiten door te gooien en te slopen en ruzie te zoeken.

Staat er een consequentie voor zijn sloopgedrag? Moet hij zelf zijn troep opruimen? Want ik heb ervaren dat als ze zelf op moeten ruimen, de troep stukken minder wordt haha.

Moedwillig slopen op zesjarige leeftijd is niet gemiddeld naar mijn bescheiden mening.

Nog een vraag: is het slopen om het stuk maken, of is het slopen om te zien hoe iets in elkaar zit? In het eerste geval vind ik het geen normaal gedrag en zal je hiermee aan de slag moeten, maar in het tweede geval is het gewoon pure nieuwsgierigheid hoe iets werkt.

Hier gaat niet veel kapot maar als 1 van mijn kinderen zijn kamer sloopt haal ik de kamer leeg.

Ik verbaas me over mensen die ht dus WEL normaal vinden dat speelgoed moedwillig kapot gemaakt wordt. Dat heeft naarmijn idee niets mee boevenstreken of kwajongensgedrag te maken.

Mijn zoontjes zijn bijna 3 en 5.
Die van 5 kan ik oprecht over vertellen dat hij nog nooit iets moedwillig kapot gemaakt heeft. Hij is heel zuinig en gestructureerd met zijn speelgoed. Hij pakt ook niet alles ineens.
Zodra er iets kapot zou zijn gegaan komt hij het vertellen.

De jongste is een echte boef en een rauwdauwer, maar iets moedwillig kapot maken zal misschien 1x gebeurd zijn? (Weet niet eens wat dat zou moeten zijn). Hij is veel wilder met speelgoed, maar kapot uit moedwilligheid.,..... Nee, dat gebeurd niet.

Ik zit er juist absoluut niet bovenop omdat ze hun eigen spel moeten kunnen ontwikkelen.
Het geval is wel, dat alles hier een vaste plek heeft in huis, ook de slaapkamers zijn altijd opgeruimd. Ze zien dat denk ik en passen zich daar op aan.
Als er opgeruimd wordt gaat alles ook in de juiste bak, en o wee als er een stukje duplo in de playmobil bak komt, dat moet er gelijk uit en in de oede bak.

Ik herken het ook niet van de kinderen om mij heen van vrienden en familie eigenlijk.
Wel maakte ik het op school mee (ben juf) dat er weleens een kind dat deed, maar dat was dan meer 1 op de 20 of zo.......

Ik denk ook niet dat je zoontje HB is..... De testen zijn vaak wel correct. En van laag gemiddeld Zitten er geen hiaten naar HB.

wat zeggen ze er op school van?

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Altijd moeilijk om er via een pc iets over te zeggen maar zoals je je zoontje beschrijft met wat hij doet, dat herken ik niet en vind het ook niet echt normaal.
Mijn kids hebben dat in ieder geval nooit zo gedaan.

Iemand hierboven vroeg het al...wat zegt school? Signaleren die ook iets?

Oh dat verschil zie ik hier wel, slopen uit boosheid, slopen uit nieuwsgierigheid of slopen uit niet oplettendheid/nadenkenheid.

Bij boosheid zie je echt de frustratie in de ogen (vaak zijn het knutselwerkjes die niet worden zoals hij wil)
nieuwsgierigheid zijn ze vaak stil en zie je ze pulken en echt opletten hoe ze aan het slopen zijn
onnadenkendheid gaan ze vaak zo op in hun spel dat ze niet doorhebben dat hetgene waar ze mee aan het spelen zijn kapot gaat.

althans zo werkt hiet hier.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Dit is het verhaal van mijn zoontje.

Mijn zoontje waar heel lang van gedacht is dat ie hb is. Blijkt uit de testen een gemiddeld IQ van 104 te hebben en PDD-nos. Ook hij gaat te ver in zijn fantasie, korte concentratieboog en sloopt alles. Alles moet eraan geloven en gaat uiteindelijk kapot.

Om gek van te worden. Toen hij 5-6 jaar was, was het het ergste. Nu is hij 7,5. Gaat nog naar sbo en dagbehandeling (soort mkd) en daar hebben ze hem veel geleerd en duidelijk kunnen maken.

Heel herkenbaar jouw verhaal. Alleen denk ik dat mijn zoontje oorzaak gevolg niet inziet en het bewust slopen, niet zo bewust is als wij altijd gedacht hebben

TO, het verschil tussen slopen om het slopen en slopen om te ontdekken is dat ontdekken meestal rustig en precies gebeurt, terwijl slopen om het slopen baldadigheid is.

Is je zoon verder getest? Waren jullie verbaasd over de uitslag van de iq-test? Speelt hij goed met of speelt hij juist naast andere kinderen? Is hij bekend met oorzaak-gevolg>

Eerlijk? Ik zou je zoon verder laten onderzoeken. Er hoeft niets aan de hand te zijn, maar beter voorkomen dan genezen.