ben ik de enige?

Ik ben er ook wel eens bang voor geweestr. Maar het is inderdaad los laten. Ze moeten hun eigen fouten kunnen maken, maar ook hun eigen dingen goed kunnen doen. Ik heb altijd gezegd tegen mijn zoontje dat hij zelf moet beslissen hoe hij tegen de andere kinderen doet (binnen grenzen natuurlijk) omdat ik nooit vriendjes heb gehad vroeger ik het niet weet.

Vaak maakt hij goede keuzes, soms doet hij ook wel eens wat stoms. Het hoort erbij. En dat kinderen vaak bij elkaar willen spelen betekend niet dat jou kind niet geliefd is. Mijn ervaring is dat als je als ouders een paar keer onderling afspreekt, kinderen ook sneller naar elkaar toetrekken. DUs misschien eens een paar speelafspraakjes zelf maken en kijken wat er gebeurd.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

oooo zo herkenbaar
ik was vroeger zon eenling wilde liever alles alleen en ja tot op zekere hoogte ging dat goed later koste me dat heeel veel zelfvertrouwen en ben behoorlijk gepest
mijn zoon gaat bijna een jaar nu naar school en ja het is nog fris en nee hij is niet gevraagt om bij te spelen en voor verjaardagen enz ik verwacht dat ook niet gelijk en zeker bij jayden niet
hij vind het heeel meoilijk met andere samen te spelen en delen
hij zit volldig in zijn eigen wereld heeft 2 onzichtbare vriendjes en kan daar uren zoet mee zijn maar als het op echte kindjes en leeftijds genootjes aan komt dan is er een prbleem
ouderen das niet erg als kindjes ouder zijn of volwassenen dan voelt hij zich in zijn elemenet
hij praat of er een oma op de praatstoel zit verteld verhalen waar je u tegen zegt en dat hoorik dus ook terug van de juf en andere moeders (die in de klas helpen )
maar ja leeftijdsgenootjes is erg lastig
ik persoonlijk vind het heeel moeilijk heb in begin ook aantal keer met de juf gesproken
en voor nu probeer ik het idd maar los te laten
hij zal zijn eigen weg moeten vinden
ik prbeer hem te sturen te vragen naar klasgenootjes wat hij doet wat hij wil
hij heeft in vrienden boekjes mogen schrijven dus hij ook een maar ne neimand mag er in schrijven
in april word hij 5 ik wil hem zon 5 kindjes laten uitnodigen en dan kijken wat hij thuis in zijn eigen omgeving met die kids gaat doen (gaan waarschijnlijk cakjes versieren )
en tja meer kan je gewoon niet doen
ik ben vroeger als kind gedwongen om met bepaalde kindjes te spelen en dat heeft echt averechts uitgepakt dus uiteindlijk zal mijn bink er zelf een weg in moeten vinden
en ja dat doet soms echt mijn mama hartje pijn maar anderzeids hij doet het goed word (nog) niet gepest en vermaakt zich goed
dus voor nu is het goed over paar jaar zien we wel weer verder lastig is het zeker wel

herkenbaar.....maar je kunt niet anders als haar leren om zichzelf te zijn en te blijven. ongeacht wat er ook gebeurd.

ik hou niet van je omdat je zo bijzonder bent
maar gewoon omdat je bent wie je bent !!!


onze zoon is hier het voorbeeld van (gelukkig). 1e jaar geen vriendjes en maar 1 keer met een kindje afgesproken. ondanks dat wij, andere ouders en zelfs de juf geprobeert hebben speelafspraakjes te maken. kinderen van de klas wilde niet met zoon spelen en zoon niet met kinderen van de klas. heeft me kopzorgen gekost omdat hij geen vriendjes had (herken het ook van vroeger, vriendjes maken vond (en vind) ik ontzettend moeilijk).

nu heeft hij 2 vriendjes waarvan er helaas een van school af gaat. maar ik probeer het gewoon allemaal positief te zien zodat hij het ook zo voelt. beter 1 goede vriend dan een klas vol losse contacten....

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

zo herkenbaar....... je wilt noet dat je kind buitengesloten wordt of wordt gepest.
ik was daar ook zo bang voor en herken je verhaal over de klassen rond........ik ben er ook ingetrapt vroeger.

mijn dochter heeft een fijne klas en wordtniet gepest en ben daarerg dankbaar voor.
maar als kleuter weet je dat nog niet..en over half jaar gaat ze naar de middelbare....moeten we het ook maar weer zien.

probeer het bespreekbaar te maken met haar juf, misschien kan ze in de klas een beetje helpen met vriendinnen maken

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

jij die 5 koos hij zelf waarvan een kindje gewoon NIET mag komen omdat de moeder nogal aanwezig en opdringerig is en ik die niet zo graag over de vloer wil
hij is ook heel stellig over een groepje drukkere jongesn daar wil hij niet mee spelen veel te agresief en druk

was laatst in de klas aan voorlezen en hij blijft dan echt bij mij plakken wat ik deed ne hij wilde niet bij andere mamas lezen
ook verhalen van kijk mama die zijn vriendjes die spelen samen
maar jij hebt toch ook vriendjes nee hoor mama ik hoef geen vriendjes ze doen mij alleen plagen
nu ben ik zover dat hij plagen verkeerd interperteerd
als kindjes samen willen spelen bijv hem duwen op de fiets en hij wil dat niet is het in zijn ogen al plagen
dus j is lastig verhaal
je ziet ook gewoon niet alles wat er op school gebeurd dus tja
weet je hij is jong ik laat het los en zie het wel hoe het verloopt hij krijgt die kans om het zelf uit te zoeken en ontwikkelen

laatst waren 3 meiden hier in de tuin aan spelen met hem (zitten bij hem op school in andere klas is oa dochter van vriendin die ook mijn buuf is ) en ja dat gaat leuk tot op zekere hoogte meeste van de tijd speelt hij naast ze
maar ach is een begin zo kan hij ervaren hoe het is en wie weet hoe het over een jaar is
misschien is de omslag van thuis naar school te groot dat hij gewoon zijn eigen weg zoekt in hoe om te gaan met en maak ik me voor niets druk

Quote jess:

son, ik ben degene met zorgen (voor niets???) want ze word niet gepest en ze speelt met verschillende jongens en meiden uit d'r klas, dus er is eigenlijk (nog) geen probleem maar mijn probleem is dat ik een probleem maak omdat ik bang ben dat ze geen echte vriendinnen krijgt omdat de meeste wel een beste vriendin hebben, maar meer "gewone" vriendinnen heeft (die haar niet echt uitnodigen voor iets, maar sorry nu draaf ik wel heel erg door, maar begrijpen jullie???? (please??? ) ik had vroeger ook geen "echte" vriendinnen en als ik het wel dacht dan flikte ze me zoiets als ik bovenaan vertelde... ik zou dat zo graag willen voorkomen voor mijn prinsesje...

en toch zegt het niet veel
ik was vroeger een eenling had niet echt vrienden vond idereen wel ok en ging met mensen om waar ik mee om wilde gaan op dat moment
en toch kwam ik op bijna alle verjaardagsfeestjes van de meiden uit de klas
ik herken het wel hoor wil ook alles behalve dat mijn kids erbuiten vallen en toch heb je dingen niet in de hand
ik weet dat ze bij mij vroeger te veel hun best deden en ik daardoor nog meer een pispaal werd das ook niet goed en moet je ook voor waken
prbeer wel de banden goed te houden dat ales er iets gebeurd dat ze je dat ook vertellen zodat je samen een oplossing kan vinden voor
ervoor zorgen dat je ten alle tijden klaar staat voor je kind en die ook gelooft en vertrouwd ik denk dat je dan gewoon al een heel end ben
en ik ben ook zeker van plan internet zeeeeer gedoseerd aan te beiden en zeer sterng te gaan controleren gewoon uit angst om
maar goed uiteindlijk zullen we ze moeten loslaten

Ik herken het ook wel. Nu ben ik vroeger niet extreem gepest. Maar werd ook zelden uitgenodigd op feestjes of om te spelen. Later in goep 5 ofzo kreeg ik 1 vriendinnetje waar ik eigenlijk altijd mee speelde.

Op de middelbare school was ik redelijk populair ( niet zo een uit de hoogte gewassen muts hoor ) had aaridg wat vriendinnen ( dacht ik ) en voelde me erg op mijn gemak.

Inmiddels ben ik iemand die niet zo snel vriendschappen aangaat. Ben ondanks alle vriendinnen ook veel teleurgesteld in het verleden en vriendschappen van 14 jaar vielen weg. Helaas is dit vorige week gebeurd en dus nog een verse wond. Maar ik heb ook mijn echte vrienden leren kennen en de mensen waar ik ECHT op kan bouwen.. Ja ik heb genoeg dinnetjes waar ik lekker mee koffie leut maar eigenlijk maar 2 echte vriendinnen waarmee ik alles deel...

Nu is mijn dochter dus een echte eenling.. Net als haar papa. Speelt liever alleen in een hoekje en maakt het liefst in haar upje aan tafel haar werkjes. Helpt de juffrouw graag.. maar dit resulteerd in het feit dat zij nu dus ook "klikt" als kindjes iets doen wat niet mag. Klikt bij de juffrouw. Hierdoor weten de kindjes niet zo goed wat ze aan haar hebben en word ze een beetje buiten de groep gezet.. Mijn moederhart werd doormidden gerukt toen ik dat hoorde. Tot ze vertelde het eigenlijk niet zo erg te vinden want ja... ze speelt toch liever alleen.

Je begrijpt vreemde situatie voor mij voornamelijk want mijn man herkend zichzelf heel erg in onze dochter. Maar ik vind het moeilijk mee om te gaan. Ze heeft ook niet 1 echte vriendin. Speelt soms na school weleens met een kindje maar dat is eigenlijk altijd iemand anders. Plus ze neemt de kindjes ook niet graag mee naar hier.. ( nu ben ik 32 weken zwanger en soms een echte heks dus dat begrijp ik dan nog wel ). Ik hoop vreselijk dat ze niet voor de rest van haar schoolleventje als eenling door het leven gaat. Maar heb wel geprobeerd om haar daarin zichzelf te laten zijn. En soms vind ik dat moeilijk.. Maar heb ik een keuze?? Nee niet echt.. Mijn meid zal haar eigen keuzes hierin moete maken. Hoe klein ze eigenlijk nog is. Want wat is nou eigenlijk 6 jaar???

Ik wil je met mijn verhaal eigenlijk mee geven dat die kids vaak hun eigen weggetje wel vinden op school. Hoe lang zi ze nu op school?? Geef het een tijdje de kans meid.. Maaaaar owww ik kan me erg goed in je indenken..

---

Veel liefs Kim trotse mama van Joanny ( 2006 ) en Brady ( 2010 ) en Quinn ( 2013 )

Ik ben nu nog een eenling, zit zelf weer op school, maar doe nog graag alles in mijn uppie.

Mijn dochter op school idem dito, maar we zijn allebei wel heel actief op de zwemclub. Mijn dochter is helemaal in haar element in haar team. Het team klikt ook allemaal heel leuk met elkaar. En waarom? ze delen allemaal dezelfde hobby, iedereen is gelijk en niemand is anders. Ook al zwemt de een harder, scoort de ander vaker, ze vallen elkaar niet af.

Ik vind als ze klein zijn, zoeken ze nog hun weg, later vinden ze heus wel ergens aansluiting bij.