Mama-life
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 29-01-2013 20:16:25 |
Ik ga even van mijn van typen hoor. Ik moet het gewoon even kwijt en me gal spugen. Afgelopen dinsdag heeft mijn man een spuit in zijn kuit gehad. Precies in een zenuw. Dit omdat hij een hernia heeft en al.zoveel spuiten in zijn rug heeft gehad zonder succes En een operatie kan niet. Dus hadden ze het idee ,om het nu maar in zijn kuit te doen,want hij heeft zoveel last van Zijn been. Maar nu valt dat been elke keer uit of hij gaat kapot van de pijn. Ipv van dat het beter gaat of stabiel bleef,gaat het nu nog slechter. 12 feb krijgt hij er nog in op een andere plek,precies achter een bot ofzo. Deze behandeling valt precies in de aanvraag van de WIA dus dit staat niet op papier zometeen. Ik ben het zo zat,ik wil gewoon weer een man die werkt ipv van een man op de bank zonder enige doel In zijn leven. Maarja zijn baas kan geen omscholing betalen en zoveel gezeur rond om het hele traject Ik staat al vanaf begin mijn zwangerschap alles in me eentje te doen. Oke hij past op de kleine als ik werk en doet af en toe iets. Maar na 5 a 10 min houd het alweer op. Het ook nog een persoon die overal opgewezen moet worden en je moet alles vragen,want zelf ziet hij de dingen niet. En ik heb dat geduld niet meer en de tijd niet,om hem ook nog eens te sturen in alles. Soms heb ik dagen ,dat ik zoveel moet doen en zoveel wil doen. Maar dan word ik zo onrustig en is het weer een dag zonder doel Een dag waarop alles weer is blijven liggen voor de volgende dag. Uiteindelijk vinden we in de toekomst onze weg hier wel weer in. Aangezien wel al zoveel meegemaakt hebben de afgelopen 16 jaar. Maar pfff soms kan ik er gewoon echt niet meer tegen. Sorry voor mijn geklaag hoor. Maar moest het even kwijt,zodat ik weer verder kan gaan |
| Quote |
| Tamaramvc&f schreef op: 29-01-2013 20:19:46 |
 |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 29-01-2013 20:22:01 |
Nou kan me best voorstellen dat je er soms zat van bent hoor. Hoe vervelend het ook voor hem is,
voor jou is dit ook niet altijd makkelijk. En ookal weet je dat hij mogelijk regelmatig dingen echt
even niet kan doen, als het wel moet gebeuren terwijl je de hele tijd al bezig bent is dat ook
gewoon zwaar en kan het rot voelen. Voor het probleempje dat hem alles gezegd moet worden: is het een idee dat je een afstreeplijstje maakt per dag? En zou zij zichzelf kunnen 'omscholen'? Een andere opleiding via een thuisstudie volgen? |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 29-01-2013 20:28:34 |
Boterbloem zo lijst heb ik ook al geprobeerd Op de koelkast ,maar dan ziet hij hem niet hangen enz. Je moet hem direct stuk voor stuk alles zeggen. Helaas is het ook nog eens een mijn met ADHD hij ziet het gewoon noet. Mijn dochter is 100% het zelfde als zij haar kamer moet opruimen gaat ze een half uur op haar Bed zitten en moet ik uiteindelijk ook stuk voor stuk vertellen wat ze moet doen. Dat maakt het nog moeilijker. We hebben hier al.zoveel gesprekken over gehad. En omscholing hadden ze hem beloofd. Is op 5 dec ook naar een opleiding geweest en hij kwam zo blij thuis. En ze hebben het zo van tafel geveegt omdat zijn baas het niet kon betalen. Terwijl dit al bekent was en mijn man het nog bewust over de kosten heeft gehad. Omdat het ontzettend duur was ,maar dat was geen probleem de kosten zouden Voor zijn baas zijn. |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 29-01-2013 20:30:02 |
Oh ja we zijn nu met man en macht aan het zoeken naar een werkgever Die de opleiding wilt betalen en hem in dienst wil nemen in iedergeval voor een Aantal uren. Maar vind dat maar eens in de crisis. |
| Quote |
| Fransje72 schreef op: 29-01-2013 20:40:01 |
Ik kan me voorstellen dat je het beu bent. Hier de andere kant van het verhaal. Ik heb in 2003 een hernia operatie gehad aan l4-l5. Helaas heeft het niet geholpen. Na de ok had ik nog dezelfde pijn. Werd toen gegooid op dat de zenuwen moesten wennen omdat ze lang klem hebben gezeten. Helaas werd het niet beter en ik ging zkh in en uit, zonder enige vorm van verbetering. Bij de laatste keer, vorig jaar mei, kon ik niet meer zitten, lopen ofliggen. Wat zal ik eenheks zijn geweest. Door de medicijnen, oa oxycontin, ook vaak suf, maar niet kunnen slapen van de pijn. De arts wist het gewoon niet meer. Totdat de neuro chirurg erachter kwam dat er 2 zenuwen beschadigd zijn, en zenuwen herstellen niet, wat betekend 24 uur p.d pijn. Ik werkte fulltime als log. Manager en in de 2 jaar in de ziektewet heeft het bedrijf niets uitgevoerd. Zelfs de bedrijfsarts dacht dat ze een boete zouden krijgen. Niet dus. Ik ben nu bijna 70% afgekeurd, heb mekunnen laten omscholen tot doktersassistente maar omdat ik maar 4 uur per dag kan werken is een baan moeilijk te vinden. Ik krijg in maart een proefplaatsing voor een neuromodulator. De enige kans op pijnverlichting anders is een andere behandeling niet mogelijk. Ik lig ook vaak, op bed of op de bank en ik vind het vreselijk dat ik niet eens het huishouden kan doen. Ik doe 2 halve dagen per week vrijwilligerswerk, zodat ik ook even afleiding heb. Ik moet er ook moeite voor doen om geinterresseerd te blijven in mijn omgeving, mijn man en mijn kinderen. Het kost veel energie. Pijn kost nu eenmaal veel energie. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je man nog wat kan, maar misschien moet ie nog leren omgaan het feit dat ie net meer kan doen wat ie graag wil doen en daar jou niet mee wil blasten. Misschien met het gevolg dat ie totaal verlamd en dingn gewoon niet meer ziet. Vervelend dat je overal alleen voor staat, maar als ik eerlijk ben dacht ik dat ook altijd omdat ik niet praatte. Want praten vlde voor mij als tegeven dat ik iets mankeerde en dat ide ik niet. Veel succes, ook met de pijnbehandeling en de wia aanvrag. Hopelijk komt er rust voor je. Knuffel, fransje |
| Quote |
| Fransje72 schreef op: 29-01-2013 20:48:20 |
Ja sis, dat heb ik ook. Of op dagen dat de pijn te erg id, dat ik zeg dat ze een gezonde vrouw of
moeder moeten zoeken. Toch blijft praten hier de remedie, om elkaar te begrijpen dan |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 29-01-2013 20:54:51 |
Fransje 7 maart gaan we ook praten en hoop ik dat ze hem Kwa gedachten kunnen veranderen. Want daar heb je echt gelijk in,hij heeft er zeker moeite mee. Dat hij niet meer kan doen wat hij wil. Dat hij straks niet een potje pijnloos kan voetballen met ons zoontje enz. Hij kan wel wat ,maar snel komt de pijn alweer en dan moet hij rust. Hoe meer hij doet en hoe vaker ,hoe slechter het gaat. En ook hij kan niet praten,en zeker niet over gevoel. Daarnaast slaap hij de ene dag snel ,maar de 2 dagen daarvoor lag hij dat de hele nacht waker Van de pijn en slaap te kort doet een mens ook niet goed. En ik geloof mijn ,ik weet dat hij pijn heeft en dat hij het ook allemaal niet meer weet. Maar als ik dan aan het rennen en vliegen ben en ik zie hem niks doen. Dan ben ik op zo moment echt onmenselijk. Het vraagt zoveel van elkaar en dat is niet altijd makelijk. Ik ben / was zo blij als ik even mocht werken. En ik hoop dat hij uiteindelijk gewoon ook 15 a 20 uur per week weer kan werken. Zodag hij wat te doen heeft en dat we beide ook weer een beetje onze eigen leven hebben. Want wij zijn geen stel die 7 dagen per week 24 uur per dag op elkaars lip moeten zitten |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 29-01-2013 20:59:36 |
Sis en fransje ik neem hem niks kwalijk. Dat is het echt niet. Misschien ben ik wel gewoon boos op het leven. We hebben al zoveel op ons dak gehad,en net dat het goed ging. Kwam dit,waarom?. Maar ja die vraag hebben jullie waarschijnlijk ook al 1000 keer gesteld. Maar al dat gezeur erom heen. En dan nog eens familie en vrienden,die zeggen dag hij lui is en dat hij best Wat kan doen enz. Maar ja ze zien aan de buitenkant niet dat hij.pijn heeft. Dus moet je je daar ook nog in verdedigen. |
| Quote |
| Marjolein852 schreef op: 30-01-2013 00:43:46 |
Herkenbaar... hier doet mijn man veel. Ik wil wel, maar kan niet. Zucht. |
| Quote |
| Fransje72 schreef op: 30-01-2013 18:13:36 |
Had een heel verhaal getikt, maar dat is verdwenen. Ik snap hhel goed dat je het zat bent. De
buitenwereld zal altijd zo reageren. Ik krijg nog wel die reacties hoor: je bent lui, iedereen heeft
wel eens pijn of is moe, je hebt een operatie gehad, wat klaag je nou. Je zit nu eenmaal niet met je
arm of been in het gips. Hetzelfde geldt helaas ook voor familie en vrienden. Ik ben helaas veel
vrienden verloren omdat er gen begrip meer was of omdat men al een oordeel klaar had. Met familie is
het contact ook minimaal, want ze begrijpen het gewoon niet. Ze zien je loen in de stad of ze zien
je op een feestje en dus zal het wel meevalen. Als je man kan accepteren dat ieniet meer alles kan
en dat wat ie kan in een ander tempo moet doen, dan wordt het ook wat gemakkelijker voor jou. Praten
hebben wij ook moeten leren in theraie. Het is frustrerend voor mijn man dat ie naast 2 banen ook
nog thuis moet poetsen en ik op de bank lag, voor mij is het frustrerend dat ik toe moet kijken en
mijn eigen huishouden niet kan doen. Ik hoop voor je dt het goed komt met de wia keuring ( ik heb
een hele fijne arts gehad) en hoplijk helpt de injectie op 12 feb. Om de pijn iets onder controle te
krijgen. Veel sterkte, het is niet niks om overal alleen voor te staan |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 30-01-2013 18:33:13 |
Idd fransje die opmerkingen gaan hier ook. Wel naar een feestje kunnen ,maar thuis al bijna 2 jaar een keuken half in de grondverf. Dat blijven vrienden maar roepen. En vele zijn ook schilder,ja we willen wel helpen,maar hij begint zelf maar eerst  En familie ach die denken gewoon dat je wel even een inboedel gaat ophalen aan de andere kant van nl En dat je wel even hun huis komt schilderen enz enz. En als.hij dan zegt dat hij het niet doet omdat hij gewoon niet kan. Dan zijn ze boos en is hij lui. Het contact word hier ook al steeds minder bij bepaalde personen. Het zelfde waarom kan hij niet of zo soms auto rijden. Maar gaat het wel op een motor. En dat komt gewoon door zijn been ,de kloppeling in trappen geeft soms problemen. En hij moet niet in een file komen te staan. Ik ben wel blij met jullie verhalen ,want ondanks dat jullie aan de andere kant staan. Dan mijn ,is en gaat het wel precies het zelfde. En dan maakt het in beide gevallen niet uit aan welke kant je staat. Want het gevoel komt eigelijk op het zelfde neer. We komen er ook wel hoor,we hebben al zoveel gehad Dus dit komt ook goed,maar soms heb je van die dagen |
| Quote |
| Fransje72 schreef op: 30-01-2013 19:53:00 |
Jullie komen er ook wel, alleen kom je er nu achter wie er echt achter je staat. Wij staan helaas
aan de andere kant, maar wij zien onze partners met hetzelfde worstelen als jij. Beide kanten is
niet leuk. En mensen zien je allen as je een goede dag hebt, net als nu, nu ik niet weet waar ik het
moet zoeken van de pijn, dan zien ze me niet want dan lig ik. Mijn man wil iets doen aan de pijn en
stat machteloss maar hij kan niets doen. Wij hebben daar ook woorden over, het is gewoon
frustrerend. Wanneer hoor je iets van de Wia? Heb je al een oproep binnen? Wat mij hielp was het
maken van een functielijst. Dus kan ik lopen? Ja, 5 min. Traplopen, tree voor tree, huishouden, nee,
enz. Dat vond de arts ook fijn. En je mag ook emotie laten zien, hou je niet in nou, ik ga weer
liggen. Hoe is het met de zwangerschap, trouwens? Of ben je al bevallen. |
| Quote |
