Mama-life
| Trotsemama schreef op: 27-12-2012 16:42:05 |
O, wat vind ik het toch moeilijk om mijn lieve, kleine grote meid van bijna 5 los te laten.... Ben te bezorgd, vrees ik.... Ze geeft zelf regelmatig aan, dat ze dingen zelf wil doen. Zoals alleen naar huis fietsen... Of alleen naar een vriendinnetje in de buurt lopen etc. Nu, het volgende: wij gaan over enkele dagen op ski-vakantie. Dit jaar zal mijn meisje voor het eerst skiles krijgen. Erg leuk voor haar, want ze wil het graag. Maar mama heeft er nu al buikpijn van... Ze gaat mee met andere kids in een groep met een ski-leraar of lerares. Ze zal waarschijnlijk nog niet echt de grote berg opgaan, maar waarschijnlijk wel wat kleine rondjes doen op het terrein van de skischool en daarbuiten op de babypiste. Ik mag daar natuurlijk niet bij zijn... Ook heb ik nog een klein meisje bij me, dus ik kan ook niet mee, al zou ik dat willen. Ik moet mijn dochter toevertrouwen aan anderen en dat vind ik moeilijk. Ben zo bang dat er wat met haar gebeurt! Moet er niet aan denken! In mijn omgeving krijg ik weinig steun, vandaar ,mijn topic hier. Misschien kunnen jullie me wat opbeuren???  |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 27-12-2012 16:48:03 |
ik begrijp je als geen ander. ik ben helemaal geen held in loslaten. kan je ook niet opbeuren  maar je wel plezier wensen. je dochter gaat het leuk krijgen, GUN haar dit  dan bekijk je
het misschien anders.en de mooie spreuk die ik in de keuken heb hangen: "loslaten betekent niet laten vallen, maar de kans geven om op eigen benen te staan" |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 27-12-2012 17:18:06 | ||
Prachtig.. en zo is het ook. | ||
| Quote |
| Trotsemama schreef op: 27-12-2012 17:52:44 |
Mafkees, dak je voor je lieve reactie! Doet me goed en die spreuk zal ik onthouden! Ik gun het haar ook echt en ik weet zeker dat ze het erg leuk zal vinden. Als we er eenmaal zijn, dan zal het hopelijk beter gaan. Ik probeer het haar ook niet te laten merken. Thanks! |
| Quote |
| Trotsemama schreef op: 27-12-2012 18:44:00 |
Nog meer mama's??? |
| Quote |
| -claudia- schreef op: 27-12-2012 19:15:09 |
herkenbaar..het is je kostbaarste bezit joh. Mijn dochter heeft vorige week voor het eerst alleen hier de straat over mogen steken (en in januari word ze 7). Ze wilde graag een kerstkaart bij haar vriendinnetje in de bus doen, is nog geen 2 minuten lopen. Is heel dichtbij, maarja je hebt gewoon aso's die met 50 de hoek om knallen... En nog hield ik mijn hart vast...niet rennen! Goed kijken rechts-links-rechts-links! En meteen terug naar huis! hihi... |
| Quote |
| Trotsemama schreef op: 27-12-2012 19:33:05 |
Het is idd je kostbaarste bezit. Maar soms lijkt het andere moeders zo gemakkelijk af te gaan... Zo
loopt een meisje uit de klas van mijn dochter al alleen naar huis... Ze moet best een eind lopen en
een paar straten oversteken, welliswaar in een woonwijk, maar toch... De kids van mijn zus spelen alleen buiten en blijven dan niet voor de deur maar gaan gerust de straat uit om verder weg te spelen. Ze zijn 7 en bijna 6. Dat zou mijn dochter echt niet mogen! Ook mijn schoonzus lijkt wat gemakkelijker te zijn... Mijn schoonmoeder gaat ook mee op vakantie en gaf al aan, dat ik moest proberen om los te laten... Ik vind het gewoon moeilijk, als ik mijn dochter even niet zie, zelfs bij mijn ouders of schoonouders thuis, dan ga ik haar al zoeken. Ik ben mijn meisje laatst een minuut 'kwijt'geweest in een dierentuin. Ik dacht dat ik gek werd! Terwijl ze maar drie meter van me afstond, achter een groepje mensen.... Pffff!!!!! Ik zeg ook vaak tegen haar dat ik van haar hou! Zegt ze laatst tegen me: mama, dat moet je niet zo vaak zeggen! Ik weet dat wel! |
| Quote |
| -claudia- schreef op: 27-12-2012 21:44:49 |
ja..ik denk dat het per persoon verschillend is. Hoe jijzelf bent. Maar ook hoe de kids zijn. Zelfs of je 1 kindje hebt of meerdere... Ik zie ook vanalles om mij heen, wat hier echt nog niet gaat gebeuren. Een meisje bij mijn dochter in de klas fietste eind groep 2 al alleen naar huis. Dichtbij wel, maar toch. IK vind dat niet prettig..en je moet doen waar jij je prettig bij voeld. En ook je eigen kindje aanvoelen en luisteren naar wat die zegt en wilt. Want het moet ook niet zijn dat je ze verstikt. Vandaar ook dat ik zelf kleine stapjes maak..bijv met dat kerstkaartje. Een beetje meegroeien met ze..want het moet ook weer niet zo zijn dat zij later niks mag en de rest alles. Gewoon een middenweg proberen te zoeken. Dat houden van ken ik wel..hier ook: ja dat weet ik toch wel! dus ik probeer daar ook wat op te
letten...soms zijn we misschien wel iets te emotioneel Af en toe toch wat kleine dingen proberen..en dan je kindje belonen met: goed gedaan meid! (word ze ook trots op zichzelf en zelfverzekerd van) en tegen jezelf zeggen: dat heb je goed gedaan mam! We moeten ze voorbereiden op een zelfstandig leven en het afschermen/beschermen moet je ooit (deels) uit handen geven. Beter met kleine stapjes, zodat je kindje er ook goed aan kan wennen en er wederzijds vertrouwen komt (ze kan het!) dan dat het straks ineens in 1 keer rauw op je dak valt. Of dat een kind de grenzen juist helemaal niet kent. Mijn ouders zeiden altijd: ik vertrouw jou wel, maar de rest van de wereld niet. En dat herken ik ook wel. Maar...als je er TE veel aan vast houd dan werkt het heel erg verstikkend. Dat is mijn ervaring... Succes mams...je vind je weg er vast wel in joh. En makkelijk word het misschien nooit, daarvoor
zijn we MOEDER. |
| Quote |
| Trotsemama schreef op: 27-12-2012 22:00:36 |
Lief van je Claudia! Ja, idd daar zijn we Moeder voor! Echt over zal het waarschijnlijk nooit gaaan,
maar ik probeer wel om haar wat meer vrijheid te geven. Zo zit mijn dochter op ballet. De dochter van een buurvrouw ook. Zij bood laatst aan om mijn dochter ook mee te nemen. Ze zou dan worden opgehaald door een vriendin van haar en die zou de dochter van de buuf en mijn meisje meenemen. De dochter van die vriendin zit ook op ballet. Ik vond dat best moeilijk, maar mijn dochter vond het juist leuk! Al kende ze die andere mama niet! Ze wilde ook echt nei tdat ik haar kwam halen, maar die andere mama moest dat doen. Ze geeft zelf aan, dat ze wat meer ruimte wil en die wil ik haar graag geven. Maar die buitenwereld, die vertrouw ik niet.... Al zou ze het best wel kunnen. Inderdaad wat jij zegt, kleine stapjes. Ik ga wel kijken tijdens haar ski les, maar dan zal ik me verdekt opstellen, zodat ze me niet ziet. Ik wil haar nl wel het vertrouwen geven. Maar dan ben ik weer even gerustgesteld! |
| Quote |
| Trotsemama schreef op: 06-01-2013 11:44:35 |
Nog even laten weten hoe het was gegaan. Het was super! Ze is enorm gegroeid in die paar dagen en mama ook. Al was het best moeilijk.... Ze deed het goed en de begeleiding was super! Nu weer lekker thuis! Op naar de volgende hobbel....  |
| Quote |
