Wat ben ik een goedgelovige domme ezel !

Ze zeggen weleens dat een ezel zich niet 3 keer aan dezelfde steen stoot, nou ik wel. En god wat voel ik me ontzettend dom en stom !

Ik durf niet alle details neer te zetten maar het komt erop neer dat ik niet begrijp waarom mijn familie het nu nooit eens voor mij opneemt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het (gelukkig) niet jaarlijks nodig dat mijn familie me een steuntje in de rug geeft. Maar heel soms heb je weleens een arm om je heen nodig. Allemaal grote woorden dat ze zo blij is met mij als grote zus.

Vanmiddag heb ik mijn zusje nogmaals gevraagd waarom neem jij het eigenlijk nooit eens een keer voor mij op ? Ik kreeg als antwoord; 1) dat ze dat inzicht nog niet heeft en 2) Dat haar beleving anders was omdat ze niet in mijn schoenen stond. En verder geen enkele uitleg, hoe ik er ook naar vraag. Ik snap haar antwoorden totaal niet, kan het niet plaatsen. Het is in mijn ogen zo'n zakelijke en koude reactie.

En het rare is dat als je ons samen zou zien, je van dat harde van haar niets zult zien, in tegendeel zelfs. Ik voel me ontzettend voor de gek gehouden door haar. En ik schaam me en voel me rot dat ze me met een kluitje in het riet stuurt. Sorry voor mijn warrige verhaal.

Ik ben inderdaad gevoeliger dan de rest van mijn familie en helaas ook veel minder adrem. En heb een gruwelijke hekel aan manipuleren. Denk dat ik maar eens goed in de leer moet bij iemand.

Bedankt voor de feedback maar ik heb dat al verschillende keren gedaan, echt duidelijk aangegeven dat het me enorm gekwetst heeft maar daar reageert ze helemaal niet op. Het is dan doodse stilte aan de telefoon, ze zegt gewoon helemaal niets meer, ze huilt ook niet, ze reageert helemaal niet meer. Ze legt ook de telefoon niet naast zich neer, want als ik dan aan haar vraag of ze nog wel aan de telefoon is dan zegt ze met een normale stem ; ja hoor, ik ben nog gewoon aan de telefoon.
Dan vraag ik, waarom reageer je dan niet als ik je wat vertel ? Dan zegt ze; nou, ik heb 2 antwoorden gegeven en dat is blijkbaar niet genoeg voor jou maar verder heb ik daar niets aan toe te voegen.
Ik kom geen steek verder en ze is 35 jaar.

Quote :

Dat haar beleving anders is kan ik me wel voorstellen, wat je al zegt jij bent wat gevoeliger als de rest, dus zul je dingen ook heel anders ervaren. Maar met 35 jaar nog geen inzicht hebben in die dingen vind ik een bullshit antwoord. Eerlijk gezegd dat ik dat ze helemaal niet weet wat ze er mee aan moet, dat ze zich niet in kan leven hoe voor jou bep dingen moeten voelen..

Heb heel veel keer je laatste twee regels gelezen en denk dat je inderdaad gelijk hebt. Ik kan tientallen voorbeelden aan haar vertellen van situaties waar ik het voor haar opnam en dat ze dat fijn vond en zich geborgen voelde. Maar dat ik ook weleens de behoefte voel dat ze het voor me opneemt. Het dringt gewoon niet tot haar door, en dat doet me verschrikkelijk veel pijn. Tesamen met haar afschuwelijk koude manier van praten als het over dit soort situaties gaat.

En ik besef me ergens ook wel dat ze nooit zal veranderen, net zoals onze moeder. Die kan zich inderdaad ook niet goed inleven in een ander, wat de meest bizarre situaties heeft opgeleverd en nog steeds oplevert.
En het stomme is ..... Ik weet het ergens in mijn achterhoofd wel, ik weet het maar vergeet het soms en dan voel ik me zo'n domme ezel.

Klopt helemaal, en dat doet ontzettend pijn en is niet te begrijpen.
Bedankt.

Bedankt voor je tips !