Mama-life
| Alice schreef op: 13-12-2012 20:43:24 |
Het einde van de zwangerschap komt zo langzamerhand in zicht. Misschien nog maar 6 weekjes,
misschien nog 11. Natuurlijk ben ik heel erg benieuwd naar ons kleintje. Maar de laatste week, voel ik ook dat ik afscheid moet gaan nemen van een heel bijzondere 2 jaar met mijn zoontje. Als de kleine er eenmaal is, zal het nooit meer zo zijn zoals het was en daar heb ik het best een beetje moeilijk mee. De afgelopen 2 jaar waren zo heerlijk. Vooral de laatste paar maanden waarin mn zoontje zulke grote sprongen heeft gemaakt, van baby naar eigenwijze maar oh zo lieve peuter, waar je al echt een leuk gesprekje mee kan hebben, of een gezellig dagje uit.. of thuis samen heerlijk knuffelen, spelen, dansen, lol maken.. Ook ons ochtendritueeltje, kan ik echt zo van genieten. Ik besef dat dat straks allemaal anders is en we deze periode nooit meer terug krijgen. Heb het idee dat hij ook beseft dat er wat is, hij heeft het ineens veel vaker over de baby en hij is veel aanhankelijker en knuffeliger. Iemand die dit een beetje herkent? En hoe ging 't bij jullie toen de baby er eenmaal was? |
| Quote |
| Eefje schreef op: 13-12-2012 21:12:31 |
Super herkenbaar! Mijn dochter was bijna 4 toen mijn zoon geboren werd. En ik had dat ook hoor, voor die tijd. Kan me nog goed voor de geest halen dat we op vakantie gingen toen ik 6 maanden zwanger was. Ik heb op de heenweg zitten janken in de auto, vond het zo raar dat dit laatste keer met z'n drietjes was hahaha!! Uiteindelijk is het me allemaal heel erg meegevallen. Tuurlijk moet je even je draai vinden, maar daarna heb je ochtendritueel met z'n drietjes! En in het begin slaapt de baby ng heel veel, dus kunnen jullie er samen aan wennen. |
| Quote |
| Liefje schreef op: 13-12-2012 21:19:26 |
Had ik ook ik heb gewoon nog heel erg van hem proberen te genieten de laatste weekjes van de
zwangerschap maar ook hier valt het mee hoor. Want ik zorg ervoor dat ik mijn momentjes met hem houdt zoals s ochtens worden we wakker gaan we naar beneden dan gaat de kleine even in de box en ga ik netzo als altijd eerst lekker eventjes met hem knuffelen en tv kijken. Dan ga ik ontbijt maken ook zoals altijd alleen nu een fles erbij. S avonds krijgt voordat hij naar bed gaat zijn zus de fles die gaat dan in de box en ga ik met hem naar boven het verhaaltje doen enz en dan slaapt de baby wel. Maar soms wil hij dat zijn zus lekker mee naar boven gaat nou ook prima. Het komt dus allemaal wel goed de baby zal ook nog wel regelmatig slapen waardoor je gewoon je momentjes met je zoon kunt pakken. Normaal deed ik tussendoor veel in het huishouden nu verplaats ik dat meer naar in de avond als hij al op bed lig en die moment dat ik overdag in het huishouden deed gaan nu naar de baby toe. Acht binnen no time is het alsof het nooit anders is geweest |
| Quote |
| Mus schreef op: 13-12-2012 21:48:56 |
Heel erg herkenbaar! Had ook enorm veel "mixed emotions" toen. Blijdschap, verheugen op een nieuw
leven in het gezin maar ook afscheid nemen van de tijd die is geweest. Onzekerheid wat de toekomst
gaat brengen maar ook nieuwsgierig... Het is me allemaal heel erg meegevallen. Onze zoon vond vanaf dag 1 zijn kleine zus geweldig, en het ging echt goed en makkelijk. Aandacht goed verdelen en even is het huishouden en de dingen buiten het gezin wat minder belangrijk! en wat de eerste opeens "groot" toen er zo´n klein mensje in huis was. De stap naar de derde in het gezin was net zo spannend. Elke keer gemengde gevoelens in de zwangerschap, en even een tijdje nodig om alles weer op de rit te krijgen toen ze er was maar dat gaat het beste als je zo min mogelijk stress maakt. Het komt allemaal wel! Prioriteiten stellen en soms even dingen niet zien (enorme stapels was bijvoorbeeld..hihi) Toen de baby er eenmaal was, dan voelde het alsof het er altijd al is geweest, heel erg vreemd eigenlijk! Maar oh zo heerlijk! Geniet nog even bewust van jullie ene kindje en veel plezier met de voorvreugde op jullie kleintje! En dadelijk van jullie klavertje vier! |
| Quote |
| Alice schreef op: 14-12-2012 19:51:06 |
Dat zijn in elk geval bemoedigende woorden. Blij dat sommigen het herkennen. Voel me soms wel een beetje schuldig naar de baby toe. |
| Quote |
| Jomi schreef op: 14-12-2012 19:57:56 |
Tussen mijn kinderen zit 5,5 jaar, ik heb het zo moeilijk gehad in mn zwangerschap: bevangen door
hormonen heb ik nachten wakker gelegen om vervolgens naast het bed van mn oudste te gaan zitten
huilen.  Het is vanaf het begin goed gegaan en ze zijn dol op elkaar. |
| Quote |
| Alice schreef op: 14-12-2012 20:00:36 |
Ja, het is in feite niet minder bijzonder om het nog eens mee te maken, maar toch ook weer wel
he. Natuurlijk is dit kindje ook weer anders en zal ik dingen wellicht anders moeten aanpakken als bij mijn zoontje. Heb gewoon een heerlijke tijd met mn mannetje nu. Voel me ineens niet meer zo klaar voor verandering. Feit dat de baby er al over 6 weken kan zijn, het benauwt me ineens. Zijn misschien ook voor een groot deel hormonen. Van mij mag hij nog wel een aantal maandjes blijven zitten haha! Ik geniet wel van de schopjes in mijn buik en van 't spelen met zijn voetjes |
| Quote |
| Alice schreef op: 14-12-2012 20:02:48 | ||
 zat deze week ook mee te huilen met een sentimenteel liedje op de radio. 's nachts zit ik maar te malen over de bevalling.. zucht | ||
| Quote |
| Alice schreef op: 14-12-2012 20:12:34 |
Ja, lijkt me heel moeilijk Sis.. de eerste 4 maanden missen van je kindje. En zeker met die reden
zoals bij jullie. Zelfs niet wetende of je haar wel zou kunnen zien opgroeien. Vreselijk moeilijk.
Vind het knap dat het je lukt zoals het lukt |
| Quote |
| Jomi schreef op: 14-12-2012 20:14:54 |
Ik kon me ook niet voorstellen dat ik ooit zoveel van iemand kon houden als van mn oudste. Dus ik
voelde me alvast schukdig naar de baby toe, terwijl ik me ook naar mn oudste schuldig voelde dat hij
aandacht moest gaan delen. Hoezo emotioneel wrak door hormonen  |
| Quote |
| Dan schreef op: 14-12-2012 21:01:42 |
Erg herkenbaar! Ik ben 32 weken zwanger, heb een zoontje van 2 en over 6 weken zal zijn zusje geboren worden. Ook onze zoon heeft het op het moment veel over de geboorte van de baby. Ik kijk erg uit naar haar komst, maar ben soms ook bang hoe het over een aantal weken zal zijn. Wanneer ik iets voor de baby koop, koop ik ook vaak iets voor hem, omdat ik me anders schuldig voel. Hier speelt ook wel mee dat deze zwangerschap lichamelijk niet helemaal lekker loopt. Ik heb veel last van mijn bekken en slaap slecht, waardoor ik onze zoon soms nu al niet de aandacht kan geven die ik zou willen. |
| Quote |
