Mama-life
| Mamavonn schreef op: 29-11-2012 20:23:06 |
Meiden, Ik heb het gehad! Denk dat een aantal van jullie wel weten wat er de afgelopen 2 jaar gebeurd is met mijn zusje. Heb het gevoel alsof ik al die tijd op de automatische piloot heb geleefd. Ik was erbij maar ook weer niet om het maar zo te zeggen. Nu heb ik sinds begin dit jaar ook nog een andere functie op mijn werk gekregen. Werk in de hulpverlening en moet gesprekken voeren met mensen die vanalles is overkomen. Geen leuke gesprekken en ik heb het gehad. ik wil wel maar mijn lichaam vindt het wel mooi geweest. Heb veel last van mijn maag en van hoofdpijn. Maal me over vanalles druk zelfs voor de gesprekken met clienten. Moet af en toe zelfs een kalmeringspilletje nemen om uberhaupt het gesprek te kunnen voeren. Heb het gevoel alsof alles wat er gebeurd is nu pas tot me door begint te dringen en volgens mij ben ik overspannen aan het worden. Ik vergeet de mafste dingen, ga met lood in mijn schoenen naar het werk, zie op tegen de gesprekken, ga met hoofdpijn en misselijk naar huis en het liefste kruip ik in bed. Geen idee wat ik hiermee wil maar denk ik zeg het even  O ja heb het vorige week weer op mijn werk aangegeven en krijg de reactie van mijn baas dat ik s avonds maar iets leuks moet gaan doen?!?! Goh als alles toch eens zo makkelijk was! |
| Quote |
| K schreef op: 06-12-2012 19:25:33 |
Het zou voor je leidinggevende niet nieuw moeten zijn dat een medewerker het lastig vindt om grenzen
te bewaken en de verantwoordelijkheid voor de clienten niet mee te nemen naar huis. Het lijkt me dan ook dat bij je werkgever mogelijkheden zouden moeten zijn om coaching te krijgen, of via de bedrijfsarts een training te volgen. Bij mijn werkgever zijn dergelijke doorverwijzingen naar trainingen / coaching etc zeker mogelijk. Dat hangt natuurlijk ook af van de grootte van de organisatie. Wij hebben zelf een arboartsen, verzuimconsulenten (die kunnen coaching en begeleiding bieden) en een arbopsycholoog "in huis". En als de vraagstelling concreet is maar niet intern te regelen valt, dan is mijn werkgever (of ik als het om een van mijn medewerkers gaat) altijd bereid om mee te denken om een oplossing te vinden voor een medewerker die tijdelijk niet zijn zijn/haar kracht zit. Preventief mbt ziekteverzuim, maar ook in een ziekteproces. Ik zou persoonlijk wel je leidinggevende op de hoogte stellen dat je bij je huisarts bent geweest, aangezien er nu makkelijk met je signalen omgegaan lijkt te worden. Zeker omdat je het moeilijk vindt grenzen aan te geven, kan het best zijn dat de wijze waarop jij hebt aangegeven dat het niet goed gaat anders is geinterpreteerd. Bijvoorbeeld doordat je nonverbaal heel krachtig overkwam terwijl je verbaal je kwetsbaarheid toont. Als hulpverlener weet je als geen ander dat de nonverbale kant meer impact heeft op de wijze waarop de boodschap door de ander wordt geinterpreteerd. Dus nog duidelijker aangeven dat het menens is en ook echt hulp vragen. Hoe concreter, hoe beter. Bijvoorbeeld door de taken die je beschrijft waarbij je minder druk ervaart voor te stellen om op te focussen de komende pakweg 3 maanden. Veel sterkte en dank je |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 06-12-2012 19:29:12 |
De huisarts zei ook al dat ik lachend kan vertellen dat het slecht gaat. Hij zegt dat doe jij
altijd en dat klopt ook. Ik lach nl liever dan ik huil maar daardoor ben ik dus denk ik niet
duidelijk genoeg. hij zei ook: het zal waarschijnlijk nog wel een stukje slechter met je gaan dan
dat je nu hier laat zien. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 06-12-2012 19:54:06 |
Heb de eerste pil een uur of drie geleden genomen en ben nu dus kotsmisselijk en draaierig in mijn
hoofd. Beetje eng dit. |
| Quote |
| Kaasje schreef op: 06-12-2012 20:32:49 | ||
Hoe gaat het nu met je? Hoop dat het inmiddels wel bijgetrokken is?!  | ||
| Quote |
| Mama V Jurre,stijn,j oris schreef op: 06-12-2012 20:33:23 |
welke ad is het? vaak is dat normaal bij ad pfff sterkte |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 07-12-2012 07:24:56 |
Voel me nog steeds raar. En eigenlijk ga ik weer over een persoonlijke grens heen door deze pillen
te gaan slikken. Het is symptoombestrijding. Ik voel dus straks zo onverschillig dat het me allemaal
niet meer boeit. Met deze bijwerkingen kan ik ook niet werken. Zucht. |
| Quote |
| Minou schreef op: 07-12-2012 07:34:07 | ||
je lijkt mij wel...doe EXACT zo...   pillen halen de kantjes eraf denk ik of stompen af, heb er iig geen ervaring mee. Zie het ff aan, maar als je merkt dat dit het niet is..stoppen meis. | ||
| Quote |
| Chloe schreef op: 07-12-2012 07:41:26 |
ik wil toch even reageren op dat niet ziek melden. Mijn arbo arts zegt dus dat gebleken is dat de
beste aanpak van dit soort klachten toch is om eerst even een paar weken thuis te blijven en even
helemaal niets te hoeven. En dan geleidelijk aan om contact met het werk te houden weer een uurtje
op het werk te komen op de dagen dat dat kan en dit heel geleidelijk weer op te gaan bouwen. Maar
dus wel degelijk eerst even volledig een paar weken thuis blijven. Ik raad je uit ervaring ook echt
aan om dit niet samen met je leidinggevende maar uit te gaan vogelen, maar om de arbo arts hierbij
te betrekken. Die heeft zwijgplicht, dus je kan je ei daar kwijt en die heeft ervaring met
werknemers met dergelijke klachten. Sterkte!! |
| Quote |
| E Mv 2 schreef op: 07-12-2012 07:55:25 |
En je verantwoordelijkheid naar je zelf en je gezin meid??? Jij en je gezin gaan voor en je gezin lijdt er ook onder als je niet goed voor jezelf zorgt....dus pas op de plaats en luisteren naar je lijf!!! |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 07-12-2012 07:59:06 |
Vandaag wordt mijn collega begraven. Alle leidinggevenden gaan er naar toe. Ze wordt aan de andere
kant van het land begraven dus ze ijn niet bereikbaar. Ik zou vanavond en zondag moeten werken maar
ik weet gewoon niet of me dat lukt. Volgende week heb ik 4 afspraken staan. Wil eigenlijk die pillen niet slikken. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 07-12-2012 08:31:20 |
Contact leggen met de arboarts en ziekmelden tot die afspraak is geweest. Laat het desnoods je
man doen als jij het niet kan, geeft niets! Je meldt je niet ziek om ee nsnottebel of omdat je gewoon ff een slechte dag hebt.
Sterkte! |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 07-12-2012 08:39:04 |
| goed van je dat
je naar de huisarts gegaan bent !!! moeilijk he. ik heb ook burn out gehad met grote gevolgen. ik
zou me wel ziekmelden meid, dan heb je echt even de rust die je nodig hebt. niet dat je volledig
rust hebt, want als ik je berichtjes ze lees is er dan altijd wel iets waar jij dan druk mee zult
zijn in je hoofd. maar door je ziek te melden op je werk heb je daarvan in ieder geval even afstand
hopende dat daardoor misschien de medicijnen ook beter werken. go girl !!! je bent goed bezig !!! |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 07-12-2012 09:37:46 |
Vond die het ook lastig om zich ziek te melden Boterbloem? Heb besloten om niet verder te gaan met die pillen. Het is symptoombestrijding. En dat wil ik niet. |
| Quote |
| Spatje schreef op: 07-12-2012 09:39:53 |
wauw stoer vonn  hoop
dat je er op eigen krachten bovenop komt |
| Quote |
| K schreef op: 07-12-2012 09:46:33 |
Volgens mij geef je zelf al duidelijk je grens aan mbt vanavond en zondag. Ik zou dus bellen dat je niet komt en dat je begin volgende week graag in gesprek gaat. Zoals gezegd is mijn ervaring met het arbobeleid van de bedrijfsarts anders dan Chloe beschrijft, maar goed, uiteindelijk hangt het ervan af wat de bedrijfarts die jij treft adviseert. Overigens is het zo dat een bedrijfsarts weliswaar geheimhoudingsplicht heeft ten aanzien van de medische zaken, maar wel een advies moet geven aan je leidinggevende mbt het uitvoeren van de reintegratieverplichting. Over die pillen... ik begrijp je weerstand tegen medicatie. Maar het kan in combinatie met therapie wel helpen om je door de rotste periode heen te helpen. Ik heb de ervaring (vanuit mijn werk en vanuit mensen in directe omgeving) dat medicatie alleen niet echt veel zin heeft, want je vraag is niet om gedrogeerd door het leven te gaan. Ik kan overigens makkelijk praten.... ik heb nog nooit enige vorm van kalmering/ad gebruikt, dus vanuit eigen ervaring kan ik dit niet beoordelen. Heel veel sterkte!! |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 13-12-2012 11:53:01 | ||
Verstandig! Wilde even vragen hoe het met je gaat en zie nu pas de vraag. Mijn man heeft maanden tegen het ziekmelden aangehikt. Hij is op een dag zo ineens naar de planning gestapt en heeft gezegd ik meld me ziek het gaat niet goed en ik ga nu naar huis, en hij is zo naar huis gegaan... Dus toen belde de ploegchef later en ze waren zo ontzettend positief JUIST dat hij aangaf niet verder te kunnen en dat hij op was... Hij heeft deels hetzelfde gevoel wel als jou van: ik moet dit nog en ik moet dat nog. Ondanks dat je weet dat je vervangbaar bent voel je je verantwoordelijk. Hij heeft een aantal taken die vrijwel niemand hier in het noorden doet dus hij heeft moeite om dat dan los te laten (ook als het nu teveel wordt). Maar hij heeft echt tijd gekregen om te rusten en leuke dingen te doen, vervolgens ga je weer aan het werk maar dat wordt rustig opgebouwd zodat je genoeg tijd overhoud. Daarbij waren de taken ook anders als wat hij normaal heeft. Minder druk erop, hij had bijvoorbeeld veel bureauwerk. Niet zijn ding maar het gaf wel rust even voor dat moment. Na het ziekmelden is hij eerst nog dieper weggevallen, maar op het moment dat ik als partner dacht: nu kan ik niet meer, ik weet niet wat ik moet, toen krabbelde hij ineens weer omhoog. Van alleen maar slapen ging hij ineens naar vissen en darten. En op den duur ging het steeds beter. Mijn man moet op dit moment ook erg oppassen, ik merk dat het allemaal weer teveel wordt, hij heeft nu 2 keer een flinke burn out gehad en blijft er vatbaar voor. Maar dat betekend nu dus als hij thuis is dat hij erg weinig doet. Hij speelt wat spelletjes, slaapt veel, gaat regelmatig weg om te darten. Maar ik merk wel dat de rust er weer komt. Moeilijk soms hoor, alleen ook als partner heb ik liever dit dan iemand die zich steeds minder voelt.
het is zo belangrijk dat jij je beter gaat voelen. Dit is niet leven wat je doet maar je gaat
richting overleven. En dat hoeft niet. | ||
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 13-12-2012 11:55:02 |
Mijn man heeft er overigens ook geen pillen voor geslikt. Die heeft er voor gekozen doorheen te gaan en geen scherpe kantjes weg te halen. Heftig, maar als je man ook wat kan opvangen is het echt goed te doen! Het is zo fijn je geliefde gewoon weer gelukkiger te zien. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 13-12-2012 14:29:14 |
Had afgelopen vrijdag mijn baas gebeld dat ik het echt niet aankon om het weekend te werken. Zou dan
wel deze week mijn afspraken doen en die de komende 2 weken uitwerken. Hoor ik maandag dat ze het
ook haarfijn aan 2 collega;s heeft verteld wat ik heb. Ze mogen het van mij gerust weten hoor maar
eigenlijk hoort ze gewoon haar mond te houden. Ze ging ook een beetje vissen bij die 2 of het allemaal wel echt zo erg was. Mijn collega;s hebben gezegd dat het echt niet goed ging. En dat mijn baas het zichzelf ook mocht aanrekenen want ik had het al meerdere keren aangegeven. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 13-12-2012 14:29:42 |
Is je man er wel helemaal van hersteld? en lief van je dat je nog aan me gedacht hebt! |
| Quote |
| Kaasje schreef op: 13-12-2012 15:02:36 |
Vervelend dat je baas jou ziek zijn bespreekt met je collega's zeg! Wel heel fijn dat die het voor je opgenomen hebben en de baas nogmaals gewezen te hebben op zijn gebrek aan begrip. |
| Quote |
| K schreef op: 13-12-2012 15:51:11 |
Je baas mag niet aan jouw collega's vertellen wat er met jou is. Je kunt daar een klacht over
indienen of in elk geval aangeven dat je hier in het vervolg niet mee akkoord gaat. Mocht je geen
vertrouwen meer kunnen hebben in je leidinggevende, dan zou ik enkel nog inhoudelijk met een
bedrijfsarts spreken. Je relatie met je leidinggevende zal dit geen goed doen, maar hij/zij heeft dan ook zelf wel behoorlijk de beroepsgrenzen overschreden. Ik kan me overigens wel voorstellen dat je als leidinggevende wel eens je zorgen uit over een medewerker bij collegae van die betreffende medewerker (althans, dat doe ik wel eens als ik daar zo even over nadenk) maar van de hoed en rand vertellen wanneer ik niet expliciet van de medewerker heb gehoord dat ik daar toestemming voor heb doe ik nooit. Dat mag niet en bovendien vind ik dit zelf moreel ook gewoon niet kunnen. Nota bene in de hulpverlening.... Wel heel goed dat je hebt aangegeven dat de grens bereikt is en dat je je afgelopen weekend hebt afgemeld. Ik hoop dat een wat uitgebreider gesprek met je leidinggevende zaken nog vlot kan trekken, en vooral dat de ernst wordt gezien en je voldoende ruimte krijgt om weer in balans te komen. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 13-12-2012 22:05:18 |
Dat is inderdaad een vreemde gang van zaken, dat ze navraagt bij collega's... Zo moeilijk goed te peilen... Maar hij zit iig stukken beter in zijn vel. |
| Quote |
| Suus schreef op: 13-12-2012 22:09:29 |
Ik heb op mijn 23e een burn out gehad. Ik was al een hele tijd overspannen. Mijn moeder overleed en
mijn collega raakte overspannen waarna ik ruim een jaar 2 full time banen alleen deed. Ik vluchtte
in mijn werk. Ik ben letterlijk door gegaan tot ik niks meer kon. Op een ochtend kon ik niet meer
opstaan en had ik pupillen alsof ik aan de drugs was. Helaas ging mijn werkgever mij bedreigen en treiteren waardoor ik eigenlijk veel zieker werd. Ben aan de AD gegaan om fysieke rust te krijgen zodat ik kon herstellen. Het heeft heel erg lang geduurd en nog steeds heb ik er last van, denk dat het nooit meer echt over gaat..... Pas ajb goed op jezelf.... 1 les heb ik wel geleerd, loyaliteit gaat nooit meer ten koste van mijzelf. Sterkte |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 14-12-2012 07:45:18 |
Jullie zijn lief. Mijn collega's zeggen hetzelfde. Moet alleen zelf nog die knop omzetten en
toegeven dat het niet goed gaat. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 14-12-2012 08:06:24 |
Dat komt wel, je bent al een heel eind op weg! |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 20-12-2012 14:25:43 |
Hoe is het nu met je? |
| Quote |
