Mama-life
| Anoniem schreef op: 12-12-2011 15:44:49 |
ik wil een brief aan mijn man schrijven omdat ik niet altijd mezelf ben de laatste tijd ik val vaak tegen hem uit en ik denk dat alles een beetje TE veel is geworden ik zal hier onder in punten aan geven wat mijn verleden en heden is *vader alcoholist *ouders scheiden *ouders veranderde totaal *vader erg ziek *voor mijn vader gezorgt *iedereen het altijd naar hun zin willen maken *mezelf weg cijferen *moeilijk zwanger worden *miskramen gehad *moeilijke zwangerschap *vader's geheime ziekte ontdekt (mag niet besproken worden met niemand) * moeilijke start baby dag en nacht huilen * een moeder hebben die nooit geen tijd voor me heeft * mezelf kwijt en dan moet ik ook nog 24 u per dag een lieve mama zijn, en een super echtgenoot wie kan mij helpen om op papier te zetten dat ik het even niet meer zo trek en soms ook al wil ik dat niet uit mijn slof schiet |
| Quote |
| Minou schreef op: 12-12-2011 15:53:28 |
Lieve schat! De enige die dat kan, ben jjizelf. Jouw brief met jouw emoties. Ga punt voor punt langs wat je hierboven hebt geschreven en dan zie je dat je een heel eind komt! Sterkte meis  |
| Quote |
| Petrina schreef op: 12-12-2011 16:03:47 |
Schrijf maar wat erin je hoofd zit en als je klaar met schrijven bent loop dan het lijstje wat je
hier geschreven hebt nog een langs om te zien of je niets wat voor jou belangrijk was vergeten
bent. Door de punten heb ik een sterk vermoeden wie je bent, wat naar om te lezen dat je nu door alles bij elkaar zo naar in je vel zit. Weet je schrijf er ook maar bij, dat je man trots mag zijn op je, en dat je juist op hem zo reageert omdat hij je enige veilige haven nog is, de enige waar je dit durft. Moeilijke dingen gelukkig heb je ook ondertussen een hele hoop mooie dingen in je leven gekregen ik hoop dat die je de kracht kunnen geven om dit te dragen! |
| Quote |
| Dicha schreef op: 12-12-2011 16:29:44 |
Je hart en je gevoel laten spreken. Als je dat gedaan hebt kun je die brief nalopen.. aanvullen en eventueel verwijderen. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 12-12-2011 18:35:04 |
Minou, Petrina en Dicha thanks voor de lieve woorden! het is alleen zo moeilijk om te beginnen en praten kan ik er al helemaal niet over omdat ik vol tranen zit op het moment, zo lastig is dat. Petrina je hebt helemaal gelijk, ik ben wie jij denkt dat ik ben misschien heb jij een begin (heb toen ook veel aan jou gehad) |
| Quote |
| Nina1 schreef op: 12-12-2011 18:47:01 |
"lieverd, ik wil allereerst zeggen dat ik enorm veel van je houd en dat ik je absoluut niet kwijt wil!! klinkt raar uit mijn mond, omdat ik de laatste tijd erg tegen je uitval om het minste of geringste. ik heb het idee dat hem me allemaal iets teveel word, dat er teveel van me verwacht wordt wat ik denk allemaal waar te moeten maken, maar wat ik eigenlijk niet meer kan. dan een deel over je verleden, je heden. dat je alles wel wilt doen, en dat je het iedereen naar de zin probeert te maken maar dat je jezelf voorbij loopt. dat je dit hebt ingezien dat dit zo niet langer kan. dat je meer tijd voor jezelf en jullie samen nodig hebt. even lekker kunnen praten met elkaar. even niet denken aan wat ik voor iedereen moet doen. maar even alleen ik en jij samen. desnoods regel je een etentje twee dagen later. spreek dan wel af dat je het dan niet over die brief wilt hebben maar even gewoon jezelf zijn samen met je man. misschien wel in het restaurant waar jullie voor het eerst met elkaar hebben gegeten oid. je gevoelens op papier zetten lijkt heel moeilijk. maar als je eenmaal een begin hebt dan stromen de woorden er vaak zo uit. en 1 ding: je kunt niets verkeerd doen of zeggen. het zijn JOUW gevoelens en JOUW gedachten en JOUW woorden!! onthoud dat! en ik denk dat je man dit best begrijpt. ook al zal hij dingen soms heel anders zien. praat er daarna over, uit je gevoelens en huilen mag best hierbij. ik denk dat je man dit best kan begrijpen. (ik schrijf zo geregeld een briefje naar mijn man toe. ook ik vind het moeilijk om dingen te uiten. en in een brief gaat het me makkelijker af merk ik. en ik krijg altijd alleen maar lieve reacties! ook al is het briefje soms helemaal niet zo lief voor hem) lieverd een hele dikke knuffell voor je!! |
| Quote |
| Nina1 schreef op: 12-12-2011 18:48:26 |
en huilen tijdens het schrijven van je brief helpt een heleboel. beter dan nu de tranen de hele tijd
weg te moeten slikken!!! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 12-12-2011 19:01:16 |
Voor een groot deel een herkenbaar verhaal en ik heb het ook erg moeilijk gehad. Inmiddels hulp
gezocht, openheid gegeven naar mijn man en we zijn al een hoop stappen verder. De enige die deze brief kan schrijven ben jij, misschien kun je Nina's brief als sjabloon gebruiken en je eigen gedachtes en gevoelens er verder in verwerken. Schrijf op waar je mee zit, maar ook wat dat met je doet, schrijf wat je je man wilt geven (maar nu misschien niet kunt), maar ook wat je van hem nodig hebt om hier doorheen te komen. Ik weet hoe het voelt, maar ook hoe het voelt als je de goede weg weer ingeslagen bent, ik hoop voor jou dat je dat over een tijdje ook kunt voelen. Heel veel sterkte |
| Quote |
| Petrina schreef op: 12-12-2011 19:23:38 |
Ach ja zie je ik dacht het al meis, wat enorm verdrietig om te lezen dat je er nu zo moeilijk mee
hebt, maarrrr niet gek als je beseft wat er allemaal in je leven gebeurd is, en nu nu voelt dat als
een enorme last en weet je waarom? Omdat je het alleen draagt terwijl er een heleboel lieve mensen
om je heen zijn, goed dat je je last gaat delen, en met wie kan dat beter als met je man  Ik moet eigenlijk nu weg, maar wilde toch nog even op je reageren, vandaar een wat kort berichtje  Zal
morgenochtend even een nogmaals hier reageren (ga het even opslaan in mijn topics want anders
vergeet ik het misschien).Wat ik je nu nog wel mee wil geven: Als je kijkt wat je doorstaan heb, en hoe je nu nog staat, waar ben je dan nog bang voor? Erger bestaat niet meer, het kan voor jou enkel nog beter worden, maar het is goed dat je in stapjes denkt, daarmee bescherm je de wond die je bij je draagt en dat is wijs. Enkel mag je bij je wond best mensen toe laten die je kunnen helpen bij het genezen ervan en dat is nu zoeken en aanvoelen he. Denk aan je! |
| Quote |
| Minou schreef op: 12-12-2011 21:43:57 |
Wat fijn lieve TO dat je mensen om je heen hebt ( zoals Petrina o.a.) die je kunnen helpen. Ik heb ook wel eens een brief geschreven jaaaaaaaaren terug en juist door die waas van tranen, vloeiden de woorden zo uit mijn pen. ook muziek kan daarbij helpen. Hele dikke knuffel! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 13-12-2011 07:45:21 |
Nina heel erg bedankt meid dat je mij hebt geholpen, ga het zeker gebruiken vandaag!! en idd huilen
lucht wel op maar als er zo vol van zit dat je bij elke ding vol schiet dan is het niet zo fijn.. Anoniem dankjewel het is erg moeilijk ik wil mezelf absoluut zo niet voelen en alleen maar een leuke, lieve, perfecte mama zijn maar het is soms zo moeilijk met heel die rugzak. Petrina Lief dat je reageert meid!! en over kort gesproken dat valt wel mee hoor vind het alleen al super dat je de tijd neemt om dit te lezen en hier iets te schrijven!! Ik weet niet of ik het allemaal alleen draag, het voelt wel zo maar of het zo is weet ik niet. iedereen (man, schoonouders) zijn op de hoogte en weten dat ik het niet makkelijk heb (zo noemen hun dat) en ik mag ook altijd mijn schoonmoeder voor alles raad plegen bij vragen over onze kleine meid of het huishouden enz. maar ook al is dit ontzettend lief ik had dat zo graag met mijn eigen moeder gehad en dat mis ik zo, niet dat dat ooit nog zou kunnen hoor want mijn eigen moeder is zo veranderd na de scheiding dat wij samen gewoon geen klik meer hebben.. ga nu nog even wat rommelen hier en straks een brief schrijven voor manlief. bedankt allemaal meiden!! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 13-12-2011 07:53:41 |
zit nu constant met het nr van guus meeuwis - hoe ik lopen moet in mijn hoofd |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 13-12-2011 12:27:24 |
ik zou vandaag dus een brief schrijven voor mijn man maar doe het toch maar niet.. want we hebben
net te horen gekregen dat zijn vader mijn schoonvader prost. kanker heeft dus ik ga hem er nu niet
mee lastig vallen en wil er voor zijn fam. en hem zijn.. super bedankt allemaal voor het mee denken! |
| Quote |
| Petrina schreef op: 13-12-2011 14:26:25 |
Let goed op jezelf dan he! Je kan wel andere willen helpen, maar pas op dat je jezelf hier niet mee
nekt. Als jij niet lekker in je vel zit kan je nooit zo goed helpen als dat je wel lekker in je vel
zit, Daarbij denk ik dat je man dit niet ziet als lastig vallen met en ik denk dat je er ook voor
jezelf niet op die manier over moet denken. Wat een naar nieuws van je schoonvader joh, ook nog erbij! Toen ik het aan mijn man vertelde heb ik dat op deze manier gedaan, ook ik kon er niet over praten, juist niet hierover tegen hem niet omdat ik niet van hem houd, maar omdat hij zo dichtbij staat en zijn reactie onwijs veel met mij zal doen zonder dat hij daarvan weet, dit heb ik geschreven wel mijn verhaal natuurlijk en hem laten lezen, hem hiervoor de tijd gegeven om het een plaatsje te geven en daarna samen over gesproken, maar voor het idee: Waar ben je gebleven Ik heb van jou genoten Het was alleen maar even Toen werd een hoofdstuk afgesloten. Weg was de mama die ik nodig had Een ander had bezit van jou genomen Je hebt het zelf nooit door gehad Dat had zoveel kunnen voorkomen. Geluk en liefde maakten plaats voor angst en haat Je stemming wisselde zoals de dag en de nacht Enkele zagen wat er onder jouw masker schuilgaat Maar die vonden geen draagkracht. Er was niemand die ingreep voordat je over ging tot daden Daar hing je klaar met alles en iedereen Het duurde niet lang voor artsen ons huis betraden Je werd gered en ik moest ergens anders heen. Na een paar weken mocht ik weer terug naar jou Alles zou over zijn werd er verteld Dit is wat ik al die tijd al horen wou Maar na een paar maanden werd ik weer teleurgesteld Niets was er anders, zelfs niet de mensen die je zouden begeleiden Weer was je er klaar mee en weer moest ik je zien hangen Je had alweer iedereen weten te misleiden Ik werd weer door anderen opgevangen. Eindelijk gingen ze onderzoeken waar dit door kwam Er kwam een diagnose Manisch Depressief Een ziekte die jou geest overnam De tijd die volgde bleek voor iedereen intensief Er kwamen medicijnen en er werd met je gepraat Het ging nu wat beter maar het was nooit meer zoals het vroeger was Nog eens beging je dezelfde daad Weer gooide ik al mijn spullen in een tas. Daarna draaide je helemaal om Je wilde niet meer dood en je was jezelf niet meer zat Je deed mij pijn, en liet mij alles doen want ik was degene waar alle ellende door kom Zelfs al was ik niet thuis was ik degene die iets uitvrat. Je wilde van mij af en waar je dit eerst alleen door woorden liet merken Dat ik nooit geboren had moeten worden en dat ik niets kon Ging je zelfs zo ver om je gedachte uit te werken Want iedereen dacht toch dat ik het maar verzon. Je wilde mij laten stikken toen wij samen thuis waren Ik kon je niet aan en gaf het op om terug te vechten Tot mijn broer jou van mij aftrok aan je haren Ik rende weg en liet jullie het uitvechten. Weer moest ik ergens anders heen Zou het ooit beter gaan, of zelfs weer worden als eerst? Alles wat er was gebeurd droeg ik alleen En dat deed misschien nog wel het zeerst. Gelukkig was dat niet voor lang en kwam ik een geweldige jongen tegen Ik was stapelverliefd op hem en hij maakte mij zo blij Maar door alles was ik ook erg verlegen Want wie kan er nou houden van mij? Geluk gevonden en met 1 been op een mooie en met de andere in een hele angstige levenszijde Toch kwam ik er samen met die geweldige vent We wisten het beide Ooit komt ons moment! Nu is het ondertussen al jaren hetzelfde liedje Wij nog steeds samen, getrouwd en nog even blij met elkaar En bij mijn ouders het ene na het andere akkefietje Ook al was ik uit huis bleef het even zwaar. Zwanger van Renske kwam er het volgende bericht Naast haar psychische ziekte heeft kanker opnieuw mijn moeder ziek gemaakt Weer voelde ik de dochters plicht Al weet ik niet meer hoe dit mij nu raakt. Ik voel mij dubbel door alles wat ik meegemaakt heb Zo vind ik het erg en verdrietig maar het andere moment hoop ik dat dit mij zal bevrijden Wat mis ik een uitlaatklep Om al mijn verdriet en al mijn zorgen, mijn rugzak eens van mij af te laten glijden. Uhm ga ik dit posten........................  Dit was mijn stukje van een poos terug, waarna ik hulp ben gaan zoeken om gewoon eens van mij af te praten daar was ik al snel klaar mee eigenlijk. Door dit gedicht en door het gesprek met mijn man begrijpt hij het veel meer, vooral het toelichtende gesprek was erg fijn, dit gedicht zijn toch maar de hoofdlijnen natuurlijk. Moet zeggen dat ik er al wel makkelijker over praat in het echt, typen/schrijven is toch anders, ik kan nu beter aan iemand mijn verhaal vertellen mag het dan ook eindelijkj van mezelf, ik vond nooit dat het mocht waardoor ik het ook niet goed kon. Want ja hoe kon iemand helpen die het zelf niet mee gemaakt heeft, of als ik het vertelde deden ze er niets mee dus het helpt toch niet. Maar uiteindelijk helpt het altijd, om gewoon eens te luchten. |
| Quote |
| Minou schreef op: 13-12-2011 14:32:30 |
Petrina.... ....ben
er stil van........Lieve TO, vergeet echt jezelf niet he..offer je niet helemaal op.. |
| Quote |
| Nina1 schreef op: 13-12-2011 14:36:23 |
To vergeet idd jezelf niet. schrijf gewoon die brief aan je man. want nu offer je jezelf weer op.
sterkte met je schoonvader!! petrina: wat een bijzondere brief! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 13-12-2011 14:41:25 |
Petrina wauw wat heb je dat geweldig gedaan meid, ik heb het al een verteld maar doe het nog eens ik
heb echt heel veel bewondering en respect voor je meid!! Ik zelf vind altijd dat ik het niet over mezelf moet hebben omdat ik dat vind dat een ander daar niet op zit te wachten.. ga op mezelf letten en miss. toch een gesprek met mijn man aan gaan of een brief schrijven. weet je wat het is ik praat wel eens met mijn man, meestal als ik al dagen stil ben omdat de emmer is over gelopen. en dan is hij er voor me en begrijpt dat ik het moeilijk heb en wil dat ik door ga en voor ons meisie ga enz enz. en dat wil ik ook maar mensen denken als je het er 1 x over hebt gehad het klaar is maar dat kan gewoon niet je jeugd/verleden blijf je met je mee dragen helaas |
| Quote |
| Minou schreef op: 13-12-2011 14:45:41 |
Lieverd, wat ben jij een binnenvetter he..( ben ik ook hoor). Dus ik herken het wel vooral je 2e
alinea.. |
| Quote |
| Riviera_mv_1 schreef op: 13-12-2011 14:53:05 |
Minou wat ben je ook een schat dat je mijn topic in de gaten houd! mooie meisjes heb je!! |
| Quote |
| Riviera_mv_1 schreef op: 13-12-2011 14:53:54 |
en nu ben ik niet anoniem meer... ach ja haha |
| Quote |
| Minou schreef op: 13-12-2011 14:56:44 |
| meisje toch... Dank je wel voor je lieve compliment, ben ook zo rijk met ze (misschien als je liever anoniem wilt blijven, dat je Sis je post even laat verwijderen?) Knuf! |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 13-12-2011 15:00:07 |
schrijf je brief wel!!!! je hoeft hem niet nu te geven, maar door hem te schrijven, maak je een
eerste stap voor jezelf. en als je die nog niet hebt, zoek iemand om mee te praten. heb ik ook gedaan en dat stuk erkenning en meedenken heeft me veel rust gegeven. en natuurlijk |
| Quote |
| Petrina schreef op: 13-12-2011 15:03:43 |
Thanks meiden, was toch wel heel persoonlijk dit! Ik denk dat je er goed aan doet om toch te gaan schrijven, de eerste keer is het ook voor jezelf al je hoofd leeg maken, maar ook echt heftig en een begin van verwerken alles op een rijtje zetten voor jezelf. En als het moment daar is kan je het geven of misschien zelfs oplezen, maar je zal merken hoe vaker je het lees hoe minder heftig gevoel je er bij hebt en alleen dat is al heel fijn gewoon enkel voor jezelf. En nogmaals je hebt een wond en die is aan het genezen en dan wil je niet dat die weer open gereten word, maar zoek goed uit wie er goed voor je wond is en wie niet. Enne soms is het goed om even open te halen ook al is dat vreselijk pijnlijk, maar dan geneest het net even mooier... Blijft lastig hoor al weet ik dat je meer aan kan dan je denkt! Je hebt meer kracht
dan je vermoed en je komt er wel anoniem echt! |
| Quote |
| Riviera_mv_1 schreef op: 13-12-2011 15:04:20 |
minou ja dat geloof ik je mag super trots zijn met zulke beauty's!! Mamajenti ja dat is ook zo ga het gewoon doen en dan kijk ik wel of ik hem weer verwijder of toch geef thanks! |
| Quote |
| Petrina schreef op: 13-12-2011 23:29:50 |
Sterkte bij het schrijven hoor ik hoop dat dit je al oplucht en ontlast! |
| Quote |
| Nimmie schreef op: 14-12-2011 07:43:36 |
Oh hier ook een binnenvettet en zodra mijn emmer vol loopt is het bom gebarsten To sterkte |
| Quote |
| Nina1 schreef op: 14-12-2011 15:00:07 |
meid, ik zou hem ook gewoon schrijven. net wat ze hierboven al zeggen, het is een eerste stap.
misschien lucht het je wel op dat je erover schrijft. en dan kun je alsnog zien of je hem geeft ja of nee. ik ben ook een binnenvetter en wil iedereen het naar de zin maken. ook alles voor iedereen doen, daardoor vergeet ik mezelf wel eens....maar heb wel in de gaten dat er alleen al over schrijven oplucht...misschien een dagboek gaan bijhouden over je gevoelens ed. en die later alsnog aan je man laten lezen...... sterkte meid!! |
| Quote |
