Kerst, ik doe mijn best maar...

Jo ik snap wat je bedoelt, ik heb hier ook een ervaring die jarenlang de kerst voor mij niet echt leuk maakte, maar geloof het me slijt..
Je gaat op een gegeven moment beseffen dat je het niet kunt veranderen en je erbij neer moet leggen dat het gegaan is zoals het gegaan is.
Toen ik dat kon accepteren kwam voor mij de ommekeer, en kon ik weer genieten van de kerstdagen en de sfeer erom heen.

Ik denk ook niet dat je het moet verbergen voor je dochter, probeer haar op een eenvoudige manier uit te leggen dat mama gewoon een beetje verdrietig is.. en misschien helpt dat ook wel om jou fijne kerstgevoel weer terug te krijgen.

Hoi Jo,
Wat verdrietig dat je juist in deze gezellige tijd zo naar voelt.
Misschien kun je met je partner en dochtertje samen een kerst ritueel bedenken. Dat kan een speciale maaltijd zijn op kerstavond met een mooie kerstfilm of kerstnachtdienst bijwonen. Je kunt ook op eerste kerstdag bijvoorbeeld uitgebreid ontbijten met elkaar. Een week van te voren al met elkaar overleggen wat je gaat eten, boodschappen doen...
Kerstdagen zijn familiedagen, vaak ontkom je er niet aan om naar (schoon)ouders te gaan, maar zo zorg je er ook voor dat je als gezin een dagdeel iets leuks voor jullie samen hebt!
Als het goed bevalt dan doe je het volgend jaar weer, zo heb je met je eigen gezin een traditie en dat is érg leuk!
Natuurlijk heb je dan tussen alles door nog dat verdrietige gevoel maar hopelijk lukt het je dan ook om op veel momenten je te concentreren op het hier en nu waar je blij van kunt worden!
Fijne kerst! Groet, Anne mv 3

Begrijp het wel..tuurlijk mis je je vader en is het moeilijk om een andere man in zijn plaats te zien.
Je vader is altijd bij je Jo.. in je hart in je gedachten.
Accepteer de nieuwe man van je moeder gewoon als iemand die goed is voor je mams, en haar weer gelukkig maakt.
De plek van je vader kan hij nooit en te nimmer innemen, probeer dat in gedachten te houden.

het is zo dat je je zo voelt en dat mag ook.
Dat is al de helft.accepteer gewoon dat je baalt.
En natuurlijk wil je niet iemand anders op de plaats van je vader.OOk dat is logisch en ook dat mag.
Accepteer dat je het gewoon niet leuk vind.
Maak dan van de andere helft je eigen tradities, neem daar misschien op een speciale manier je vader in mee.

Enne het is altijd moeilijk om verplicht leuk en gezellig te doen!

Sterkte

Dat is vaak het probleem he dat het gevoel het ene zegt en het verstand het andere.
Heb je er wel eens over gepraat met je ma en haar nieuw man??

hmmm als ik deandere reacties lees dan is Accepteren het toverwoord geloof ik.
Succes meid

Nog een vraagje, ik weet niet hoe de relatie is tussen jou en de man van je moeder, en natuurlijk ook tussen jou en je moeder.
Zal je vertellen wat ik zou doen ervan uitgaande dat je een normale relatie met ze hebt.

Ik zou eerst voor mezelf precies op papier zetten hoe ik het voel.. en dan een gesprek met hen beiden aangaan.
Vertellen dat je het heel fijn fijn dat hij zo goed voor je moeder is en je moeder al haar geluk gunt, maar dat je het heel moeilijk vind om hem op de plek van je vader te zien.
Als het een beetje man is zal hij dat begrijpen.. ik denk dat een goed gesprek voor jou een heleboel kan veranderen.

Meid ik ben ervan overtuigd dat je vader dat zeker niet ziet als verraad, denk je echt dat hij zou willen dat jij het niet meer leuk hebt..
Ik denk eerder dat hij boos op je zou worden, en zou zeggen meid wees gelukkig en je hebt je hele leven nog voor je maak plezier!

Lief gebaar toch van je dochtertje, laten doen Jo.. is goed voor de verwerking van je dochter

Weet je waar ik van overtuigd ben? Dat je vader 1000 x liever heeft dat je je gelukkig voelt ipv je schuldig te voelen, en ervoor te zorgen dat je niet ''mag'' genieten.
Ik snap je gevoel echt hoor. Maar ik vind het zo jammer dat je het jezelf zo moeilijk maakt en jezelf onbewust tegenwerkt. Ik denk dat je vader dat met me eens is. Probeer die gevoelens van je af te zetten, je moet verder, ook zonder je vader. Al denk ik zelf dat hij bij je is. En probeer het fijn te vinden voor je moeder dat ze het geluk weer heeft gevonden. Hij is geen vervanger van je vader, hij is een persoon die je moeder weer gelukkig maakt.
Ik wil jullie fijne feestdagen wensen

Ik bedenk met nog wat.
Waarom laat jij ook niet een ballon op met een briefje voor je vader eraan..doe wat je gevoel je ingeeft Jo...
Betrek hem gewoon bij jou kerst...

Meid ik wens jou in ieder geval alvast een hele fijne kerst toe, eentje waar je met heel veel plezier aan terug kunt denken.

Ik denk, dat je vader ook blij zou zijn, dat je moeder niet alleen is en weer een nieuwe partner heeft. Het zou veel erger zijn, wanneer je moeder eenzaam en depressief thuis zou zitten.

Tel je geluk in je eigen gezin. Maak er een mooie tijd van met je man en dochter. Juist doordat je veel verloren hebt, zal je hetgeen wat gebleven is gaan zien en ervan leren genieten.

Hier is het niet anders hoor. Mijn schoonvader is plotseling overleden. Mijn schoonmoeder sleept zich door de kerstdagen heen sindsdien. Dat is voor ons helemaal niet leuk. Het heeft ook invloed op onze kerstdagen.
Mijn schoonvader is nu al 14 jaar dood. Mijn schoonmoeder heeft twee kinderen en vier gezonde kleinkinderen die allemaal naar haar toekomen. Ik zou het liefste thuis blijven, maar dan is zij alleen. Ik ga graag naar haar toe, maar niet wanneer ze zo lijdend doet. Er is nog zoveel om van te kunnen genieten.

ik ben het eens met satekroket. Tel je eigen geluk.
Jij hebt je vader jong moeten missen. Bedenk daarom juist ook voor je eigen gezin dat het geluk kort kan zijn. Daarom, pluk de dag. Niemand zal ooit jouw vader vervangen. Ook niet als het goed zal klikken met je stiefvader. Dat moet je dus los van elkaar gaan zien.

En bedenk, dat die magische kerst van vroeger al heel snel tevoorschijn komt bij je dochtertje als je die dag de lichtjes aan hebt, een kerstmuziekje en een blije mama. Stel vooral geen verwachtingen voor jezelf, maar laat het gebeuren.

Ik herken wat je schrijft alleen beleef ik het anders.

Voor mij stond kerst voor samenzijn met familie. Mijn familie bestond uit opa/oma, hun kinderen en kleinkinderen. In 2000 is mijn mama overleden waarna kerst nooit meer dat gevoel heeft gehad als daarvoor. Niet alleen omdat zij er niet was maar omdat iedereen een andere rol kreeg. Nu viel ook mijn oma dat jaar weg en de hechte familie werd los zand die zelf in het dagelijks leven worstelde met al het verlies.

Tegenwoordig vier ik kerst met mijn gezin, mijn zus met aanhang en mijn vader en zijn vriendin. We hebben het prima zo, maar de glans is er vanaf. Het gevoel dat ik erbij had zal nooit meer terug komen en dat accepteer ik. Ik maak er het beste van om zo mijn kinderen wel dat gevoel van toen te kunnen geven. Ondertussen denk ik aan toen en probeer de herinneringen als mooi te zien ipv als pijnlijk......

Jo, ik had dat nooit...tot vorig jaar ineens! Ik heb toen ergens ook een topic geopend waar jij op reageerde ;-)
Toen ik het los had gelaten overkwam het me....

Wat het herkennen betreft, nee het zijn minder leuke ervaringen, maar met deze ervaringen kun je elkaar wel steunen, en zie je inderdaad dat je niet de enige bent.
Daarbij vind ik het ook interessant om te lezen hoe een ieder met zijn ervaringen omgaat, een plekje geeft..

Jo, het wordt nooit meer zoals het was, en dat kan ook niet.
Het wordt anders, maar misschien wel net zo mooi, het is wat je er zelf van probeert te maken.