Mama-life
| Ano schreef op: 21-10-2012 20:21:53 |
Ik ben van mijn zoontje bevallen met een keizersnede onder narcose. Naderhand heeft hij enorm gehuild. Hij leek veel pijn te hebben. Bleek een ernstige koemelkallergie. Ik zat toen in die tijd vol emotie. van zowel de bevalling als de huilbaby en dacht dat mijn mannetje daar nog onrustiger van werd. Nu is het mannetje van 19 maanden. Hij wil niks van me weten..eerst dacht ik een fase had mijn oudste namelijk ook. Maar nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Hij wil niet geknuffeld worden..als hij huilt wil ie ook niet getroost worden. Of alleen maar 30 sec door papa om dan vervolgens in een hoekje door te huilen. Ik mag niks doen als papa er is. Als papa de kamer uitgaat schreeuwd hij moord en brand. Bijj de kinderopvang is het altijd huilen als je hem achterlaat. Als papa thuiskomt is ie dolblij tot op het vervelende af, hij word dan dreinerig en wil continue bij papa zijn. Ik ben helemaal niet interessant en gaat gewoon door met zijn spel. Hij wil amper met me spelen en kijkt me vaak niet aan. Ook met de opa's heeft hij een goede band. Mijn moeder vind ie ook wel aardig. Maar verder kan niemand iets met hem. Hij begint meteen te huilen ik bedoel meer krijsen als ze hem alleen maar aankijken, laat staan iets zeggen. Nu moet ik dinsdag met hem naar het consultatiebureau en wil ik het dus weer gaan aankaarten. Ik heb mezelf al vanalles in mn hoofd gehaald wat het kan zijn. Ik denk vooral aan een soort hechtingsstoornis. Hij laat me hem wel verzorgen als mijn man er niet is. Heb er zo'n verdriet van..Kan iemand me tips en adviezen geven..Na een hele slechte periode komt vaak weer een betere periode en dan denk ik laat maar kijk het nog even aan..kan het altijd nog melden ze doen nu toch niks hij is nog zo jong. |
| Quote |
| Saskia1980 schreef op: 21-10-2012 20:27:43 |
Pff dat lijkt mij echt verschrikkelijk  hoop dat
het CB adviezen heeft voor je! |
| Quote |
| Chantie schreef op: 21-10-2012 20:31:00 |
Pff wat heftig Ik hoop dat het CB je hier bij kan helpen |
| Quote |
| Sabinemvyinthe schreef op: 21-10-2012 20:49:37 |
Jeetje, wat heftig. Ik snap je verdriet helemaal. Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik je tekst las... Hopelijk kan het CB je helpen. Anders misschien even langs je eigen ha? |
| Quote |
| Dikkertje-dap schreef op: 21-10-2012 20:57:44 |
Wat een verhaal, ik zou je aanraden om naar de huisarts te gaan met je verhaal, die kan je misschien
beter helpen en eventueel doorverwijzen dan het CB die zijn soms iets te makkelijk in
zulke dingen. Als jij er zo mee zit zou ik aandingen op hulp.. |
| Quote |
| Minou schreef op: 21-10-2012 21:00:41 |
Ik sluit me aan! Bel morgen of dinsdag de ha en vertel dit exact zo. Dit lijkt me idd niet een
normale reactie van hem. Zo eenkennig zo afwijzend en zo alleen ( huilen in een hoekje en niet
getroost willen worden). Wat zul jij je verdrietig voelen ( en zorgen maken)...  |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 21-10-2012 21:04:31 |
Ik denk niet dat dit meteen een hechtingstoornis is, maar duidelijk is dat het niet lekker zit...ook
bij jou en daar is goede hulp wel fijn bij. De 1e stap is dus inderdaad huisarts, maar zie het niet
te zwaar in! |
| Quote |
| Ano schreef op: 21-10-2012 21:17:09 |
Ik heb het eigenlijk best lang aangekeken ondanks mijn grote zorgen! en verdriet! In de hoop dat het gewoon een papa's kindje is. Maar dat er iets is kan ik eigenlijk niet zo goed om heen. Ik zit zo met mezelf in twijfel.. Haal ik me dingen in me hoofd, laat ik hem dadelijk een label op plakken..misschien maak ik het ons alleen maar moeilijker..maar misschien ook wel beter. Ik bedoel als er iets met hem is dan wil ik alle handvaten aangrijpen om met zn allen te leren hoe er het beste mee om te gaan. Maar denk ook misschien moet ik het zien als een heel erg moeilijke start en haal ik me dingen in m'n hoofd en word het nog beter. Als ie eenmaal op het kinderdagverblijf is gaat het goed. Hij is dan rustig in de groep. een stille genieter noemen ze hem. Heeft ie verdriet word ie op een stoel gezet en huilt daar dan uit. Omdat ie niet getroost wil worden. Maar volgens hun hebben meer kinderen dit.. zo moeilijk. |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 21-10-2012 21:27:24 |
Mogelijk reageer jij gewoon emotioneler op zijn gedrag en kan je man een meer eutrale houding
aannemen op een moment dat hij het zelf lastig heeft. En mogelijk helpt die meer neutrale houding
hem beter om zelf rustig te worden. Ik kan me daar iets bij voorstellen, al weet ik niet of het zo
is. Juist door je ervaring enzo met de narcose kan dat meer emotie oproepen. Dus het is fijn om wat hulp te krijgen...en daarnaast het even laten gaan. Zo te lezen doe je het super. Als er iets is, zoals je zelf zegt, hoeft het echt niet bij jou te liggen. Daar zit volgens mij je angst. |
| Quote |
| Alice schreef op: 21-10-2012 21:27:52 |
Mijn zoontje doet dat ook.. niet getroost willen worden, al sinds zijn geboorte. Hij had reflux en als ik hem dan wilde troosten, duwde hij zich af. En dat doet hij nog steeds als hij zich pijn heeft gedaan ofzo. Toen hij nog zo klein was, hielp het om hem omgedraaid vast te houden (dus met 't gezichtje niet naar mij) en hem zo te sussen. Nu hij wat ouder is, laat ik het aan hem over. Praat gewoon lief tegen hem en geef hem de tijd. Ik weet vrijwel zeker dat er met hem niets aan de hand is. Dus ja.. het kan iets normaals zijn. Maar als jouw moedergevoel iets anders zegt, zou ik er mee aan de slag gaan. Al is 't maar voor je eigen gemoedsrust |
| Quote |
| Linn03 schreef op: 21-10-2012 21:30:40 |
ik herken veel van mijn zoontje in jouw kleine. Die is nu 3 jaar,en als hij zich pijn doet,komt hij nooit bij 1 van ons.Vind het daardoor ook altijd moeilijk te peilen hoeveel pijn hij zich doet. Hij word juist boos als je hem wilt troosten.Ik laat hem nu maar,en als hij eraan toe is komt hij vanzelf.Heel vervelend,vooral in het begin,maar hij wilt gewoon niet anders. Wij hebben het hier omgedraaid,als ik er niet ben,kan en mag mijn man alles. Maar als ik er ben,mag hij nog niet naar hem kijken,want dan word ie bij wijze al boos. Spelen op school doet ie ook het liefst alleen,zegt de juf ook.Terwijl hij met oudere kinderen wel wilt spelen.Hij is de eerste 2,5 super verlegen geweest,hij ging zelfs niet bij oma,en hij is de vorige week de eerste keer uitslapen geweest bij mijn moeder. Als jij je zorgen maakt,kan je het toch aankaarten op het CB. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 21-10-2012 21:40:23 |
Ik zou er zeker over praten, nu kun je er samen aan werken om de band te verstevigen. Over een
paar jaar is dat alweer veel lastiger! |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 21-10-2012 22:18:30 |
ik denk dat je gauw contact moet maken met cb of iets dergelijks want de hechtings periode is
tot 3 jaar daarna word het al lastiger onze oudste en jongste hebben beide periodes hier in gehad maar wat bij de oudste speelde is dat ik tegen depresiie aan zat en daardoor duwde ze mij weg ze kon ws de gevoelens en emoties van mijn merken t zijn ook papas kinderen helaas voor mij maar misschien kun je naast hulp voor je kleine ook hulp voor je zelf zoeken en is hij overgevoelig voor wat er om hem heen gebeurt zo asl jou emos enzo s6 er mee |
| Quote |
| Bepje schreef op: 21-10-2012 23:04:10 |
Ik zou er zeker iets mee gaan doen. In ieder geval om medische dingen uit te sluiten zoals
kiss-syndroom en reflux bijvoorbeeld. Het komt toch regelmatig voor dat er iets dwars zit wat
redelijk makkelijk op te lossen is. |
| Quote |
